Uit het Isaanse leven gegrepen (deel 1)
Wat doet zo’n expat nu daar in Isaan? Geen landgenoten in de buurt, zelfs geen Europese cultuurgenoten. Geen cafés, geen westerse restaurants. Geen vertier. Welnu, De Inquisiteur koos voor dit leven en verveelt zich helemaal niet. Dagelijks, een week lang uit het leven gegrepen. In Isaan.
Maandag
Ondanks dat de dagen van de week weinig rol spelen in het leven hier, is maandag de begindag van de week. Want schooldag. En het is de plicht van De Inquisiteur om de stiefdochter naar school te brengen. Met de wagen, ondanks dat het slechts drie en een halve kilometer ver is. Zijn opmerkingen destijds dat een elfjarige dat toch makkelijk met de fiets kan werden snel de kop ingedrukt.
Te warm. Te koud. Te veel zon. Regen.
En vooral, waarom heb je dan een auto?
Nu ja, kan De Inquisiteur bij de terugrit even poolshoogte nemen in het dorp. Het leven komt hier dagelijks maar langzaam op gang. Her en der staan of zitten groepjes mensen wat te praten, een boer brengt zijn buffels naar een weide, enkelen geven de beplanting rond het huis water. Zowat om de honderd meter moet De Inquisiteur even halt houden. Waar ga je naar toe? Vanwaar kom je?
Iedere morgen zelfde ritueel. Maar het is leuk en altijd lachen. En je komt dingen te weten.
Of De Inquisiteur mee de grachten wil gaan reinigen? Komt hij vanmiddag kijken, ze gaan een bos rooien? Vannacht gaan ze jagen, wil hij niet mee? Straks gaan ze vis grijpen in de poel van opa Deing, geen zin om mee te doen? Afhankelijk van zijn humeur en zijn lichamelijke conditie kiest De Inquisiteur een activiteit en neemt hij deel aan het dorpsleven. Leuk is dat. Maar deze maandag geen zin in.
Terug thuis nestelt De Inquisiteur zich op zijn terras op de bovenverdieping, aan drie kanten beglaasd met schuiframen. In de hete periode gaan die ramen dicht en de airco aan, in de jaarlijkse korte koude periode met een … open elektrische grill, zijn enige bron van verwarming maar erg handig, verplaatsbaar dus ’s avonds gaat dat ding eerst richting badkamer, daarna slaapkamer. O jee zo gevaarlijk toch.
Deze late ochtend is heerlijk : de geur van verse koffie, het zicht over de tuin, de velden en bossen – het maakt het leven aangenaam. Computertje aan, krantjes lezen. Lachen met de onzin uit Europa, lachen met sommige artikels en reacties op Thailandblog.
Maar dikwijls ook begrip tonen, het westers denken en handelen zit onuitwisbaar in zijn geest.
Rond tien uur roept het vrouwtje, ontbijt. Dat gaat van westers spek met eieren tot Isaanse <tom khai>, een soort kippensoep waar ze hier vaak heimelijk een verboden groente in doen. Worden ze nog slomer dan ze zijn dacht De Inquisiteur vroeger toen hij dat -bij toeval- ontdekte, tegenwoordig stoort hij zich hier niet meer aan.
Het ontbijt wordt steevast in de winkel van de gade verorbert. Aan de straatkant dus altijd die vreemde groet van het lief aan alle voorbijgangers of klanten: <kin kauw !>, vrij vertaald ‘eet mee’. Buiten een notoire arme drommel doet niemand dat. Een laatste voormiddag-sigaret en aan de slag. Vandaag staat er tuinieren op het programma. Gras afrijden in de voortuin, wat planten bemesten met de gratis verkregen koeiendrek, de orchideeën verzorgen.
Een uurtje of drie, een soort langzaamaan actie want hard werken is uit den boze, te warm. Regelmatig even een kijkje in de shop nemen, wat grappen met het vrouwtje, een praatje met een klant.
Rond twee uur in de middag wordt het te warm, de zon steekt. De mussen vallen van het dak heeft wijlen Ernest Claes ooit geschreven.
Een licht en fris eigen gemaakt slaatje en nadien douchen om af te koelen is de boodschap. Altijd leuk, het is warm genoeg om dat op zijn Isaans te doen : lekker koel water uit een stenen vat over je lijf kappen. O zo verfrissend.
