God in Isaan

God is totaal in de fout gegaan bij zijn regeling van de mensenwereld. De Inquisiteur is er nu zeker van.

Wie rond de zestig of ouder is en in Vlaanderen grootgebracht is, heeft het ondergaan: een katholieke opvoeding tenzij je familie overtuigd anti-klerikaal was. En zelfs dan nog, werd je thuis grootgebracht zonder, God bleef een rol spelen in je leefwereld. In de lagere school kon je destijds kiezen: godsdienst of ‘zedenleer’ voor de niet-gelovigen. Die laatste richting had telkens hooguit twee of drie leerlingen in die jaren, pas later zouden dat er meer worden.

Er waren de processies voor Maria of een of andere heilige waaraan je dorp verknocht was en iedereen die er aan deel nam was belangrijker dan diegenen die toekeken. Je kwam op het gemeentehuis, het postkantoor of een ander openbaar gebouw en daar hing het kruis. Spreekwoorden en zegswijzen waren ontsprongen uit bijbelse verhalen. Er was de eerste communie rond je zesde levensjaar en de grote communie rond je twaalfde en dit laatste werd voorafgegaan door een maandenlange stevige indoctrinatie van een pastoor of onderpastoor op woensdagnamiddag. En ook: de middelbare school kwam eraan en dan was het prestige om in een katholieke school te geraken, die hadden naam en faam, openbare scholen was voor het plebs. Men groeide op in die jaren waar de politiek eigenlijk net hetzelfde was als nu: links en rechts bestrijden elkaar, destijds waren het de katholieken die in de clinch lagen met de socialisten en liberalen.

Een jong en kritisch mens denkt na in zijn jeugd, gelukkig was er de mogelijkheid om ook andere religies te leren kennen. In het noorden, bij de Hollanders zoals dat destijds genoemd werd, zaten protestanten. Daar kon De Inquisiteur weinig mee, het leek hem net hetzelfde maar dan zonder de stenen en houten beelden die in Vlaanderen massaal in kerken en kapelletjes stonden.

Vervolgens kwamen de Beatles. Jawel, die speelden een rol bij De Inquisiteur zijn religieuze beslommeringen. Want kwam het Hindoeïsme tevoorschijn. Fascinerend maar uiteindelijk bleek dat geloop achter heilige koeien, Brahma en Krishna en andere ook niets voor hem te zijn.

Ook Islam was niets voor De Inquisiteur, daar had hij al over gehoord tijdens de vele uren godsdienstles. Beetje hetzelfde weer vond hij, enkel andere namen. Bovendien werd hem wijsgemaakt dat zij de aartsvijand waren, ongelovigen. Vreemd want ook die islamieten zeggen dat.

Nog heel even nam hij poolshoogte over minder bekende, door lokale volksstammen in Afrika en Zuid-Amerika beoefende aanbiddingen maar dat was gewoon grappig was zijn mening.

Zodoende werd De Inquisiteur langzaam maar zeker atheïst, ook al omdat religie weinig belang heeft bij een late tiener, die heeft andere zaken te behappen. Eerst waren er de meisjes, het voetballen, dan het inzicht dat er brood op de plank moest en liefst zo veel en zo snel mogelijk. Ach, die jaren tussen je zestiende en je vijfentwintigste. Energie te over,  de wereld ligt aan je voeten. Religie dacht hij niet meer over na. Jarenlang tot hij rond zijn vijfendertigste in Thailand terecht kwam. Boeddhisme aanschouwen, eerst als toerist naar de bekende tempels en de daaraan gepaarde afbeeldingen, later kennis maken met het beoefenen ervan door zijn Thaise buren.

En helemaal ondergedompeld in die materie na de verhuis naar Isaan. De Inquisiteur benaderde het nu wat voorzichter, geduldiger. Hij wou weten of het wat voor hem was, als atheïst heeft hij respect voor iedere godsdienst en hij beseft ook dat mensen daar behoefte aan hebben, troost in vinden. Doch na enkele jaren van geduld vond hij het ook maar niks, het draait zoals bij alles om geld en macht was zijn conclusie.

En zo komt het dat De Inquisiteur nog steeds een beetje onder invloed van het katholicisme denkt. Zijn eerste vloek is nog altijd ‘godverdomme’. Zijn verbazing uit hij met een uitgezongen ‘jeeeezuschristus’. Verontwaardiging brengt bij hem altijd de gedachte boven van ‘hoe is dat in godsnaam mogelijk’. Dit alles nog steeds, na vijftien jaar middenin een Boeddhistische samenleving te wonen, leven en ondergaan.

