Uit het Isaanse leven gegrepen (deel 3)
Wat doet zo’n expat nu daar in Isaan? Geen landgenoten in de buurt, zelfs geen Europese cultuurgenoten. Geen cafés, geen westerse restaurants. Geen vertier. Welnu, De Inquisiteur koos voor dit leven en verveelt zich helemaal niet. Dagelijks, een week lang uit het leven gegrepen. In Isaan.
Woensdag
De Inquisiteur wordt ontzettend vroeg wakker. Pas vijf uur, tsjonge. Een te lui leventje is mogelijk de oorzaak, lichaam en geest zijn uitgerust. Even overvalt hem de lust om de vriendin ook maar wakker te maken maar haar vredige gelaatsuitdrukking houdt hem er vanaf.
Stilletjes begint hij aan zijn ochtendritueel. Douchen terwijl de koffie begint te pruttelen. Dat eerste kopje van de dag is het beste, en ondertussen krantjes lezen op internet. Meestal is dat aanleiding voor licht amusement of soms voor zware ergernis. Steeds weer ziet De Inquisiteur dat zijn beslissing van 12 jaar geleden om alles te verzilveren en Thailandwaarts te trekken bevestigd. Alhoewel hij in de loop der jaren milder is geworden. Want de media zijn te zeer op confrontatie uit, ze willen aandacht trekken, shockeren zelfs. En hangt het er vanaf van welke strekking die media zijn – dat beïnvloedt hun berichtgeving en ze zetten er meteen een oordeel bij en zodoende wordt een eigen mening vormen nogal lastig.
Een uurtje later gaat de shop open en wegens het vroeg wakker worden besluit De Inquisiteur om zijn liefde te tonen door mee te gaan bedienen.
Ja, verboden eigenlijk, die immigratiebeperkingen en alles, maar geen haan die daar naar kraait hier in Isaan. Integendeel, ze kunnen de in hun ogen luidruchtige farang best pruimen nu hun schuwheid en wantrouwen weg zijn. De vrolijke ‘goodmorning’, het voor hun o zo vreemde ’thank you very much, see you again’, zet hen aan het lachen. Negentig procent heeft trouwens geen idee van de betekenis, ze gaan af op lichaamstaal. En de kinderen waarderen het gratis snoepje. En de landbouwer is blij met de te grote hoeveelheid ijs die De Inquisiteur geeft voor 10 baht.
Op die wijze wordt het al snel negen uur, en wanneer iedereen ergens op de velden aan het werken is maakt het vrouwtje een heerlijk maaltje terwijl De Inquisiteur lekker lui in de shop blijft zitten. Spelletjes spelen op het mobieltje. Zonder gewetensbezwaren. Zelfs na het eten gaat hij door, vandaag geen zin om actief te worden. Gewoon een beetje lui bezig zijn. De honden verzorgen, die eeuwige teken. De poezen hun pels verzorgen, hun toelaten om de shop te verkennen terwijl het baasje de honden buiten houdt. Moe word je er niet van.
In de namiddag besluit De Inquisiteur om toch maar de motorfiets te wassen. Ondanks het feit dat ze hier shops hebben die dat grondiger doen voor veertig bahtjes. Meteen de fiets eens onder handen nemen, alles lekker in de schaduw van een afdak. De fiets dan maar testen en tochtje maken doorheen het dorp en omgeving. Dat is goed voor de public relations van de shop, goed voor de integratie van de farang. Maar de integratie zal uit de hand lopen.
Ergens aan de rand van het dorp staat een grote boerderij waar ze varkens houden. De eigenaars, man en vrouw met drie dochters, zijn leuke, hardwerkende mensen met een iets meer wereldlijke beschouwing dat de meeste dorpsbewoners. Ze hebben ook een man of zes in dienst. Maar alles op trage, Isaanse wijze natuurlijk. En omdat er een farang komt aanzetten komen ze uit de kast. De Inquisiteur moet zich, willen of niet, mee aan tafel zetten. Krijgt hij de meest vreemde hapjes voorgeschoteld, sommigen eetbaar, sommigen niet – tot grote vrolijkheid van iedereen want de werknemers zijn er ook bij komen zitten. Bovendien zijn deze mensen nogal welvarend voor Isaanse plattelanders. En sturen ze een van de werknemers naar onze shop om bier te gaan kopen, de farang, weten ze, drinkt geen lao kao. Meteen weet het vrouwtje waar manlief zit en wat hij doet.