Met zijn zevenenvijftig is De Inquisiteur niet echt heel oud, maar af en toe kan een middagdutje geen kwaad. Maar dat kan hij nog steeds niet zomaar toegeven, iedere keer meldt hij dat hij wat gaat lezen.
De twintig jaar jongere liefde barst dan steevast in het lachen uit. Want na tien minuten valt hij over het algemeen in slaap, een uurtje slechts maar zo verkwikkend. Wegens de zalige relax zetel die strategisch op het terras van de bovenverdieping staat. De open ramen geven een zalige windje. Indien nodig, de plafondwaaier aan.
Anderhalf uur later en De Inquisiteur beslist om te gaan koken. Belgisch. Petatten-met-groente-vlees-en-saus. In zijn vorig Belgisch leven kookte De Inquisiteur nooit en heeft hij dat moeten leren, na veel vallen en opstaan begint dat aardig te lukken. Alleen de sausen : die moeten uit kant-en-klare pakjes die De Inquisiteur wegrooft uit Makro en andere shops tijdens een stadsbezoek naar Udon Thani of Sakun Nakhon. Want van die invoer hebben ze meestal weinig in voorraad, dus koopt hij dikwijls alles maar op.
Net zoals de prei, de selder, de mayonaise, de mosterd, ….
Stiefdochtertje is ondertussen terug uit school, meegekomen met buren. En die staat altijd watertandend klaar want westerse kost gaat er goed in bij haar. Dat is leuk, het streelt De Inquisiteur’s ego dat andere mensen zijn kookkunsten ook beginnen te waarderen.
Deze avond is het rustig in de shop. Dus is er hoop om te kunnen sluiten rond <song toem>. Mag ook wel, we zijn open sinds 6u30 deze morgen. De vriendin heeft een vast avondritueel. Afsluiten. Honden voeren. Afwassen – het enige huishoudelijk karweitje dat De Inquisiteur continu probeert te vermijden. Vervolgens, tot grote ergernis van De Inquisiteur, de kassa maken – op bed. Zit hij iedere keer weer wanhopig te wachten. Want, vanaf het begin van de relatie is er een vaste regel: altijd samen douchen. Zelfs op momenten dat er onderlinge wrevel is, in de douche wordt er gepraat en problemen opgelost.
Vreemd maar waar, en neen, niet op de wijze waaraan U denkt.
En dan, mee van de zaligste momenten van alle dagen: relaxen in bed. Soms met activiteit, soms zonder en gewoon heerlijk napraten. Een halfuurtje, dan wordt de gade slaperig. En kan De Inquisiteur zich aan zijn geliefde hobby overgeven : lezen.
Geen moment heeft De Inquisiteur zich verveeld. En kijkt hij uit naar weer een nieuwe dag.
Wordt vervolgd
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand24 december 2019Winter in Isaan: Kerstmis
Leven in Thailand22 november 2019Winter in Isaan (8)
Leven in Thailand16 november 2019Winter in Isaan (7)
Leven in Thailand12 november 2019Winter in Isaan (6)
Hopelijk zijn er meer dan zeven dagen in de week 🙂
Leuk verhaal en helemaal waar als je afgelegen gaat wonen.
Maar de Isaan is gelukkig meer dan afgelegen wonen en alle westerse faciliteiten zijn er als je er maar voor wilt rijden. De grote steden als Khorat, Khon Kaen, Udon Thani, Sakon Nakhon, Nakhon Phanom en de regio Buriram, Yasothon, Surin, Ubon Ratchathani bieden allemaal veel meer dan boeren en buitenlui alleen.
Maar wil je rust dan zit je goed. Koester dan die keus.
Verschrikkelijk op ten duur zo een leven voor mij : voor de rust is het 1-2 maanden leuk het leefpatroon in de Isan . Maar ze gaan 7-8 uur naar bed en eigenlijk buiten 1 maal per jaar de rijstoogst is het elke dag hetzelfde. Het leven schiet voorbij in saaiheid . Ik dacht het ook maar na vele maanden verlang ik toch terug
Naar bv Holland of naar waar iets toedoen is .Ken vele Hollandse expats daar wat doen die : spreken geen Thais komen 1 maal per week bij elkaar ( en zitten de rest van de week thuis ) wat een saai leven In de dorpen is het tote hose ( kom er al 36 jaar ) maar ben blij als ik toch weer in Holland ben
Toch doet mij dit verhaal denken aan de Nederlanden,maar dan in de Middeleeuwen.
