Geland op een tropisch eiland: Weer thuis op Koh Phangan
Els van Wijlen verbleef regelmatig met haar man ‘de Kuuk’ op Koh Phangan. Haar zoon Robin heeft een coffee cafe geopend op het eiland. Helaas is ‘de Kuuk overleden na een kort ziekbed.
**********
follow, follow the sun
and which way the wind blows
when this day is gone
**********
Het zijn barre tijden, maar ben ik weer thuis op Koh Phangan. Zonder mijn maatje. De Kuuk is dood.
Het is nog niet goed te bevatten.
Het leven van iedereen die hem liefhad, zal nooit meer hetzelfde zijn. Met de Kuuk in ons hart gaan we verder.
Vanmiddag zie ik een klein slangetje naar binnen glippen. Zootje, mijn kat, zit ernaast en kijkt ernaar.
Een dun bruin sliertje van zo’n 20 cm zie ik het hoekje omgaan, de keuken in.
Dus ik naar binnen om het arme beestje er weer uit te vegen. Hij zit verstopt onder het aanrecht achter een paar plastic boxen. Gelukkig pas alles goed schoongemaakt, dus ik hoef niet bang te zijn dat er ook een dikke spin achter woont. Van een slangetje ben ik niet bang. Voorzichtig trek ik de plastic box naar voren.
Oeh gottegot, ik schrik me helemaal het ongans.
Sta ik oog in oog met een slang van zeker een meter. Das een ander verhaal dan een flinke worm.
De slang schrikt zich ook rot en heft zijn kop omhoog. Een fractie van een seconde kijken we elkaar in de ogen. Ik schiet de keuken uit en zoek hulp.
Omdat ik niet weet wat voor slang het is, ben ik erg voorzichtig. Eer zijn hier ook giftige soorten. Een Thai, die vlak bij woont komt kijken. Het blijkt een cobra, een zeer giftig exemplaar, professionele hulp is nodig.
Stefan de slangenman wordt gebeld. Dat is een Duitser die hier woont en al jarenlang onderzoek doet naar slangen en dan met name de cobra. Behalve onderzoeker is hij ook de aangewezen persoon als er slangen weggehaald moeten worden. Op het eiland zijn veel slangen, Stefan heeft het best druk in zijn eentje.
Rustig vangt hij de slang en stopt m in de zak. Het blijkt een jaarling te zijn, die binnen een dag of 5 gaat vervellen. Nou hij kijkt maar wattie doet, zolang hij maar uit mijn keuken blijft. Stefan neemt de slang mee naar zijn huis tot hij verveld is en brengt m dan weer terug in de natuur.
Hij legt uit: giftige slangen zijn over het algemeen niet echt agressief en ze zullen niet zomaar aanvallen. ’s Avonds in het donker adviseert hij een zaklamp mee te nemen. Ze zijn dan slecht te zien en als ik erop zou gaan staan, kan de slang door de schrik bijten. Bijten doen ze niet altijd, soms ‘slaan’ ze met hun kop, om af te schrikken.
Zelfs als een cobra bijt, geeft hij niet altijd gif af. Maar in het slechtste geval dat een cobra wel bijt en gif afgeeft, heb ik altijd nog zo’n 15 minuten om haar het ziekenhuis te gaan, daar is antigif.
In het ziekenhuis wachten ze wel eerst tot ze zeker weten dat er gif afgegeven is tijdens de beet. Dan pas wordt tegengif toegediend. Want als ze meteen tegengif toedienen en er blijkt geen gif in het bloed te zitten, dan ga je dood aan het tegengif.
Nou nou, wat een geruststelling toch weer.
Wil ik dit allemaal wel weten??
Volgens Stefan, de slangenman, is het goed om dit te weten, want dan raak je minder snel in paniek.
Dat is beter. Als je namelijk gif in de bloedbaan krijgt en je raakt in paniek, gaat je hart sneller kloppen en je bloed sneller stromen en dan werkt het gif ook sneller.
Helder verhaal; in geval van een cobra beet..geen paniek…
Het is ook goed om bewust te zijn van het feit dat we op een eiland leven waar het stikt van de cobra’s.
