Geland op een tropisch eiland: ff bellen
Mijn Honda Click doet het al een tijdje niet zo goed. Af en toe valt de stroom uit, soms start ie slecht en gisteren bleek de accu helemaal leeg. Vandaag breng ik ‘m naar de mecanic. Een klusje wat ik zelf wel kan.
Ik denk ineens terug aan het gesprek tijdens het ontbijt bij Bubba’s vanmorgen. Een vaste klant, laten we hem Luc noemen, was van mening dat er veel te gemakkelijk gebeld wordt voor hulp als er een klusje is, of als we iets moeten doen waar we tegenop zien. Hij doet bijna alles zelf en onderstreepte nog maar eens dat we veel meer kunnen dan we denken en dat het vooral vaak een kwestie van luiheid is.
Blijkbaar voelde ik me een beetje aangesproken, want ik opperde nog een paar verzachtende omstandigheden, om vooral mezelf vrij te pleiten van gemakzucht: wat als je nooit hebt leren klussen en dan moet het ineens wel? en wat als je echt heel onhandig bent?
Om mijn verzachtende omstandigheden kracht bij te zetten, vertelde ik mijn ‘kit’ verhaal. Dat ik helemaal zelf een lekkage had opgespoord in de badkamer van mijn chalet in Nederland en dat ik zelf begon aan het kitten van de badkamer en dat het helemaal misging. En dat ik wanhopig Debora, mijn reserve dochter, belde, die meteen kwam, de kitspuit van mijn handen losweekte en me geruststelde met de woorden: ‘Mijn vader kon goed kitten, dus ik kan het ook wel’.
Kijk, das de spirit. En ik moet zeggen, ze heeft het best heel netjes afgemaakt, ze heeft de schade beperkt en later ook nog de kit uit mijn haren geknipt. (Mocht je iemand weten die een badkamer kan renoveren, laat het me a.u.b. weten)
Luc lijkt niet onder de indruk.
Dus het verhaal over het verven van de trap bij mijn vriend in Nederland laat ik maar achterwege. Ik ben blij dat hij mijn vriend nog wil zijn …en dat hij zei dat het niet zo erg was dat ik de verf door het hele huis had gelopen. Ik had het echt niet gezien dat ik in een hele grote klodder verf was gestapt. Ik had niet eens gemerkt dat er een klodder van mijn kwast was gevallen.
Blijkbaar heeft Luc geen idee wat voor een ravage ik kan achterlaten bij het klussen. Hij is zelf heel getalenteerd en maakt de mooiste meubelstukken en lampen, die hij in zijn winkel Kodama verkoopt. Hij heeft makkelijk lullen dus.
Maar het gesprek is blijkbaar wel een beetje blijven hangen, dus ik besluit dit klusje zelf te klaren.
Elektrisch starten lukt niet, maar de Honda Click heeft een kickstarter en daar kan ik wel wat mee. Hoewel…het is al wat jaren geleden dat ik zo’n scooter heb moeten ‘aantrappen’. Nou ben ik een echte motormuis, dus het zal wel lukken.
Eerst op de hoge standaard hijsen…nou, dat valt niet mee, kan me niet herinneren dat ze zo zwaar zijn.
Contact aan, schuine standaard inklappen, kickstarter positioneren, voet stevig erop zetten en meteen maar met alle kracht dat ding naar beneden trappen. pfffff alsof ik een blok beton in de grond moet persen.
De motor slaat niet aan, sterker nog, ik hoor nog niet het kleinste signaal dat er leven in zit.
De kickstarter heb ik wel naar beneden getrapt, alwaar deze nog stijf naar beneden hangt. Hè, normaal schiet ie altijd weer terug naar boven. Zal ‘m een handje helpen.
De kickstarter zit muurvast, er is met geen mogelijkheid beweging in te krijgen. Ai, das niet zo mooi. Starten gaat niet lukken, dus rijdend krijg ik m niet bij de mecanic.
Maar ik ben geen watje en ook niet lui, tenminste vandaag niet.
De mecanic zit zo’n 400 meter verderop, daar loop ik ‘gewoon’ met de scooter aan de hand naartoe. Mocht ik bezwijken al voortploeterend over het hobbelige en rulle zandpad en in de verzengende zon; de mecanic zit tegenover het Hospital. Als ik daar opgenomen word, heb ik in ieder geval mijn stinkende best gedaan en hopelijk zal Luc me dan bezoeken.
Ik stap op de scooter en op het moment dat ik de scooter van de hoge standaard duw, gaat er iets niet goed; ik hoor een klik, en ineens staat de hele scooter muurvast.
De kickstarter en de hoge standaard zitten klem, de scooter kan niet voor- of achteruit.
Ik ga ff bellen.
Over deze blogger
- Ik ben Els (1963) en sinds 2015 woon ik deels in Nederland en deels op Koh Phangan. Ik heb een vriend in Nederland en ik ben (reserve) moeder voor mijn kinderen. Ik werk regelmatig nog een paar uurtjes als VA voor de financiële administratie. Op Koh Phangan begint mijn dag met een lekker ontbijtje en goede koffie bij Bubba’s in Baantai, een van de koffie- en brunch zaken van mijn zoon. Ik hou van eenvoudig leven, luieren in de hangmat, kleurrijke mensen, de natuur, scooterrijder, zwemmen en dansen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand3 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: ff bellen
Leven in Thailand21 september 2024Geland op een tropisch eiland: Tijd over
Leven in Thailand25 november 2023Geland op een tropisch eiland: Koh Phangan – update
Leven in Thailand27 mei 2022Geland op een tropisch eiland: Spinnen, trauma’s en therapie
Ja, die kickstarter blijft vaak ‘hangen’ Els.
Even met een tweede persoon oplossen.
Op het voorwiel en de schuine standaard ‘kantelen’ zodat het achterwiel los komt en die hoge standaard en de kickstarter uit elkaar halen.
Elektrische starter doet het uit veiligheidsoverwegingen niet als die op standje ‘parkeren’ staat met de schuine standaard staat Els, maar dat weet je natuurlijk wel.