Je maakt van alles mee in Thailand (117)
(JEERAPAN JANKAEW / Shutterstock.com)
De eerste vliegreis naar een land, ver weg, is altijd bijzonder. Toch een heel andere ervaring dan vliegen naar Spanje of Italië, nietwaar? Bloglezer Jan Dekkers dook in zijn herinnering en vertelt over zijn ervaringen van die eerste vliegreis naar het land van de glimlach.
Dit is het verhaal van Jan Dekkers
De eerste reis naar Thailand was wel heel bijzonder
Mijn eerste keer naar Thailand zal in 1999 geweest zijn. Vloog natuurlijk met Eva Air. In Bangkok aangekomen op het oude vliegveld Don Muang en daar begon het al.
Een hele rij voor de paspoortcontrole, alle loketten hadden een grote groep mensen voor zich staan, behalve één aan de zijkant. Dus ik dacht bij mijzelf, dan maar daar aansluiten. De beambte was uiterst beleefd en vriendelijk. Toen hij mijn paspoort bestudeerde vroeg hij of dit soms de eerste keer was, dat ik in Bangkok was. Dat moest ik met ja beamen. Op de vraag hoe hij dat zo wist wees hij naar boven. En……toen was het voor mij ook duidelijk. ” Diplomatic staff only”. Maar ondanks dat ik een gewone toerist was heeft hij me toch geholpen.
Na de bagage afgehaald te hebben op zoek gegaan naar het treinstation. Niet dat ik van plan was de trein te nemen. Maar ik had via via gehoord dat er een klein reisbureau op het station zat, dat vliegtickets voor de helft van de prijs verkocht. En dat kwam mooi uit. Voor een habbekrats een ticket naar Chiang Mai met Thai Airways. Alleen een aantal uren wachten.
In het vliegtuig had ik in mijn ogen niet gelijk de beste plaats. Ik zat op de staart, Althans figuurlijk. De een na laatste rij.
Na aankomst in Chiang Mai maar rustig gewacht tot de meesten het vliegtuig verlaten hadden (het zal u wel bekend zijn). Het vliegtuig heeft de wielen nog niet op de grond gezet of men wil eruit). Net toen ik aanstalten maakte om op te stappen kwamen er twee militairen naar me toe. Eerst netjes saluerend en toen de vraag aan mij, of ik wat haast wilde maken om het vliegtuig te verlaten. Reden: Het vliegtuig moest bij de gate weg, want de gate was nodig voor een ander vliegtuig. Samen met de militairen en de nodige spoed naar de uitgang. Ik merkte al wel dat er best veel militairen in de slurf aanwezig waren en ook in het luchthavengebouw.
Nadat ik mijn bagage gehaald had en na een prepaid simcard gekocht te hebben, contact gezocht met de persoon die me op zou komen halen. Nou, die wist me te vertellen dat ik geduld moest hebben De wegen naar het vliegveld waren afgesloten en de politie vertelde, dat het nog minstens een uur kon duren
Even daarna ineens veel politieagenten en militairen actief. De militairen begonnen een erehaag te vormen en de politie was druk met het publiek op ruime afstand te houden. En ja hoor, toen werd me duidelijk waarom ik zo snel het vliegtuig uit moest. De president van Maleisië kwam op bezoek en zijn vliegtuig stond aan dezelfde slurf als waar ik uitgestapt was. En…na ruim anderhalf uur stond mijn vervoer voor de “deur”. Maar nu zonder politie-escorte. Ik was per slot van rekening maar een anonieme toerist uit Nederland.
Deel 2, de terugreis
Aan alles komt een eind. Zo ook mijn verblijf in Chiang Mai. Ik dacht weer op dezelfde manier aan een goedkoop ticket te komen. Maar dat lukte voor geen meter. Tot ik iemand toevallig tegen het lijf liep die me wel kon helpen. Ik moest maar naar dat en dat reisbureau gaan en haar naam noemen. Dus zogezegd zo gedaan. Gelijk maar, want kon ik niet aan een ticket komen, dan moest ik die nacht nog met de bus naar Don Muang.
Tijdens een alleraardigst gesprek werd me verteld hoe alles in zijn werk zou gaan. Ik kreeg een ticket op naam van een Italiaan, die aangegeven had van de vlucht geen gebruik te maken. Officieel zou ik gewoon een ticket moeten boeken, maar de dame van het reisbureau had een goedkopere oplossing. Ik zou de vlucht Chiang Mai gewoon op naam van die Italiaan vliegen en BKK – AMS op mijn eigen naam.
Op mijn vraag of dat geen problemen opleverde vertelde de vrouw, dat ik me daar geen zorgen over hoefde te maken. Zodra ik op het vliegveld in Chiang Mai aan kwam moest ik gelijk naar de infobalie van Thai Airways gaan en naar de “heet die en die” vragen. Hij zou me verder helpen.
Zogezegd, zo gedaan. Betreffende mijnheer heeft me netjes op het vliegtuig gezet en mijn bagage gelijk maar als service naar Amsterdam doorgelabeld. Verder kreeg ik een vipcard voor de lounge in Bangkok en werd ik door hem begeleid naar de lounge in Chiang Mai. Daar zou hij me weer oppikken vlak voordat het vliegtuig vertrok. Al met al maar een erg gekke situatie, waarin ik verzeild geraakt was. Ik snapte niet dat dat zomaar kon. Maar iemand van Thai Airways hielp me uit de droom. Ik moest wel een belangrijk persoon zijn. Het kwam niet zo vaak voor dat een gast persoonlijk begeleid werd door de station manager van Thai Airways.
