Met de ene voet in Thailand en de andere in Nederland
Monique Rijnsdorp (54) bivakkeert sinds een aantal jaren een steeds groter deel van het jaar in Thailand.
Sinds enkele jaren leef ik een aantal maanden in Thailand en voorlopig nog eventjes een klein aantal maandjes in Nederland. Het rare is: het gaat eigenlijk vanzelf, ik denk er niet over na, op het moment dat ik in Nederland kom, pas ik mij direct aan en kom ik aan in Thailand idem dito.
Vreemd toch hoe het menselijk brein werkt. Ook het feit dat ik mij overal thuis voel, geen heimwee, geen overgangsverschijnselen, ik kom binnen en begin meteen met mijn ‘huiselijke’ gewoontes. Koffer uitpakken, koffie zetten, zorgen voor eten, etc.
Afspreken met familie en vrienden, die het op hun beurt ook weer heel vertrouwd en als vanouds vinden. Eigenlijk eet ik gewoon van twee walletjes. Of liever gezegd van drie walletjes want behalve in Nederland en Bangkok vertoef ik ook vaak in het zuiden van Thailand. Heb ik dan helemaal geen ‘luxe’ obstakels te overwinnen? Jawel hoor.
Werken
Ik kan mij bijvoorbeeld niet committeren aan een vaste baan, dat zorgt wel eens voor te rustige momenten. Het is niet zozeer dat ik daar heel veel last van heb, maar de vragen in mijn omgeving, van wat doe je dan zo heel de dag?, maken dat ik mij best schuldig voel en dwingt mij tot nadenken over de vraag: draag ik mijn steentje nog wel bij aan een maatschappij? Dat, en de te rustige momenten zetten mij in ieder geval aan tot enige actie.
Ook neem ik mij steeds voor om weer naar school te gaan en de Thaise taal verder te leren maar door het heen en weer reizen, de bezoekers en de nodige visaruns stel ik dat steeds uit. Op een school Engelse les geven ben ik nog steeds voornemens maar ook hier geldt een commitment.
Ik kijk om mij heen en heb veel ideeën, wel of niet uitvoerbaar? Ik denk er tenminste over na en wacht nog steeds op het ultieme idee dat eventueel vanuit verschillende woonplaatsen uitvoerbaar is. Ondertussen rommel ik wat aan.
Contacten
Nieuwe sociale contacten zijn moeilijk te onderhouden. Met oude contacten heb je inmiddels zo’n band, die kunnen wel tegen een stootje van het elkaar een langere tijd niet zien. Met nieuwe contacten ligt dat anders, zo’n band duurt even om op te bouwen. Langzamerhand lukt het om leuke nieuwe blijvende contacten op te bouwen maar het zijn er wat mij betreft nog lang niet genoeg en soms vertrekken ook deze mensen weer naar andere oorden.
Contacten met Thaise mensen heb ik uiteraard ook maar van een echte band is (nog geen) sprake en ik betwijfel of zoiets wel kan ontstaan. Het blijven op de een of andere manier toch oppervlakkige doch beleefde en vriendelijke contacten. Moeilijk om een nauwe band mee te krijgen, vooral omdat zij meestal hun gevoelens niet uiten, althans niet aan een vreemde en van een gezichtsuitdrukking moeilijk iets is af te lezen.
Sporten
Sporten bijvoorbeeld is behoorlijk aan verandering onderhevig omdat ik steeds in een andere omgeving met andere middelen moet sporten. Het lastige is dat ik met sporten iedere keer weer opnieuw in mijn ritme moet komen en dat duurt bij mij helaas meestal even.
In Nederland heb ik mijn sportschool opgezegd omdat ik te weinig hier ben en bij gebrek aan andere middelen ga ik dan regelmatig hardlopen. Op zich best leuk ware het niet dat het vrij regelmatig regent in Nederland en het daarbij ook nog eens koud is. Een plensbui op mijn kop en terugkomen als een verzopen kat komt dan ook regelmatig voor.
