Je maakt van alles mee in Thailand (113)
In deze serie hebben we over allerlei onderwerpen kunnen lezen, maar tempels komen er weinig in voor. En dat terwijl de tempels in Thailand tot de top van toeristische attracties behoren. We maken het goed met een mooi verhaal van onze blogschrijver en – lezer Dick Koger, die veel tempels gezien heeft en nu vertelt over de Olifantentempel in Kamphaeng Phet. Het is een onderdeel van een reisverslag, dus let even niet op de persoonsnamen, die genoemd worden.
De olifantentempel in Kamphaeng Phet
Wanneer de regen even ophoudt, kondig ik aan dat ik een wandeling ga maken naar het historische park. Dit ligt even buiten de stad en is slechts een paar kilometer van hier verwijderd. Dat kan niet, zegt Nim’s moeder, dat is veel te ver. Sit biedt aan me op een motor weg te brengen. Ik kan ze maar nauwelijks aan het verstand brengen, dat ik wandelen plezierig vind en dat het gezond is. Wanneer ik vertrek, roept Sit mij nog na dat hij me later wel komt ophalen. We zien wel. Gelukkig heb ik gelijk.
Wandelen is plezierig, althans in Thailand. De eerste kilometers is het een tamelijk stille weg, maar wanneer iemand mij passeert of tegemoetkomt, op een motor of in een auto, krijg ik steeds een vriendelijke glimlach, ongeacht of dit van een zestigjarige vrouw of van een twintigjarige jongen komt. Nu weet ik weer waarom ik in Thailand woon. Hier zijn mensen vriendelijk, zonder de bijbedoelingen van Pattaya. Aan het eind van deze weg, moet ik een drukke verkeersader oversteken en dan rechtdoor, maar er blijken twee mogelijkheden te zijn.
Dus ga ik naar een gezelschap van oude mannen, die onder een afdakje wellicht op een bus zitten te wachten, en vraag hun de weg naar de Wat Chang Rob, de Olifantentempel. Ze zijn verbaasd dat ik hen in het Thais aanspreek. Gelukkig begrijpen ze me. Ze wijzen de juiste weg en vragen of ik het wel zeker weet dat ik wil lopen. Dat weet ik zeker. Ze beweren dat het nog zo’n vijf kilometer is. Geen probleem. Ik laat hen achter en weet zeker dat ze de hele dag stof tot praten hebben. Een gekke buitenlander, die Thais spreekt en loopt. Dit klinkt inderdaad als een raadseltje.
Na een paar kilometer langs een weg vol ruines, kom ik tot mijn verbazing bij een officiële toegang tot wat een gigantisch park blijkt te zijn. Ik ben vele malen in Kamphaeng Phet geweest, wist van het bestaan, maar dacht dat het in het niet zou vallen vergeleken bij het historische park in het centrum van de stad. Dit doet nauwelijks onder voor Sukothai. Zeker twintig tempels of althans, wat daar van over is gebleven, op een zeer uitgestrekt terrein. Ik wandel van tempel naar tempel en ben eigenlijk verbaasd dat het er allemaal zo goed uitziet, zonder dat er sporen van andere gebouwen zijn, zoals paleizen en huizen, zijn. Misschien waren alleen de tempels van steen.
Na vele kilometers bereik ik de Olifantentempel, een enorme rechthoek, gedragen door olifanten. Ik maak veel foto’s. Volgens een bord moet er anderhalve kilometer verder nog een grote tempel zijn, maar ik heb Sit gezegd dat ik naar de tempel ging, waar ik nu ben. Als ik verder ga, vindt hij me niet. Nauwelijks begeef ik mij op de terugreis of hij komt op een motor aangereden. Hij bekijkt eveneens de Olifantentempel, voor hem net zo nieuw als voor mij en, omdat we nu een motor hebben, gaan we toch maar even verder. Nu kan ik in ieder geval andere mensen zeggen dat ik alles gezien heb, maar dat het niet de moeite waard is verder dan de olifanten te gaan. We rijden naar huis terug.
Ongelofelijk wat Thailand aan archeologische overblijfselen te bieden heeft.
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken21 november 2024Knoflook in de Thaise keuken, niet alleen lekker maar ook gezond!
Thailand tips21 november 2024De provincie Trang en haar verborgen parels
Thailand algemeen19 november 2024Minister van Volksgezondheid kondigt maatregelen aan tegen alcoholgebruik tijdens Nieuwjaar 2025
Thailand algemeen19 november 2024Goudkoorts: stijgende baht-prijzen trekken investeerders aan
Dag Dick,
Het Khamphaeng Phet Historical Park is, ondanks de ligging in een uithoek van het land, naar mijn bescheiden mening een “must see” voor al wie in de geschiedenis van Siam geïnteresseerd is. Ik ben er zelf zes maal geweest en ontdek telkens opnieuw zaken die me eerder niet waren opgevallen. Want je kan, zoals je ongetwijfeld weet, bijna overal in de omgeving historische relicten terugvinden. Naast het Historical Park zijn mijn absolute favorieten Mueang Chakangrao, de resten van de oude stad op de westelijke oever van de Ping en in het stadscentrum de fraaie resten van Wat Phra That en Wat Phra Kaeo waar je overigens ook een met olifanten omringde chedi kan aantreffen, zij het dat de schaal wel iets bescheidener is dan in Wat Chang Rop. Wat de erg schilderachtige Wat Chang Rop betreft nog deze anekdote die perfect past bij het thema ‘Je maakt van alles mee in Thailand’: Ik heb Wat Chang Rop tot mijn grite tevredenheid vijfmaal kunnen bezoeken en niet minder dan driemaal heb ik het meegemaakt hoe ik er per sé op de foto moest met Thaise bezoekers. Vooral horden giechelende Thaise schoolmeisjes vonden het blijkbaar bijzonder om met een zwetende, grijzende én grijnzende Farang op de foto te gaan…Het lijkt er warempel op of Farang daar een bijzonder exotisch verschijnsel zijn. Ik moet toegeven dat ik er tijdens mijn verblijven in deze regio nooit veel tegen het lijf ben gelopen maar ik blijf dit een erg vreemde ervaring vinden… Ik kom al jaren in Thailand en woon er inmiddels al ruim drie jaar maar dat hej ik enkel daar meegemaakt…
Helemaal mee eens. Vanuit hier (Lampang) is het niet echt een uithoek en wie met auto of bus van Bangkok naar Chiang Mai reist kan een route kiezen die er langs komt.
Dat je als farang hier zelf tot de toeristische attracties behoort heb ik ook meegemaakt, en ook op dit blog beschreven: https://www.thailandblog.nl/reisverhalen/een-handkus-kamphaeng-phet/
Wij zijn er ook geweest. Het is zo uitgestrekt dat je beter op de fiets gaat. Het is echt de moeite en niet zo druk dan op andere plekken. Je kunt daardoor ook mooiere foto’s maken dan met die massa’s mensen.