En dat is drinken. En lullen. In een mix van Thai/Engels/Isaan komen we er aardig uit, zeker na enkele flessen Chang. Je krijgt gewoon de kans niet om je glas leeg te drinken, ze vullen het continu bij. Nu ja, De Inquisiteur kan dat wel waarderen want het is erg warm vandaag en hij zit lekker in de schaduw van een boom, op houten bank die kan schommelen. En het gezelschap is leuk, zeker wanneer twee dochters nogal dicht bij de farang komen zitten en hem op aanraden van <mei> schaamteloos verzorgen met natte doekjes, bier aanvullen, schouders en rug masseren. Het zijn meiden van een jaar of twintig, ze kunnen zo in Pattaya of aanverwante aan de slag wanneer ze iets aangepaste kledij zouden dragen.
Maar De Inquisiteur weet dat het onschuldig is, ze zijn gewoon gastvrij, ze dragen zorg voor hun bezoek. Het is een leuke ontsnapping uit de eenzijdige regelmaat van hun leven … .
Het bier blijft vloeien tot De Inquisiteur merkt dat de zon reeds laag begint te staan. Tsjonge, wat gaat mevrouw wel zeggen. Waggelend stapt hij op de wankele fiets tot jolijt van de anderen. De drie kilometer huiswaarts zijn er zeker vijf geworden wegens niet altijd rechtdoor rijden … .
En thuis, geen probleem, fantastisch. Geen gezeur, geen boosheid. Nee hoor, ook de gade maakt zich vrolijk in de toestand van De Inquisiteur, zodanig zelfs dat ze nog twee flessen openmaakt. Want ze wil zelf ook wel een biertje drinken … .
Op een of andere wijze is De Inquisiteur er nog in geslaagd de diepvries te openen, iets eetbaars te nemen en dat in de microgolf oven te steken.
En te verorberen. Nadien, ondersteund door een mooie dame, nog een douche te nemen en vervolgens als een blok in slaap te vallen.
Wordt vervolgd
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand24 december 2019Winter in Isaan: Kerstmis
Leven in Thailand22 november 2019Winter in Isaan (8)
Leven in Thailand16 november 2019Winter in Isaan (7)
Leven in Thailand12 november 2019Winter in Isaan (6)
Komt inderdaad voor dat men eens kachel kan worden op kosten van een ander. Maar meestal is dat dan een andere farang. Als ik daar ergens uitgenodigd wordt verwacht men meetal dat er bier gehaald wordt op mijn kosten. Dan gaat er weer een jochie op zijn motorfiets met 400 baht van mij naar de lokale winkel. Later nog een keer. Ach denk ik, wat is 400 baht? In de Isaan veel geld. 1 keer stelde iemand mij voor dat ik de drank zou betalen en hij zou dan een exemplaar van het gevogelte op zijn erf slachten. Dat lijkt dan tenminste nog 50/50.
Het omgekeerde komt ook voor. Thais met geld staan erop alles te betalen. heb wel eens met een groep Thais 2 dagen opgetrokken. 1 van die Thais betaalde alles. Toen ik voorstelde ook een bijdrage te leveren werd dit weggewuifd. Schijnt ook weer iets met status te maken te hebben.
Soms eisen ze daar op luide toon dat ik drank voor ze koop. Rijstplanters op een veld bv. Ik verstond wat ze tegen elkaar zeiden Farang komt met een hele grote auto. Heeft veel geld. Die auto is niet van mij heb ik naar waarheid gezegd. Hielp niets. Bleven zeuren. Aardige mensen hoor!
Het dorpshoofd eiste ook al eens dat ik Lao Khao voor hem zou kopen. Ik kom terug met een plastic zakje. Dat wilde hij niet. Goed ik terug naar de winkel: Geef me een fles. Winkelierster: maar hij heeft er al twee op Hij gaat dood! Ik: wat kan mij dat schelen! Geef een fles! Hij leeft nog steeds.
