Geland op een tropisch eiland: Dansen, zweten en koffie drinken tijdens een avondje uit

Els van Wijlen verblijft momenteel met haar man ‘de Kuuk’ op Koh Phangan. Haar zoon Robin heeft een coffee cafe geopend op het eiland.

Boem, boem, boem, doffe dreunen maken me wakker. Herinnering aan mijn avondje uit gisteren, komen zachtjes naar boven. Ik ben op Hollystone, samen met een Thaise vriendin van de sportclub. Een zaterdagavond workout zegt maar. Nou, daar doe ik graag aan mee. Boem boem boem, ik vermaak me prima op de beats van technohouse.

Midden in een oververhitte dansende menigte met hier en daar ontblote bovenlijven en veel korte broekjes loopt me het zweet al snel langs de rug. Er is goede muziek en koud bier.  Ik voel me thuis en ik dans. Als ik dans dan ben ik blij.

Hollystone ligt goed verscholen in het binnenland van Koh Phangan. Op een afgeschermd minifestival terreintje met een kampvuurtje, bamboo barretjes, een paar zitjes en een grote dansvloer van zand.

Ik zie artistiekelingen, lulletjes rozenwater, spirituelen, keiharde partycrackers, mediterrane macho’s, foute snorretjes, dreadlocks, inspirerende outfits, teveel buikvet, bijna tieten, overal tattoos, bezwete decolletés, verloedering en schoonheid.

De sfeer is gemoedelijk.

In de zwoele avondlucht zoek ik verkoeling en geniet mijn San Miguel Light in het maanlicht, waar ik aan de praat raak met een 40-jarige Aussie. Hij zit zowaar te flirten. Op enig moment vraagt hij of ik met hem koffie wil drinken. Enthousiast begin ik te ratelen over Bubba’s Coffee Bar, tot hij uitlegt dat als een Aussie je uitnodigt voor een bakje koffie, dat hij dan seks met je wil.

Hu?? Avec moi???? Wow! Dankbaar voor het schaarse maanlicht en met gestreeld ego besluit ik toch maar geen gebruik te maken van dit bijzondere aanbod.

Boem, ….boem-boem. Het gedreun is onregelmatig en dan, langzaam herken ik het geluid. Het zijn kokosnoten die op de grond ploffen.

In de verte hoor ik een Thai aanwijzingen roepen naar zijn aap. Die aap zit in de palmboom, zoekt rijpe kokosnoten, draait ze los en laat ze vallen. Boem.

Ik sta op, douche en loop fris en fruitig langs gevallen kokosnoten richting Bubba’s.

Ik ga maar ‘ns op de koffie uit.

Over deze blogger

Els van Wijlen

Ik ben Els (1963) en sinds 2015 woon ik deels in Nederland en deels op Koh Phangan. Ik heb een vriend in Nederland en ik ben (reserve) moeder voor mijn kinderen. Ik werk regelmatig nog een paar uurtjes als VA voor de financiële administratie. Op Koh Phangan begint mijn dag met een lekker ontbijtje en goede koffie bij Bubba’s in Baantai, een van de koffie- en brunch zaken van mijn zoon. Ik hou van eenvoudig leven, luieren in de hangmat, kleurrijke mensen, de natuur, scooterrijder, zwemmen en dansen.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Leven in Thailand4 november 2024Het pak
• Leven in Thailand12 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: Nog een keer ff bellen
• Leven in Thailand3 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: ff bellen
• Leven in Thailand21 september 2024Geland op een tropisch eiland: Tijd over