Ieder zijn meug, maar ik verkies een meer “stads” leven.
Leuk geschreven en ik wacht het vervolg gaarne af….
Blij u weer te lezen,ik heb u gemist,laat het gauw Dinsdag worden!
Noodzakelijk is volgens mij wel een goede beheersing van de taal. Anders ben je inderdaad wel erg afhankelijk van de wekelijkse “herensoos” Dan wordt het inderdaad een eenzaam verbanningsoord. Napoleon op St Helena
Goed, hangt ook af van de leeftijd natuurlijk. Nu als oudere hoeft voor mij al dat kroeglopen ook niet meer zo.
Rust? Tijdens mijn laatste verblijf werd ik constant wakker gehouden door voorbij denderende rietsuiker auto’s
En dat terwijl de weg op 80 meter afstand ligt.
Wilde ik nog even buiten in de koelte een biertje drinken, had er weer iemand zijn kaalgeplukte suikerriet veld in brand gestoken!
Snel naar binnen! Airco aan! Gelukkig komen ze de laatste tijd niet meer zeuren om drank.
Sinds mijn schoonfamilie is verhuisd en niet meer in de dorpskern woont is dat voorbij. Gelukkig maar.
Mooi verhaal. waarschijnlijk kom je tijd te kort. Tijd is niet voor iedereen hetzelfde.. Nog heel veel genoeglijke dagen.
Ik herken dat verhaal. Voor enige tijd gaat dat……maar achteraf is het toch een soort ballingschap…..eventjes lukt me dat wel…Maar na enige tijd ga ik toch veel dingen missen…cultuur…een goed gesprek.. sociale kontakten ..een leuk terrasje….bioscoopje….de krant…een exclusief magazine …..een tentoonstelling….een mooi apart gebouw….eens een mooie exclusieve auto….Mij is het wat te beperkt….Maar is voor iedereen anders …..
Vele trekken weg uit die dorpen naar bv Bangkok om te werken de rest die blijven zitten vaak helemaal niks te doen de hele dag of aan de fles ect. Ook sommige jonge meisjes trekken naar Pattaya om je weet wel te doen. Cafés heb je niet Restaurant alleen Thais als je geluk heb in de buurt . Mensen staan om 06.00 uur op en gaan 07.00 – 08.00 naar bed .Hele dorpen mensen vragen alleen waar je heen gaat en zitten vaak de hele dag bij de woning .Als je zelf een paar in de week naar een grote Stad wilt gaan zeggen ze : again
De Thai komen vaak met de feestdagen en rijstoogst terug naar de dorpen en zijn daarna weer weg
Ik zie de Nederlandse expats de meeste schik hebben als ze 1 maal per week bij elkaar komen want de vrouwen zitten vaak onder de Thais te vertoeven
Maar ja ieder zijn eigen vreugde : Maar ik wilde het doen : Maar zal het never doen alleen 1-2 maanden in het jaar is de Isan genoeg
Dat klopt…..die vraag van Bai Nai…..waar ga je ? was ik echt kotsbeu. Niemand gaat er nooit ergens of het moet eens naar her dorpswinkeltje zijn….dus staan ze altijd heel versteld als je aanstalten maakt om ergens heen te gaan. Wat ik ook beu werd was dat iedereen het daar maar heel normaal vind dat je nergens te voet heen gaat….zelfs voor 50 meter nemen ze de scooter …..Te voet lijk je wel een alien…..en al zeker voor de honden….die nog nooit een mens hebben zien stappen
De mensen hebben er ook in weinig interesse…..weinig mensen zijn iets of wat creatief…..en dan is er natuurlijk het alom gekende alcoholisme……..Neen voor mij weinig boeiends aan.
Ach wat een heerlijkheid. Best wel de taal (een beetje)spreken. Elke week lopen zuurpruimen met medelanders e.d. zou mij de strot uithangen. Voor de afwisseling kun je in de Isaan ook overal terecht als je het dorpsleven even zat bent, want dat gebeurd toch wel en is helemaal niet erg, nietwaar?
