Groeten uit Isaan (deel 2)

Een gemixt kleurenpallet van bloemen in rood, geel, blauw, wit, … trekt de aandacht in alle tuinen. Bijen en andere gevleugelde insecten komen er massaal op af zodat het een levendig geheel is. Het is duidelijk, de natuur staat hier niet stil ondanks de wat lagere temperaturen.

Kleine tapijtjes van blauwe bloemen eisen plots hun plaats op tussen dorre plekken, onbekende kruiden komen overal spontaan op. De orchideeën zijn top met kleurschakeringen die onbeschrijfbaar zijn. Dit alles krijg je wanneer je de natuur een klein beetje helpt: bewateren. Een twee-dagelijks weerkerend karweitje dat De Inquisiteur met liefje-lief samen doet, zij de achtertuin waar de meeste eetbare planten staan, De Inquisiteur de voortuin waar meer bloeiende soorten hun pracht vertonen.

In de velden en bossen rondom heerst weliswaar de dorre en bruine kleur over de momenteel verlaten rijstvelden, doch wie goed kijkt ziet ook hier veel leven. Een aantal boomsoorten en struiken lijken van een naderende lente te proeven, jong groen begint mooie kleurschakeringen te maken. Her en der lijken er oases te liggen, dat zijn de plaatsen waar de dorpelingen groenten verbouwen. Mangobomen staan in bloei, en massaal dit jaar, er zit bijna meer bloem op dan bladeren. De Isaanse variant op de voor ons bekende citroen, de <manau>, kan je momenteel dagelijks plukken, De Inquisiteur maakt er thee van om zijn verkoudheid te bestrijden, of ijsthee om overdag te drinken, erg verfrissend. De vrucht van een andere boom wordt momenteel overal geoogst, <ma khaam>, peulvruchten die een beetje op dadels lijken. Lange stok, tegen de takken schuren en de vruchten donderen naar beneden. Vervolgens wordt de peul eraf gehaald en de pitten verwijderd. Een ietwat kleverige boel maar een lekkernij vol vitaminen.

Ook de dierenwereld blijft aandacht trekken, zo komen nu de wat grotere exemplaren hagedissen die men hier ‘iguana’ noemt massaal tevoorschijn. Het waarom heeft De Inquisiteur het raden naar maar hij hoopt dat er zo veel mogelijk naar zijn tuin verdwijnen. Indien ze dat niet doen, zijn ze ten dode opgeschreven. Want ieder jaar rond deze tijd gaan de dorpelingen op jacht naar die beestjes. Met de katapult worden ze aangeschoten en verzameld, een plaatselijke delicatesse. Voor De Inquisiteur zijn het gewoon ongevaarlijke maar fascinerende reptieltjes, mooi in kleurschakering en voorkomen, leuk om te observeren.

Kikkers en padden zijn als altijd aanwezig, luidruchtig bij zonsondergang, hun concert wordt ondersteund door dat van de krekels. Vogels lijken ook de komende lente aan te voelen, er zijn in deze periode meer soorten te zien wegens de aanwezige trekvogels. Doch ook deze moeten zoveel mogelijk buiten de bewoonde wereld blijven of ze vallen ten prooi aan het Isaan-menu, hoe groot of klein ze ook zijn.
Het frissere weer heeft nog een voordeel: de lastige insecten zijn nauwelijks aanwezig. Geen kleine vliegbeestjes die ’s avonds met tienduizenden rond ieder lichtpunt komen zweven, er zijn ook nauwelijks muggen. Hierdoor zijn er ook minder gekko’s, enkel de twee poezen ten huize Inquisiteur vinden dat spijtig. Zelfs de altijd en alom tegenwoordige mieren houden zich blijkbaar gedeisd, geen te bestrijden invasies voorlopig.

De dorpelingen zijn nu met andere dingen bezig zolang de rijst stil ligt. Driekwart van de volwassen mannen zijn richting Bangkok of andere getrokken om een inkomen te vergaren, diegenen die achter bleven verbouwen groenten of helpen in de bosbouw, nu ja, bos-kap eigenlijk. Een enkeling is zijn huis aan het verbouwen en heeft de nodige financiën om wat dagloners aan te werven. Dat alles maakt dat het zalig rustig is. Leuk om te gaan wandelen, de drie honden mee, geen mens kom je tegen. Man en honden genieten van deze momenten, overdag is het heerlijk van temperatuur, een zalig briesje bedwingt de uitbundige zon een beetje.