Nog niet meegemaakt dat een Thai de hele tent trakteert en betaalt. Ik ben altijd de klos (ook als ik zelf niet eens besteld heb) om de rekening te betalen. In het dorp vinden dan ook familie en buren mij een geweldige gozer. Het zij zo.
Fantastisch.
hallo, dat is nou een leuk kort stuk tekst uit het leven
ga door, ik lees graag dit soort levensverhalen
groeten uit belgie
Na een Westerse competitieve productieve concurrentiële levensfase vol haast en gejaagdheid alzo tot rust komen. Een nieuwe levensfase in een totaal andere modus. Waarlijk onthechten en onthaasten, niet voor eventjes in één of andere gekunstelde sessie.
Niet iedereen zal het aankunnen. Wij, mijn Thaise vrouw en ik, zijn er nog niet uit of we dit moeten willen, of dit iets voor ons zou kunnen zijn. Het lijkt aanlokkelijk en tevens vervaarlijk, niet alleen voor mezelf, maar ook voor onze relatie.
Tijd brengt raad. De schrijfsels van De Inquisiteur en de reacties erop helpen ook een beetje 🙂
Leven in een redelijke grote plaats in Isan dan heb je van beiden wat. Enerzijds het platteland dichtbij, anderzijds alle voordelen van een grote stad. Zelf woon ik in de stad Korat, maar dan wel in de buitenwijk. Rondom het huis landerijen, akkers en veel groen. Eveneens dichtbij alle voorzieningen, markten, restaurants, sportmogelijkheden , Zoo, winkels en meer op enkele kilometers afstand.
Inquisiteur
Leuk geschreven ,wacht al op het vervolg
Ik herken het verhaal ,kom bij ons ook voor.
Niet alle thais willen alleen maar profiteren.
Aangenaam leuk te lezen, dit is het leven zoals het is.
Niet dat ik er naar vroeg maar toch al op de kosten van vriendelijke Thai leuke avonden gehad, zonder verdere uit leg of gevolgen.
Inderdaad geen vertaling nodig na de nodige pinten, de lichaamstaal verteld veel.
Mijn vriendin is ondertussen gewoon dat ik in mijn moedertaal wat naar de mensen roep in de buurt. In het begin zij ze nog ze verstaan je niet je maakt ze onzeker, maar ondertussen zijn hun reacties naar die rare farang ook leuk geworden. Het voornaamste is dat er kan gelachen worden om de situaties.
Ik heb net alle 3de stukjes gelezen en ik kan niet wachten tot ik kan emigreren naar de Isaan. Ik en mijn Thaise vrouw, hebben al een paalwoning in Ban Wang Tong, een gehuchtje tussen Roi-et en Selaphum met een huis of 50. (kan ook minder zijn).
Vlak bij ons huis stroomt de rivier “Shi” en ik mag aannemen dat ik daar toch wel elke dag ‘s-ochtends een paar uurtjes ga vissen.
Ik denk dat ik me daar geen seconde ga vervelen. Voorlopig wil ik daar een mooi huisje gaan bouwen op de plek waar nu die paalwoning staat, want ik zie mezelf niet nog eens 30 jaar (?) die trap op en af gaan.
Ook hebben we een stukje land van anderhalve hectare, wat geheel verwilderd is. t zal wel knap wat tijd kosten om alles weer in orde te brengen, maar t zou de Isaan niet zijn dat ik daar lekker een hele tijd over mag ga doen. Ik ben in m’n dagelijks leven maintenance technicus, dus ik kan wel zeggen dat ik best wel handig ben in elektro en mechanica. Ik denk dat ze dat wel gaan waarderen in mijn dorpje. Maar alles op z’n tijd heh…. rustig aan is mijn motto.
Beste.
Die paalwoningen staan er niet voor niets, de rivier de “ShI” kan wel eens buiten zijn overs komen.
Dan zal je nieuwe huis, net als bij mij in Bangkok (2011) onder water lopen.
Ik kan je verzekeren dat dat geen pretje is. Dus bouw toch maar een hogere woning.
Groetjes Gerrit
Moderator: onleesbaar door verkeerd gebruik van leestekens.
Het is leuk als je internet hebt in huis met alles er op en eraan (nieuws, tv, facebook, mail, Thailandblog, enz…). Stel dat je dat niet hebt… dan wordt het leven er een heel pak eentoniger…
Neen, farang zonder werkvergunning mogen niet werken. Maar wat wordt er bedoeld met werken? Volgens mij mag je geen werk verrichten om zelf geld te verdienen.
