De “honden” in de Isaan
Elke keer als ik in Thailand ben dan verbaas ik me over de manier hoe honden leven in de Isaan. Ik neem aan dat dit model staat voor de rest van Thailand.
Bijna elk huis heeft wel een of meer honden die samen een roedel vormen. Als ze te eten krijgen dan eet eerst de “baas”, dan de volgende in lijn en dan zoals bij ons de derde en laatste hond. De eerste krijgt rijst, met vis en groenten…., de tweede heeft alleen nog rijst en met geluk groenten en de derde heeft alleen nog rijst. Naarmate de jaren verstrijken dan verandert de volgorde van rang natuurlijk. Toen ik laatst terug was, stond de roedelleider van de vorige keer toch echt achter in de rij. En dan heb je nog de katten en de kippen. Na de honden eten nog de katten en daarna de kippen. Maar owee als die proberen eerder een hap te bemachtigen. Eigenlijk een groot komisch toneelspel waar ik met belangstelling naar kan kijken.
Territorium
Schijn bedriegt? Het lijk ook wel of niemand zich echt om die beesten bekommert. Er wordt niet ingegrepen als ze ruzie hebben. De honden regelen het allemaal zelf. Elk huis heeft zo zijn eigen honden en dus ook zijn eigen territorium. En het feest is pas compleet als er een hond van de “buren” in het gebied van de plaatselijk heersers komt. Dan breekt de hel los en wordt de indringer op zijn plaats gezet. Nu bezitten de ouders van mijn vriendin alleen maar teefjes en constateer ik toch echt verschil in de aanval, de terechtwijzing.
Als er een reu in het gebied binnendringt wordt die veel zwaarder aangevallen en afgestraft dan een teefje. Maar helemaal slecht gaat het pas af met jonge (mannelijke) puppy’s. Die bedenken zich na een keer wel of ze nog op stap gaan door de straat, want die worden bij elk huis wel op hun nummer gezet door de lokale directeur. Vaak stormen alle andere honden dan ook naar de betreffende executie en doen uit volle overtuiging mee. En dat terwijl ze normaal niet zomaar in ander mans gebied mogen komen. Maar je ziet nooit bloed of een wond. Het is alleen maar uiterlijk machtsvertoon waarbij doorbijten niet is toegestaan. Maar geen Thai die ingrijpt, het gaat altijd goed. Dat moet je eens in Nederland bekijken. Juist door het ingrijpen van de mens is de schade vaak veel groter en vallen er gewonden. In Thailand staan ze er gewoon op afstand naar te kijken, bij te lachen en na nog geen minuut is alles weer tot rust gekomen en ebt het geschreeuw van de terechtgewezen hond in de verte weg.
Correctief optreden
Ik heb de Thaise mensen nog nooit echt hard zien optreden tegen hun eigen huisdieren. Maar aanhalen doen ze die beesten ook niet. Wel zijn ze gemeen tegen de honden van anderen (de buren) als die op hun terrein komen. Daarmee steunen ze eigenlijk de territoriumdrang van hun eigen roedel. Verzorgen van die beesten? Ik heb het niet gezien. Ze barsten van de teken en andere parasieten. Geld uitgeven aan bestrijdingsmiddelen doen ze niet, want ze hebben het geld zelf hard nodig. Verbazingwekkend is wel dat die beesten nooit het huis binnen komen. Ze blijven altijd netjes staan bij de voordeur. Een onzichtbare grens? Zo lijkt het wel.
Bewaken
Maar hoe weten die beesten nu dat een slang levensgevaarlijk is (“antaalaj”), dat die smerige kikkers gevaarlijk zijn, de duizendpoten gevaarlijk zijn? een schorpioen gevaarlijk is? . Dit moet toch echt instinctief zijn, want niemand die het hun leert. Maar ze waken wel als de beste. Als er een slang in de buurt komt slaan ze onmiddellijk aan. Ik neem aan dat ze daarom juist die beesten bezitten en dat ze daarop zijn getraind?
Overlast
In Nederland klagen we steen en been over de overlast van de honden: en met name “hun behoeftes”. De stront waar je te pas en te onpas in trapt als je even niet oplet. Ik heb er 3 vakanties voor nodig gehad om te ontdekken waar die beesten nu hun behoeftes doen. Ze gaan allemaal, bij welk huis dan ook, ver weg de ongerepte natuur in. Geen enkele volwassen hond (muv een puppy) bevuild zijn eigen wijk. Ook niet bij de buren wat toch de rand van zijn territorium is. Daar kunnen de honden in Nederland nog iets van leren.