Later werd me ook duidelijk waarom dit alles kon. De stationmanager was de partner van de beheerster van het reisbureau en zij had dat dus met hem geregeld. Dus zonder problemen als een Italiaan van Chiang Mai naar Don Muang gevlogen. Daar, terwijl ik transit was mijn vlucht BKK – AMS bevestigd. Dit was trouwens ook al door Thai Airways vanuit Chiang Mai gedaan met de mededeling dat mijn bagage al doorgelabeld was.
Bij aankomst in Amsterdam kwam ik erachter dat mijn koffer gewoon onder de naam van mijn Italiaanse vriend, die ik overigens niet kende, naar Amsterdam verzonden was
Hoe dat kon? Ik ging en ga er altijd van uit, dat als er bagage aan boord is waarvan de bijbehorende passagier niet in het vliegtuig zit, de bagage uit het vliegtuig gehaald wordt. Maar wellicht was dat toen nog niet zo streng.
Al met al een hele ervaring. En dat voor mijn eerste vlucht naar Thailand!
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen19 november 2024Minister van Volksgezondheid kondigt maatregelen aan tegen alcoholgebruik tijdens Nieuwjaar 2025
Thailand algemeen19 november 2024Goudkoorts: stijgende baht-prijzen trekken investeerders aan
Thailand met kinderen19 november 2024Bangkok tip: SEA LIFE Bangkok Ocean World (video)
Bezienswaardigheden19 november 2024Siriraj Medical Museum in Bangkok (video)
Leuk, zo’n eerste ervaring. Toen ik voor het eerst in 1980 in Thailand aankwam, deed ik dat vanuit Penang (Butterworth – Maleisië) met de trein.
Ik was al een hele tijd in Zuidoost Azië, voordat ik besloot daarheen te gaan. In juni van dat jaar vloog ik naar Singapore met Singapore Airlines: Schiphol, Rome, Bangkok, Singapore… Ik was toen 22 jaar jong, met rugzak, John Lennon brilletje, lange haren en baard. Ik werd in Zuidoost Azië vaak met hem verbonden. Des te triester was het voor mij, dat hij op 8 december van datzelfde jaar (op de dag dat ik weer thuis aankwam) vermoord werd.
Ik was zo naïef, dat ik nog twee weken voordat ik naar Singapore vertrok, dacht dat Singapore een deel van Indonesië was. Tijdens de reis vroeg een gast mij waar ik naar toe ging en op mijn vraag waar hij wel naar toe vloog, gaf hij Kuala Lumpur als antwoord. Nóóit van gehoord. Dat moest wel héél ver zijn, dacht ik bij mezelf.
Ik was toen een half jaar onderweg, gepland waren twee maanden. Maar het beviel me zo goed, het dagelijkse leven was zo goedkoop, dat ik genoeg geld voor zes maanden bleek te hebben. Mijn ticket kon ik slechts tot een half jaar verlengen, anders was ik nóg langer gebleven.
In dat halve jaar had ik veel meegemaakt…heel veel leuke ervaringen, nauwelijks slechte. Ik werd wel in Bangkok beroofd en al mijn geld werd uit mijn fototas gehaald, dat ik zorgvuldig verstopt dacht te hebben. De dief was wel zo aardig mijn, vliegticket en paspoort niet mee te nemen. Alleen mijn geld en travellercheques waren weg en die waren verzekerd. Kon binnen een week nieuwe krijgen.
Dat halve jaar was voor mij zo betekenend, dat ik later koste was kost in de reiswereld terecht wilde komen… in 1981 tot 1982 volgde ik dan ook een opleiding tot reisvakkracht op de AVR (Algemene Vakschool voor het reisbureaubedrijf) in Leiderdorp en toen ik die af had, kwam ik na diverse sollicitaties bij Lufthansa terecht…. sinds 1982 was ik daardoor heel vaak in Bangkok….
Bij de talloze vliegreizen, die ik in mijn leven gemaakt heb, zowel zakelijk als prive, is het mij
maar één keer overkomen, dat bij aankomst de labels van mijn bagage gecontroleerd werden
aan de hand van de stickers op mijn ticket. Dat gebeurde meer dan 40 jaar geleden op het vliegveld van Moskou door een pronte Russische matrone, waarmee niet te spotten viel.
In feite kun je elke gewenste koffer meenemen van de band, mits de eigenaar het ziet. Wat nog wel eens gebeurt is, dat iemand de verkeerde koffer meeneemt, omdat veel koffers op elkaar lijken. Meestal komt dat wel weer goed, omdat dan de labelnummers wel vergeleleken worden.
Mits de eigenaar het NIET ziet, bedoel je…….
Wel, ik ben eigenlijk niet geinteresseerd in een koffer vol met vuile kledij van iemand anders.
Ik denk dat, na een lange kantie, er in de meeste koffers weinig waardevolle spullen terug te vinden zijn. Iets van waarde neem ik altijd mee in de handbagage.