Het auto-ongeluk
Alhoewel de Thai niet echt veel verschilt van de Nederlander maak je in Thailand toch soms iets mee wat je in Nederland niet zo gauw zal meemaken. Vandaag: Het auto-ongeluk.
Het auto-ongeluk
Op een vroege ochtend hoorde ik dat er vlak bij ons een auto uit de bocht gevlogen was. Alhoewel ik geen echte ramptoerist ben ging ik toch – lopend – even kijken.
In een zeer flauwe bocht zag ik een auto op z’n kant liggen en de voorkant was ook een beetje ingedeukt want hij was in aanraking gekomen met een boom. Gewonden waren er gelukkig niet. Er stonden wat mensen bij en ze probeerden tevergeefs de auto weer op z’n wielen te zetten. Ook met mijn hulp lukte dat niet.
Het was de vijftiende van de maand en ik zag dat sommige mensen het nummer van de auto noteerden. Dat kon ik nog wel thuisbrengen want zo’n nummer van een ongeluksauto kan in de loterij juist geluk brengen en die middag zou er weer een trekking zijn. Maar wat ik niet begreep was dat er een man op een gegeven moment naar de bewuste boom ging, knielde en een paar keer een diepe wai maakte. Navraag bij mijn vrouw leerde dat het waarschijnlijk de eigenaar van de auto was geweest die de geest in de boom bedankte voor het feit dat hij er zo genadig vanaf gekomen was.
Enige tijd later werd er een verkeersbord geplaatst om te waarschuwen voor die gevaarlijke bocht. Een beetje overdreven voor een landweggetje waar in die tijd 2-3 auto’s per uur kwamen, en dan alleen nog maar overdag. Maar bij ons in de buurt staan wel meer verkeersborden die je in zo’n rustige streek niet zou verwachten. Zo is er na aanleg van twee fietsstroken direct naast een tweebaansweg een bord geplaatst met een fiets erop en de tekst “keep left”. Zouden ze dat speciaal voor mij gedaan hebben want ik ben de enige farang die van die fietsstrook gebruik maakt. En zouden ze denken dat ik niet weet dat ze in Thailand links rijden?
Nee, “keep left” was een beetje misleidend want in het Thais stond er dat je aan de buitenkant van de weg moest rijden, dus op de fietsstrook.
Over deze blogger
- Geboren in 1950, in Thailand getrouwd in 1977, geëmigreerd in 2011. Twee geweldige kinderen en 5 lieve kleinkinderen. We wonen nu met z’n tweeën in de Isaan met de eerste buren op zo’n 250 m. Al 5 jaar zijn we zelfs de provincie Ubon niet uit geweest. Uitgaan: een paar keer per maand uit eten. Saai? Geïsoleerd? Nee. Op de foto is te zien hoe ik hier leef: buiten, omringd door natuur, luchtig gekleed, naar m’n zin en op z’n tijd bezoek, zoals van achterkleinkind Nalin. “Achter”, omdat haar moeder ons oma en opa noemt. Hobby: zoeken naar betrouwbare nieuwsbronnen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand1 november 2024Je maakt van alles mee in Thailand (165)
Leven in Thailand17 oktober 2024Je maakt van alles mee in Thailand (155)
Leven in Thailand28 september 2024Je maakt van alles mee in Thailand (147)
Achtergrond23 maart 2024Is sporten in een tropisch klimaat verantwoord op je oude dag?
Heb voordat ik naar Thailand verhuisde mijn hele leven in Nederland gewoond. Reed zelf ongeveer 40.000 kilometer per jaar en ben nooit betrokken geweest bij een auto-ongeluk,ondanks de weersomstandigheden als mist, ijzel en sneeuw.
In de 12 jaar in Thailand betrokken bij twee ongelukken, beide als passagier van een minivan. Behalve een paar schrammen gelukkig geen dokter nodig gehad.
Hoe vaak hebben we het niet tegen elkaar gezegd: Oh, oh. Die schoolbusjes met 30 kindertjes erin. Onbeschermd, geen veiligheidsriemen, nee gewoon volle bak. Als er toch iets gebeurd! We hebben de volwassen mensen hierop aangesproken, maar die zeggen: Dat gebeurt niet bij ons en wat te denken van de pick-up’s met vaak meer dan 10 personen, we houden vaak ons hart vast.
Doet mij denken aan landweggetjes waar ik snelheidslimiet van 31km/h tegenkwam.