In de shop is het, buiten de vaste drinkebroers, ook rustig. Heel af en toe vleien enkele mensen zich in de sala of zetten zich aan de stenen tafel onder de luifel, maar de drinkgelagen zijn matiger dan anders. Voor de rest gaat alles in Isaan-ritme: ’s ochtends komen ze aankopen voor ontbijt, vervolgens zijn er enkel de passage klanten, en rond vijf uur ’s middags is het weer iets drukker. Maar niet lang, al enkele weken kan het lief haar winkel sluiten rond half zeven, zalig is dat. Kunnen we samen eten op het benedenterras aan de woning, beetje relaxen en lekker vroeg naar bed, televisie is niet aan ons besteed.

Om de een of andere reden zijn er de laatste weken, eigenlijk al een maand of drie, geen “Isaan-fratsen” die De Inquisiteur af en toe kunnen enerveren. Relaxt loopt hij rond, doet zijn ding, niemand die hem lastig valt of vreemde dingen van hem vraagt. Geen toestanden waar je driemaal over moet nadenken alvorens een antwoord te geven, want als je te snel en te intuïtief van repliek geeft komen er spanningen. Maar er is niets.

Liefje-lief ziet dat anders vertelt ze tijdens zo’n ontspannen avondlijke maaltijd. Het gaat er nog net hetzelfde aan toe als voorheen maar De Inquisiteur heeft een andere, betere instelling gekregen meldt ze. Hoezo? Wel, je maakt je niet druk meer in die dingen zoals vroeger, je bent begripsvoller geworden zonder je eigen persoonlijkheid op te geven. Je kent nu onze manier van denken en handelen, je bent niet meer verrast. En ook wij en de mensen van het dorp kennen jou nu ook goed, je goeie kanten en je eigenaardigheden.

Het lief is correct met haar oordeel beseft De Inquisiteur achteraf. Het heeft hem bijna vier jaar gekost, maar de verbazing, soms verontwaardiging, is weg. Niemand heeft de wijsheid in pacht, er is steeds een gulden middenweg. De Inquisiteur maakt zich niet meer druk in de rommel die Isaaners zo graag achterlaten. Uur van afspraak is een aanwijzing, geen dwingelandij. Plotse wijzigingen in geplande zaken, wat is daar nu verkeerd aan? Je kan er maar beter van genieten. De famille kent die gekke grenzen ten huize farang en de farang zelf weet wanneer in te binden indien nodig vanwege hun cultuur.

Als je dat alles nog eens combineert met de gemoedelijkheid die hier heerst, de lage bemoeienis van overheden en andere opgestoken vingertjes, de traagheid van het leven dat zich ook doortrekt in het verkeer en andere zaken, is het perfect leven in Isaan. Je kent je adresjes waar je voorkeuren verkocht worden, zowel voor voeding als in betrouwbaarheid van kwaliteit en prijzen zodat ook die ergernissen verdwenen zijn. En vanaf je gewend bent aan de grotere afstanden heb je helemaal het gevoel niet meer dat je levend begraven bent. Je maakt vrienden die net zoals jij geen behoefte hebben aan dagelijkse roddel, dus zie je elkaar hooguit eens een keertje per maand, heb je wat interessants te vertellen en aanhoren.

Bezienswaardigheden zijn er meer dan voldoende en overal op korte afstand, zeker zo mooi als in de toeristische hotspots maar gelukkig weinig gekend door het massatoerisme. Steden met meer op westerse leest geschoeide shoppingcentra en vermaak zijn nooit ver af, in het geval van De Inquisiteur is hij op een uurtje in Sakun Nakhon, op anderhalf uur in Udon Thani en op twee uur in Nong Khai. Als hij echt wil rijdt hij op een kleine zeven uur naar Bangkok, en op iets meer dan acht uur is hij in Pattaya. Spreken we nog niet over de binnenlandse vluchten die hoe langer hoe frequenter zijn en meer bestemmingen aandoen, zo kan De Inquisiteur vrij snel naar pakweg Koh Samui of Chang Mai reizen.

Neen, De Inquisiteur krijg je hier nog niet zo snel weg.

Wordt vervolgd….