Het einde van de inkt

door Joseph Jongen

Vreemd, héél vreemd zelfs, mag het genoemd worden dat Thailand op sommige gebieden vooruitstrevender blijkt te zijn dan de Westerse Wereld.

Heel wat jaren geleden was het fenomeen mobiele telefoon in Thailand al aardig ingeburgerd, terwijl wij in die tijd in Nederland en Europa nog slechts sporadisch van dit tegenwoordig niet meer weg te denken communicatiemiddel gebruik maakten. De enorme opbrengsten van het uitgebreide, destijds nog monopolistische vaste telefoonnet, gepaard aan zeer winstgevende abonnementen en gesprekskosten, zal die ontwikkeling destijds wel bewust hebben tegen gehouden.

De inktpatroon

Sinds kort zien we in Thailand de opkomst van een heel ander fenomeen. Binnen afzienbare tijd lijkt er een eind te komen aan de exorbitante prijzen die printerfabrikanten hanteren voor inktpatronen. Sinds de prille begintijd zijn deze inktpatronen de melkkoe van elke fabrikant. Printers zijn voor heel weinig geld te koop, doch in verhouding zijn de patronen, of met een duurder woord gezegd; cartridges, schreeuwend duur. Het lijkt wel alsof de verschillende fabrikanten onderlinge prijsafspraken hebben gemaakt om de prijzen kunstmatig hoog te houden.

Kartelvorming is zoals bekend bij de wet verboden, maar bewijs maar eens dat daarvan sprake is. Daarbij komt nog dat alle fabrikanten een eigen model inktpatroon hanteren met voor elk merk zelfs nog een specifieke inktsoort. Een vergelijking met de mobiele telefoonaanbieders dringt zich daarbij op.

Europese wetgeving

Europees is inmiddels een wet van kracht die binnen de telefoniesector fabrikanten verplicht om stekkers en oplaadapparaten voor mobiele telefoons onderling uitwisselbaar te maken. De ‘groene gedachte’ voor het milieu ligt hieraan ten grondslag. En waarom zou deze wet niet van toepassing kunnen worden op de vele verschillende soorten inktpatronen? Een inktpatroon lijkt mij veel milieuonvriendelijker dan een oplaadapparaat en het verbruik vermoedelijk aanmerkelijk hoger.Werk aan de winkel voor het Europees Parlement in Brussel.

Het kan anders en veel goedkoper

Als je in Thailand een bezoek brengt aan de meer gespecialiseerde computerbolwerken, die je in alle grotere plaatsen aantreft, zie je een nieuwe ontwikkeling. Aan de zijkant van de printer worden vier buisjes met inkt gemonteerd in de kleuren zwart en de primaire kleuren rood, geel en blauw. Drie slangetjes lopen vanaf de inktvoorraad naar de kleurencartridge en één slangetje naar de zwarte. De inkt in de cartridge wordt zodoende regelmatig aangevuld en zorgt voor een uitstekende afdruk die niet voor de kwaliteit van de belachelijk dure originele inktpatroon onderdoet. Volgens de leverancier van dit simpele, doch slim bedacht systeem, moet je eens per jaar de cartridge verwisselen omdat de printkop dan verstopt kan raken.

Rekenvoorbeeld

Neem als willekeurig voorbeeld de printer van Canon Type MP 258, die voorzien van het beschreven systeem, inclusief de genoemde inktsoorten, te koop is voor ongeveer 2400 Baht. Zelfs tegen de momenteel ongunstige euro/baht omrekenkoers is het geheel te koop voor zestig euro. De inkthoeveelheid is vele malen groter dan die van de officiële inktpatronen van welk merk ook. Als een van de inktsoorten dreigt op te raken kun je naar wens bijvullen. In dit voorbeeld betaalde ik voor de extra set navulkleuren 190 baht per flesje van 100 ml. En controleer maar eens hoeveel milliliter in een originele inktpatroon zit. De fabrikanten durven dat niet te publiceren, zo gering is die inhoud.

Een simpele rekensom leert dat je de investering van 60 euro voor de aanschaf van printer en inkt al direct terugverdiend. Mocht je in Thailand wonen dan kun je ook eens nagaan of de in gebruik zijnde printer niet voor een habbekrats met dit goedkope en simpele systeem kan worden uitgerust.Voor een luttel bedrag bespaar je dan meteen veel geld. Wellicht schiet die oude reclamespot voor energiezuinige lampen van enige jaren geleden in de gedachten: “Al doe je het niet voor het geld, doe het dan voor het milieu”. Eerlijk gezegd heb ik simpel voor de niet geringe geldbesparing gekozen en geen moment geaarzeld om deze nieuwe ontwikkeling aan te schaffen en tot volle tevredenheid in gebruik te nemen.

Met een knipoog naar Maurice de Hond, in een andere Nederlandse reclamespot voor energie, zeg ik: “Doen”!