Groeten uit Isaan (7)

En daar was hij dan, de regen. Na achttien weken droogte een verademing, een feest. De grond zoog het vocht dorstig op, alle stof werd weggespoeld. Het leek wel alsof de lucht gereinigd werd, een geur van ozon zweefde rond. Bovendien koelde het niet al te zwaar af, aangename temperatuur overdag zodat je het als lente aanvoelt.

 
Het was aangekondigd, maar uit ervaring weet De Inquisiteur dat het plaatselijk veel kan verschillen. Op de sociale media kon je al lezen waar het nat viel, dichtbij huis zelfs, maar het bleef voorlopig droog hier. Een paar grijze wolken verstoorden de zonneschijn maar dat was ook alles. Toch groeide die grijze massa aan, langzaam sluipend, echter de warmte hield het nog steeds droog. En dan, tegen de avond aan, begon het. Bliksemflitsen in de verte, nauwelijks hoorbare donder. Een opstekend windje duwde de wolken dichterbij. Rond half zes vielen de eerste druppels.

Sein voor maatregelen want het zag er naar uit dat er zware buien zouden vallen. De elektriciteit, zouden ze het jaarlijkse fenomeen van uitval bij onweer nu eindelijk degelijk aangepakt hebben? Weinig kans toe hier in het dorp.
Liefje-lief sluit meteen haar shop, wetende dat de mensen nu niet meer zullen afkomen, de eerste regens verlammen de dorpelingen altijd, ze willen er niet doorheen. De lessen uit het verleden indachtig worden ook in huis maatregelen genomen.
Dus meteen maar de oplaadbare zaklamp in het stopcontact steken. Het mooie stenen vat in de badkamer met water vullen, De Inquisiteur laat zich niet meer vangen aan tijdelijke waterloosheid. Vervolgens wat vroeger eten dan normaal, er was eerder al bereid eten uit de diepvries gehaald en nu maar snel in de microwave.

Ondertussen is de regen veel heviger geworden, zwarte wolken hangen laag. Gaat de airco maar op in de slaapkamer, normaal wordt er hier zuinig met omgesprongen maar kan die alvast wat afkoelen. Het lief is ook alert en roept op tot douchen nu de waterpomp en warmwater boiler nog werken. De Inquisiteur echter wil eerst nog even controleren in en rond het huis, de wind is gaan opsteken, eigenlijk is het nog te vroeg voor de traditionele zware voorjaarsstormen maar je weet nooit, dus alles wat los hangt of ligt even vastmaken is beter.

En ja hoor, tegen dat de man des huizes onder de douche staat is het zover. De verlichting begint te knipperen, aan uit, aan uit en dan is het helemaal uit, net wanneer hij helemaal ingezeept is. Schaterend kan het lief ijskoud water uit het vat op zijn lichaam kappen … . Even later wanneer De Inquisiteur huiverend naar de slaapkamer vlucht is er terug elektriciteit, godsammejee toch.

De volgende ochtend is het nog steeds grijs. De regens geven niet op. Tot verbazing van De Inquisiteur zijn de drie honden vrijwillig in hun hok gaan slapen en nu willen ze er nog steeds niet uit. Blijkt dat er vannacht toch wel veel regen gevallen is, in het op honderd kilometer verder gelegen Sakon Nakhon met storm zelfs. Daken afgerukt, bomen en muren omgewaaid, … . Daar zijn we hier aan ontsnapt. Behalve aan de grote vijver achteraan in de tuin. Een oude boom is omgevallen en hangt nu half over het water. Kan De Inquisiteur aan de slag met de broer van het lief om die weg te halen, Piak is er als de kippen bij om het hout te confiskeren, grondstof voor zijn houtskool makerij. Maar vervolgens zit De Inquisiteur wat verveeld te wachten tot de regens stoppen. Enkele uren nattigheid is mooi, een ganse dag is maar niks.

De verlossing komt wanneer enkele dorpelingen een gezamenlijke visvangst opzetten in een nabij gelegen riviertje. Ze komen aanzetten in hun karretjes en ander mobiel gerief, beladen met fuiken, netten en kookgerei. En kopen eerst de nodige drank bij het lief want dit is altijd een plezierige gebeurtenis. De Inquisiteur die daar een beetje zat te niksen wegens weinig klandizie gaat natuurlijk mee. Deze maal heeft niemand last van de regen blijkbaar, ah neen, de mannen gaan onmiddellijk het water in met hun werpnetten, de vrouwen gaan aan de kant met schepnetten werken. Een paar oudere dames plaatsen fuiken.