Hond in de pot
De beesten regelen onderling bijna eigenlijk als zelf. Ze worden in mijn ogen vaak aan hun lot overgelaten. Ze mogen vooral geen geld en energie kosten. Het zijn de vuilnisbakken van de woning. Ze krijgen het eten dat over is. Weggooien van eten heb ik in Thailand nog niet zo vaak gezien. Kosten ze geld (worden ze ziek of vernielen ze zaken), dan is het ook zo afgelopen met ze. Zo was er eens een jonge hond (een puppy) die in de nacht overal de slippers en ander schoeisel kapot beet (ook die van mij: “rot hond!”). Niet dat ze dat beest dan vast binden en zijn gedrag proberen afleren en dus opvoeden. Nee aan de paal vastgebonden kon de halve straat in de nacht geen oog meer dicht doen. Dus maar loslaten met alle gevolgen van dien. Dat betreffende hondje was dan ook plotseling en vrij snel verdwenen. Ik zag hem vertrekken in een kooi achter op een auto met veel andere soort genoten.
Er rijden auto’s door de steden en dorpen die de “overtollige” honden opkopen/ophalen. Enigszins verbaasd vroeg ik waar de puppy heen ging. Voor een plastic emmer was hij ingeruild en ging hij zijn wisse dood tegemoet richting het oosten van de Isaan , het gebied met de grens met Laos. Want daar eten ze deze beesten namelijk nog steeds op. Op een gruwelijke wijze worden ze dood gemaakt omdat de Thai gelooft dat adrenaline goed is voor de malsheid van het vlees. Iets wat door elke keurslager zal worden tegengesproken. Leg maar eens aan een Thai uit dat zijn overtuiging op nonsens is gebaseerd. Ik snap sowieso niet hoe mensen die beesten kunnen oppeuzelen want ze barsten van de schadelijk ziektes die ze door al die parasieten, insecten en ander ongedierte in hun bloed hebben zitten. Ik heb ooit op DooTv (thaise tv in het buitenland via internet) gezien hoe ze die beesten afmaken. Ik heb het niet kunnen afkijken door de gruwelijk wijze waarop dat gebeurd.
In mijn ogen hebben veel honden in Thailand met recht een “hondenleven” in de slechtste betekenis van dat woord.
Het verhaal is zeer herkenbaar. Er is nog veel dierenleed in Thailand en omringende landen. Er lopen veel honden rond die aan hun lot worden overgelaten en dus zwervend aan hun kost moeten zien te komen. Deze honden leiden een triest bestaan en worden vaak niet oud als gevolg van ondervoeding, ziektes, vergiftiging of aanrijdingen. Het is helaas ook een vicieuze cirkel, daar er geen of weinig geld wordt uitgegeven aan castratie of sterilisatie. Hooguit bij veel overlast wordt er door de overheid ingegrepen en dan veelal alleen rond toeristencentra, want geldkwestie.
Helaas worden er nog veel honden via (internet) fokkers, winkels en markten te koop aangeboden. Veelal puppies, want die doen het goed bij het publiek. Veel van deze honden belanden later op straat. Als puppy leuk speeltje voor de kinderen, maar eenmaal volwassen door een zeer gebrekkige opvoeding/begeleiding/training lastig en bovendien kostbaar. Dus dan maar de straat op!
Toch zijn er veel dierenspeciaalzaken waar je verstelt staat van het aanbod aan voeding, speeltjes, snoep, riemen, manden, medicatie, et cetera. En de prijzen doen niet onder voor de prijzen in Nederland. Ook zie je steeds meer dierenklinieken met goed gekwalificeerd personeel, dus geen veeartsen, en moderne behandel-apparatuur. De prijzen voor medicijnen en behandelingen vallen erg mee, maar dat zal te maken hebben met de loonkosten. We hebben zelf honden en katten en spreek dus uit ervaring als ik zeg dat zowel de dierenspeciaalzaken als de dierenklinieken niet te klagen hebben over klandizie. Er zijn dus ook legio Thai die wel geld kunnen en willen uitgeven aan hun huisdier.
In Thailand kent men inmiddels ook strenge wetten voor dierenmishandeling; de Animal Cruelty Prevention and Animal Welfare Provision Act, kortweg de animal welfare law. Honden en katten slachten is bij deze wet ten strengste verboden en wordt ook zwaar bestraft, maar, net als in Nederland, staat en valt iedere wet bij handhaving.
Overigens klagen veel buitenlanders steen en been over de Thaise zwerfhonden, maar doen daar zelf weinig aan. Sterker, tot mijn grote verbazing zie ik op veel websites die door buitenlandse inwoners van Thailand worden gefrequenteerd vaak vragen over hondenfokkers. Vaak zijn zij op zoek naar een specifiek ras, tot Husky’s aan toe (!). Vaak op diezelfde websites ook veel klachten over overlastgevende zwerfhonden en eventuele (radicale) oplossingen hiervoor. Die laatste staan vaak in schril contrast tot de zogenaamde dierenliefde die zij tonen voor een specifiek ras.
