Foon tok in Isaan
Klaterende regen valt uit de lucht, voor de zoveelste maal. ’s Ochtends, ’s middags, ’s avonds. De buien wisselen elkaar af, de droge periodes zijn te zeldzaam om wat dan ook uit te voeren, niets krijgt de tijd om een beetje op te drogen. Het is een zwaar regenseizoen aan het worden. En ondanks de nattigheid is het warm, niet echt qua temperatuur die meestal rond de dertig graden blijft steken, het is de luchtvochtigheid die je laat zweten als een otter.
Toch blijven de boeren dapper hun velden bewerken, de laatste jonge rijst moet overgeplant. Van veel percelen moet water afgevoerd worden, de rijstscheuten zouden rotten indien ze volledig onder water staan. En dat is nu vaak het geval, ze staan compleet onder. Doch dat is een lastig karwei, daar moet men in samenwerken of buurman’s veld loopt onder. Er zijn geen afvoerkanalen, enkel toevoer en die wateren af richting velden en niet andersom. Beetje bij beetje leidt men het overtollige water naar de bossen, vaak moeten er honderden meters lange omwegen gevonden worden.
Dikwijls dient het werk onderbroken, donder en bliksem vieren feest en dan is het veiliger om ergens onderdak te zoeken. Velen klagen van gewrichtspijn, ook de rug ziet af. De gewrichtspijn komt van het urenlange werken in overspoelde velden, niemand kan even gaan schuilen om op te drogen, te weinig zon, te vochtige lucht. Een ganse dag zie je de mensen in natte, bemodderde kledij rondlopen.
Donker grijze lucht, dwalende wolken, de buien vallen in de verte dus nog even en wij zijn aan de beurt. ’s Avonds kondigen bliksemflitsen en donderslagen nieuwe regenvlagen aan, tussen zonsondergang en zonsopgang zijn de buien nog heviger wegens iets koelere lucht. Alle poelen en lager liggende stukken grond staan vol water, grachten zijn kleine stroompjes geworden. De natuur voelt zich er goed bij. Alles groeit en bloeit met een voor een Noord-Europeaan nooit geziene snelheid. Gras dat met moeite op de droge periodes is afgereden staat vier dagen later terug net zo hoog. Loofbomen staan mooi in jong fris groen, de meer tropische planten groeien beter dan in een serre. Fruit rijpt ook met weinig zon, het lijkt wel alsof de vruchten groter uitgroeien dan anders.
Doch De Inquisiteur begint te mopperen, ook liefje-lief, meestal Isaans onverstoorbaar, krijgt het op haar heupen. Je kan nergens naartoe of je krijgt met modder te maken. Hardnekkige, kleverige modder van rode aarde. De auto en motorfiets zijn helemaal “ver-Isaanst”, de zwarte lak is naar een rood-bruine kleur verworden, de banden zijn hopeloos verkommerd en niet meer schoon te maken. Binnen in huis verschijnen er vochtvlekken op de kasten, eigenlijk op alle glanzende houtoppervlakten. De badkamer, ingericht naar tropisch model, lekker ruim met open douche, droogt niet meer op. De was droogt nauwelijks ondanks het afdak. De honden moeten het zonder veel aanhalen doen, die zijn en blijven nat en modderig on-aaibaar. De poezen moeten naar buiten gedwongen, uit eigen wil doen ze het niet, ze houden niet van regen. Ga je op stap, moet je de paraplu mee. En toch word je nat wanneer er, en dat gebeurt regelmatig, een onverwacht zware tropische stortbui valt.
De Inquisiteur begint zich te vervelen. Kan geen karweitjes uitvoeren. Moet binnen zitten en daar heeft hij een hekel aan. Begint hij zich op te winden omdat zijn geplande karweien niet kunnen worden uitgevoerd. Het gras groeit voor zijn ogen. De omheining versterken en verhogen om de honden binnen te houden, die gaan nu ook ’s nachts op kippenvangst en dat is onhoudbaar. Groot karwei, maar niet te doen in die regens. De plantenbakken afwerken voor de kruidentuin, idem dito. Het kriebelt om de snel verschijnende algenlaag op alle looppaden en oprit weg te “hoge-drukken”. Een wandelingetje maken, even met de fiets dorpwaarts rijden – onmogelijk. Lekker op het terras van de shop luieren is lastig, te nat.
En dat duurt nu al … een week. Jawel, wanneer je wat langer in Thailand woont raak je verwend door de zon. Een week lang dagelijks meerdere buien is te lang. Dat de zon ook dagelijks verschijnt tussen de buien in is te weinig. Gelukkig zijn er ook leuke momenten. Zoals eergisteren.
