Geland op een tropisch eiland: Thailand, here I come!!!
Els van Wijlen woont al meer dan 30 jaar samen met haar man ‘de Kuuk’ in een klein dorpje in Brabant. In 2006 bezochten ze Thailand voor het eerst. Hun favoriete eiland is Koh Phangan, dat voelt als thuiskomen.
Het is weer zover, over een paar dagen zitten we weer in het vliegtuig richting Bangkok.We gaan scooteren in het Noorden. De voorpret wordt helaas een tikkeltje overschaduwd door een aantal minder prettige zaken. En dan heb ik het niet over in Thailand zijn, maar over in Thailand komen.
Vliegangst heb ik gelukkig niet, en de tien uur durende reis, maak ik dankzij de geweldige slaappillen slechts mee tot en met de start….. daarna hang ik de resterende uren compleet van de wereld in het vliegtuig.
Nee, het zijn de voorzorgsmaatregelen die genomen moeten worden in verband met mijn lichamelijke toestand. Helaas ben ik niet meer de sportieve, soepele, slanke hinde die ik misschien ook wel nooit was, maar wel wilde zijn. De afgelopen jaren zijn er wat kilo’s en wat kwaaltjes bijgekomen. Nix schokkends, maar toch…
Een mens maakt wat mee in z’n leven, pfff…
Mijn dagelijkse biertje in combinatie met stevige wandelingen zorgen voor dun en snelstromend bloed, maar hebben een stolsel toch niet kunnen voorkomen. Het gevolg was een trombosebeen. En ik maar denken dat dat voor ouwe wijven is, of is dat zo??
Maar goed, ik ben de eigenwijste niet en na een preek van de arts over mijn gezondheid, of eigenlijk het gebrek daaraan, heb ik het advies ter harte genomen en ben ik braaf pilletjes gaan slikken. Ik spuit een bloedverdunner voor ik vlieg en heb me heel lelijke, maar levensreddende steunkousen aan laten meten. Een mens maakt wat mee in zijn leven, pffff…
Maar dan zijn we er nog niet, want ik heb nu sinds kort radiculaire klachten, ook best lastig. Beknelde zenuwen zorgen ervoor dat bukken pijnlijk is, daardoor is het haast onmogelijk om mijn steunkousen aan te trekken.
Op het vliegveld zal ik de nodige maatregelen treffen en wel in het invalide toilet. Hier is de ruimte aanwezig die ik nodig heb om met mijn beperkingen de kousen aan te trekken en de spuit te zetten. Gelaten wacht ik op mijn beurt, het tasje met spuit en steunkousen houd ik nonchalant vast.
Hoppa, aantrekken die kous….
Onopvallend betreed ik het toilet. Ik ga plat op de vloer zitten en zucht diep. Breathe in, breathe out, concentreer je, weet waar je het voor doet. Met het verstand op nul begin ik aan de moeizame en pijnlijke klus.
De steunkousen worden ontvouwen en met een snelle blik wordt de juiste kous bij het juiste been gelegd. Jaaaaa, de ervaren steunkousgebruiker weet dat de juiste kous aan het juiste been hoort. Ik heb ooit met vreselijk knellende steunkousen in het vliegtuig gezeten. Uiteindelijk was de pijn niet meer te houden en heb ik de knellende kous aan mijn linkerbeen uitgedaan. (Probeer maar eens een steunkous uit te trekken in het vliegtuig terwijl je in je stoel zit……)
Uitgeput en met een rood hoofd inspecteer ik de kous op onregelmatigheden die de pijn zouden kunnen veroorzaken. Zie ik geheel tot mijn verbazing dat er een labeltje aan de binnenkant van de kous was genaaid. En wat staat er op dat labeltje? R. Ow, tsja… Precies, R zat aan mijn linkerbeen. Maar dat was een beginnersfoutje, nou daar trap ik dus nooit meer in. Ik ben er klaar voor, hoppa, aantrekken die kous….
Aaaaahhrrrrgggggggg, de klus is geklaard
Alsof het allemaal al niet erg genoeg is, voel ik dat er nog een probleem bij komt. Oh my god, niet nu.
Dat kan ik er niet bij hebben. Maar ik weet al wat er gaat gebeuren. Er komt een verzengende opvlieger aan. Het zweet breekt me uit, het bloed stijgt naar mijn hoofd. Mijn lichaam wordt klam, het is nu bijna onmogelijk om de kous op zijn plek te krijgen.
Doorgaan, denk aan de mooie route door de bergen, voel de koelte en dat heerlijke briesje, denk daaraaan! Mijn rug doet pijn, het been sintelt, ik krijg kramp, nog ff doorwerken, ik ben er bijna.
Oh oh, wat een gezeik, ik wil dit niet. Aaaaahhhh, yes. De eerste kous is gedaan.
Even opstaan, de boel weer rustig maken en dan komt de tweede kous. Aaaaahhrrrrgggggggg. Eindelijk is de klus geklaard, de kousen zijn aan.
Het zweet wordt van het voorhoofd gedept, ik kijk in de spiegel en zie mezelf. Ben ik dit? Een hoofd als een tomaat en helemaal afgepeigerd, met een vertwijfelde blik in de ogen.
