Hoogseizoen in Udon, of toch niet?

Het tweede nieuwe hotel in aanbouw, soi sampan

Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Tot een aantal jaren geleden had hij nooit durven voorspellen dat hij de rest van zijn leven in Thailand zou gaan doorbrengen. Inmiddels woont hij echter al een tijdje in Thailand en de laatste jaren dichtbij Udonthani. Deze keer een indruk van het hoogseizoen in Udon en een kleine update van soi sampan.

Hoogseizoen in Udon, of toch niet?

Vorige maand waren we een paar dagen in Udon in verband met het verblijf aldaar van een vriend van mij, met zijn Thaise vrouw. Mijn vriend woont in de buurt van Roi Et, in een dorp met in totaal misschien 300 inwoners.

In zo’n dorp is natuurlijk weinig vertier te vinden. Enige vertier bestaat uit door de tempels en door de (lokale) overheid georganiseerde en betaalde evenementen. En natuurlijk het vieren van verjaardagen, het inwijden van een huis door de monniken die zich daar graag goed voor laten betalen, trouwpartijen en zonen die voor enige tijd onderduiken in een tempel. Om de dagelijkse sleur te doorbreken rijdt mijn vriend regelmatig naar Pattaya en Bangkok. Bij terugkomst rijdt hij steevast via Udon. Hij vindt namelijk, net zoals ik, Udon een heel prettig stadje.

Bovendien is hij een echt junkfood fanaat en sinds hij weet dat Brick House uit Nederland geïmporteerde bitterballen en frikadellen verkoopt, is hij iedere twee maanden in Udon te vinden. We hebben het altijd bijzonder gezellig samen, ook al omdat Teoy en zijn vrouw heel goed met elkaar overweg kunnen.

Voor deze gelegenheid bij daSofia zalm filet besteld, dus zalm zonder graat. Normaliter staat zalm filet niet op de kaart omdat de inkoopprijs vrij hoog is, veel hoger dan die van de zalm steak. De zalm filet wordt daardoor voor de meeste klanten te duur. Op mijn verzoek is Manfredo speciaal voor ons gaan inkopen. Waarna Tjum deze zalm filet weer fantastisch voor ons heeft bereid. De dames gaan in UD Town bij een Thaise vis bbq eten, om vervolgens te gaan shoppen in UD nightmarket.

Deze gelegenheid ook maar gelijk gebruikt om soi sampan en een stukje van prajak road weer in kaart te brengen. Ook een mooie kans om eens te zien hoe het gesteld is met het hoogseizoen in Udon.

Om met dit laatste te beginnen. Het gaat dit jaar beroerd met het zogenaamde hoogseizoen. In een eerdere posting had ik hierover al mijn zorgen uitgesproken, maar dat was redelijk aan het begin van het hoogseizoen. Inmiddels is het reeds de tweede helft van januari en het heeft er alle schijn van dat mijn voorgevoel in november helaas bewaarheid gaat worden. Een aantal expats en pensionades zal misschien denken en zeggen: gelukkig, niet zo veel toeristen, wel zo rustig. Met mijn gevoel van empathie voor de Thai heb ik een andere opvatting. Ik vind het prachtig als de Thai geld kunnen verdienen, bijvoorbeeld door een sterke toeristenstroom. En ik vind het dus triest om te zien dat dit jaar de toeristen- stroom niet biedt waarop zij jaarlijks rekenen.

In een toch goed draaiend bar/restaurant gebeuren zoals Good Corner zie ik een bezetting van maximaal 30 tot 40% van wat ik vorig jaar zag. Ook Smiling Frogs heeft een zeer matige klandizie, hoewel dit voor Smiling Frogs een niet ongebruikelijk patroon is. De Whitebox, in Nutty Park, vraagt zich vertwijfeld af waar al die toeristen blijven.

Als ik bij Good Corner of daSofia op het terras mijn wijntje zit te drinken, zie ik lang niet zoveel toeristen voorbijlopen als vorig jaar. Ook daSofia heeft minder bezoek van toeristen, maar doet het relatief toch nog heel goed. Dat komt vooral door de stevige vaste klantenkring die daSofia de afgelopen drie jaar heeft opgebouwd.

Irish Clock, weer in handen van de oude eigenaar, doet het ook redelijk. Maar hier staan toch nog steeds kamers te huur. Dat was vorig hoogseizoen nooit het geval. Tijdens een aantal overnachtingen in het Pannarai Hotel, eerst in december en zeer recent in januari zie ik een bijna leeg parkeerterrein en ook aan het ontbijt totaal geen drukte.