Groet en geniet,
Joy
Mooi en herkenbaar verhaal!
Ik verblijf intussen 2 jaar in de Isaan! Het is hier nu 20,30 uur en kom er eerst nu maar toe om dit artikel te lezen.
Het is waar dat er weinig westers te beleven valt…. Dat was toevallig echter wel de reden waarom ik hier ben komen wonen.
Mijn vrouw en ik hebben juist een bezoek gebracht aan Ban Dung. Een leuke Fransman en zijn echtgenote hebben er een restaurantje en we konden er genieten van een lekkere maaltijd… Meer moet het niet zijn. Voor ons echt een voldoende afwisseling hoor.
Gelukkig zijn moet door iedereen zelf ingevuld worden.
De inquisiteur slaagt daar goed in.
Ik ben zeker dat hij zich niet zal vervelen.
Ik ben hier graag, voel me relax en kan voldoende uit als ik dat zou nodig vinden.
Hi Jan kan je mij vertellen waar dat restaurantje is gelegen in Bandung
Wij wonen in Ban Hua lua 20 km van Bandung wij gaan er elke week 1 of 2x naar toe voor de boodschappen , woon er 6 jaar an gaat niet vervelen lekker rustig .
zoi graag wel eens een andere maaltijd willen nuttigen
groetjes Willem
Als je Bandung binnen rijd vanaf de zuidkant, langs aan rechts de Lotus en het ziekenhuis, dan versmalt de weg van 2 rijstroken per rijrichting naar 1 rijstrook. Het Franse restaurant kan je dan vinden aan de linkerkant, let op de Franse vlag!
Zoals Tim al zei!
Maar gedurende de maand oktober zijn ze in verlof! Je kan er lekker steak eten! Vriendelijke mensen ook! De naam van het restaurant is Kinaree! (naam van hun dochtertje)
Een aanrader!!!
Groetjes en smakelijk! Misschien zien we elkaar daar wel eens!
leuk geschreven Inquisiteur,heel herkenbaar al zijn er lezers die er een andere mening op na houden,doch dat zal altijd zo blijven,ik zelf heb het hier ook naar de zin,lekker rustig en ook geen herensoos,al kom je ook expats tegen,doch als ik afhankelijk wordt van gelijktalige expats verhuis ik weer naar mijn geboorteland,mijn ervaring is dat de meeste gesprekken over visums ed gaan,zoals de inguisiteur aangaf de rust en het langzame leven,geen stress leven zonder horloge s,morgens op als het licht wordt en met donker maar weer naar bed lezen of slapen,ben 18 getrouwd mijn vrouw spreekt Nederlands,haar keus was om niet in de onmiddelijke nabij heid van familie te gaan wonen,denk ook dat dit de reden is dat we het al zolang zonder problemen uithouden,ben zelf gezegend met de gave alles te kunnen eten,al is het ook fijn om af en toe iets westers te eten,dus is de Makro de aangewezen plek,herriner me dat we eens jaren geleden in Pattaya waren,kwamen in het hotel in gesprek met een echtpaar,waarvan de dame vol trots verkondigde dat hun al voor de 17e keer met vakantie in Pattaya waren,waarop ik droog antwoorde:dan bent U nog nooit in Thailand geweest,het echtpaar beledigd,maar ik respecteer iedereens wens zelf enkele jaren op Phuket gewoond,maar hier hebben we het naar ons zin.inquisiteur we kijken halsreikend naar Uw vervolg uit.
Hier in Ubon Ratchatani heb je (bijna) alles. Ook isaan met alles erop en eraan. Mijn grootste hobby is niks doen en werd in nederland niet altijd, zeg maar niet geaccepteerd als je relatief jong stopt met werken omdat het kon. Eenieder doet wat hem of haar het beste lijkt, ik doe dat al zes jaar met veel plezier met mijn niet al te jonge thaise schone (alleen nog binnenshuid), hetgeen goed past bij mijn favoriete hobby.
Mensen kijken vanaf je terras en lekker luieren en een goede nachtrust, dat is een paradijselijke heerlijkheid op aarde. Nog 22 maanden en dan ga ik dat ook doen, weg van die idioterie in NL.
