Een weekendje stappen

Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Tot een aantal jaren geleden had hij nooit durven voorspellen dat hij de rest van zijn leven in Thailand zou gaan doorbrengen. Inmiddels woont hij echter al een tijdje in Thailand. De laatste jaren dichtbij Udon Thani.Vandaag: een weekendje stappen in Udon.

Een weekendje stappen

Het was alweer een tijdje geleden, maar afgelopen weekend was mijn Nederlandse vriend met zijn Thaise vrouw weer in Udon. Hij heeft net wat ontwenningsverschijnselen van zich afgeschud na een verblijf van drie maanden in Nederland. Mijn vriend, laten we hem Charly Blue noemen, en ik zoeken elkaar regelmatig op. Hij woont met zijn charmante vrouw, laten we die voor het gemak maar Koy noemen, in de buurt van Roi Et. Daar gaan we ook 1-2 maal per jaar naar toe, en slapen dan in het Chic101 hotel in Selaphum. Omgekeerd komt hij 2-3 maal per jaar naar Udon.

Traditiegetrouw boeken we in Udon altijd in het Pannarai hotel. We hebben wel wat uitstapjes geprobeerd naar bijvoorbeeld UD Capital hotel en Kavinburi, maar uiteindelijk komen we toch altijd weer uit bij het Pannarai. En dat gaat niet meer veranderen, ook niet na de komst van the Eight hotel in soi sampan.

Als we samen komen, is het altijd een hele gezellige boel. Koy kan het uitstekend vinden met mijn vrouw Teoy. En Charly Blue en ik weten blindelings van elkaar wat we leuk en minder leuk vinden. En na een paar maanden elkaar niet gezien te hebben, is er natuurlijk gewoon genoeg stof om over te kletsen. We hebben wat vaste programmaonderdelen bij onze ontmoetingen, zoals ontbijten bij Irish Clock, pedicure/manicure en haar knippen bij Annies’ hairshop en zalm filet eten bij daSofia. Manfredo gaat die zalm filet op de dag dat we komen eten, vers voor ons halen.

Verder is er volop afwisseling in het dagprogramma. Deze keer zijn we naar Nong Prajak Park geweest en hebben daar wat rondom het meer gelopen. Prachtige omgeving en uitermate rustig op het moment dat wij daar waren. Na het zien van zeer dreigende wolken maar weer in de auto gestapt en naar UD Town gereden. Net voordat het begon te stortregenen een barretje gevonden, alwaar we droog zittend van een drankje konden genieten. Het noodweer duurde deze keer niet al te lang, zodat we rustig in UD Town konden rondlopen. Ook maar even bij McDonalds binnen gelopen voor een simpele lunch. Zelf ben ik daar niet zo’ n liefhebber van, maar Charly Blue kan daar nooit genoeg van krijgen. Allez dan maar.

Vervolgens zijn Teoy en Koy naar de UD Night market gelopen en namen mijn vriend en ik een tuktuk naar Good Corner, om daar een paar biertjes te nuttigen en te genieten van de omgeving. Ontstellend, hoe stil het hier ook is.Normaliter toch rondom dit tijdstip minimaal tien tot vijftien klanten. Nu dus precies vier, inclusief Charly Blue en ik. Bij de naast gelegen massagesalon geen klant te bekennen. Na wat drankjes door soi sampan teruggelopen naar het Pannarai hotel en even een duik genomen in het zwembad. Heerlijk verkoelend.

Ook onze dames kwamen zich weer melden. Het was inmiddels al 20.00 uur, dus toch wel tijd om wat te gaan eten. Op naar daSofia, pakweg 50 meter verwijderd van het Pannarai hotel.

Het terras was gezellig gevuld en de gastvrije uitbaters Tsum en Manfredo kwamen al snel met wat lekkere drankjes. Teoy en Koy wilden liever naar een Thaise vis bbq in UD town, dus die zijn snel verdwenen. Charly Blue en ik genieten echt van de zalm filet, perfect op smaak gemaakt door Tsum. Het is altijd genieten hier. Na een heerlijke Irish koffie besluiten mijn vriend en ik een beetje rond te wandelen en wat calorieën te verbranden.