Met mijn vriend wat rondjes gelopen en ook hierbij valt mij op hoe opvallend stil het overal is. In Vicking Corners bar zie ik alleen de vaste klanten, geen toerist te bekennen. In Zaaps bar en de Red Bar zie ik bijna helemaal geen klanten. Ook in Happy bar en de Meeting Point Bar weinig tot geen klanten. Er is wel een uitzondering, namelijk de Fun Bar (naast daSofia) van Bill en Faa. Hier zijn altijd wel zo’n 8-10 animeermeisjes aanwezig en vaak ook een aantal klanten. Maar in gesprek met Faa krijg ik ook hier te horen dat het allemaal aanzienlijk minder is dan in vorige hoogseizoenen.

The Eight Hotel in aanbouw, soi sampan

Tijdens onze wandeling even gaan zitten op het terras van Kavinburi hotel. Het is vreemd genoeg de eerste keer dat ik hier kom, terwijl het Kavinburi toch recht tegenover Good Corner is gevestigd en ik er dus vele malen voorbij ben gelopen. Ik ben nieuwsgierig naar hun kamers en de faciliteiten. Het meisje achter de receptie is zo vriendelijk de kamers en de faciliteiten te laten zien. Er is een mooi, klein zwembad met ligstoelen op het dak van het hotel. Tevens is daar een fitnessruimte te vinden – dat zal Teoy zeker aanspreken – en een dakterras, waar je kunt genieten van het uitzicht over Udon. De kamers zijn aan de kleine kant. Dit geldt zeker voor de badkamer die wel heel erg klein is. Maar alle standaard faciliteiten zoals een LED TV, airconditioner en een 2-persoons bed zijn aanwezig. Prijs van de kamer per nacht: 1.100 baht (exclusief ontbijt).

Van de gelegenheid gebruik gemaakt om de menukaart te bestuderen. Hier staan Europese en Thaise gerechten op. Redelijke variatie in voorgerechten, hoofdgerechten en desserts. De gerechten zijn allemaal goedkoop geprijsd. Wat verder opvalt, is een vrij grote keuze uit zowel witte als rode wijnen. Een glas witte wijn bestelt. De smaak was goed, het alcoholpercentage met 12% ook voldoende. De prijs van de fles witte wijn, 700 baht, doet mij toch vermoeden dat dit geen echte wijn kan zijn. Daarom het etiket maar eens bestudeert. De wijn is gebaseerd op sauvignon druiven, maar met toevoeging van appel- en meloen sappen. Van de fruity whites is dit wel degenen met de beste smaak, beter dan de Castle Greek, Mont Claire en MarYsol.

We weten nu dat het Kavinburi hotel een aanwinst is in onze zoektocht naar plezierige pleisterplaatsen, zowel het hotel als de bar/restaurant. Na deze buitengewoon nuttige en informatieve stop, steken we Prajak Road weer over en lopen Nutty Park in. Nutty Park biedt op dit moment werkelijk een troosteloze aanblik. Er staan bars te huur en het aantal bezoekers in alle bars in Nutty Park tezamen, is op een hand te tellen. Alleen in de Whitebox was enige activiteit te ontdekken. Op basis van dit en eerdere bezoeken vrees ik voor het bestaansrecht van de meeste bars hier maar zelfs ook voor de toekomst van Nutty Park als geheel. Als een grote investeerder interesse krijgt in dit complex, om er bijvoorbeeld een appartementengebouw neer te zetten, dan is het rap gedaan met Nutty Park.

The Eight Hotel in aanbouw, soi sampan

In Day and Night hetzelfde beeld, hoewel het aantal bezoekers daar toch wel aanmerkelijk hoger is in vergelijking met Nutty Park. De Flowers Bar blijft dagen achtereen gesloten, dus waarschijnlijk een pachter die de huur niet meer kan betalen. Oy, de vorige pachter van Flowers bar, is met haar farang vriend naar Engeland vertrokken. Een van haar animeermeisjes nam de zaak toen over, maar helaas zonder succes. En blijkbaar heeft ze nu de handdoek in de ring gegooid.

Enige echte uitschieter lijkt de Little Havana beer bar, aan het einde van Day and Night. Hier zitten toch regelmatig een aantal bezoekers. De pachter van deze bar doet goede zaken en hij zal op deze wijze zeker overleven. Voor de animeermeisjes in Little Havana is de spoeling echter dun. Meestal zijn er zo’ n 6 tot 8 aanwezig. En lang niet iedere bezoeker is gul met het geven van lady drinks. De samenstelling van de service staf wisselt dan ook regelmatig.

Ook in de massagesalons is het kommer en kwel. De drukte van het hoogseizoen is hier in geen velden of wegen te bekennen. Ik heb met een aantal masseuses gesproken en ook met enkele eigenaren. Overal hetzelfde verhaal. Er is dit jaar nauwelijks verschil tussen het aantal klanten in het laag- en in het hoogseizoen. Het verschil met het hoogseizoen van vorig jaar is opvallend. En dit verschijnsel geldt zeker niet alleen voor Udon, als ik zo eens alle berichten oppik.

Hoe is dit grote verschil met het vorige hoogseizoen te verklaren? Een van de redenen zou kunnen zijn dat de toeristen, die in het verleden Thailand als vakantieland boekten, hun aandacht hebben verplaatst naar de Filipijnen, Laos, Vietnam, Cambodja en China. Gewoon uit nieuwsgierigheid en om te ervaren hoe het in die landen is.

Mogelijk mede als gevolg van de sterke koers van de Thaise baht, of zo je wilt de zwakke euro. Verder doet de Thaise overheid zijn uiterste best om voor toeristen aantrekkelijke zaken zo snel mogelijk teniet te doen. Ik denk hierbij bijvoorbeeld aan het verbod van ligstoelen en dergelijke op het strand in Pattaya en Phuket. Het rookverbod op een aantal stranden wordt door minimaal 30% van de potentiële bezoekers ook niet gewaardeerd. Begrijp me goed, ik ben geen strandganger en ik rook niet, dus mij deert het echt niet. Maar een aantal potentiële toeristen waarschijnlijk wel.

En zo zijn er waarschijnlijk wel meer maatregelen die het toeristische imago van Thailand geen goed doen. Zoals bijvoorbeeld ook de vervroegde sluitingstijden van de horeca. Het zal wel een opeenstapeling zijn van maatregelen die potentiële, draagkrachtige toeristen doen besluiten niet (meer) naar Thailand te komen. Wie profiteren hiervan? Niet de wel aanwezige toeristen, expats en pensionades.

Je kent de Thaise logica, als er minder klanten komen, verhoog je de prijzen om dezelfde omzet als voorheen te behalen. Het Pannarai hotel koppelt daar dan ook nog eens een belabberde internetverbinding aan, terwijl die verbinding in het verleden normaal gesproken heel goed was. Waarschijnlijk uit kostenbesparende overwegingen maar een aantal routers weggehaald? Internet via je mobieltje werkt in het geheel niet. Ook niet na tig keren inloggen. De staf van het Pannarai krijgt internet via de telefoon ook niet aan de praat, waarop de belachelijke opmerking volgt dat Teoy een andere telefoon moet kopen.

Tot zover mijn bevindingen en indrukken van het huidige hoogseizoen in Udon. Een bevestiging van die indrukken vind ik terug in een artikel van 26 januari hier op het blog.

Hierin wordt gemeld dat in Pattaya 12.000, in 2018 nieuw opgeleverde condo’ s, onverkocht zijn blijven leegstaan. Een aantal reacties op het artikel van 02 februari “waarom daalt de koers van de Thaise baht zo snel”, afgezien even van de foutieve stelling, versterkt mijn indruk dat het hoogseizoen dit jaar in Thailand niet van de grond komt. Zoals in een eerdere posting al gemeld, wordt er flinkgebouwd in soi sampan. Tegenover Irish Clock komt een groot nieuw hotel. We weten sinds kort nu ook de naam van dit hotel: The Eight hotel.

Tegenover het Old Inn hotel wordt eveneens een hotel gebouwd (in eerste instantie waren de berichten dat het een appartementengebouw zou betreffen). Helaas hiervan nog geen naam. Ik verwacht dat zowel The Eight hotel als het andere nieuwe hotel voor de maand juli van dit jaar geheel gereed zijn voor gebruik. Ik ben heel benieuwd naar hun faciliteiten en de prijsstelling. Verder eigenlijk niet veel veranderingen in soi sampan.

Ik hou jullie op de hoogte.

Charly www.thailandblog.nl/tag/charly/