Een Isaan leven (deel 8)

De Inquisiteur heeft nu een unieke kans om een modaal leven van een kleine Isaan-familie te volgen. De broer van liefje-lief. Een typisch Isaan leven, de ups en downs, waarschijnlijk met als hoofdzaak: hoe in deze kansarme streek een leven op te bouwen? Tijd voor een vervolgverhaal, De Inquisiteur neemt U mee naar het verleden, in een moderne tijd, in een wat zichzelf een modern land noemt.

Een Isaan leven (8)

 
Ondanks de hernieuwde arbeidslust die Piak opbrengt, blijft het lastig om voldoende geld te verdienen. Plots is de lucratieve verkoop van houtskool stilgevallen, een streep door de rekening. De opkopers komen niet meer opdagen, niemand weet waarom, de rest van het dorp en omliggende hebben nu een grote voorraad die ze noodgedwongen moeten droog houden, lastig, sommigen hebben daar geen opslagruimte voor. Piak en Taai werken momenteel nog steeds aan het magazijntje van De Inquisiteur en liefje-lief, maar daar komt stilaan een einde aan. Muren metsen en bezetten is het laatste, dan krijgen ze de laatste schijf van de afgesproken som. Vierduizend baht, doch hun rekening in de shop is opgelopen tot bijna tweeduizend baht en liefje-lief weet dat De Inquisiteur daar op spreekt – dat is geen genadeloosheid, maar voorkomen van grotere problemen, Piak is nogal nonchalant in die dingen maar ook erg sluw, hij rekent op de goedhartigheid van liefje-lief doch daarvoor heeft De Inquisiteur geen shop voor haar gebouwd en dat beseft ze ook.

Liefje-lief had al geopperd om hun ook de afwerk van het magazijn te gunnen, maar dat wil De Inquisiteur niet. Hij doet dat graag zelf, kwestie van tijdsbesteding, als hobby. Raam en deur plaatsen, plafonnetje steken, schilderen, inrichten. Dus moeten Piak en Taai op zoek naar andere levensnoodzakelijke inkomsten, het is daar bovenop niet de bedoeling dat De Inquisiteur hen blijft werk verschaffen, het is mooi genoeg geweest.

Meer groenten verbouwen kan niet meer, de gronden moeten nu beschikbaar blijven voor de rijstbouw, het is wachten op de regens. Er is ook weinig activiteit beschikbaar waar Piak als dagloner aan de slag zou kunnen. De enige nieuwbouw in het dorp dit jaar is uitbesteed aan een professionele aannemer, geen kans om zich daar tussen te schikken. Poa Deing heeft zijn eigen familie die aan het huis voor zijn dochter werkt. Bee, de ondernemende dame uit het dorp is nu verloofd met iemand van buiten het dorp. Op alle projecten die ze heeft lopen zoals de teelt van meloenen op grote schaal, de boskap, de kleinschalige rubberteelt, … werken nu familieleden van haar verloofde.

Denk nu niet dat beide pasgehuwden daar bezorgd over zijn. Vaak komen er onverwachte buitenkansen, daar rekenen ze een beetje op. En er is nog een mogelijkheid. Taai’s familie verdient redelijk goed aan de kweek van kippen – op kleine schaal, die ze vervolgens gaan bereiden voor de verkoop. Daar staan ze dagelijks mee op de kleine avondmarkt van het stadje, doch er is veel concurrentie bijgekomen. Dat is ook de reden waarom haar familie, in casu haar moeder, niet wil dat Taai zelfstandig een nieuwe kraam gaat openen.

Doch liefje-lief en De Inquisiteur hadden in het verleden onderling al vaak gesprekken gehouden : het zou erg lucratief kunnen zijn wanneer er voor de shop andere zaken te koop zouden aangeboden worden. Een koffiekraam, een <kwa-tiaaw>stalletje, verse groenten, … . De shop zou genieten van de aanloop van meer mensen, potentiële klanten. Alleen, wie zou dat kunnen en willen doen ? Liefje-lief heeft al haar handen vol aan de winkel, ze kan geen koffie maken, geen soep bereiden terwijl ze klanten in de shop moet bedienen. De Inquisiteur, die heel af en toe een handje opsteekt in kan dat uiteraard ook niet, we willen geen problemen. En tot op heden vonden we niemand.

Bereide kip ! Taai ! Jawel, een oplossing. Alleen, Taai en Piak hebben niet eens het beetje financiën om de noodzakelijke dingen aan te kopen. Je hebt een kraampje nodig met een afdak tegen de zon. Gasvuur en gas. Bakplaat. Werktafel. Messen en ander kookgerei. Inpak materiaal. En natuurlijk – kippen. Dus gaan we samen aan tafel zitten, en zie, Taai had dit idee zelf al in haar hoofd. Ze was enkel te verlegen om dat voor te stellen, bovendien dacht ze dat ze eerst moest sparen om alle investeringen te dekken. Sparen ? Hoe ? Van wat ? In die vier maanden dat Taai deel van de familie uitmaakt hebben ze, heel fier, tweehonderd baht kunnen wegzetten … .