In het Zuiden van Thailand is het vaak te warm om hard te lopen en bij gebrek aan een sportschool beperk ik mij daar tot powerwalking en met wat dumbells stoeien. Hier moet ik wel vroeg in de ochtend mee beginnen anders is het echt te warm en loop ik het risico met een verbrand hoofd terug te komen, sporten, zweten en tropische zon is geen goede combinatie. Aan de andere kant powerwalken aan zee – pfff je zou van minder depressief worden!
In Bangkok heb ik de luxe van een gym, heerlijk, airconditioning en aan middelen geen gebrek. Wat er voor mij soms ontbreekt is iemand die je aanspoort om toch te gaan sporten als je een keer geen zin hebt of het gezellige samen sporten.
Voedsel
Voedsel ook zoiets, zoals ieder mens ben ik ook een gewoontedier en hecht soms waarde aan dagelijkse routine. Ik ben een voorstander van gezond en lekker eten en heb ook in Thailand mijn weg daar goed in weten te vinden. Ik drink bijvoorbeeld elke dag vers kokoswater, heerlijk na het sporten en gezond.
Helaas is in Nederland geen vers kokoswater te vinden en dat mis ik dan ook echt. Hetzelfde geldt voor papaja en mango’s in Thailand. Heerlijk die smaak, in Nederland toch net even iets anders.
Andersom in het Zuiden kan ik niet even snel naar de supermarkt voor bijvoorbeeld heerlijk kaasjes, olijfjes of yoghurt zonder suiker daar moet ik toch echt een uur voor rijden en dan maar hopen dat het niet uitverkocht is. Toch lukt het meestal wel om een nieuwe en goede combinatie te vinden.
TV
In Thailand mis ik soms Nederlandse praatprogramma’s, het heerlijk onderuit hangen en luisteren in je ‘moerstaal’. Gelukkig hebben we Apple TV en uitzending gemist. ‘Helaas’ bij een langzame internet verbinding of stroomuitval en op dat moment – enige ergernis – zijn we genoodzaakt om dan maar ‘weer’ (met een wijntje) naar buiten te gaan en de avond een andere invulling te geven. Ben ik in Nederland dan mis ik weer het ’s avonds naar buiten gaan om te genieten van de heerlijke temperaturen en hang ik voor de buis om de mij zo gewaardeerde praatprogramma’s te bekijken!
Spullen
Wat ook lastig kan zijn als je weer eens merkt dat je sommige vertrouwde of benodigde spulletjes in het andere land heb laten liggen. Ik dacht mijn oplossing te hebben gevonden in het overal neerleggen van de meest vertrouwde of benodigde spullen, maar ben erachter gekomen dat dat niet helemaal werkt of niet altijd mogelijk is. Zo mis ik regelmatig mijn elektrische tandenborstel, de juiste oplader, een bepaald kledingstuk (tja, ik ben nu eenmaal een vrouw). De oplossing ligt voor de hand, gewoon je er niet meer druk om maken en er is altijd wel iets op te bedenken.
Geen obstakels
Ik realiseer mij terdege het zijn geen onoverkomelijke obstakels of eigenlijk het mogen niet eens obstakels heten, het is gewoon een realistische kijk op hoe het (mijn) leven er uit ziet wanneer je in Thailand verblijft en met je andere voet nog eventjes in Nederland staat. Ik ben benieuwd van wat er allemaal nog op mijn pad zal komen en vind het fijn dat mijn leven niet al uitgestippeld is, het voelt een beetje als een tweede leven met alle normale kleine en grote vreugdes en zorgen want die blijven overal.
Ik heb dit onderwerp dan ook aangesneden omdat uit de vele verhalen en reacties in Thailandblog blijkt dat veel mensen op een vergelijkbare manier leven.
Wat een heerlijk, jaloers makend verhaal…
Zou dit ook heel graag willen maar helaas een duur huurhuis in nederland en een steeds minder wordend pensioen houden het tegen.