Zaten De Inquisiteur en het lief aan hun tweede biertje en mijnheer zin voor nog eentje. Maar het lief had andere plannen, neen, tie rak, ik moet nog wat doen in huis.
En zie, plots, totaal onverwacht een enorme hoosbui – een gordijn van water. Je zag geen hand voor de ogen, dus zelfs die twintig meter van shop naar huis doorheen de voortuin waren niet te doen. Dus lekker toch een derde biertje en we hadden er nog lol in ook.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand24 december 2019Winter in Isaan: Kerstmis
Leven in Thailand22 november 2019Winter in Isaan (8)
Leven in Thailand16 november 2019Winter in Isaan (7)
Leven in Thailand12 november 2019Winter in Isaan (6)
Plensbuien op je parapluie, hoofd of lijf, een bierplensbui in je buik, wat is het toch mooi in Isaan.
Het plannen van karweitjes is leuk, het gevoel dat het gedaan moet worden anders niet tevreden klinkt me westers in de oren, tsja tsja, overleven in Isaan, het lukt al jaren, houden zo, op naar een koel biertje wat ondanks het zweten als een otter de vochtbalans in het lijf hersteld. Lekker verhaal, Proost.
NicoB
Als het blijft regenen, loont het misschien de moeite om een boek te schrijven. Wordt beslist een bestseller bij de trouwe lezers. Elke regenbui een apart hoofdstuk, zodat het boek ook niet in zijn geheel in 1 keer gelezen hoeft te worden 🙂
Ik zou dit ook graag eens willen meemaken. Ik ben ervan overtuigd dat er dan ook mooie foto’s kunnen gemaakt worden.
Tot volgende keer!
Mooie foto”s ja. Neemt u dan wel een onderwater camera mee. Natter dan Sonkra(a)n festival. Het wemelt in de regentijd ook nog eens van de insecten. Zit je buiten een biertje te drinken en onderwijl met je vrije arm rondwieken en slaan. Pets pats! Muggen verdrijf je nog wel met spray, maar er vliegt daar van alles rond. Komen ook af op de lichtbron waarbij u in de avond uw biertje drinkt. Mijn vrouw: Familielid van haar, opgegroeid rond Bangkok, was daar onlangs op bezoek bij opa en oma. Opa ging ook nog vuurtje stoken om de insecten te verdrijven! Uche Uche. Jasper Grootveld!
Het arme kind deed niets als hoesten en niezen.
Op het laatst zei oma: Kind, stap maar weer in de auto en ga snel terug naar Bangkok.
Dat deed ze dan ook. Een waar genot het verblijf daar in deze tijd! Zie er naar uit! En zoals de inquisiteur al opmerkt: overal modder. Je schoeisel, kleding, alles zit eronder. De was heb ik destijds nog eens bij een naargeestig en door het vocht kwijnend vuurtje moeten drogen zo herinner ik mij.
Ik geloof dat de natuur op zijn mooist is in de eerste zonnestralen na een lange regenbui.
Maar inderdaad, de insekten en de modder zal ik er dan moeten bijnemen. Maar er zijn ook verharde wegen en de mooste foto’s maak ik met de zoom van mijn kamera (vanop afstand ingezoomd).
Toch bedankt Slagerij voor uw waarschuwing.
Laat ik je troosten als groot Isaan liefhebber.
Ik ben even in Nederland om aan wat westerse verplichtingen te voel doen, dus niet voor mijn lol.
Het is hier schijnbaar zomer …..vandaag regen, morgen regen en overmorgen regen, koud en grijs, net als de kleur van de mensen.
Vorig week scheen even de zon gedurende 9 dagen wat meteen groot nieuws was op de tv, want juni was de warmste zomermaand ,sinds zeer lange tijd, en de droogte was zo groot dat er een groot water tekort was en natuurlijk reden ook veel treinen niet door de “hitte” is de rails daar niet tegen bestand.
De “hittegolf'” van rond de 30 graden, die wel enkele dagen heeft geduurd werd breed uitgemeten op tv en radio.
Gelukkig, voor de Nederlanders, zag ik gisteren, dat de jongeren weer op luchtbedden door de straten peddelden na de hoosbuien, zodat dit misschien de natste zomermaand sinds tijden is en de tv er weer heel veel nieuws aan kon besteden.
Ook jij hebt waarschijnlijk in Nederland genoeg regen gezien, om daar de rest van je leven mee toe te kunnen, net als ik.
Ik voel dus met je mee..hou vol, want we wonen op het mooiste plekje van de wereld.
goede groet van danny
Wat een negativisme over Nederland….. Elk land heeft zo zijn voordeel en zonder die westerse verplichtingen zaten velen nu niet in Thailand. De warmte in nederland is anders dan de warmte in Thailand. Ik heb afgelopen week toen het zo warm was, menige Thai(se) hier ook horen klagen dat het te warm was. Ook die zijn blij als het weer wat afkoelt.
Klopt helemaal, de vriendinnen van mijn vrouw baalden van het hete weer in Nederland, ook al is dat maar voor enkele dagen, omdat de lucht droog bleek (anders dan de vochtige warmte in Thailand) en men last had van benauwdheid.
Ik gun je de romantiek maar word nou niet lyrisch, mensen!
‘FON TOK’ gaat hier vaak gepaard met ‘FAY DAB’ en dan zit je uren zonder stroom en internet. Schrijver moet dat hebben meegemaakt want woont denk ik een 100 km van mij in Nongkhai ‘buiten’ af. De mensen balen als een stekker, zitten in het pikkedonker met een kaarsje, wij hebben extra led-lampjes, zitten romantisch te wezen maar ik heb als oud misdienaar de heiligen der dagen nog in mijn hoofd en er zijn dagen dat ik ze allemaal aanroep als de rommel hier weer eens uitvalt.
Isaan is mooi maar ga nou niet idealiseren. De mensen hebben vaak geen werk, moeten werken voor minder dan het minimumloon (voor jou 10 anderen….), de rekening voor de financiering van de scooter loopt wel binnen iedere maand, andere rekeningen lopen binnen, oma en opa wonen op kosten van de kinderen ook binnen, het is vaak armoe in dit deel van Thailand.
Ik ben een witneus en red me immer maar zie de mensen om me heen en die hebben echt te weinig om aan de kont te krabben. Ze blijven lachen maar da’s maar al te vaak als een boer met kiespijn.
Wat niet wegneemt dat ik hier niet weg wil.
Ik zie nergens dat de schrijver de situatir in de Isaan idialiseert…….
Herstel de typefouten (te dikke vingers): situatie i.p.v. situatir en idealiseert i.p.v. idialiseert…..
Correct, schrijver beschrijft het zoals het leven daar is. Niet meer en niet minder.
De mensen in de Isaan weten ook wel dat zij minder hebben dan in Bangkok of andere, toeristische, regio’s van Thailand maar altijd maken zij er het beste van en de meeste van hen zouden niet willen verkassen naar andere regio’s.
Vergelijkbare omstandigheden zoals in de Isaan vindt je overigens in andere regio,s ook. Ik zie hetzelfde ook in Ratchaburi, ook daar is het leven zwaar op het platteland.
Ken verscheidene Isaanse vrouwen wonend in Nederland die weleens op bezoek gaan bij hun familie met hun Nederlandse man echter in Isan voor geen goud meer willen wonen en blij zijn dat ze na enkele weken weer terug kunnen gaan naar dat ‘vreselijke’ Nederland.
Evenzo hun tienerkinderen die geboren en getogen zijn in Nederland gaan liever met hun vrienden naar een costa in Spanje dan weer eens een keer met hun ouders daar heen waar hun roots liggen.
Overigens zitten er ook vrouwen tussen uit andere delen van Thailand die dezelfde houding hebben.
Geen Thai die Foon Tok zegt, maar Fon Tok….. en het is inderdaad balen als tijdens die regenbuien de stroom weer uitvalt. En dat die uitvalt kun je de klok op gelijk zetten. Neem dan ook maar weer de emmer mee naar bed want ik zet geen stap richting de WC in dat pikke donker, immers je ziet niet wat daar rondkruipt.. Aan de andere kant is het wel lekker verkoelend als het dan eindelijk met bakken uit de hemel valt. Heb daar wel eens gewoon in staan douchen tegelijk met de Thai zelf.
Hallo Erik,woon zelf ook in de Isaan hadden ook dat probleem van stroomuitval soms dagelijks of soms meerdere malen per dag,hebben dit opgevangen door een generator aan te schaffen,dus dit probleem is opgelostwat betreft de oma,s en opa,s die inwonen hebben toch een sociale functie de man en vrouw kunnen beide gaan werken en oma en opa letten op de kinderen,zelf hebben we hier geen ouders/schoonouders maar ben overtuigd van de cultuur,moeder heeft de kinderen gedragen en gebaard en in de eerste levensfase verzorgd,dus de Thai zorgt laten voor moeder en vader,iets wat ik me ook uit Nederland nog kan herrineren,afijn denk eens over een generator en U heeft 1 probleem minder,succes.