Gelukkig, de pijn verdwijnt snel
Langzaam verdwijnt de tinteling in de benen. Ik strek mijn rug, de opvlieger verdwijnt, ik word weer normaal. Nu nog de spuit zetten. Ik haal de spuit uit de verpakking, gelukkig hoef ik niet ver voorover te buigen om een geschikte vetrol stevig vast te pakken. Ik zucht diep, houd mijn adem in en jas de spuit er vol overtuiging in.
Rustig spuit ik de bloedverdunner in mijn speklaag, die bijna meteen pijn gaat doen. Krom van de pijn sta ik op. Ik fatsoeneer mijn kleding, gooi water over mijn gezicht en polsen. Gelukkig, de pijn verdwijnt snel als het medicijn zijn weg vindt door het lichaam. Met opgeheven hoofd en brede glimlach stap ik het invalide toilet uit en loop naar de gate.
Thailand, here I come!!!
– Herplaatst bericht –
Over deze blogger
- Ik ben Els (1963) en sinds 2015 woon ik deels in Nederland en deels op Koh Phangan. Ik heb een vriend in Nederland en ik ben (reserve) moeder voor mijn kinderen. Ik werk regelmatig nog een paar uurtjes als VA voor de financiële administratie. Op Koh Phangan begint mijn dag met een lekker ontbijtje en goede koffie bij Bubba’s in Baantai, een van de koffie- en brunch zaken van mijn zoon. Ik hou van eenvoudig leven, luieren in de hangmat, kleurrijke mensen, de natuur, scooterrijder, zwemmen en dansen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand4 november 2024Het pak
Leven in Thailand12 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: Nog een keer ff bellen
Leven in Thailand3 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: ff bellen
Leven in Thailand21 september 2024Geland op een tropisch eiland: Tijd over
Prachtig van a tot z… Heerlijk lezen 🙂
sterkte
Wat een opgave!
Welke slaappillen gebruik je eigenlijk, die wij hadden de vorige keer via de huisdokter gaven slechts een half uurtje slaap.
Ja wat zeg je als je zo’n verhaal leest. Mind over body. Respect en er valt zeker te genieten in Thailand. Overigens wel pakkend en niets aan de verbeelding overlatend geschreven. Ik zie het zo voor mij.
En dat het biertje (alcohol) iedere dag niet al te best is voor de bloedvaten dat wist u natuurlijk al lang. Heb het goed Els en familie.
is het misschien een idee om die kousen thuis al aan te doen in plaats van op het vliegveld zitten hannesen
Hallo Els,
Dat was een heftige start van de Thailandreis. Ik hoop, dat jouw reis verder soepeler verloopt. Veel plezier.
Ik heb ook problemen gehad met spataders en werd veroordeeld tot levenslang bloedverdunners en 1steunkous.Wat een gedoe om die aan te krijgen.Moest ze ook aanhouden op het strand,ja beter zelfs helemaal geen zon.Heb dit advies natuurlijk niet opgevolgd.Enkele maanden later bij een goede professor terechtgekomen,ader weggehaald,twee weken ziekteverlof en reeds meer dan tien jaar geen probleem meer.Weet wel uit mijn omgeving dat het niet bij iedereen zo gemakkelijk afloopt
Reis je alleen Els?
Ik doe de steunkousen voor mijn vrouw altijd aan.
Fluitje van een cent, sneller dan de thuiszorg het zou kunnen doen.
De truc is om niet tegenover de ‘patient’ te gaan zitten, want dan druk je het been van je af met alle gevolgen.
Je moet naast de ‘patient’ gaan zitten, bijvoorbeeld samen op de bank, dan trek je de kous naar je toe.
Als je dan nog als verzorger rubber handschoenen aandoet (verkrijgbaar/kopen in de zelfde winkel waar de steunkousen zijn gehaald), is het aandoen van de kousen echt heel eenvoudig.
Als je het zelf moet doen (geen verzorger bij je), dan is het aanschaffen van die rubber handschoenen misschien toch ook wel een goed idee.
Goed oprollen en talkpoeder gebruiken helpt ook. Ik heb ze medisch gezien niet nodig maar gebruik ze altijd op lange autoritten en in het vliegtuig. Geeft een ontspannen gevoel en vaak met die aircon in het vliegtuig is het lekker warm
In Thailand gekochte slaappillen, Xanax of Alprazolam. 4 uur per pil onder zeil. Rechtstreekse vlucht, 2 pillen. Gebruik geheel voor eigen risico 🙂
Wat voor slaappillen gebuikte je ik ga met jan 2018 naar Thailand wil het graag horen bedankt alvast
Er zijn ook hulpmiddelen om de kousen aan te trekken misschien een idee.
Deze spullen kan je vinden bij een thuis zorg winkel.
Er zijn ook winkels in Thailand die hulp middelen verkopen misschien vind je het daar wel ik weet dat er een in Pattaya voorbij de tempel bij de lokale markt.
Dormirax 25 is een mogelijkheid.
Schitterend geschreven heb genoten van het verhaal