Ik hoop het Nederland zo snel als mogelijk te kunnen verkassen naar Thailand en dan gaat dat ook Isaan worden en het kan me inderdaad wel eens bezig houden dat er zo weinig te doen is in het dorp. Echter als ik uw verslag zo lees dan is er veel te doen en niets moet.
Ik zie uit naar het volgende deel.
Groet en enjoy
Ik las eerst de leeftijd 75, dus ik dacht nou ja, oke. Maar op 57 deze levenswijze? Misschien leuk na een heel druk leven en een paar weken, ja zelfs een paar maanden rust. Veel is het niet gegeven om deze levens stijl jaren vol te houden. Maar als je dat wel lukt, respect, geweldig, dan heb je echt je innerlijke rust gevonden!
Kan me geen leven in Isaan voorstellen, Woon in een buitenwijk in het noord-westen van bangkok. Alle mogelijke fasciliteiten binnen een straal van 5 km, en dat in een 99,99% Thaise buurt. Ik ben bu eenmaal een cityslicker.
zo heerlijk rustig
leuk verhaal.
bedankt
Ik woon in een klein dorpje, in Isaan, vlak bij het plaatsje Wanonniwat…daarom heen wonen zo’n 15 farangs van diverse pluimage…iedere avond komen diegene die dat willen tussen 17-20 uur op een bepaalde plek bijeen als ze behoefte hebben aan een praatje en een biertje…sommigen komen bijna iedere avond anderen weer eens in de week net waar ze behoefte aan hebben …Voertaal is meestal Engels , soms Duits maar helaas nooit Nederlands maar zo als je vroeger op school een beetje hebt opgelet dan kan je toch wel leuk uit de voeten met de andere talen en soms ben ik dan Translator/ Dolmetscher
Op die manier is het best uit te houden
De mens is een sociaal wezen. Met uitzondering van kluizenaars hebben wij allemaal behoefte aan contact met anderen en dan bedoel ik niet alleen voor sex.
De meeste expats in de Isan hebben dat contact maar weinig: ze kennen alleen hun vrouw, de schoonfamilie en de dorpelingen en als je dan geen Thais spreekt wordt de sociale wereld klein. Velen zeggen dat het zo lekker rustig is en dat is volgens mij deels een drogreden. Niemand wil levend begraven worden. Hetzelfde geldt voor expats in de steden maar die ‘verbergen’ hun geringe sociale contacten achter de stedelijke voorzieningen als bioscopen, theaters en winkelcentra.
De oplossing is een meer actieve opstelling van de expat: Thais leren en Thaise helpen met van allesen nog wat want aan de opleiding valt nog wel het een en ander te verbeteren. Tja, ook voor vrijwilligerswerk moet jeene werkvergunning hebben. Dus het advies is: trouw officieel met je vrouw (als je dat nog niet was) en verander het type visum zodat je wel van alles en nog wat mag doen.
Woon 5-7 kilometer ten noorden van Udonthani, in zo’ n resort. Ik heb het werkelijk ontzettend naar mijn zin hier. Alles gaat in een tempo dat goed bij mijn leeftijd pas (bijna 70). In het resort hebben we een mooi huis met tuin rondom. Hele vriendelijke buren, niet alleen farang maar ook hele Thaise gezinnen. Allemaal heel relaxed. Twee maal per week gaan we (mijn vrouw en ik) naar Udonthani centrum voor het doen van boodschappen, bankzaken en lekker op een terrasje zitten met een drankje en uiteraard ook om te eten. Afgezien nog van een paar tripjes per jaar, zoals naar Chiang Mai en Roi, is er hier voldoende afwisseling tijdens de week. En ja, het is inderdaad wel handig als je wat thai spreekt en kan verstaan. Dat maakt de contacten weer veel boeiender. En nee, ik ga nooit naar een herensoos. Geen behoefte aan het gezeur van al die farang over de situatie hier in Thailand (verkeer, 90 dagen melding, jaarlijks nieuw visum aanvragen bij immigratie, de warmte, de regen, en noem maar op). Ik woon hier nu twee jaar, nog niet zo erg lang dus, maar ik mis Nederland nog niet voor een minuut.
Nu pas begrijp ik waarom ik telkens achter het net vis, wanneer ik in Sakon Nakhon en Udon Thani op zoek ben naar de heerlijke importsausen.
