Uit het Isaanse leven gegrepen (deel 7 slot)

Wat doet zo’n expat nu daar in Isaan? Geen landgenoten in de buurt, zelfs geen Europese cultuurgenoten. Geen cafés, geen westerse restaurants. Geen vertier. Welnu, De Inquisiteur koos voor dit leven en verveelt zich helemaal niet. Dagelijks, een week lang uit het leven gegrepen. In Isaan.

Zondag

Alhoewel de meeste autochtonen geen weekindeling kennen, er zijn er toch wel een paar. Onderwijzend personeel, mensen in overheidsdienst zoals gemeente, provincie, posterijen. Die hebben vrij op zondag. De Inquisiteur weet dat mensen in overheidsdienst dat postje zonder meer hebben moeten ‘kopen’. Voor veel geld zelfs, sommige families zetten zich hier zwaar voor in de schuld. Maar het is dan ook een levenslang baantje. Moet je voor het onderwijs en administratief werk nog de nodige diploma’s kunnen voorleggen, voor onderhoudsmannen, tuinmannen, … is dat niet nodig.

Maar zodoende is zondag hier meestal een levendige dag in de shop.

Nu hebben De Inquisiteur en eega de shop erg gezellig gemaakt – op aanraden van mevrouw, De Inquisiteur is nog steeds bezig deze samenleving te doorgronden en snapt er nog altijd niet veel van, dus gaat hij maar af op de adviezen van een kenner.

Binnen is de shop op ‘seven/eleven’-leest ingericht. Hebben de mensen hier graag. Ook een heel uitgebreid gamma, en altijd voldoende voorraad van alles – in tegenstelling tot de twee oudere huiswinkeltjes in het dorp. Bovendien brachten we nieuwe producten in het dorp waarvoor de mensen vroeger naar het zes kilometer verder gelegen stadje moesten rijden – iets waar de meesten een hekel aan hebben, geen rijbewijs en vaak politiecontroles, bovendien durft die politie nu ook op rijden onder invloed controleren – zijn ze allemaal in zonde.

Alleen de airco ontbreekt, die is vervangen door minder elektriciteit vretende <patloms>. Maar daartegenover staat er wel een karaoke installatie. Iets waar De Inquisiteur een hekel aan heeft maar de meerderheid enorm plezierig vindt. Hangt er ook een televisiescherm – waar De Inquisiteur na een week een veto over plaatste : enkel sport, geen soaps meer.

Is er een gezellig overdekt en dus zonvrij terras aan de straatzijde. Met beplanting, stoelen en banken, en, iets waar De Inquisiteur steeds weer moet op wijzen, vuilbakken.

Naast de shop is er een bamboo sala geïnstalleerd, met rondom een groenscherm van struiken, bloemen, bananenbomen, …  – enorm populair. Ook wanneer daar niemand gaat zitten, want dan gaan ze er dikwijls een dutje nemen, volle drankbuik en voilà, uurtje recup. Om vervolgens weer vrolijk verder te komen drinken.

Zodoende is de shop het enige middel van vertier geworden, niet alleen voor het eigen dorp, maar ook voor een vijftal omliggende dorpen. En zakken deze mensen, die een klein vast inkomen hebben, steevast af wanneer ze maar kunnen. Daar bovenop, ze lokken de minder kapitaalkrachtigen aan, die altijd opduiken eens er een aantal gasten zijn. In de hoop mee te kunnen genieten van de <sanoek>.

En dat is altijd wel zo. Mensen delen hier alles. En betalen graag mee voor de minder fortuinlijke. Hebben ze tweehonderd bahtjes te besteden, gaan die eraan. Hebben ze duizend baht te verdrinken, doen ze het. En als het dan toch voorvalt dat er niemand geen geld meer heeft, gaan ze <djuumen>, de boek op.

En zonder uitzondering wordt dat op het einde van de maand terug betaald.

Vaak begint dat op zaterdag al. Late namiddag en hup, party. Tot het geld verteerd is, soms kan het uitlopen tot ver na middernacht, soms zitten ze reeds rond <saam toem> zonder geld.

Maar zonder uitzondering komen ze op zondag.

Soms durven ze in de ochtend reeds neer te strijken, maar deze zondag gelukkig niet. Pas rond twee uur in de namiddag zijn ze daar. Want dan is er boksen, <muy Thai>, live op televisie. Ongelooflijk zoals ze daar in meeleven, veel erger dan wanneer De Inquisiteur zijn wetenschap brult naar het voetballen.

En wedden, tsjonge jonge toch. Weliswaar voor kleine bedragen, tien tot twintig bahtjes, een enkeling die hoger durft te gaan wordt gauw door De Inquisiteur tot de orde geroepen. En iedere keer is er wel een grote winnaar – die dan niet weg kan zonder zijn winst in bier te hebben omgezet. Leuk is dat, ook goede zaken voor de winkel. Graag verleiden ze De Inquisiteur om in te zetten. Die kennen ze al, beter dan De Inquisiteur zichzelf kent. Want eerst weigert hij steevast – “ik gok niet”. Na de vierde fles beer Chang doet hij wel vrolijk mee….

Ook het delen van welvaart is iets wat De Inquisiteur na verloop van tijd heeft aangeleerd. Veel leuker dan ‘ieder voor zich’. Wat geeft het dat hij op zondag een rekening van duizend of meer bahtjes heeft ? In zijn vorig Pattaya-leven kostte een avondje stappen enkele duizenden. Hier krijgt hij er niet alleen het plezier bij, maar ook vriendschap zonder gezeur, heeft hij er genoeg van verdwijnt hij op Isaanse wijze, dus zonder ook maar wat te zeggen, en niemand die er zich aan stoort of hem erop aanpakt de dag nadien.

Dus zondag is bierdag. En jawel, soms al van de late ochtend. Probeert De Inquisiteur zijn consumptie altijd wel een beetje te beheersen, maar tegen middernacht is het pijpje uit. En af en toe moet hij eens wat soberder blijven. Wanneer de liefde van zijn leven ook in een dorstige bui is. Want iemand moet de financiën in goede banen leiden.

Zondagavond heeft geen vast ritueel voor het slapen gaan. De honden kennen dat blijkbaar al en komen niet af voor eten, dat hebben ze al de ganse dag bijeen gescharreld want uiteraard is er geen Thai die drinkt zonder eten. De kassa wordt niet gemaakt op zulke avonden, dat verhuist naar maandag.

Het samen douchen is meestal iets uitbundiger dan op weekdagen, het boek wordt niet bovengehaald want ander plezier.

Wie dit blog een week gevolgd heeft, weet nu dat een expat zich niet verveelt in Isaan. Want dagelijks gebeurt er wel iets zodat er geen vast stramien in het leven zit. Dat een expat niet perse primitief moet leven. Dat een expat in Isaan niet vereenzaamt, bovendien zijn er regelmatig uitstappen naar de meer westers georiënteerde toeristische hotspots. Dat je die vreemde cultuur van familie, geldzaken, … op redelijke wijze kan aanvaarden en zelfs wat aanpassen naar de normen en waarden waarin wij zijn opgegroeid, zonder de harmonie te verstoren. En dat je een relatie kan opbouwen zonder wantrouwen, met veel liefde en wederzijds respect.

De Inquisiteur is een tevreden man.