Isaanse belevenissen (3)

Donkerbruine aarde, vervuld met beloftes van vruchtbaarheid geven het Isaanse land weer eens een ander uitzicht. Er staat nog geen water op dus het laat De Inquisiteur denken aan het voorjaarse Vlaamse platteland. Wanneer je de moeite doet om van dichtbij te gaan kijken zie je dat het vol leven zit. De aardkluiten zitten vol met wormen die een goede beluchting geven. Hagedissen, kikkers en onbekende insecten verlevendigen het geheel.

 
Zowat iedereen in het dorp heeft zijn velden omgeploegd, ze liggen gereed om de overvloedige regens te verwelkomen.
Heel lokaal hier is er tot en met eergisteren nauwelijks regen gevallen. In tegenstelling met andere delen van Thailand waar er ongewoon veel nat viel voor de tijd van het jaar. Sakhon Nakon en vooral Udon Thani werden getroffen door zware zomerstormen, wind, enorm veel regen en zelfs hagelbollen groot als golfballen richtten er zware schade aan. De Inquisiteur las tevens dat Bangkok, Pattaya en andere delen van het land ook getroffen waren, zoals steeds vergezeld van overstromingen.

Hier bleef het klimaat rustig. Viel er zelfs nauwelijks regen, de afgelopen weken slechts twee lekkere buien, dat was alles. Sinds nieuwjaar kregen we in totaal vier buien die na een uurtje weer stopten. Droge natuur natuurlijk, maar niemand die er wakker van lag. De regens komen wel is de algemene stelling. Dat gaat al eeuwenlang zo, van klimaatsverandering of andere hebben ze nauwelijks gehoord, laat staan dat ze er in zouden geloven.

En ze krijgen nog gelijk ook. Hun velden lagen net klaar, en daar kwamen de wolken aanzetten. Dreigende zwartheid in de verte die langzaam maar zeker naderde. Traditioneel komen er dan ook windvlagen die aankondigen dat het nat zal vallen. Doch de hitte bleef overdag zijn verzet aanhouden, hield de druppels vast. Met een hoge luchtvochtigheid tot gevolg, afzien voor mens en dier. Pas na zonsondergang waren de wolken oververzadigd en vielen de buien. Een verademing, de temperatuur daalde naar een aangename zevenentwintig graden, komende van over de vijfendertig. Doch viel het terug stil voor een dag. Een soort Noordzee-lucht, grijs en somber, wat wind, gelukkig komen er later openingen in de wolken en nadien brandt de zon de wolkenlucht doodgewoon weg.

Het leverde gisterenochtend mooie plaatjes op. Bij zonsopgang hangt er een mist dichtbij de warme grond, een metertje of twee, drie hoog. Net voldoende om er de bruine aarde nog te laten door kleuren en de felgroene boomkruinen steken er bovenuit, schitterend. De zon was weer van de partij, een oranje-gele bol komt omhoog en geeft alles een mooi aanzien. Alle groen komt extra tot leven. Struiken, bomen, bloemen.

De honden zijn levendig vanwege de koelere lucht, de poezen willen naar buiten. Jonge buffels huppelen speels achter de volwassen beesten naar de graasplekken. Mensen lijken nog vrolijker en vriendelijker, de jonge kinderen spelen buiten aan de schooltjes die terug geopend zijn. Tieners zijn uitgelaten, die hebben nog vakantie tot half volgende maand en ze genieten van hun jeugd.

En zo maakt De Inquisiteur nog eens een fout aangaande omgangsvormen in Isaan. Stiefdochtertje, bijna vijftien nu, heeft een vriendje. Nu ja, in zijn Belgisch leven had De Inquisiteur dit alles al eens meegemaakt met zijn dochter en hij reageerde westers. Het ventje, bijna achttien, heeft show te koop. Volkomen normaal aan die leeftijd natuurlijk doch het stoorde De Inquisiteur. Een jongeling die geen goeiedag zegt is al genoeg om De Inquisiteur op zijn paard te zetten, bovendien doet hij zijn modieuze schoenen niet uit bij het betreden van de shop, waarschijnlijk te lastig want met veters. Dus het ventje op de korrel: ben jij altijd zo onbeleefd? Die zich oosters-doof houdt. De Inquisiteur nauwelijks aankijkt, steun zoekt bij zijn liefje. Tevergeefs, ook die kent de buien van De Inquisiteur.

