Geland op een tropisch eiland: Spreuk van de dag

Spreuk van de dag:

Onwetendheid is de moeder van geluk

en

sensuele gelukzaligheid

Giordano Bruno – Italiaans filosoof en priester1548-1600

Bijna elke dag ga ik zwemmen op Tong Nai Pan. Daar trek ik dan 1 baaitje, van rechts naar links, ongeveer een kilometer denk ik. Vervolgens loop ik terug over het strand naar het beginpunt.

Tijdens het zwemmen overdenk ik mijn leven, misschien zou je het een meditatief moment kunnen noemen. Over het algemeen een heel ontspannend gebeuren, hoewel het zwemmen vandaag niet echt een succes is.

Moet eerst een heel eind de zee inlopen voor ik kan zwemmen. Onderwijl kijk ik dwars door het heldere water en inspecteer ik dit nauwgezet. Het is toch de oceaan, met heel veel leven erin.

Dan ben ik diep genoeg en laat me omringen door het zoute water, loom maak ik de schoolslag. Waarom snel zwemmen als je langzaam ook vooruit gaat.

Plotseling lanceert een vis zichzelf vlak bij mij uit het water, en het is niet zo’n kleintje ook. Nou zie ik wel vaker ‘vliegende’ vissen die elegant uit het water opspringen. Maar dit was iets anders. Deze spartelde in doodsangst. Razendsnel bedenk ik me dat als die flinke vis ergens bang voor is, dan is dat waarschijnlijk voor een veeeeeeel grotere vis.

Helluuuuppppppp, ik maak een hoek van 90 graden en als een formule 1wagen race ik mezelf richting de kust.

Na 30 seconden weet ik dat ik nog leef en niet ben opgevreten door een haai. De paniek ebt weg en ik besluit mijn zwempartijtje maar af te maken. Het is te lekker en ik ben niet zo bang.

Maar het wordt er niet gezelliger op. Kwam de eerste dreiging van onder, ook van rechts is gevaar. Een jetski, die is hier anders nooit, hij zal me toch wel zien?

En van links word ik even later zowat overkanood door een Thai die met zijn bejaarde bemanningslid op weg is naar zijn vissersbootje. Het lijkt wel een snelweg.

Ik zwem stug door, tot ik ineens, angstig dichtbij en boven-achter mij een irritant gezoem hoor als van een mug van 60 cm doorsnee, die wil landen in mijn nek. Het blijkt een drone te zijn. Het moet niet gekker worden. Wat is er met mijn geliefde strand aan de hand? Ik ben hier voor mijn rust.

Misschien ligt het aan het tijdstip, ik zwem normaal gesproken wat vroeger op de dag.

Uiteindelijk ben ik aan het einde van de baai, veilig. Pfffff het zit erop.

Ik besluit om nog maar wat langer in het water te blijven. Dat heb ik wel verdiend, mijn zwempartijtje was vandaag niet echt ontspannend. Het is zo mooi hier, de zonnestralen schitteren mooier dan ooit op het wateroppervlak. Het voelt zo aangenaam, volledig ontspannen dobber ik in de prachtige oceaan.

Het warme zachte water geeft me een een gevoel van geluk en sensuele gelukzaligheid.

Wat ik op dat moment niet weet, is dat ik tijdens mijn wandeling over het strand, terug naar het beginpunt, tientallen aangespoelde kwallen op het strand zie liggen.

En als ik mijn blik scherp stel, zie ik ze ook volop in de oceaan drijven…hele kuddes…..

Over deze blogger

Els van Wijlen

Ik ben Els (1963) en sinds 2015 woon ik deels in Nederland en deels op Koh Phangan. Ik heb een vriend in Nederland en ik ben (reserve) moeder voor mijn kinderen. Ik werk regelmatig nog een paar uurtjes als VA voor de financiële administratie. Op Koh Phangan begint mijn dag met een lekker ontbijtje en goede koffie bij Bubba’s in Baantai, een van de koffie- en brunch zaken van mijn zoon. Ik hou van eenvoudig leven, luieren in de hangmat, kleurrijke mensen, de natuur, scooterrijder, zwemmen en dansen.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Leven in Thailand4 november 2024Het pak
• Leven in Thailand12 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: Nog een keer ff bellen
• Leven in Thailand3 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: ff bellen
• Leven in Thailand21 september 2024Geland op een tropisch eiland: Tijd over