Maar wat doet De Inquisiteur? Hij helpt zijn vrouw (soms) in de shop. Is het verboden om jouw eigen echtgenote te helpen? Volgens mij is daar absoluut geen probleem mee. Ik zou het ook doen. Tenslotte verdient hij er toch zelf geen ‘extra’ geld mee. En zoals De Inquisiteur het zelf zegt: iedereen is daar blij om, iedereen geniet ervan. Sanoek toch? 😀
Als je een zee van tijd hebt, dan ga je blijkbaar automatisch de nuttige dingen doen, waarvoor je hier ‘geen tijd’ hebt… Ik vind het leuk om te lezen dat De Inquisiteur af en toe het initiatief neemt om ‘iets nuttigs’ te doen.
Maar drinken zolang het glas niet leeg is? Hhhmmm… Dat zou ik toch niet doen. Persoonlijk drink ik zelf zeer uitzonderlijk. Ik kan het me de laatste keer zelfs niet herinneren. En neen, ik ben nooit dronken geweest! In het dorp waar mijn schoonouders wonen werd ik zelf tijdens mijn wandelingen meermaals uitgenodigd om samen een biertje te drinken. Ik sta daar wat wantrouwig tegenover en heb daar steeds vriendelijk voor bedankt. Mai duum (na) khrap, Khoop khun (maak) khrap. Er zijn daar inderdaad dorpelingen met de bedenkelijke reputatie om vaak dronken te zijn. Onlangs is daar (weer) iemand (vroegtijdig) overleden door overmatig drankgebruik. Gelukkig gaat het maar om ‘een paar’ individuen.
Ik weet niet wat mijn vrouw ervan zou vinden indien ik zou ingaan op de uitnodiging om te (blijven) drinken. Zij kent mij immers als iemand die (bijna) nooit drinkt of rookt. Want dat is het type man wat zij absoluut wou.
Sanoek daai, teih tong rawang thang weelaa na khrap!
(plezier mag, maar blijf steeds voorzichtig 😉 )
Geniet ervan!
Daniël,
Heel verstandig van je dat je zoveel mogelijk afstand houdt van alcoholische dranken.
Jammer voor jouw opmerking:
“Onlangs is daar (weer) iemand (vroegtijdig) overleden door overmatig drankgebruik. Gelukkig gaat het maar om ‘een paar’ individuen”.
De persoon die overleden is, is door eigen schuld. Helaas vergeet je ook te zeggen dat een dronken Thai in het verkeer een potentiële moordenaar is. Hij zorgt voor gevaar voor medeweggebruikers.
En wat zeg je de vele leverpantiënten in staatsziekenhuizen?
Dus gaat het niet om een paar individuen alleen.
Maar toch respect voor jou dat jij je niet verleiden tot drank(mis)(ge)bruik.
Daniël M schreef:
Ik weet niet wat mijn vrouw ervan zou vinden indien ik zou ingaan op de uitnodiging om te (blijven) drinken. Zij kent mij immers als iemand die (bijna) nooit drinkt of rookt. Want dat is het type man wat zij absoluut wou.
Je zal maar zo vrouw hebben.
Geniet van het schrijven van “De Inquisiteur”..Prachtig om te lezen..
Beste Pieter,
“Je zal maar zo vrouw hebben”??
Voor alle duidelijkheid: die beslissing ligt bij mij, niet bij mijn vrouw. Ik respekteer dat ten zeerste omdat wij allebei zo zijn. Die vraag die ik daarbij gesteld heb was gewoon een bedenking van mezelf en daar valt niets uit af te leiden. En stel dat ik eens zal ingaan op zo een uitnodiging, dan zal ik haar dat ook vertellen, net zoals De Inquisiteur dat doet. Mijn vrouw zal daar dan zeer waarschijnlijk geen groot probleem van maken. Eigenlijk vind ik die argumenten van De Inquisiteur en timker (meedoen aan het sociale leven) wel heel goed. Maar dan wel op de manier zoals timker dat in zijn reaktie vertelt.
