Isaanse belevenissen

Het is een hete namiddag midden in de week. Drukkende hitte maakt mensen slomer en vooral dorstiger. Dus stopt De Inquisiteur reeds om twee uur in de namiddag met alle activiteiten en vlijt zich na een verfrissende douche neer op het schaduwrijke terras van de shop. 

Altijd aangenaam, nu nog meer want het lief is gestart met de verkoop van een soort ijsjes. Gewoon ijs vermalen, in een beker wordt onderaan drie verschillende soorten fruit gelegd en dan vullen met dat gemalen ijs. Vervolgens zoete sausjes eroverheen, een soort grenadine die hier verkrijgbaar is in alle kleuren van de regenboog. De klant meldt gewoon zijn voorkeur, standaard mag je twee soorten nemen. Als laatste gaat er nog een scheut gecondenseerde zoete melk over. De Thai zijn er verzot op bij warm weer, bovendien voor de minder bemiddelde dorpelingen hier zeer betaalbaar: tien baht. Maakt het lief nog vijftig procent winst want de ingrediënten zijn uitermate goedkoop en de investering voor het apparaat dat het ijs vermaalt zal snel terugverdiend zijn, het is door de grote omzet dat het snel gaat. Er zijn ook duurdere mogelijkheden, iemand die dubbele portie fruit wil, mensen die er vier soorten grenadine over willen, zelfs stukjes zoet brood gaan er soms in. Doch dat wordt weinig verkocht want twintig baht, te veel reeds voor het schamele Isaan-budget. Integendeel, er waren er zelfs die vroegen om kleinere ijsjes van vijf baht maar daar heeft De Inquisiteur zijn veto over gesteld, verdient de shop niets aan.

Zodoende is er veel meer aanloop in de shop, niet alleen de dorpelingen maar ook de passanten stoppen er graag voor want uiteraard staat de tafel waar alles gemaakt wordt strategisch buiten in het zicht van de straat. De meesten snoepen het op in de shop, enkelingen slagen erin om de torenhoog gevulde bekers, soms met vier of vijf tegelijk, met de bromfiets mee te nemen. Liefje-lief kan nog maar weinig rust nemen, de aanloop blijft continu indien het lekker warm weer is zoals nu. Heeft ze ook nog een apparaat gekocht om milkshakes en andere te maken, veiligheidshalve laat ze dat maar even staan in het magazijn tot ze meer routine heeft verkregen om alles de baas te kunnen: de gewone verkoop, de ijsbekers en later de smooties.

Leuk voor De Inquisiteur die zich bewust onhandig maakt – hij blijft maar vertellen dat hij die ijsjes niet kan bereiden, en bewijst dat ook door bij een gedwongen poging meteen het fruit te vergeten. Is hij veilig voor dit soort werk, heeft hij geen zin in en het lief is er nu van overtuigd dat hij dat inderdaad niet zal kunnen. Maar praatjes maken met de klanten is leuk. Altijd hilarisch wegens zijn onkunde in de Isaanse taal, maar met een beetje goede wil aan twee kanten is dat geen barrière.

Ondanks de hitte is De Inquisiteur nog niet aan een biertje toe. Karaktervol drinkt hij sodawater, het is nog vroeg. Dat is buiten de waard gerekend van Saai. Aangenaam man, klein van stuk met gezellig overgewicht. Een vriend ook, maar de laatste twee maanden kreeg De Inquisiteur enkel nieuws van hem via de sociale media – Saai, een vrijgezel, was gaan werken op diverse werven. Eerst in het nabij gelegen stadje zodat hij dagelijks terug naar huis kwam, nadien wat verder waar hij bleef slapen.