Eerst maar naar Day and Night. Niet te geloven, een heleboel leuke dames bij de verschillende beerbars, maar geen klant te bekennen. Zelfs in het bij ons favoriete Little Havana Beer Garden, helemaal aan het eind van Day and Night, totaal niets te beleven. Dus Day and Night maar achter ons gelaten en even soi sampan uitgelopen tot aan de Vikings Bar. Wat een treurnis, wel dames maar bijna geen farang. Overal even stil.

Weer teruggelopen. Tegenover Day and Night, aan de overzijde van soi sampan, staan drie barretjes naast elkaar: Country Bar, Fairy Bar en Happy Bar. Opmerkelijk genoeg zitten hier wel een aantal farang. We besluiten om bij Country Bar naar binnen te gaan. We gaan zitten en natuurlijk heb je dan binnen een minuut een of meerdere dames om je heen.We nemen een tequila lod, dat is een beetje tequila met een toevoeging van? ik heb geen idee. Het drankje zit in een jenever glaasje en is vrij zoet. Zo te proeven niet zo sterk. Tja, daar lust je er dus wel meer van.

Twee dames hebben zich intussen bij ons mogen voegen en krijgen, ik zou zeggen uiteraard want dit zijn hun inkomsten, ook een drankje. Ik grijp dit moment aan om het de afgelopen weken geleerde Thais op de dame bij mij los te laten. Dat gaat redelijk goed. Ze begrijpt wat ik zeg, en zo waar ik begrijp ook wat zij zegt. Geen slecht begin en ik prijs mijn Thaise lerares, kru Eve, de hemel in. De dames willen natuurlijk nog veel meer dan alleen een paar drankjes, maar daar gaan mijn vriend en ik maar niet op in.

Na nog wat drankjes en een rekening van 4.000 baht, stappen we op, en zoeken onze hotelkamer op. Morgen weer een dag toch. Tot dusver een perfecte eerste dag en, zeker niet onbelangrijk, heel veel gelachen en genoten.

Dag twee begint met een duik in het zwembad, even bijkomen van de alcoholische versnaperingen van de vorige dag, om vervolgens een simpel ontbijtje te nemen bij Irish Clock. Normaliter maak ik me niet druk over 300 baht per overnachting om ook het ontbijt in Pannarai erbij te nemen. Maar zelf ontbijt ik bijna nooit en Teoy heel gematigd. Dan is Irish Clock een heel goed alternatief, en je bent niet gehouden aan het uiterste tijdstip waarop je nog mag komen ontbijten! Dat mag namelijk in het Pannarai slechts tot 10.00 uur. Een niet realistisch tijdstip voor een hotel dat midden in DE uitgaansstraat van Udon ligt. Als ik al iets eet dat voor een ontbijt moet doorgaan, dan is dat een gebakken ei met toast.

Naast Irish Clock zijn er in de directe omgeving van het Pannarai hotel wel meer restaurantjes waar je voor weinig geld goed kunt ontbijten, zoals Zur Pfalz, Harry’s Handlebar, Brick House en Good Corner. Deze keer gaan we na het ontbijt even kijken bij het Thai – Chinese Cultural Centre bij het Nong Bua Lake. Heel leuk om te zien, vooral de vele meters hoge draak. Hierna vinden Charly Blue en ik dat we weer genoeg hebben gedaan aan onze culturele educatie. Vervolgens slenteren we wat rond op de Nong Bua market.

Tijd voor wat meer aardse zaken. De dames gaan naar Central Plaza om wat te shoppen. Charly Blue en ik lopen door soi sampan en besluiten om een relaxte olie massage te nemen. Nou, dat is in soi sampan geen probleem. Na enig rondkijken hebben we beiden een geschikte masseuse gevonden voor een zeer onderhoudende olie massage. Het treft, want de dames werken in een naast elkaar gelegen massagesalon.