Vrij snel komen we eruit, de investering wordt verdeeld : liefje-lief en De Inquisiteur schieten het geld voor, Taai betaalt af, tien procent van de dagelijkse winst. Piak moet de kraam zelf maken, in staal met een mooi kleurig dekzeil erover. Ook de werktafel kan hij in elkaar lassen. Alles bij elkaar is het een financiering van … zesduizend baht. Het gebruik van water en accommodatie is gratis in onze shop omdat wij weten dat haar klanten ook bij ons zullen kopen – drank en andere. Taai is enthousiast, eigen baas worden, een droom van veel Isaanse dames die graag onafhankelijk zijn. En Taai’s eigenwaarde blijft behouden, ze vind het niet meer dan correct dat het een soort lening is, maar dan zonder interesten, zonder termijnen wat het allemaal veel makkelijker maakt. Enkel, het vrijkomen van de familiegronden (volgend blog meer) gooit wat roet in het eten. Kan Piak de rijstvelden alleen aan ? Moet Taai niet te vaak gaan inspringen en derhalve haar kippenkraam sluiten – nefast voor de verkoop natuurlijk. Dus gezamenlijk wordt er besloten even af te wachten, en de kraam eventueel later op te starten.

Blij gezind na dit gesprek gaan Piak en Taai vis grijpen. Niet in een poel deze keer, maar in een klein riviertje, op een halfuur wandelafstand ergens in een bos. De Inquisiteur gaat mee op verzoek van liefje-lief, die zelf ook meegaat want de dochter kan de kalme periode in de shop makkelijk alleen de baas, en die is toch niet verzot op vis gaan vangen trouwens, ze hangt veel liever aan haar laptop in afwachting van een zeldzame klant zo tussen dertien en zestien uur in de namiddag.

 
Piak doet dat heel handig : hij damt het ondiepe riviertje af, twee aarden dijkjes op vijftig meter afstand van elkaar. Vervolgens pompt hij dit deel leeg zodat er nog slechts vijf tot tien centimeter water staat. En dan ga je erin, zo ook De Inquisiteur. Net als hen, op blote voeten. Net als hen met blote handen vis grijpen. Net als hen, lijf en leden vol modder na tien minuten. Dat is lachen natuurlijk, De Inquisiteur is veel te traag, te onhandig, en al blij wanneer hij een visje van vijf centimeter kan pakken. Doch stilaan gaat dat beter, af en toe kan hij trots enkele grotere exemplaren showen.

Na een poosje zitten de emmers al aardig vol met vis, in alle soorten en afmetingen. <Pla doek> is gegeerd maar het lastigste te pakken, die wringen zich in de modder. En tegen de oevers zit ook, tussen de achtergebleven bladeren en takken, een soort kleine meerval. Die de volgende prooi van De Inquisiteur gaat worden. Denkt hij. Een hardnekkige, snelle vis. En met gemene stekels achter de kieuwen maar dat weet De Inquisiteur, in tegenstelling met de anderen, niet. Bij een volgende poging krijgt De Inquisiteur een soort elektrische schok in de wijsvinger die meteen een zeer zware pijn te verduren krijgt. Echt, erg pijnlijk. Veel bloed ook ondanks een zeer kleine zichtbare wond. Liefje-lief weet meteen wat er aan de hand is, die vissoort is daar voor gekend. <Antaraai> (gevaarlijk). En meteen maatregelen neemt. De wond moet direct worden gereinigd, ontsmet, anders duurt het een dag of twee. Wablief, zelfde pijn ? Want het is erg pijnlijk, onnozel eigenlijk van zo’n klein visje. Jawel, de pijn zal naar je elleboog en naar de schouder gaan als de vis je goed te pakken heeft gehad. Snel ontsmetten ? Hoe dan ? Hier, alles vol modder, donkerbruin water, een halfuur stappen naar huis ?

Beste lezer, gebruik je fantasie. Het wondje werd ter plekke ontsmet, achter een struik. Hilarisch eigenlijk. Maar goed resultaat, want de pijn bleef de eerste uren echt sterk doch tegen de avond aan verzachtte het eindelijk wat. Mogelijk waren de drie beer Changs mee verantwoordelijk, maar De Inquisiteur sliep goed. En hij is liefje-lief dankbaar voor de drastische ontsmetting.

Wordt vervolgd