Bedankt voor jou mooi geschreven verhaal over een periode en omgeving waarvan je verwacht dat er niets over te zeggen valt. Ik ben weer terug in de Isaan (halverwege Udon en Nong Bua Lomphu) na 6 maanden in de Gouden driehoek waar het weer totaal onvoorspelbaar was want buien komen ineens over de bergkammen terwijl je ze niet zag aankomen en gaat het gepaard met fikse wind. Ik leef nu samen met een plattelandsvrouw die juist haar erf met 1 Rai heeft uitgebreid. Een tractor heeft het nieuw aangeworven stuk flink omgewoeld met als doel het onkruid onder te spitten maar 4 dagen later staat het er weer. Een paar lokale mannen staan er op de druilerige ochtend weer voor achten omdat ze de 400 Bahtjes hard nodig hebben. Ze weten als losse arbeiders nooit hoeveel dagen ze werk vinden per week. Mager als ze zijn hebben ze toch een 40 tal betonpalen uit de grond kunnen krijgen om een veertigtal meters verderop opnieuw in te graven en dat doen ze nog netjes in lijn ook nog. Ik hoef met mijn 100 kilo niet het erf op want raak meteen mijn schoenen kwijt in de modder en zak tientallen centimeters weg en kan me nauwelijks verplaatsen. Ik heb gelukkig genoeg te doen in huis met o.a. 2 badkamers aan te passen. Nadeel in een achteraf dorp is dat je steeds een tiental km’s moet rijden om wat te gaan halen. Bovendien worden tijdens het regenseizoen de wegen en paden bijna onbegaanbaar kapot gereden. De luchtvochtigheid speelt mij ook parten maar laat het zweet gewoon van mijn lichaam lopen. Douchen heeft weinig zin. Dat is de charme van het natte seizoen in de Isaan. Ik hoef geen bier om te genieten maar doe dat met een vers geperste Orange juice of Bananashake of Organische Thee, vaak gestoord door de vele agressieve vliegen. Dus weer een karwei te doen om Muskietengaas in de bijkeuken te gaan plaatsen. Ik ben blij hier te zijn. Morgen even weg om een borderrun in Nongkrai te maken maar vindt het spijtig dat ik er op uit moet en dit landelijke leventje voor ’n dag moet verlaten. Rien
Isaan is groot, heel groot en er zijn blijkbaar enorme verschillen. Ik ben net terug thuis van een week in Isaan. Ik denk dat ik Buriram en Roi Et toch de Isaan mag noemen. Heb blijkbaar enorm veel geluk gehad. Eén week en bijna geen regen gezien. De eerste regen, het vernoemen waard, kreeg ik gisteren op weg naar huis, was reeds in Prachuap Khirikan, beneden Bangkok, toen ik een echte plensbui over me heen kreeg. Ze zullen gewacht hebben tot ik weg was om de Inquisiteur te dopen.
De streek die jij in de Isaan noemt mag volgens mij het hart van de Isaan worden genoemd. Het is inderdaad een heel groot gebied. Afstanden hoeven niet erg groot te zijn om totaal verschillende weertypes te ervaren. Hier rond Udon Thani regent het ’n dag of 10 elke dag, de ene dag enorm veel en de hele nacht, de andere dag een paar buien maar het is totaal nat, drassig, onbegaanbaar. Heel hoge luchtvochtigheid, vaak totaal geen verkoelend wind met onbewogen gebladerte aan de bomen, kapot gereden wegen en bermen. HuaHin werd eens de plaats genoemd waar het het minste regende in Thailand maar ik heb ook onder gelopen straten in HuaHin gezien. ’n vriendin die 6 weken geleden een paar weken in Prachuap verbleef, melde dat ze nergens heen konden omdat bepaalde straten langer dan ’n week 60 cm water hadden staan. Men kan geluk hebben of op de verkeerde plaats op het verkeerde moment. Ik ben net uit de Gouden driehoek weg en zie foto’s die vrienden op facebook zetten die erg indrukwekkende luchten, wegen en regenbuien laten zien. Ik raakte zelf 2 maanden geleden een stuk van mijn dak kwijt. ’n tijd geleden toen Bangkok in het nieuws was vanwege de wateroverlast liet mijn dochter die in Yannawa weten geen last te hebben van overstromingen en dus niet gehinderd werd.