Studeer jij nog of werk je? Wat ga je worden? Het mannetje begint zichtbaar te zweten, doet dan toch maar zijn schoenen uit en neemt een drankje uit de koelkast. En plaatst zich bij zijn vriendinnetje die aan de counter zit. De Inquisiteur gaat er nonchalant bij staan, gewoon uit baldadigheid. Kunnen ze lekker niet fezelen, de paar woorden Isaans die De Inquisiteur perfect kan uitspreken maken dat iemand die hem niet kent denkt dat hij de taal machtig is.

Liefje-lief volgt alles met afwisselende gelaatsexpressies. Aan de ene kant tevreden dat De Inquisiteur het ventje een beetje op zijn plaats zet, aan de andere kant geërgerd omdat De Inquisiteur het Isaanse protocol aan zijn laars lapt. Dat krijgt hij nadien ook te horen. Want je weet niet wie die jongen zijn ouders zijn, mogelijk belangrijke mensen? Wij doen zo niet tee-rak. Wij laten ze doen.

Maar het lief weet ook wel dat dit niet zal werken zolang De Inquisiteur hier is. Beleefdheid is een elementaire plicht, zeker van jongeren. Ten tweede, dit is De Inquisiteur zijn territorium. Daar horen wat regels bij, hij heeft zich goed ingeburgerd, heeft zich zwaar aangepast naar Isaanse normen maar er is een grens. En als die ouders belangrijke mensen zouden zijn, dan is het maar zo. Iedereen gelijk voor de wet.

Gelukkig wordt het voorval snel vergeten, stiefdochter is er zelfs vrolijk bij. En maakt De Inquisiteur meteen gebruik van het moment. Praten met z’n drie. Hoe zit het met voorlichting aangaande relaties wil hij weten? Blijkt dat op school daar niets over verteld wordt.

 
Dus stoute schoenen aan, eerst met de stiefdochter: alleen als jij er klaar voor bent en het zelf wil kan je met iemand slapen. Wat de dochter een rode kop bezorgd maar De Inquisiteur gaat door. “Snap je het? Een jonge man wil dat snel en veel, geef enkel toe wanneer jij het ook wil, niet eerder”. Gelukkig krijgt hij nu steun van liefje-lief die er de ernst wel van inziet. Vervolgens overleg aangaande voorbehoedsmiddelen. “Het wordt tijd dat ze condooms bij zich heeft” – en tegen de dochter: “voorlopig altijd met condoom!”. Die blijkbaar wel weet wat dat is … . Tegen het lief nadien: “zou ze niet beter aan de pil gaan stilaan?” – “je wil toch geen tienerzwangerschap nee?”. Zware kost voor een Isaanse dame, ook voor haar dochter maar je kan nu eenmaal niet alles zijn beloop laten gaan meldt hij nog eens.

De Inquisiteur heeft voorlopig geen idee of er werk van gemaakt wordt, een van de weken moet hij nog eens een goede gelegenheid vinden om dat terug ter sprake te brengen.

En zo eindigt de dag, zonder het te merken is de lucht zwanger van pikzwarte wolken. Bliksemflitsen en gedonder kondigen zware regenval aan. Die komt er ook net wanneer we in bed kruipen. De Inquisiteur vindt dat heel ontspannend. Zeker wanneer de wind goed staat en het slaapkamerraam open kan staan. De lichtflitsen, het knallen. En nadien het geruis van de regen, daar val je van in slaap.