Na afloop van de massages lopen we naar Irish Clock. We gaan binnen zitten, met de airco op standje gevaarlijk. Hier binnen is het goed te doen. Buiten is het slechts 35 graden, maar door de hoge luchtvochtigheid is de gevoelstemperatuur hoger dan 40 graden. Kaet, voormalig lady bartender bij Brick House, komt onze drankjes brengen en we hebben een gezellig gesprek. Ook Som, de eigenaresse van Irish Clock, voegt zich bij ons en het wordt een zeer geanimeerde happening, waarbij de laatste roddels uit soi sampan ons om de oren vliegen.

Gezelligheid kent geen tijd, maar Charly en ik beseffen dat we straks ook nog van ons eten willen genieten en dat we de avond op een gezellige manier willen afsluiten. Dus op een gegeven moment afgerekend en terug naar het Pannarai hotel voor een kleine siësta.

Om 19.00 uur afgesproken en we gaan met zijn vieren naar Central Plaza. Eenvoudig parkeren op de tweede verdieping in de parkeergarage en op naar de vierde verdieping, voor een bezoek aan het restaurant Sizzler. Over Sizzler heb ik recent al genoeg lovende kritiek geschreven, dus deze keer hou ik het heel kort. Sinds enige tijd biedt Sizzler appetizers aan, zoals bijvoorbeeld chicken wings. Nu kun je die meestal in veel restaurants bestellen, het bijzondere aan de kippenvleugels bij Sizzler is, dat ze echt heel erg lekker zijn. Na afloop even rondgelopen in Central Plaza, maar niets gekocht. Voor mij trouwens niet bijzonders, want zowel kleding als schoenen zijn meestal niet in mijn maten te vinden.

Terug naar het Pannarai Hotel en om 23.00 uur Tsum, de eigenaresse van daSofia, en haar zuster Tsaa, opgehaald bij het restaurant daSofia en met zijn allen naar een barretje in UD Town gegaan, waar we van life music konden genieten. Lekkere muziek. Zoals al eerder gezegd, gezelligheid kent geen tijd. Dus toen het barretje ging sluiten, sorry maar ik weet de naam van dat barretje niet meer, zijn we naar de disco Tawandaeng gereden (tegenover het Centara hotel) met twee tuktuks.

Hier hebben we het maar een klein uurtje vol gehouden, want de muziek stond echt keihard. Maar wel leuk om dat weer eens mee te maken.

Je voelt je gelijk weer 20 in plaats van 60 plus. Het prettige van Thaise discotheken is, dat niemand het vreemd vindt als je als senior naar binnen komt. Je treft hier mensen in alle leeftijd categorieën, dus van (zeer) jong tot behoorlijk oud. Hetzelfde had ik in het verleden al eens mee gemaakt in Colombia. Daar hebben ze fantastisch mooie disco’ s waar ook mensen van jong tot oud naar toe komen. Heerlijk is dat toch en wat een verschil met disco’s in Nederland, die veel meer weg hebben van een kindercreche dan van een disco en waar je als oudere totaal niet welkom bent. Maar goed, dit even terzijde.

Om 3 uur in de nacht hebben we de aftocht geblazen. We waren behoorlijk moe en hadden ook wel het een en ander gedronken. In het hotel dan ook supersnel in slaap gevallen.

De derde dag hebben we het heel rustig gehouden. Vandaag geen tochten naar toeristische attracties. Eerst heel relaxed bij het zwembad gelegen en daar genoten van de afkoeling in het zwembad. Vervolgens even soi sampan doorgelopen en van een uitstekende voetmassage genoten bij de massagesalon die bij Irish Clock behoort. We waren te uitgeblust om nog verdere activiteiten te ondernemen en zijn maar neergestreken in het restaurant van het Pannarai hotel. Op ons gemak van wat drankjes genoten, onder de goed werkende airco, en uiteindelijk daar heerlijk lekker gegeten.

Het restaurant van Pannarai is sinds kort werkelijk van klasse, sinds ongeveer een half jaar. Het blijft jammer dat er weinig bezoekers komen. