Farang? Gaat uw gang!
– Herplaatst bericht –
Ik weet, dat sommige farangs, volgens dit blog, zich soms gediscrimineerd voelen als zij voor toegang van bijvoorbeeld een nationaal park meer entreegeld moeten betalen dan een Thai. Ik heb daar niet zo veel last, want ik neem zulke dingen als ze zijn.
Andersom werkt het ook, soms heeft een Farang een streepje voor op de Thai. Probeer maar eens met een Thais gezelschap een A go go bar in Pattaya in te komen en in veel gevallen worden de Thais geweigerd. Een Farang kan ongestoord naar binnen en wordt met alle egards behandeld.
Wat ik eigenlijk wil vertellen is van een geheel andere aard, waarbij het mij goed uitkomt, dat ik een Farang ben. Ik wandel veel in Pattaya, soms 1 keer per week, soms 2 keer, ja, het is te weinig, maar ik doe mijn best. Toch elke keer een kilometer of 10, 12 en het geeft mij in ieder geval voldoening “iets” aan mijn conditie gedaan te hebben.
Toilet
Tijdens het wandelen, beginnen de ingewanden ook nogal eens actief te worden met als gevolg, dat ik soms plotseling op zeer ongelegen plekken een niet te houden drang krijg om te poepen (ik zeg het maar in duidelijke taal). Laatst liep ik ergens op een stille weg in Naklua en ja hoor, het was weer eens zover. Gelukkig wist ik een eenvoudig resort in die buurt en kreeg ik van de receptie toestemming om het toilet van een kamer te gebruiken. Wat een opluchting voor een fooi van 20 Baht.
Meestal echter loop ik door de stad en vaak langs Beach Road, waar o.a. een heleboel hotels staan. Twee keer kreeg ik weer die behoefte en liep daarop zonder blikken of blozen het Montien Hotel en het Marriott Hotel in. Ik heb in beide hotels ooit gelogeerd en dus wist ik waar de toiletten waren. Als je in de lobby wat wazig in het rond kijkt, waar die toiletten zijn, heb je kans, dat iemand van het personeel vraagt of je een hotelgast bent, maar mij overkwam dat niet. Dus, wederom opgelucht kon ik mijn wandeltocht voortzetten. Hetzelfde overkwam mij in Bangkok, maar ook daar ken ik meerdere hotels van binnen, dus de toiletten van Dusit Thani en de Sheraton Sukhumvit heb ik ook al eens met een bezoek vereerd.
Vuurwerk
Een mens wordt daardoor wat brutaal en gisteravond ging ik nog een stapje verder. In Pattaya vindt een Internationaal Festival van Vuurwerk plaats, waardoor Beach Road voor alle verkeer was afgesloten. Een verkeerschaos derhalve op alle andere wegen. Mijn vrouw en zoon wilden het spektakel graag meemaken, want naast het vuurwerk was er veel muziek en waren er nog veel meer bier- en eettentjes. Ik vind vuurwerk maar niks, maar goed, je offert jezelf soms op, nietwaar? Dus ik ging mee.
Op de motorbike de stad in dan maar, want alle wegen, die naar Beach Road leiden waren verstopt met auto’s, die het zelfde plan hadden. Via een aantal binnenweggetjes kon ik Second Road bereiken, maar een parkeerplaats voor de motorbike was schier onmogelijk. Ik kreeg een plan in mijn hoofd. Ik reed de toegangsweg van het Montien Hotel op en parkeerde mijn motorbike op de daarvoor bestemde plaats. Via de hotellobby, langs het zwembad, door de tuin en wij waren op Beach Road. Na wat vuurwerk gezien te hebben, enkele biertjes en natuurlijk eten, weer terug naar mijn motorbike, maar mijn vrouw moest wel eerst plassen. Twee grote mobiele toiletwagens waren beschikbaar, maar nog afgezien van de lange rij wachtenden, was dat niet de ideale plek om wat water kwijt te raken.
Het hek van het hotel was inmiddels gesloten, maar een securityman liet ons ongestoord binnen. Netjes gekleed, dat wel, moet de man gedacht hebben, zullen zeker hotelgasten zijn en naar een hotelIDcard werd ook niet gevraagd. In de lobby heeft mijn vrouw toen gebruik gemaakt van het toilet en daarna liepen we – wederom ongestoord – naar onze motorbike om daarmee naar huis te gaan.
Zo zie je maar weer: een brutaal mens (Farang) heeft soms de halve wereld!
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Steden21 november 2024Chumphon: Rust en lekker eten!
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Ik denk maar zo falang zijn toch allemaal gek en gekken kunnen zich allerlei dingen permiteren zonder daarover te worden aangesproken. Ja, ik maar daar soms misbruik van. Dan zegt mijn vrouw “Dat kun je niet doen” en ik “Let op ….” en ja hoor niemand die me stopt als ik een boord “Verboden toegang” voorbij loop terwijl er een bewaker naast zit.
Chang Noi
Beste Gringo,
Nu weet ik wie die man is die met een toiletrol onder de arm door Pattaya loopt. Alle gekheid op ’n stokje, ik heb het zelfde euvel.
Vooral als ik met mijn vrouw markten bezoek, is de aandrang meestal groot. Loop rustig een restaurant of andere openbare gelegenheid binnen. Mocht ik al opvallen, knik een keer vriendelijk en loop naar de pot. En mochten ze er wat van zeggen,……….. kunnen ze me de pot op. Mijn vrouw loopt altijd door, inderdaad die schaamt zich dan kapot.