Voortaan kan ik beter rechtstreeks naar Na Kham toe rijden voor een heerlijke importsaus, ha ha
Ik respecteer iedereen die voor een dergelijk leven kiest,alleen stel ik mij persoonlijk een belonende oudedag na een werkzaam leven iets anders voor.
Iedere avond vroeg in bed,en s’morgens met de eerste lichtstralen uit de veren,om een dag te verbrengen die meestal niet veel onderscheid bied met de voorgaanden.
Ik verblijf ieder jaar 4 a 5 maanden op een dorp in de buurt van Chiang Rai,en hoewel dit zeker nog niet te vergelijken is met de eenzaamheid van de Isaan,kan ik mij ook hier een leven op langere duur niet voorstellen.
Zelfs al spreek je Thai, blijf je in de omgang met de meeste dorpbewoners,het verschil in Interessen duidelijk merken.
Interessen die begrijpelijk bij veel dorpbewoners niet verder gaan dan hun dagelijkse beslommeringen,en datgene wat de Thaise TV hun voor waarheid verkondigd,zodat ook de meeste gesprekken erg oppervlakkig verlopen.
Hun vriendelijkheid,en het feit dat mijn vrouw haar familie graag bezoeken wil,is voor mij haast de enigste energiebron om dit leventje 5 maanden vol te houden.
Iemand die nu nog in Nederland woont,en voor heeft zijn vrouw op den duur te volgen,zou ik aanraden eerst een langere proeftijd te nemen,en zichzelf kritisch te vragen,of dit nu werkelijk zijn levensavond is , waar hij zijn hele leven van gedroomd heeft.
Voor mij is het een soort proef liggen in het laatste kistje,waarvan de deksel nog net genoeg zuurstof, doorlaat om niet voorgoed de ogen te sluiten.
Maar dit is natuurlijk erg persoonlijk,en zeker geen verdere aanwijzing hoe iemand zijn oude dag genieten moet.
Beste Corretje,Als je mijn reactie nog een keertje goed leest,zal je duidelijk worden,dat ik bij de kennis van de thaispraak ben uitgegaan van mijn persoonlijke situatie op het dorp in Chiang Rai.
Hoewel ook daar een dialect gesproken wordt,is het toch de taal die in geheel Thailand op de basis scholen onderwezen word.
Meer als de vaak spaarzame Engelse taal vaardigheid van de bevolking,is de Thaispraak op het plaatselijk dialect na,haast de enigste mogelijkheid om een conversatie te beginnen.
En zelfs al zou een Farang vloeiend het dialect spreken,zal hij toch merken,dat hij qua interessen in vergelijk tot de plaatselijke bevolking,snel aan zijn grenzen stoot.
Interessen die vaak bij het overmatige alcohol gebruik van velen,nog meer vervagen tot een minimum.waardoor je als farang steeds meer het gevoel krijgt,in een erg oppervlakkig wereldje te leven.
In de 4 a 5 maanden van mijn aanwezigheid,ben ik genoodzaakt vaak de stad te bezoeken,om niet het gevoel te krijgen,dat ik afgesloten ben van de normale wereld.
Farangs die zich zonder voldoende taalkennis dusdanig afzonderen,leven eigenlijk in een erg klein wereldje,waar ze hoogstens met hun eigen vrouw,en een erg beperkt deel van de bevolking communiceren kunnen.
Een communicatie die vaak nooit in de diepte gaat,en vaak op geen enkele manier te vergelijken is met personen uit de eigen cultuur,die opgevoed zijn met de eigene moedertaal.
Beste John,
De Thaise dames zoeken een goed leven en sturen hun familie geld om deze te onderhouden.
Het eeuwige gezeur over geld dat blijft, en niet voor de Thai maar iedereen.
Ik zelf en mijn vrouw zijn daar heel duidelijk over wat betreft geld aan de familie geven.
Dit probleem voorkom je door duidelijke afspraken te maken met je vrouw.
Wij geven weinig omdat het op een gegeven moment niet meer genoeg is.
Als wij naar Thailand gaan krijgen een aantal leden van de familie wat geld en daar blijft het bij.
Natuurlijk probeert haar familie haar te intimideren om meer geld te krijgen…nee dus.
