Je maakt van alles mee in Thailand (126)
Zoals we in ons laatste artikel over deze serie gezegd hebben, zijn we er van overtuigd, dat er onder onze lezers nog veel gedachten leven van iets bijzonders, grappigs, merkwaardigs, ontroerends, vreemds of gewoons, dat zij in Thailand hebben meegemaakt.
De mogelijkheid om dat op Thailandblog met anderen te delen, is veelvuldig gebruikt. Bloglezer Peter Dekkers heeft daarvan de smaak te pakken, want na zijn verhaal in aflevering 125 is ook de aflevering van vandaag van hem. Is de volgende aflevering van u afkomstig?
Dit is het verhaal van Peter Dekkers
Bangkok verveelt nooit
Tijdens een van mijn laatste bezoeken heb ik Hua Lamphong treinstation nog eens bezocht. Het gaat verdwijnen in de huidige vorm en ik wilde de oude omgeving toch nog eens beleven en wat foto’s maken.
Na aankomst in Bangkok vind ik het altijd fijn om weer even die bekende Bangkok plekjes te bezoeken om de sfeer op te snuiven. De bekende sfeervolle plekken, die ik bedoel zijn dan bv. het Hua Lamphong treinstation, Pak Klong Talad (bloemenmarkt) en Yaowarat Road in Chinatown. Helaas worden die plekjes steeds minder. Pak Klong Talad is er nog wel, maar de ziel is eruit gehaald met de moderne wandelpromenade langs de rivier.
Het Hua Lampong treinstation gaat naar een andere locatie, namelijk naar Bang Sue, en daar vordert de nieuwbouw gestaag. Ik begrijp, dat het station op de huidige locatie niet wordt afgebroken, maar een soort van treinmuseum wordt. Jammer, weer een Bangkok icoon dat verdwijnt.
Ook langs de Chao Phraya rivier verdwijnen oude volkswijken en leefgemeenschappen om plaats te maken voor wandelpromenades, grote warenhuizen of nieuwe woontorens. Het oude moet plaatsmaken voor het nieuwe en daarmee verdwijnt beetje bij beetje die oude Bangkoksfeer, die vele bezoekers zo waarderen. Het zal de prijs van de vooruitgang zijn.
Geen enkel moment verveel ik me als ik met mijn camera door de straten en steegjes slenter. De behulpzaamheid van de Thaise mensen als ik niet goed wist waar ik was, zal ik niet vergeten.
Tijdens een van mijn laatste trips heb ik Hualamphong nog eens bezocht, omdat ik wist dat het gaat verdwijnen. Je ziet er mensen van allerlei pluimage. Reizigers in driedelig pak, of reizigers met ringen in hun neus, lippen oren en soms ook nog hun haar geverfd in alle kleuren van de regenboog. De lokale bevolking, die zo het schijnt al hun bezittingen bij zich hebben, verpakt in talloze dozen en grote veelkleurige plastictassen. Daartussen lopen dan ook nog geüniformeerde mensen van de beveiliging, Thai Railways, politie, monniken, etc. Net buiten het station ook veel ronselaars voor taxi’s, tuktuks of hotels. Helaas is het ook de ideale werkplek voor zakkenrollers, want het is er altijd vreselijk druk. Het is een komen en gaan van mensen, maar ook van wachtenden, die half liggend op de stoelen hangen of gewoon op de grond liggen.
Tussen de rails zijn waterpunten en je ziet er mensen zich opfrissen of hun bestek afwassen tussen de walm en geur van de ronkende treinen. Het is geweldig om deze bedrijvigheid gade te slaan.
Op enig moment moest ik naar het toilet en trof daar een monnik die zich aan het opfrissen was. Deze monnik was hevig getatoeëerd. Dat is niet bijzonder, want er zijn veel monniken getatoeëerd. Wat het wel bijzonder maakte is dat zijn hele gezicht, kop, wenkbrauwen, etc. ook getatoeëerd waren. Hij trok veel bekijks en een enkeling maakte van afstand een foto met zijn telefoon. Hij maakte me nieuwsgierig en ik ben hem gevolgd. Hij ging net buiten het treinstation op een bankje zitten en het leek alsof hij op iemand of iets wachtte. Ik ben naar hem toe gegaan en vroeg of ik hem mocht fotograferen. Hij zei niets, maar knikte ja en liet een kleine glimlach zien. Ik heb een aantal foto’s gemaakt en hem daarna goede reis gewenst en bedankte hem met de Thaise groet. Weer zei hij niets, glimlachte en bedankte mij ook met de Thaise groet. Daarna zijn we ons eigen weg gegaan.