Saai is een man van de Isaan. De job is gedaan en hij keerde gisteren terug. En voldoet hij eerst aan zijn plichten: ouders geld geven en zijn schulden her en der afbetalen, hij heeft de financiën nu. En besluit hij om vandaag met De Inquisiteur te gaan drinken. Jawel, Saai heeft een boon voor de dorpsfarang en vice versa. Met hem maak je altijd lol, hij doet de meest gekke dingen, loopt altijd met een soort dameshandtas rond waar al zijn waardevolle bezittingen in zitten. Veel is dat niet: een telefoontje, zijn identiteitskaart, een lege portefeuille, wat papiertjes en een groot aantal sleutels.

Bij aankomst was hij al een beetje in de wind, deze voormiddag had hij zich al ’ingedronken’ met een paar kameraden die bij hem thuis waren aangelopen, uiteraard in de wetenschap dat Saai geld heeft.
Meteen komen er twee grote flessen Chang op tafel, De Inquisiteur krijgt de kans niet om zelf een keuze te maken. Nu ja, geen probleem, het sodawater begon toch al tegen te steken.

Een Isaaner die geld heeft moet dat investeren. In zijn goed gevoel. Zodoende loopt hij na een tweede ronde van twee grote flessen Chang de shop in, ziet daar de chemie staan nodig om je haar te kleuren en hij kiest voor paars. Zonder verblozen wil hij die kleur hier in de shop erop zetten. Hij heeft geluk, liefjes dochter is er ook wegens de jaarlijkse schoolvakantie en die wil maar al te graag de ijs-business overnemen. Want Saai gaat wijselijk niet in op het aanbod van De Inquisiteur om het uit te voeren, het lief vindt hij veiliger. Vier grote flessen Chang, dan gaat de wijsheid ook al een beetje in de kan nietwaar, zelfs al ben je met z’n twee en hij weet dat De Inquisiteur niet vies is om een grap uit te halen.

Eerst haartjes wassen, onder de tuinslang. Waar De Inquisiteur al fratsen mee kan uitsteken door telkens de druk te verhogen en te verlagen zodat Saai meteen over zijn ganse lijf kleddernat is. De Inquisiteur wil Saai natuurlijk niet laten opdraaien voor alle bier, en hoepla, de volgende twee flessen. Het lief, door Saai opgetrommeld om de pasta in de haren te wrijven (met een tandenborstel notabene, bij gebrek aan professioneel tuig), komt ook in een vrolijke bui, Songkran nadert en dat geeft veel voorplezier aan iedereen hier. Eens de gemixte pasta op het haar is het een halfuur wachten. Saai heeft echter een groot familiepak opengemaakt en alle crèmes reeds vermengd. Veel te veel natuurlijk, en toevallig komt er nog een jongeman aanwaaien die meteen het slachtoffer wordt van liefjes kleur-ijver. Hop, nog een paarse kop. Die moet eveneens wachten en zet meteen ook maar twee flessen Chang op tafel, het feestje breidt uit. Poa Deing, een grijze kop, komt om een fles lao kao. En weg is het grijze haar. De Inquisiteur ligt allang plat van het lachen, want Deing heeft met zijn handen door zijn haar gewoeld en nadien over zijn gezicht. Dat nu ook paars uitslaat. En allen zijn ze doornat, De Inquisiteur is baas over de tuinslang.

Maar de wijsheid is nu helemaal verdwenen, en het lief ziet haar kans. Een stilaan licht benevelde Inquisiteur gaat er ook aan. Meteen komt alle weerwraak voor het water, Saai krijgt de tuinslang in handen, gelukkig het telefoontje uit de zak gehaald. En De Inquisiteur ook een paarse kop. Wel een groot geluk: liefje-lief vergeet door alle pret om foto’s te nemen. De paarse kop van De Inquisiteur blijft een geheim tussen de betrokkenen en een aantal dorpelingen want de dag nadien gaat de tondeuse erover, nummertje een, erg kort maar paarse kleur ook weg. Oef.

En ja, het was een gewone doordeweekse dag. Isaan, De Inquisiteur houdt ervan!