Geniet ze daar, groetjes
Dit artikel komt zo overeen met mijn leven, 6 maanden Thailand 6 maanden Nederland. In beide landen heb ik en mijn man een permanente woning.ook de inrichting en gebruik van aparaten is deels hetzelfde.dus het is een kwestie van zo’n 16 uur reizen om weer je buren in Nederland of Thailand te zien. In Nederland maak ik gebruik van ons zorgstelsel indien nodig en in Thailand geniet ik van zon,strand en eten. Ik voel me een bofkont omdat ik kan kiezen waar ik verblijf. Ik heb naar beide landen dan ook geen Heimwee. Ik mis dus niets. Er is maar een wens en dat is zolang mogelijk gezond blijven. ik ben bijna 70 en mijn partner is 60.
Monique je bent echt letterlijk en figuurlijk gewoon erg gezond bezig. Een mini cosmopoliet ben je. je bent heel erg nuttig voor de maatschappij en een voorbeeld voor duizenden mensen die idem dito zouden willen doen maar voor wie juist concrete stappen om dit te verwezelijken het grote obstakel vormen. je zou een vorm van organisatie kunnen verwezelijken, een soort commerciel bedrijf op richten waarbij je juist de mensen kunt overtuigen en motiveren om het idee tot werkelijkheid te maken. steeds meer en vaker willen mensen jou manier van leven leiden. Het is echt een nisch in de maatschappij geworden. en je hoeft het echt niet alleen te doen monique. ben er van overtuigd dat wij het ideale team zouden kunnen zijn voor deze nisch
Goede middag Monique!
Vrijheid met eigenverantwoordelijkheid is dezelfde levensbehoefte als eten, drinken, slapen, gezelschap, knuffelen, alleen zijn en je gevoel volgen.
Daarbij het verleden accepteren en vol vertrouwen hebben in de toekomst, want het verleden kan je niet veranderen en de toekomst bestaat niet. De toekomst is eenverrassing. Gewoon eenvoudig genieten van het leven. Je natuurlijk gevoel volgen en eigenwijsheid zijn daarbij een basis. Het heft in eigen handen houden en nooit iemand de schuld geven wat jou overkomt. Als je dit begrijpt ben je een gelukkig mens.
Deze levens visie herken ik bij jou. Fantastisch!
Monique, ik wens je veel plezier in het leven,
Knuffel, Chris Visser
Wanneer je al geruime tijd permanent in Thailand leeft bekruipt je niet zelden de gedachte dat de door jou beschreven situatie de meest ideale is. Natuurlijk wordt dit vooral ingegeven door het ouder worden en de praktische zaken die beinvloed worden daardoor.
Weliswaar heb ik ondanks mijn 73jaar totaal niet de behoefte om weer in Nederland te leven echter het is niet ondenkbaar dat de zogenaamde 8 resp. 4 maanden situatie met alle voordelen van dien toch te verkiezen is boven een permanent verblijf.
Een mogelijk verwijt, van 2 of meer walletjes eten, zal me niet uit mijn slaap houden.
Beide voetjes op de grond,ogen en oren open houden, anticiperen op situaties die veranderen en voor alles
gezond blijven
Veel plezier in welk land dan ook!!!!
Mooi om te lezen… wat jij beschrijft zou ik ook wel willen je beschrijft alleen niet hoe je dit financiert zonder (vast) werk…. Ik ben gebonden aan een baan en kan i x per jaar een maand op vakantie naar dat mooie land…
Ha leeftijdsgenote en medefifty-fiftyer! Zo herkenbaar je verhaal, vooral dat sporten, al die voornemens, die Thaise les, wat maar niet wil, en die yoghurt! Mijn Hollandse vriendinnen liggen in een deuk als ik vertel dat ik weer een uur heb gereden voor mijn suikerloze pot yoghurt. Maar genieten ervan als ze hier zijn!
Heerlijk toch die vroege power walks langs het strand! En een fiets doet ook wonderen..al is het maar voor het gevoel! Geniet ervan, van dit tweede leven in dit mooie land!