Voor de echte dierenliefhebbers en vooral de klagers over hun ongemak met zwerfhonden zou ik zeggen, neem eens een kijkje op de website van deze organisatie en draag vooral een steentje bij aan een oplossing van dit leed! Hier de link: https://www.soidog.org/
De Soi Dog Foundation is organisatie die heel veel doet op het gebied van opvang, verzorging en adoptie (wereldwijd!) van honden en katten in Thailand en inmiddels ook in omringende landen. Deze organisatie werkt ook nauw samen met de Thaise politie met betrekking tot handhaving van eerder genoemde wet en dan vooral op het gebied van illegale hondenhandel en -slachterijen.
de honden bij ons hebben het goed krijgen alle 8 te gelijk te eten 4 van ons en 4 van de buren maar zijn het meest bij ons als we er bij zijn om toe te kijken en soms wat zeggen geen probleem met eten en worden goed verzorgd als ik er ben pak ik ze en was ze en mijn vrouw contoleerd vaak op teken
als wij eten kip ofzo dan wachten we tot we 8 kluiven hebben en geven ze dan
dan lopen ze ook niet zo te bedelen
Een van onze buren heeft drie honden die de hele dag buiten lopen. We hebben een oude metalen kom buiten staan, die we met etensresten vullen.
In het begin was ik bang voor de honden, vooral Muhan, de grote zwarte. Maar het lijkt wel een jonkie… hij sprong wel eens tegen me op, wat mij angst aanjaagde. Maar nu ik hem heb leren kennen, weet ik dat ie in zijn bol een kleine jongen is die zich verheugd over een hapje eten.
Sinds twee weken hebben wij nu ook onze eigen honden. Twee jonge beesten. Ik moet erbij zeggen dat ik in Nederland twee keer een hond had, maar moest die uiteindelijk wegens het vreselijke gedrag van mijn ex weggeven. Die waren zo bang voor haar, dat allebei in huis poepten. Een keer, toen wij thuis kwamen en onze hond de hele dag alleen was geweest, liet ik hem meteen uit. Zij was zo kwaad dat ik de hond verzorgde, dat ze hem een schop gaf toen we terug kwamen.
Ik heb daarop de hond weer weggegeven en zwoer nooit meer een dier aan te schaffen.
Nu dan mijn lieve vrouw hier kwam belde me twee weken geleden en vroeg welke kleur hond ik wilde hebben… Ik dacht wat? Schat, maakt me niks uit.
Het waren twee “Thai-honden” die op straat opgroeiden… en ze nam beide beestjes mee.
Nu twee weken later….. wat een lieve beesten. Natuurlijk maken ze wel eens wat kapot, maar het is geweldig. Ze zijn ook gek op mij… volgen me overal.
Gisteren liepen ze mijn vrouw na toen zij naar buiten ging. Even later hoorde ik de hele tijd blaffen terwijl ik met iemand aan het skypen was. Toen ik even keek, zag ik buiten de poort een hond lopen. Ik dacht dat ze daarom blaften.
Een uur later ging ik naar buiten en zocht onze twee vrienden…. nergens te zien… Toen wist ik het.. mijn vrouw had de poort dicht gemaakt toen zij buiten waren en zij wilden naar binnen. Meer dan een uur stonden ze voor de poort te blaffen om naar binnen te komen! Hahaha…
Ze willen ook altijd het huis binnen, maar daar zet ik de grens. Geen dier komt hier binnen. Ze blijven gewoon buiten, mogen in de tuin overal heen en kunnen op het terras liggen, maar in huis wil ik geen hond of kat rondlopen. Per slot van rekening zijn het geen mensen, maar dieren.
Oh en sinds een paar maanden komt ook altijd de kat van de buren en slaapt bij ons, bedelt om aandacht en voer… Ik dacht eerst dat die niet meer zou komen vanwege de honden. In tegendeel… nu bedelt ie samen met de honden om voer en aandacht… Soms lopen ze alle drie achter mij aan als ze me zien.
Sta ik in de tuin te werken, komen ze alledrie in de buurt… de kat, een beetje arrogant, maar verder heel rustig, laat het allemaal gebeuren… de jonge honden vechten de hele tijd met elkaar en willen met de kat spelen.. het loopt alles nog goed af…
En de grote zwarte buiten? Hij heeft al kennis met ze gemaakt. Een keer zijn tanden laten zien toen ze hem lastig vielen, omdat ze wilden spelen, maar verder accepteert hij ze (nog).. misschien omdat ze nog jong zijn….
Lang leve de trouwe vriendschappen tussen ons,mensen en onze (soms andermans)honden.
ik zou hierbij dierenliefhebbers willen aanraden voorzichtig te zijn met het voeren van kippenbotten aan honden en katten omdat de scherpe punt van zo’n bot het darmkanaal kan beschadigen met soms dodelijk gevolg.
Vele jaren geleden is een van mijn honden hieraan dood gegaan.
Mijn huisdieren zijn uiteraard gek op “home made fried chicken “zonder bones.
joop
Honden zijn jagers.
Zonder menselijke bemoeienis gaan allerlei gevederde vrienden of kikkers er prima in.
Met bot en al.
Wellicht zijn botten van een BBQ anders.
Of de hond was al oud en had al zwakke darmen door weinig vezelrijke voeding.