Een farang in Bangkok: ‘Voetballen bij meer dan 30 graden Celsius is geen makkie!’

Maarten (42) wilde na een aantal vakanties in diverse landen in deze regio wel eens een tijdje in Thailand wonen om te kijken hoe het leven daar zou bevallen. Hij kwam eind 2007 naar Bangkok zonder plan of verwachtingen. Jaren later zit hij er nog steeds, inmiddels met vaste kantoorbaan bij InsightAsia en zonder enige heimwee naar Nederland.

Ik kom aarzelend uit mijn bed na een feest van mijn voetbalelftal. Zoals ieder weekend lig ik een paar uur lekker bij het zwembad van mijn condominium.

Die middag tennis ik vlakbij huis, bij de Fifty Club aan Sukhumvit Soi 50. In Nederland was ik een enthousiaste en niet onverdienstelijke tennisser. In mijn 5 jaar in Bangkok is dat er een beetje bij ingeschoten deels doordat ik tot voor kort niet in de buurt van een tennisbaan woonde, deels omdat het niet makkelijk was om geschikte sparringpartners te vinden.

Nu ik vlakbij BTS On Nut woon, kost het me weinig tijd om naar de baan te gaan en speel ik weer regelmatig. Sport heeft altijd een hoofdrol gespeeld in mijn leven en het is voor mij van essentieel belang dat er in mijn leefomgeving goede sportfaciliteiten zijn. Gelukkig hoef ik daar in Bangkok niet over te klagen.

Een prettige bijkomstigheid van het tijdverschil met Europa is dat Premier League wedstrijden meestal ‘s avonds plaatsvinden. Heerlijk om met een glas bier in de hand deze geweldige voetbalcompetitie te volgen. Deze zondag is het Super Sunday: achtereenvolgens Man U – Liverpool en Arsenal – Man City. Mijn vorige voetbalteam heeft deze avond een nieuwjaarsbijeenkomst en ik ga langs bij Mulligan’s op Soi 11. Deze soi staat voor mij symbool voor de enorme ontwikkeling die ik Bangkok in de afgelopen 5 jaar door heb zien maken.

Toen ik in deze metropool neerstreek was er in Soi 11 nog niet zoveel te doen. Inmiddels zijn overal restaurants en pubs uit de grond geschoten. Vele van deze etablissementen zijn van internationale allure. Bangkok kent vele gezichten en het past dan ook wel dat je je op weg naar je premium wijntje en Argentijnse steak langs de minder high-end dames moet worstelen, die je vriendelijk doch dwingend in hun peeskamertje uitnodigen. Eerlijk is eerlijk, het voelt toch altijd weer goed om een bevestiging te krijgen van wat ik dondersgoed weet: ik ben sexy en handsome. De wedstrijd staat echter op punt van aanvang, dus ik loop door.

Thailand is een geweldig land om van het goede leven te genieten. Ik ben echter pas begin 40 en er moet nog behoorlijk wat brood op de plank komen voordat ik het bijltje er bij neer kan gooien. Zoals voor velen breekt er ook voor mij op maandagochtend gewoon weer een nieuwe werkweek aan. Daar is ook niets mis mee, dat hoort bij het leven. Een groot pluspunt van mijn kantoorbaan is dat ik de ‘gewone’ Bangkokianen wat beter heb leren kennen.

Mijn sociale netwerk – zo heet dat tegenwoordig, vroeger noemde je dat vriendenkring, maar ik probeer met mijn tijd mee te gaan – bestaat vooral uit farang. Het werk geeft mij toegang tot Thais uit de middenklasse. Ik voel me erg prettig tussen hen. Thais zijn altijd op zoek naar harmonie in een groep en het moet gezellig zijn. Als je een groep Westerlingen bij elkaar zet, zijn er altijd individuen die op willen vallen. Thais proberen juist meer in de groep op te gaan en het is belangrijk dat iedereen zich prettig voelt.

Op bedrijfsuitjes gaan ze volledig los, helaas is een uitje zonder karaoke ondenkbaar. De bekende luiheid van de Thai kan ik bij mijn collega’s niet ontdekken. In mijn bedrijf zijn ze gedisciplineerd en resultaat gericht. Soms vraag ik wat over Thaise gewoontes en gebruiken, of hoe ze over zaken denken. Ik ben vooral benieuwd hoe ze over politiek en corruptie denken, maar omdat dit bij Thais vaak nogal gevoelig ligt, ben ik vrij voorzichtig om daar over te beginnen. Toch toets ik af en toe hoe zij over bepaalde zaken denken die ik in de krant lees en daar leer ik dan weer van.

Voor mijn werk moet ik regelmatig naar andere landen in de regio, dit keer Singapore. Wat me daarbij tegen staat is dat ik het eerste vliegtuig van 7 uur ‘s ochtends moet nemen. Het is altijd moeilijk wakker worden om 4.30 uur. Ik ben geen fan van Singapore. De fun-factor die in Thailand zo nadrukkelijk aanwezig is, kan ik in Singapore niet ontdekken.

Het grote verschil in mentaliteit kan ik altijd goed merken aan de taxichauffeurs. Een chauffeur in Singapore schrikt zich een hoedje als je hem vraagt om een pietluttig verkeersregeltje te overtreden. In Bangkok raken ze in juist in paniek als je ze vraagt om zich aan de regels te houden.