Beste allemaal,
Bedankt voor jullie leuke, lieve reacties en privéberichtjes. Ook ben ik gevleid door de vriendschapsverzoeken maar via mijn Facebook probeer ik contact te houden met mijn (vele, smiley) vrienden en familie en hun dagelijkse beslommeringen in Nederland. Om die reden wil ik Facebook graag privé houden.
Vertrouwende op jullie begrip.
Het verhaal hierboven dateert overigens al uit 2013. Ik was aangenaam verrast toen ik plots allerlei leuke reacties kreeg en dacht waar komen die ineens vandaan.
Tot ik erachter kwam dat de redactie dit stukje opnieuw geplaatst heeft.
In de afgelopen jaren zijn er veel dingen gebeurd. Zowel positief als negatief zoals dat in het leven gaat natuurlijk.
Bottomline is dat mijn leven, zoals hierboven beschreven, in grote lijnen niet drastisch veranderd is en ik nog steeds geniet, zowel in Thailand als in Nederland.
En mijn familie en vrienden genieten regelmatig in beide landen met mij mee, waar ik heel blij van word. Want wat is een mens zonder familie en vrienden.
Dat is iets waar ik mij de afgelopen jaren nog meer bewust van ben geworden.
Ik lees Thailandblog regelmatig en wellicht lees ik jullie ervaringen hier ook een keer, dat lijkt mij ontzettend leuk.
Thailand is een prachtig land om in te verblijven.
Overigens heb ik wel een Facebookpagina: Khanom Beach Magazine genaamd, waarin ik regelmatig dingen plaats, die met het prachtige plaatsje Khanom te maken hebben. Zowel voor locals, toeristen, expats en alle andere geïnteresseerden. Wellicht vinden jullie het leuk om mij enigszins te volgen via dit kanaal.
Met lieve groet,
Monique
Ik verkeer in dezelfde situatie, 6 maanden Thailand en 6 maanden Europa. Herken mij dus wel in jouw verhaal, maar ik heb na 9 jaar Thailand wel wat handige tips om je leven nog meer te vergemakkelijken!
Bij Basic Fit (overal vestigingen in Nederland) betaal je eenmalig een lidmaatschap, en kun je vervolgens voor 3 maanden a 45,- euro ongelimiteerd sporten. Is dus mijn eerste gang als ik in Nederland ben! Na 3 maanden houdt het automatisch op, de lidmaatschapskaart blijft geldig.
Kokoswater is inderdaad lekker, maar alleen gezond als het direct uit de jonge klapper komt. Een meer dan gelijkwaardig alternatief vindt je in een glas water, gevolgd door een banaan.
Voor wat betreft alle apparaten etc: Ik heb alles gewoon dubbel, en reis met 2 kilo handbagage en een laptopje. . Uiteindelijk maakt het niets uit: je doet gewoon twee keer zo lang met b.v. je elektrische tandenborstel!
TV kijken met een langzame verbinding is een horreur. Twee tips: Installeer Google Chrome met Hola vpn extensie, neemt minder bandbreedte in beslag dan andere browsers. Alternatief is ook im de Internet Download Manager te installeren (gratis proberen, dan kopen voor 22 euro) – Hiermee kun je streamende programma’s, zoals uitzending gemist, eenvoudig downloaden (gaat snel), en daarna ongestoord bekijken.
Tot slot: Yoghurt. Niets is makkelijker zelf te maken van melk, de mensheid doet het al 10,000 jaar. Instructies op internet.
Ik wens je nog veel plezier met het pendelen!
Ik ben 14 jaar weg uit Nederland, maar ik heb Nederland nooit gemist en heb ook geen behoefte om terug te keren. Ik heb in Thailand en op de Filipijnen gewoond en woon nu ca. 8 a 9 jaar in Cambodja. In al die jaren ben ik 1 keer voor een week in Nederland geweest, omdat ik iets in persoon moest regelen, anders was ik niet gegaan. Het enigste wat mij nog interesseert is de waarde van de Euro t.o.v. de Dollar, want hier komen Dollars uit de geldautomaten.