Vandaar dat zij in Thailand meer bij haar familie is als bij jou(mocht je bij elkaar wonen
zoals wij). Een voor beeld is haar zus die geen Farang heeft en haar zus wel..twee zelfs,
die is zo jarloers dat zij begon te stelen uit ons huis en listen verzon om maar aan geld te komen.
Het ligt aan je zelf waar je de grens trekt.
Het blijft heerlijk in de Isaan en mocht ik mij vervelen dan ga ik op rondreis.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Beste,
Erg leuk jou dagelijkse verhalen.
Ik blijf deze ook dagelijks volgen.
Als ik Thuis ben( een tot twee maal per jaar) kan ik mij ook erg vermaken wat er
allemaal gebeurd bij ons in het dorp en verveel mij geen moment.
Wat betreft het hartelijke van de Thai om ergens aan deel te nemen vind ik erg leuk
en leerzaam.
en natuurlijk vraagt bijna iedereen waar je naar toe gaat als je weg gaat.
Dat is nieuwsgierigheid, wat je ook een beetje het gevoel dat als er wat gebeurd
dat de mensen weten waar je bent.
Leuk, voel me erg thuis in jou verhalen.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Beste,
redactie ben een woord vergeten.
Het moet zijn”wat je ook een beetje het gevoel geeft dat als er wat gebeurd”
Met groet,
Erwin
Wanneer je een banaan plantage heeft ,
ga je je echt niet vervelen . Moet iedere dag een rondje
lopen , gele en bruine bladeren verwijderen en kijken ,
of ergens een banaan aan het geel worden is .
Iedere week paar trossen om te oogsten .
Daar naast het gras bij houden en ook de andere
fruit en groente in de gaten houden .
Oh , ik zie , dat er weer de chili rood geworden is ,
even oogsten , een banaan plant staat heel schuin ,
even hout halen en die plant steunen .
Tussen door ben ik begonnen ,
lampen uit bamboe te maken , soort art – work
en een nieuwe hobby van mij .
Een keer per maand en meeting bij een Oostenrijker
in Chok Chai , 15 km verder op ,
in zijn restaurant , waar je heerlijk westers voedsel kan eten ,
waar iedere keer en stuk of 15 Duitsers , Switzers en Nederlanders komen ,
die alle mal ook graag hier in de Isaan wonen ,
die niet zeuren maar wel gezellig over alles en nog wat praten .
En een keer per jaar 4 weken naar Hau Hin om even tussen uit
te gaan en van de drukte daar genieten , bekende ontmoeten
en van de zee en de vele verschillende restaurants te genieten .
Maar na de 4 weken wil ik graag weer terug naar mijn dorpje ,
de rust en de natuur .Je moet gewon iets hebben om te doen
dan ga je je ook niet vervelen , en dan blijf je ook fit en sterk .
De Inquisiteur doet het op zijn manier , ik op de mijne
maar we hebben alle bij zelf voor een leven in de Isaan gekozen
en wij zijn zeker niet de enigen , die het hier na de zin hebben ,
die tevreden en gelukkig zijn . Heb je dan ook nog en goede vrouw
aan je zijde , dan leef je hier gelukkig en tevreden !
Voor dat werk dat je doet moet je wel een werkvergunning hebben. En werken in de landbouw is voor buitenlanders verboden als men de regels op een bepaalde manier interpreteert.
http://gam-legalalliance.com/services/immigration/thai-visas/thai-work-permit/prohibited-jobs-for-foreigners-in-thailand/
Er is nog wel eens discussie over bepaald werk omdat de officiele beschrijvingen in het Thais zijn.
Tot nu toe ben ik maar 2 keer in thailand geweest en telkens in de Isaan en ik moet zeggen dat ik daar het wel goede naar mijn zin heeft, ik denk om daar later voor goed te blijven als ik op pensioen bent,
De belgische keuken mis ik absolute niet als ik in Thailand ben, in tegendeel, ik mis hier de thaise keuken en kijken al naar uit naar mijn volgende vakantie in de Isaan
Leuk verhaal ga ook buitenaf wonen ver weg van alle westerlingen en drukte heerlijk toch wakker worden door het gekraai van hanen,en de geur van de vuurtjes .
Leuk weer te genieten van je stukjes. Weet niet hoe laat je op staat, maar pas om 10.00 te gaan ontbijten zou voor mij te laat zijn, ben een vroege vogel>>>>>