Klopt dat je buiten de nadeeltjes (hogere entree gelden) ook voordeeltjes hebt. Als ik de verkeersregels ruim interpreteer in Bangkok en een agent houd je aan dan werkt Engels spreken of Nederlands erg goed en na 1 minuutje houdt de agent het meestal voor gezien!
Mijn ervaring is dat op plaatsen waar entreegelden wordt gevraagd, ik altijd korting krijg door mijn 5 jaar geldend rijbewijs te tonen.
Bij voorbeeld op de ” Doi satep” in ChiangMai.
555 En wat was zijn commentaar (mbt hogere prijzen voor buitenlanders in danwel NL danwel TH).
Ik heb weinig baten ervaren als buitenlander in Thailand. Ik hoef niet zo vaak naar de WC, mijn ervaring beperkt zich zo’n beetje tot een wc bij een busstation. Stond geschreven dat er 5 bath betaalde diende te woorden, bij het verlaten van de WC dit netjes gedaan, maar de persoon achter de balie riep me toch iets toe, wijzende naar de bak waar het geld in moest. Ben daarna maar weggelopen, ik denk dat hij meer geld wou, maar helemaal zeker weet ik dat niet.
De nadele als buitenlander die ken ik dan weer wel. Taxi’s die achter elkaar stoppen ls je op de bus wacht bij de halte, tuktuks die vragen “where you go? I take you there yes?” als je door de stad loopt (om over het (start) tarief nog maar te zwijgen). Meer moeten dokken voor diverse bezienswaardigheden: musea, parken, het paleis natuurlijk etc. Bij het koniklijk paleis vraag ik me af wat je doet als je zegt te komen bidden (samen met je thaise familie of vrienden).
Diverse andere tempels in Krungthep vragen ze ook (alleen in het engels) entree, dat doe ik niet. Ik koop een setje wierrook, lotusbloem etc. om een offer te brengen. Kost ongeveer evenveel of zelfs ietsje meer maar hier voel ik mij toch prettiger bij. Dan betaal ik tenminste voor een activiteit, net zoals de Thai. Zou een bordje “tourists X bath” niet beter zijn? Om als farang per definitie als “stomme, asociale maar met dikke beurs rond banjerende olif..toerist te worden behandel of gezien is een van de dingen die ik jammer blijf vinden aan mijn reizen naar Thailand.
“n paar jaar geleden moest men 500 bath betalen op het vliegveld als men het land verliet. Nu niet [ denkt men ] Nu zit het in de ticket verwerkt, 700 bath. Net als men gaat pinnen, 150 bath, en jou Nederlandse bank pakt ook nog een 2,50 euro per pin transactie.
Wat intree gelden betreft, dat kan ook behoorlijk verschillen van 5 bath tot 3000 bath. Dat laatste heb ik niet zelf geconstateerd, maar mijn ex thaise vriendin.Wij waren in Nong kai om een tempel te bezoeken, mijn vriendin ging kijken of deze open was, Kwam terug en vertelde dat deze gesloten was. Later vertelde zij mij dat de intree prijs 3000 Bath was voor een farang, en dat de tempel niet gesloten was. Zij wist hoe ik over dacht met dat meer betalen als farang
Tja Gringo,de brutalen hebben de halve wereld(vooral als je een zwakke blaas hebt)
ik heb goede ervaringen met het vragen, in mijn beste Thais, naar de “Hong Nam” en het ruime aanbod van toiletten.
Wees blij dat je niet in Nederland verblijft, waar ze zowat alle toiletten in de openbare ruimtes wegbezuinigd hebben.
Je zult hier maar hoge nood hebben als buitenlandse tourist.
Vr.gr.
Steven
juist ;ik parkeer mijn motobike ook steeds in enkele hotels van uitgangsbuurten!mits een tip van 40 bath is tevens je voertuig bewaakt tegelijk!bv.als we op stap gaan (bangla road phuket)kan je vlakbij menige hotels vinden om effe te parkeren!beter dan aldaar boetes aan de ploitie te geven!
Inderdaad, in vele atractieparken e.d. betaald de farang veelal een dubbel entreegeld, echter indien je in het bezit bent van een Thais auto dan wel een Thais motorrijbewijs, betaald ook de farang hetzelfde bedrag als de Thaise mensen, nice to know dacht ik.
Doe daar dus u voordeel mee zou ik zeggen.
Met vriendelijke groet,
Hans-ajax.
Ik ben een farang maar in tegenstelling tot de gepensioneerden onder ons of de toeristen werk ik hier (al zeven jaar). Ik betaal nooit meer dan de Thai. Enerzijds omdat ik altijd begin te praten in het Thai, hetgeen de indruk geeft dat ik hier al sinds mensenheugenis woon en weet hoe de vork in de steel zit. Daarnaast laat ik mijn belastingkaartje zien zodat het duidelijk is dat ik hier voor de overheid werk en belasting betaal. Ik betaal dan altijd het Thai tarief.
chris
In Pattaya kon ik met mijn Thaise Rijbewijs overal in voor de zelfde prijs die de Thai betalen.
Ook in Khao Yai nationaal Park kon ik op vertoon van mijn rijbewijs voor 40 baht naar binnen. Maar in Tad Ton, notabene op een steenworp van de plaats waar ik al 4 jaar woon, moest ik 200 baht betalen. Na heel veel heibel te hebben gemaakt, tot ongenoegen van mijn vrouw, kreeg ik te horen dat ik de korting wel zou krijgen op vertoon van mijn gele boekje. En dat heb ik dan nu vanmiddag op het gemeentehuis gehaald.