Ook ‘mijn’ cobra komt straks gewoon weer terug bij ons in de buurt, omdat hij daar thuis hoort. Cobra’s zijn ook slim, en deze jonge slang zal niet nog een keer in mijn keuken kruipen. Ze hebben een goed geheugen en worden zelden voor een tweede keer op dezelfde locatie gezien. De slangenman heeft jarenlang DNA afgenomen van de cobra’s die hij heeft gevangen en heeft nooit dezelfde cobra 2x gevangen.
Om mijn overlevingskansen op het eiland goed in te schatten, informeer ik naar de statistieken: 2x per jaar, wordt er iemand gebeten. In de afgelopen 10 jaar zijn slechts 2 mensen overleden na een beet. Eentje was de slang aan het treiteren en de andere wilde een kus van de cobra, waarbij de slang de man in de tong beet. Het slachtoffer was de voormalige slangenman hier op het eiland. De voorganger van Stefan dus.
De cijfers stellen me enigszins gerust en ik relativeer het gevaar vooral als ik denk aan het aantal dodelijke slachtoffers in het verkeer hier op het eiland.
Om de schrik te verwerken en om de goede afloop te vieren, drinken we er met de hulptroepen
maar een ijskouwe op, waarna ik zonder helm op mijn scooter stap om te gaan eten.
**********
breathe, breathe in the air
set your intentions
dream with care
tomorrow is a new day for everyone,
brand new moon, brand new sun
**********
Over deze blogger
- Ik ben Els (1963) en sinds 2015 woon ik deels in Nederland en deels op Koh Phangan. Ik heb een vriend in Nederland en ik ben (reserve) moeder voor mijn kinderen. Ik werk regelmatig nog een paar uurtjes als VA voor de financiële administratie. Op Koh Phangan begint mijn dag met een lekker ontbijtje en goede koffie bij Bubba’s in Baantai, een van de koffie- en brunch zaken van mijn zoon. Ik hou van eenvoudig leven, luieren in de hangmat, kleurrijke mensen, de natuur, scooterrijder, zwemmen en dansen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand4 november 2024Het pak
Leven in Thailand12 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: Nog een keer ff bellen
Leven in Thailand3 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: ff bellen
Leven in Thailand21 september 2024Geland op een tropisch eiland: Tijd over
Fijn weer wat van je te lezen Els. Je moet een verschrikkelijk nare tijd achter de rug hebben. En nu verder zonder ‘de Kuuk’. Dat zal niet mee vallen. Gelukkig ben je volgens mij niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten.
Welkom terug op Phangan.
gecondoleerd
Welkom terug beste Els, goed weer wat van je te lezen. Het zal niet makkelijk zijn zonder je lief en maatje. Zo denk ik nog dagelijks wel aan mijn lief, soms een paar tellen, soms wat langer. Soms in een mooie droom. Een glimlach en een traan. Gecondoleerd.
Gecondoleerd Els! Leuk om weer wat van je te lezen.
Gecondoleerd met het verlies van kuuk ,helaas word er niet gekeken of je je geliefde kan missen ,als je aan de beurt bent dan ga je iedereen verlaten hoe bikkelhard het ook is .In ieder geval sterkte met de verwerking van dit grote verlies . Knap van je dat je toch weer terugkomt met je mooie verhalen en hoe hard het ook klinkt maar achter de geraniums gaan zitten kniezen helpt helemaal niet dus prima dat je de draad nu alweer oppakt om van jezelf af te schrijven en ons een plezier te doen .Dus :: WELKOM terug Els .
Els wat gebeurd is is gebeurd; en je bent terug. Je zult nog lange tijd je leven zien zoals het was. vergeten doet een mens niet. Maar het leven gaat voort. Tracht van de tijd die je hier noch rest het beste te maken met je zoon en de mensen di je omringen.
Daniel
Miste je stukjes op Thailand blog. Wat een verdriet voor je. Gecondoleerd met dit heftige verlies.
Fijn dat je het schrijven weer oppakt. Sterkte en succes, José
mooi verhaal en veel sterkte met je verlies
Beste Els, leuk dat je terug bent, jij schrijft zo leuk! Gecondoleerd en sterkte met doorgaan zonder de Kuuk.
Dit verhaal over de cobra, vangen en weer terug naar de natuur, kan ik zeer waarderen! Beter dan doodmaken… Maar ja, je moet wel zo’n Stefan in de buurt hebben…