Mijn vrouw is een schat van een echtgenote. Zij heeft zich steeds ingezet voor haar familie. Zij heeft ook nooit eerder een relatie, in gelijk welke betekenis dan ook, gehad. Zij heeft echt gewacht totdat ze de ware te ontmoet heeft. Dat verdient respekt, nietwaar?
Aan Chander: dank u voor uw kompliment 🙂
Het is absoluut niet mijn bedoeling om hierover te chatten. Ik wou dit gewoon nog even kwijt. Dus zal ik het hierbij houden.
Beste Daniël M,
Ik was lang dezelfde mening toegedaan over het verrichten van arbeid maar het werkt in Thailand niet zoals in Nederland of België. Een vriend van mij die hielp zijn vrouw door wat handdoeken te dragen van een massagesalon naar zijn truck. Deze handdoeken zouden bij hem thuis gewassen worden. De politie kwam langs op die avond en die wilde net een bar, welke vlak bij de massagesalon gesitueerd is, controleren op de het nodige thee geld. Mijn vriend werd en passant aangesproken en verteld dat dit niet de bedoeling is. Bij een volgend treffen op deze wijze zou zijn verblijf ingetrokken worden en kon hij naar Nederland. Hij mocht niet werken en in dit geval geen hand en spandiensten verrichten. Of dit juist is en om hier risico mee te lopen ik zou de gok niet wagen.
Citaat:”Volgens mij mag je geen werk verrichten om zelf geld te verdienen.”
Beste Daniel M, blijkbaar interpreteer je de Thaise wetgeving naar eigen goeddunken. Maar je zit er helemaal naast hoor. Daarom schrijft de Inquisiteur klaar en duidelijk:
“Ja, verboden eigenlijk, die immigratiebeperkingen en alles, maar geen haan die daar naar kraait hier in Isaan. Integendeel, ze kunnen de in hun ogen luidruchtige farang best pruimen nu hun schuwheid en wantrouwen weg zijn.” Hij weet best welke risico’s hij neemt met deze daden en weet maar al te goed: zolang er haan naar kraait hier in de Isaan …..
Zelfs vrijwilligerswerk is voor een Farang verboden zonder werkvergunning. Of werken nu bezoldigd of onbezoldigd is speelt geen enkele rol, werken is werken en heeft niets te maken met een eventuele verloning. Dit is Thailand en de wetgeving interpreteer je best niet naar eigen goeddunken maar naar de letter van de wetgeving.
Kan niet wachten op de donderdag…
Natuurlijk is deze “woensdag” weer heel herkenbaar !!!
En “Daniël M” is ben ook geen drinker (en geen roker) maar de uitnodiging om te “drinken” sla ik niet af want het betekent gewoon pure gezelligheid en je bepaalt je eigen (niet) drinken tempo. Ik doe vaak erg lang met 1 glas (hopelijk wel Chang bier). Geniet, lach, eet, drink en proef de Isaan in al zijn aspecten en het leven is erg zeer goed. Een ieder geeft een eigen invulling aan zijn “rustige” leven, maar het is voor mij zonde om die te vullen met veel farang contacten.
Zonder in chatten te vervallen dient er toch echt een misverstand uit de wereld geholpen te worden. Evenals de inwoners van de Isaan meewarig bekeken worden door een groot aantal Thai, blijkt nu ook voor de farangs, die zich hier gevestigd hebben, het zelfde lot beschoren.
De zelfingenomenheid en de domme uitlatingen, die bovenstaande reactie weer geven bewijzen dat.
Ik ben voor alle duidelijkheid niet meegelokt, geïsoleerd of financieel leeg gezogen!
Waarschijnlijk is de frustratie van sommige lieden zeer hoog!
Hun wereld van beleven speelt zich misschien alleen af in de glitter van bars en andere wereldse geneugten. Ik gun ze dat van harte!!!
Ik ben er zelfs zeker van dat daar nog nooit iemand werd geïsoleerd, mee gelokt of financieel leeg gezogen. 🙂
Alle gekheid op een stokje: gelukkig kan iedereen zijn keuze maken!
Zullen we die keuze van elkaar aanvaarden, respecteren en als evenwaardig beschouwen?!
