Je maakt van alles mee in Thailand (129)
In deze rubriek lees je regelmatig leuke en grappige anekdotes over Thailand, maar de andere kant belichten wij ook. Zoals een bijzonder verdrietige gebeurtenis. William stuurde zijn verhaal over het noodlot van een jonge vrouw naar de redactie. De crematie maakte een enorme indruk op hem.
Lees het verhaal van William.
De crematie van een jonge vrouw
Onlangs ging ik met mijn vriendin naar een crematie van de dochter (24) van haar vriendin. Ze is op een trieste wijze om het leven gekomen en was daarbij ook nog eens zes maanden zwanger. Ze had een vijfjarige dochter. Ik had wel eens een optocht van een begrafenis gezien, maar dit was de eerste keer dat ik een begrafenis helemaal meemaakte.
Elke buurtschap heeft een eigen klooster of tempelcomplex en dus ook een in de nabijheid gelegen crematorium. In een ommuurd parkje van ongeveer 50 bij 50 staan wat bomen, een overdekte zitgelegenheid voor ong. 100 personen, een zitgedeelte voor de monniken, een paar toiletten, en dan het crematorium zelf, een soort huisje met twee op boeddhistische wijze versierde kleine torens. Een schoorsteen van ongeveer 20 meter steekt loodrecht uit het achterste gedeelte van het huisje omhoog. Via een aantal trapjes kom je op een terras waarop de kist wordt geplaatst alvorens het in het huisje (oven) gaat. Het terrein wordt zelden onderhouden, maar bij crematiegelegenheden wordt het met man en macht schoon gemaakt.
Foto
Tegen elven zijn we bij de tempel. De kist, waarin de overledene en de inmiddels uit het lichaam verwijderd baby, is geplaatst op een met bloemstukken en kransen versierde wagen bij de ingang van de tempel. Een grote foto van de overledene prijkt aan de voorkant van de wagen. Het hoofdgebouw, waarin de grote zaal (bot), staat in de steigers. In een overdekte gebedshal is een een monnik al begonnen met een gebed. Daar zitten ook de naaste familieleden. De overige familieleden, kennissen en “parochianen” zitten op hun gemak in een kuipstoeltje met hun handen voor het hoofd gevouwen. De meesten zijn in het zwart gekleed. Honden blaffen, want er zijn altijd veel honden op het tempelterrein. Mensen lopen door elkaar heen en anderen zijn druk bezig met de voorbereiding van het eten.
Rouwmuziek
De vijfjarige dochter van de overledene, een dik propje, teveel fastfood gegeten, is gekleed in een soort bruidsjurkje en loopt aan de hand van een oudere neef. Zij wil alleen maar spelen. Na een half uur is het gebed beëindigd en wordt het eten, bestaande uit schalen fruit, soep, vlees, rijst en lekkernijen opgediend. Op de achtergrond jankende, klagende rouwmuziek. Dan nemen een 17-tal monniken plaats op hun speciale zitgedeelte en begint het officiele gedeelte. Tegenover de hoofdmonnik neemt de echtgenoot van de overledene, inmiddels met een kaalgeschoren hoofd en in monnikenkledij, plaats. Een monnik begint te bidden en de overige monniken reciteren geregeld. Dan volgt het aanbieden van de giften. Elke monnik krijgt een in plastic verpakt oranje kledingstuk en andere geschenken. Dit gaat met rituelen gepaard.
Dan wordt het tijd voor de optocht naar het crematorium. Een jonge vrouw duwt een versierd wagentje met voorop de foto. Daarna volgen vier monniken en de overige gasten die in een rij van twee met hun handen aan een touw de wagen voorttrekken. De meesten dragen een strohoed, ter bescherming van de fel schijnende zon. De voorman vertelt via luidsprekers het levensverhaal van de overledene.
Ladyboy
Ik loop naast mijn vriendin en hoor achter mij het voortdurend snikken van de broer van de overledene. Hij/zij is nu een slanke mooie ladyboy, in een zwarte japon gekleed. Vlak voor de ingang van het crematorium schrik ik op van een sidderend geraas en een luide knal. Een soort raket die in de lucht wordt afgeschoten. Dit om eventuele kwaadaardige geesten weg te jagen. Dat herhaalt zich nog een paar keer.
Het park ziet er nu schoon uit. De monniken zijn er en de gasten nemen plaats. Er worden een paar tafels voor de wagen met de kist gezet en iemand rolt een oranjeachtig lint vanaf de kist uit over de tafels. Bakjes water worden aan weerszijden van het lint gezet. Daarna worden op afroep van de voorman uit handen van enkele familieleden een oranje kledingstuk in plastic verpakt met een bloemstukje aan die personen uitgereikt. Zij leggen deze bij de bakjes water neer. Daarna komen de monniken en onder het prevelen van een dankgebed nemen zij deze in ontvangst.
Bijl
Ik zie een man voorbijlopen met een bijl in de linkerhand en een soort pot in de rechterhand. Handgemaakte bloemetjes van boomschors en mooie opgevouwen zakdoekjes worden aan een ieder uitgereikt. Ik krijg een glaasje fris aangeboden. De wagen wordt nu onder begeleiding van een paar monniken naar het huisje geduwd. De kist wordt van de wagen gebeurd en door zes mensen op het terras voor de oven op een stellage gezet. De poten van de kist worden verwijderd.
De voorman spreekt, steekt een toorts aan en loopt er mee om de kist, deze zo nu en dan aantikkend. De man met de bijl opent de kist. De dode baby, die in een dekentje gewikkeld is, wordt uit de kist verwijderd en in een grote kelk gelegd. Het gezicht van het dode lichaam wordt met kokossap besprenkeld. Een vrucht, die omwikkeld is met een stuk wit touw, wordt doorgesneden en de helft wordt in de kist gelegd. Achter het crematorium is een diepe kuil gegraven. Een dekentje en kussentje worden op de bodem gelegd, met daarop de in de deken gewikkelde baby. Bloemen en snoepgoed volgen. De kuil wordt met zand gevuld en bloemenkransjes worden erop gelegd. De familie van de overledene gaat bij de kist staan.
Vuurwerk
De met bloemen omlijste foto van de overledene staat voor de kist op een tafel en daarvoor twee manden, waarin de mensen die afscheid nemen hun handgemaakte bloemetjes kunnen deponeren. Nadat iedereen afscheid heeft genomen wordt de kist in de oven geschoven. Het luik gaat dicht. Enkele vuurraketten schieten van links naar rechts langs het crematorium. Een ronddraaiend apparaat schiet vuurwerk in de lucht. Even later gevolgd door een harde knal. Uit de luidspreker klinkt nu een vrolijk, wat melancholisch lied.
Bij de uitgang staat een bak water om je handen af te spoelen en je hoofd te besprenkelen. Het definitieve afscheid. Het is nu drie uur in de middag.
Ingezonden door William
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Reisadvies17 december 2024Reisadvies Thailand aangepast op 16-12-2024 i.v.m. zware regenval in het zuiden
Vliegtickets17 december 2024Waarschuwing Consumentenbond: ‘vliegticketwebsites onnodig duur’
Eten en drinken17 december 2024Gaeng Pa oftewel jungle curry
Nieuws uit Thailand15 december 2024Politie in Bangkok ontmantelt bedelbende en ontdekt 300.000 baht aan contanten
Ik heb er zo een vrij groot aantal meegemaakt van 2002 tot 2016, ben nu voor onbepaalde tijd terug in Belgiestan. Veel meer respect voor de overledenen dan hier, hier is het een echte comlmerce geworden. En erna “feesten” want de overledene begint een “nieuw leven”.
Triestig maar mooi geschreven verhaal.
Erg indrukwekkend om dit als naasten mee te maken.
Wel een mooie ceremonie om voorgoed afscheid te nemen.
Ik kom al 15 jaar in Thailand, maar nooit een crematie meegemaakt.
Bedankt en sterkte William voor je indrukwekkend verhaal!
Gerrit
Gerrit,
ik heb 2 jaar geleden een crematie van een familie lid ,in een dorpje in Isaan meegemaakt incl. de dagen ervoor , de crematie., en de dagen erna.
Incl.het opbergen van het lijk in een gekoelde verlichte doorzichtige kist in zijn huis ,het bezoek van de monniken, de wandeltocht in een stoet naar het crematorium, het cremeren en daarna het feestje van een paar dagen en het inmetselen van de as in een urn op het temple complex.
Het heeft diepe indruk op me gemaakt, hoewel ik ook al meer dan 40 jaar in thailand kom.
Ik kan je het zeker aanraden het hele gebeuren eens mee te maken .
Wordt de
“ongeboren”baby dan niet verbrandt? HG
Neen doodgeboren baby’s worden niet verbrand. Ook geen moordenaars dacht ik.Heeft met de boze geesten te maken.
Een nichtje van ons had een een misval en het doodgeboren kindje werd begraven in een klein putje ….allerlei speeltjes gingen mee voor in het hiernamaals.
Er werden grapjes gemaakt en het ging er losjes aan toe. De vader hielp mee om het grafje te delven. De enige die zijn tranen amper kon bedwingen was deze farang hier. Toen werd me duidelijk dat ze heel anders omgaan met de dood als wij.
Prachtig verwoord. In de 5 jaar dat ik in Thailand woon heb ik al zowat twintig begrafenissen bijgewoond. Het hoeft voor mij geen familie te zijn. Ik doe het niet om gezien te worden maar als laatste eerbetoon aan de overledene.
Het valt mij op dat de rituelen per provincie verschillend kunnen zijn. Zelfs per tambon. Bij een begrafenis in Roi Et werden geen papieren bloemen naast de lijkkist gelegd maar werd door iedereen om beurt een kommetje water over de afgestorvene in de geopende kist gegoten. Het lijk lag bijna half onder water. Gelukkig sijpelde het water onderaan uit de kist. De kist werd aangevoerd met een pickup want de tempel lag meer dan een kilometer verwijderd van de verbrandingsoven.
Ik lees dikwijls dat na de begrafenis duchtig gegokt en gedronken wordt. Dat is iets dat ik in 5 jaar nog nergens gezien heb. Nadat de aanwezigen het lijk begroet hebben en een bloemetje neergelegd gaat iedereen onmiddellijk naar huis. Op het terrein naast de tempel staan enkel een paar voedselkraampjes en de onvermijdelijke verkopers van loterijbiljetten. Maar er is geen gelegenheid om alcohol te drinken of te gokken.