Het huisje van tante (lezersinzending)

Foto ter illustratie

Schuin tegenover het huis van mijn Thaise schoonouders lag een klein lapje braakliggende grond. Zo’n 10 meter lang en een krappe 8 meter breed; een lapje grond van niks zou je zeggen. Tot voor kort lag het vol met zwerfafval en verkoolde resten van verbrand huisvuil.

Tijdens mijn afwezigheid afgelopen zomer is er op dat kleine stukje grond een mini huisje gebouwd. Huis is eigenlijk niet het juiste woord. Het lijkt meer op een kleine loods, enkelwandig opgemetselde wanden van grijze bouwblokken, blauw golfplaten dak. Een dubbele deur en een viertal houten raamluiken, die ik overigens nog nooit geopend heb gezien.

Ruimte voor een tuin was er na de bouw niet meer. Aan één zijkant rest een strookje van anderhalve meter, waarop van afvalhout een afdakje is getimmerd dat dienst doet als keuken. Aan de achterkant is nog net plaats voor een paar zwarte kunststof potten gevuld met kruiden en peperplantjes.Het huisje zelf is leeg, op een oude kast met hoofdkussens, een bamboe kledingrek en een televisie na. In een hoek staan een paar opgerolde rieten zit/slaapmatjes.

Het huisje blijkt van een verre tante te zijn. Tante is 61 jaar, haar man is al jaren geleden gepensioneerd. Voordat het echtpaar hier neerstreek bewoonden ze een schamel onderkomen in een naburig dorpje, ver van hun naaste familie. Kinderloos en inmiddels op leeftijd maakte tante zich ernstig zorgen over het moment waarop zij en haar man ziek en gebrekkig zouden worden, verstoken van hulp van naaste familieleden. Ze besloten dan ook dat ze dichter bij de familie zouden gaan wonen.

Geld voor de aankoop van een stukje grond waarop een nieuw huis gebouwd kon worden, was er echter niet. Na uitgebreid familieoverleg werd een oplossing voor dit probleem bedacht, waar meerdere partijen voordeel bij zouden behalen.

Oom en tante zouden hun oude huisje met omliggende grond verkopen. De opbrengst zou juist genoeg zijn om het schuin tegenover het huis van mijn schoonouders liggende lapje grond te kopen en een eerste aanbetaling voor een nieuw te bouwen onderkomen,

Van een familielid werd geld geleend, onder voorwaarde dat de zoon van deze gulle persoon erfgenaam werd van oom en tante en zodoende uiteindelijk ook eigenaar van het nieuwe huisje en grond. Zo gezegd, zo gedaan.

Oom en tante wonen inmiddels in hun nieuwe huisje, dicht bij de familie. Overdag struinen ze het erf af van omwonende neven en nichten, prikken hier en daar gezellig een vorkje mee. ‘s Avonds zitten ze in hun huisje onder de TL balk op een rieten matje voor de tv, tot een uur of acht, want dan is het bedtijd in Isaan.

Ingezonden door Wim