Dit blog gebruiken om ervaringen met elkaar uit te wisselen lijkt me een beter idee dan elkaar het zonlicht niet te gunnen of elkaar als dutjes af te doen.
Is deze voorstelling niet realistischer dan de cynische zuurheid die ik in bovenstaande reactie mocht lezen?
Voor iedereen, waar ook in Thailand, Nederland of België, wens ik mooie tijden en veel plezier in de volgende aflevering van de inquisiteur uit de Isaan.
Jan
“Je bepaalt je eigen (niet) drinken tempo.”Dit klinkt toch wel als wishful drinking voor mij. Want de clou van alcohol is nu juist dat je die controle verliest, en het dan door de (toevallige) omstandigheden is dat het niet slecht afloopt. Daar helpen de Thais je niet mee, gezien het bijvullen als t glas leeg dreigt te geraken. Zij hebben best lol als jij van je fiets lazert, en ach, onder een auto komen, maar misschien stel ik nu de Thai als iets te laconiek voor? Maar ik zeg niet graag nee, dus dit is voor mij een valkuil, waarin ik wel vaker gevallen ben, zij het zonder brokken, maar ik mijdt om die reden soms het uitgenodigd worden.Ik laat mij graag meeslepen, maar dan in gezelligheid, liefst zonder alcohol.
Heb vrienden die rond Pattaya wonen en heb vrienden die in de isaan wonen en ja sommige van mijn Pattaya
Vrienden begrijpen niet zo goed hoe ik het daar kan uithouden in de isaan maar het voornaamste is dat wij elkaars leefwereld die zich toch in hetzelfde land afspeeld maar een wereld van verschil is respecteren.
Gelukkig zijn is je goed voelen is het nu op het platte land of in een drukke stad dat dat doet er echt niet toe.
Ikzelf voel me thuis op het platte land tussen de rijstvelden en dit na een leven in België aan de drukke Belgische kust maar…dit is dan ook mijn mening en ondervinding.
Groetjes uit Meuang Pai
Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. De reacties zijn divers en komen vaak met emoties. Er zit bij een hoop mensen oud zeer en dat leidt zeker tot aansprekende teksten. Maar zoals al eerder genoemd probeer het wel in het juiste perspectief te zien. We maken niet allemaal het zelfde mee. Er zijn mensen die erg op zichzelf zijn en genoeg hebben aan een rustig leven. Dan kan het platteland van de isaan een uitkomst zijn. Zeker als je op leeftijd bent is dit aanbevelingswaardig. Soms ook tijdelijk wie zal het zeggen. Er zijn er ook bij die het ouder worden anders gaan invullen door veel jonge vrouwen aan hun veroverings lijst toe te voegen samen met een grote lijst bier. Het kan zo maar gebeurt zijn met je zal wel de achterliggende gedachte zijn en veel verder komt het vaak niet met het nadenken. Ik zag vanochtend nog een falang monnik van een jaar of 55 lopen met het dagelijkse ritueel op de blote voeten de deuren langs voor voedsel. Het zal mijn leven niet zijn maar voor hem dus wel, nou mijn zegen heeft hij. Wat ik maar wil zeggen is dat verschil er altijd zal zijn en dat is tot op zekere hoogte maar goed ook.
Besta Bram, ik heb mij ook laten “meelokken” naar de Isaan. En heb het goed naar mijn zin! En ik stel het absoluut niet anders voor. Je spreekt over “de meeste expats”. Jij als woordvoerder van deze groep, hebt een grote verantwoordelijkheid! Wellicht dat je die verantwoordelijkheid ook gebruikt om “de meeste expats” na het lezen van veel positieve ervaringen bij Isaners, te vertellen dat het medelijden wat “de meeste expats” vinden, onjuist is. Tof als je dat zult doen.
Hallo beste Bram U hoeft totaal geen medelijden te hebben,wij hebben dat eerder met de meeste Farangs in Pattaya en omstreken,meestal 65 plussers die als een pauw rondlopen als ze nageroepen worden met:hello handsome man,kan niet bij anderen binnen kijken maar ben zelf 20 jaar getrouwd en ben na in Nederland gewoond te hebben samen met mijn vrouw naar Thailand gegaan,ben hier zoals velen gelukkig geniet van de rust en de vriendelijke mensen,O ja en ik ben zeker niet meegelokt.