En zaterdag laatstleden kwam De Inquisiteur te weten dat een mogelijke God zijn job totaal verkeerd gedaan heeft. Er waren bootraces op een meer niet zo ver van huis. Gans de omgeving verzamelt zich er bij vroege morgen, de dorpen en gehuchten hebben ieder een team en nemen het tegen elkaar op. Dat maakt de mensen opgewonden, uitbundig en dat weten de neringdoeners ook. Die hebben een enorm terrein omgetoverd in een soort festival. Eetkramen, drankkramen, marktkramen van allerlei pluimage maken het gezellig onoverzichtelijk. Aan de jonge kinderen is ook gedacht: springkastelen, treintjes op een spoor, kermisattracties. En uiteraard een groot podium, kleurig versierd dat al in vol gebruik is genomen. Zangers en zangeressen met naast hun de leuk dansende jonge meiden in vrij schaarse kleding. Op groot volume natuurlijk.

Er is een groot plein gelaten voor dat podium om danslustigen hun gangen te laten gaan.

En daarachter heeft Toeii, buurman van liefje-lief en De Inquisiteur, een open bar ingericht. Vrij zeldzaam in de streek: Chang bier van de tap. Hij heeft kosten nog moeite gespaard om het geheel aantrekkelijk te maken, enorme waaiers maken de hitte een klein beetje draaglijk. Zodoende zullen het lief en De Inquisiteur niets van de bootraces zien, het is leuk daar onder dat zeil, vooral omdat de jeugd nu volop verschijnt en zich onmiddellijk aan het dansen zet.

De biertjes komen regelmatig want op de duur zit er veel volk rond de tafel, goed volk ook die net als De Inquisiteur op hun beurt een rondje betalen, bovendien staan er snel snacks op tafel die de alcohol wat kunnen bestrijden. Het lawaai, de drukte, de biertjes en de hitte maken De Inquisiteur wat melancholiek.

Eigenlijk zou hij willen gaan mee dansen, maar de hitte en de zon zijn een goed excuus. En ja, als prille zestiger tussen die late tieners gaan staan is ook niet alles, alhoewel oudere Isaaners zich daar niets van aantrekken en zich laten gaan. De Inquisiteur betrapt zichzelf erop dat hij zit te gluren naar die jeugd. Ach, die uitbundigheid, die vrolijkheid. Ook, de onderlinge verleidingstrucjes zijn mooi. Jonge mannen proberen te imponeren, jonge vrouwen gaan daar op in. Het begint met het proberen om apart te zijn, op te vallen. Haardracht is daar een mooi middel voor en je ziet wel gekke dingen maar niemand stoort zich eraan, integendeel. Kledij ook, wat een improvisatie. Het geld niet hebben voor fancy maar dure kledij, en toch kunnen die meiden er wat van. Mooie dingen, gekke dingen. Maar vooral verleidelijke kledij, ze hebben vreemd genoeg geen schroom. Al die jeugd, onvermoeibaar want hun energie neemt toe naar mate de tijd verder gaat. Die dansbewegingen, een been dat tevoorschijn komt vanuit de te grote split in een lange rok. Heupen die draaien, dan weer langzaam, dan weer snel. Het zorgeloze plezier dat ze onderling maken, zich niets aantrekken van de omgeving.

En daar zit je dan, prille zestiger. Langzaam moe geworden door het volume van de muziek. Neergesabeld door de hitte en het stof. En ja, De Inquisiteur is een beetje jaloers.

God was fout. Hij had die energie moeten sparen voor op latere leeftijd, zodat je eindelijk al je levenservaring kan toepassen. God had de schoonheid moeten laten komen tijdens je latere leeftijd, niet bij de jeugd om het later weer kwijt te spelen. God had het uithoudingsvermogen moeten bewaren voor later. God had de jeugd een verzakt lichaam moeten geven met stijve spieren en dat allemaal laten uitgroeien naar een toppunt van fitheid.

God had dat ganse proces net andersom moeten laten verkopen.

Zelfs liefje-lief is uitgeput bij thuiskomst. Net veertig. Om maar te zwijgen over De Inquisiteur, die zelfs niet gaan dansen is. Stiefdochterlief, die natuurlijk haar zestienjarig enthousiasme de ganse dag had laten gaan verdween onmiddellijk in haar kamer om dat via de sociale media nog wat voort te zetten. Het was pas achttien uur, doch enkel de honden nog eten gegeven en de dag was voorbij.

Maar het was leuk. En hij kijkt uit naar de komende dagen. Waarvan hij zeker weet dat die rustig gaan verlopen, zowel fysiek als mentaal. Het is nodig. Maar God was fout, zeker weten.