De Inquisiteur beseft best dat hij in vergelijking met de autochtonen helemaal geen kennis heeft van deze activiteit, maar toch vraagt hij zich dingen af. Het is een zacht stromend riviertje, een meter of vijf breed en ongeveer anderhalve meter op zijn diepst. Zonder uitzondering begint iedereen op dezelfde plek te vissen, tussen twee bochten in maar ze dammen niks af, spannen geen net van de ene naar de andere oever. Die vissen zullen toch snel wegwezen denkt De Inquisiteur?

En ja hoor, ze vangen nauwelijks wat. Enkel in het begin, de zwembeesten waren verrast natuurlijk, maar na tien minuten is het gedaan. Doch niemand die zich daar zorgen in maakt, niemand die eraan denkt zich te verplaatsen. Letterlijk en figuurlijk modderen ze maar wat aan, op hun knieën door het water, ondertussen woelend met hun handen in de hoop een snorremans te pakken te krijgen. In totaal vangen ze er zo drie, ze waren met zijn tienen aan het scharrelen….
Het blijft gewoon een verzetje voor hen, Wan is kruiden en groenten gaan snijden in het aangrenzende bos, de grote ketel met water staat al te koken op een houtvuurtje. Alles wat ze hebben aan vis wordt op zijn Isaans gereinigd en gaat samen met de kruiden en groenten de pot in, zo hebben ze voldoende voor iedereen. Ook De Inquisiteur alhoewel die wijselijk langs de kant bleef, hij is het nog niet vergeten dat hij door zo’n meerval ‘geslagen’ werd in de vinger, een erg pijnlijk gedoe. En zo verliep De Inquisiteur zijn eerste volledige regendag van dit jaar nog vrij aangenaam.

De volgende ochtend nog steeds regen. Tsjonge, maar gelukkig is er wat te doen. Inkopen, voor shop en huis. Meteen een laat ontbijt bij een Engelsman, zelf zit die op zijn eiland maar z’n vrouwtje runt de zaak. Gewoon uit voorzorg, hongerig gaan winkelen is te gevaarlijk voor impuls aankopen. De markt, altijd gezellig en exotisch. De wat grotere Lotus, zoals vaak zijn er vele items op De Inquisiteur zijn lijstje niet. Geen brood, geen aardappels. Nog erger, geen gemalen koffie. De Inquisiteur heeft onlangs een oude percolator bovengehaald, hij was de beroemde three-in-one een beetje beu. Koffie meegebracht vanuit de Makro in Sakon Nakhon en hoepla, lekkere ouderwetse koffie. Maar als altijd, te weinig gekocht en nu zonder.

 
Vervolgens een paar speciaalzaken aandoen, het lief gaat milkshakes bereiden in de shop en moet daarvoor een hele uitrusting aankopen. Als laatste naar de groothandel voor goederen in de shop. De korte rit huiswaarts is nefast voor de kartonnen dozen waar het Leo-bier in zit, de regens hebben er pulp van gemaakt. De resterende uren van de dag verzorgt De Inquisiteur de honden die vol met teken zitten. Een plaag momenteel en dus zijn er buitenissige uitgaven gemaakt bij de dierenarts. Medicijnen, voor ieder van de drie honden een tablet van zevenhonderdvijftig baht. Een vloeistof voor op de pels, vierhonderd baht. Speciale shampoo, tweehonderd baht. Nu ja, de viervoeters maken deel uit van huize Inquisiteur en verdienen goede zorg.

En nu, de derde dag op rij, regen. Gisteren had De Inquisiteur de weersvoorspelling nagekeken en die zag er nochtans goed uit. Volle zonnetjes, slechts tien procent kans op een bui. Die tien procent hangt waarschijnlijk hier. De natuur geniet ervan. Je ziet op die paar dagen jong groen verschijnen. Nieuwe bladeren aan de bomen, gras dat terug begint op te schieten. Een soort waterplant in de vijver heeft plots mooie, langwerpige geel-rode bloemen gekregen. Allemaal mooi maar De Inquisiteur heeft er genoeg van. Die moddervoeten, de vuile vloeren op de terrassen. Natte honden die een geur krijgen, die niet gewassen kunnen worden want eens hun douche gehad kunnen ze zich niet houden om in de modder te gaan rollen. Karweitjes in en rond huis, een voor De Inquisiteur zo aangename bezigheid kunnen niet, te nat.

Enfin, volgens internet moet het vandaag stoppen. Zou het eigenlijk al gedaan moeten zijn.
Nee, regen- enkele uren een zegen, voor de rest een pest vind De Inquisiteur.