Velen vinden Bangkok verschrikkelijk en willen er liever niet komen. Het hopeloze verkeer, de vieze lucht, het klopt allemaal. Maar de stad bruist, leeft, is modern en oud tegelijk en de mensen vriendelijk en behulpzaam.
Voor mij verveelt Bangkok nooit.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen19 november 2024Minister van Volksgezondheid kondigt maatregelen aan tegen alcoholgebruik tijdens Nieuwjaar 2025
Thailand algemeen19 november 2024Goudkoorts: stijgende baht-prijzen trekken investeerders aan
Thailand met kinderen19 november 2024Bangkok tip: SEA LIFE Bangkok Ocean World (video)
Bezienswaardigheden19 november 2024Siriraj Medical Museum in Bangkok (video)
Ik kan me heel erg vinden in het verhaal van Peter, en kan ook ontzettend genieten van Bangkok, ik hou van de stress, chaos en het verkeer. Nu maar hopen dat ik nog een reisje kan maken met de trein vanaf Hua Lampong.
In 2019 was er al sprake van dat het in 2020 gesloten zou worden.Mede daarom ben ik er in 2020 nog eens naar toe gegaan.Ik merkte geen enkele verandering, gewoon druk zoals altijd.Nu is er sprake van het het nieuwe station in Bang Sue in 2021 in gebruik word genomen.Maar ook heb ik al gelezen dat sommige platforms van het oude Hualampong in gebruik blijven en een klein gedeelte een soort van museum word.Een beetje hetzelfde verhaal als van het oude vliegveld Don Muang.Is ook na even te zijn gesloten weer in gebruik genomen.De berichten zijn beetje tegenstrijdig maar dat kennen we.
Ik denk dat je je reisje vanaf Hualampong gewoon kunt blijven maken.
Wij waren daar 2 jaar geleden. Het is echt een mooi gebouw met dat glas in lood. We gingen boven koffie drinken zodat we een goed zicht hadden op de wachtruimte. Door de rijen stoelen beneden lijkt het of ze naar een scherm aan het kijken zijn. We zagen tussen de sporen dat een oude vrouw zich waste bij het kraanje. En vlakbij het station gingen we naar een tempel.
Hua Lampong is geweldig. Ik ben er wel een tiental keer geweest en het blijft fantastisch. Alsof je terug gaat in de tijd. Met de metro kan je onder het station uitstappen.
Ik heb ook vaak van de nachttrein gebruikt gemaakt ook super. Een belevenis op zich.
Beste Peter,
Wat míj́ betreft mag je élke Thailandblog-aflevering opsieren met zo’n relaas!!
Hua Lamphong zonder treinen wordt een doods museum.
Beter ware enkele lokale oude treinen te laten rijden. Functioneel voor de lokale reiziger en aantrekkingskracht voor de toerist.
Altijdwanneer ik in Thailand ben verblijf ik de eerste3 dgen in Bangkok en ga ook kijken bij het station. ookndaa een keer de nachttrein naarvChiang Mai genomen. Bangkok is een fantastische stad.Chinatown,Lumpinipark, en nog veel meer plekkenzijn een bezoek meer dan waard. Verheug me er nu al op om daar weer rond te struinen in oktober en/of november.
Het eerste hotel waar ik benverbleven was het Trang hotelOok wel andere hotels geprobeerd maarTrang is en blijft favoriet.
heelleuke trip vanuit Bangkok is ook Koh Kred, eilandje in de rivier.koffie drinken uit aardewerk kruikje (ter plaatse gemaakt)wat je ook mag meenemen.(Kruikje is nu de spaarpot voor thaise muntjes.)
Trein verkeer in Thailand vind ik zo wie zo erg leuk.(Mae Klong!)