Als ik woensdag in de taxi terug naar het vliegveld van Singapore zit, hoor ik op de radio dat kinderen tijdens het voetballen hun doelpunten niet meer met een high five mogen vieren vanwege het gevaar om griep te verspreiden. Je zou de Thais in veel opzichten wat te roekeloos kunnen noemen, maar in Singapore zijn ze toch echt te ver naar de andere kant doorgeslagen. Ik ben dan ook zoals altijd weer blij als ik op Don Mueang de taxi in stap en de stad binnen rijd waar ik me zo thuis voel. Na vijf jaar kan ik er nog steeds van genieten om vanuit een taxi de losjes georganiseerde chaos van Bangkok gade te slaan. Tegen alle regels van de logica in functioneert de stad toch redelijk goed.

Ik sport veel en doordat ik benen van ongelijke lengte heb, levert dat behoorlijk veel nek- en rugklachten op. Vliegen maakt dat nog een stuk erger, dus na mijn trip zit ik helemaal vast. Geluk bij een ongeluk is dat een massage in Thailand overal verkrijgbaar is en niet veel kost. Omdat ik naar een massagesalon ga voor specifieke klachten, heb ik wel een masseuse nodig die van wanten weet. Een beetje gewrijf met wat olie daar heb ik niks aan. No pain, no gain.

Het treft dat ik vanaf huis na twee minuten lopen in Soi 77/1 ben, een straatje dat barst van de massagesalons. Mijn favoriet is Takraihom. Vrijwel altijd een zeer goede massage, vriendelijk, schoon en slechts 150 baht. Maak je geen zorgen, de dames kunnen op een ruime fooi rekenen. Niet dat ik overal zo’n gulle tipper ben, maar deze dames verstaan hun vak en verdienen dan ook meer dan wat ze van die 150 baht krijgen.

Dat krijgen ze van mij dan ook, evenals de kapper (kost slechts 60 baht) en vriendelijke taxichauffeurs. Minder gul ben ik in pubs waar het personeel te lui is om de bestelling op te nemen en vriendelijk te zijn. Toch verwachten ze altijd een fooi omdat dat immers ‘farang style’ is en laten ze zelfs hun afkeuring blijken als een fooi achterwege blijft. Ze begrijpen maar niet dat farang een fooi geven om goede service te belonen, niet omdat ze geld te veel hebben.

Na werk loop ik op Silom langs een kraam met DVD’s en koop ik een aantal films die bij mijn weten pas net in de bioscoop zijn, zoals Django Unchained. Zes DVD’s voor 400 baht, mooie deal. Ondanks dat Thailand duurder wordt, is het nog steeds makkelijk om van weinig geld rond te komen, als je dat wilt of moet. Zoals vaker op vrijdagavond ga ik naar een sauna in Huai Khwang. Lekker om de werkweek af te sluiten en relaxed het weekend in te gaan.

Voor 140 baht kun je gebruik maken van een hele ruime sauna met koud bad. De bediening loopt rond om gratis water en fruit op tafel te zetten. Voor weinig geld kun je een maaltijd en drank bestellen. Thaise mannen komen vaak in groepen en zetten hun tafel vol met eten en whisky. Voor hen is het een sociaal uitje. Uiteraard is er ook een massagesalon aangebouwd. Ik heb een keer voorzichtig geïnformeerd naar de prijs. Op basis van het antwoord denk ik dat mijn rugpijn van zo’n sessie eerder erger dan minder wordt.

Meestal is zaterdag voetbaldag. Ik speel voor de Scandinavian Vikings. Een zeer sociale ploeg, wat zich uit in een grote berg bierblikjes die we achterlaten als we aangeschoten huiswaarts keren, of richting kroeg om de nabespreking voort te zetten. Er is een grote expat league in Bangkok van twee divisies met in totaal 18 teams. Toen ik net in Bangkok woonde, was dit een ideale manier om in korte tijd veel mensen te leren kennen en vrienden te maken.

Als je als farang in Bangkok woont, kom je met de vreemdste figuren in aanraking, of je nou wilt of niet. Zeker in het uitgaansleven. Ze weten je altijd te vinden en zitten altijd om een praatje verlegen. Gelukkig zijn de meeste buitenlanders die ik in het voetbal tegenkom naar mijn maatstaven normaal. Het grootste deel van mijn sociale contacten komt dan ook uit het voetbal voort.

De Bangkok Casuals League is daarom een belangrijk element in mijn leven in Thailand. Voetballen bij meer dan 30 graden Celsius is geen makkie, zeker aangezien er veel jonge Afrikaanse spelers meedoen. Sommigen van hen komen naar Thailand om een profcontract te verdienen. Maar het houdt me fit en ik ben competitief ingesteld.

Vandaag echter geen wedstrijd. Ik wil toch sporten, dus na het gebruikelijke zonnebaden ga ik met de skytrain naar Asok om de sportschool te bezoeken. Op de weg terug bij Foodland – geweldig fenomeen in Bangkok – snel een maaltijd opgehaald om thuis voor de buis te kunnen zien hoe mijn held Roger Federer weer een rondje verder komt in de Australian Open. Later op de avond kijk ik thuis weer Premier League voetbal. Verrek, het hele weekend nog niet in de kroeg geweest. Gelukkig is het morgenavond alweer Super Sunday in de Premier League. Dat is een mooi excuus.

Ingezonden door Maarten Kallenberg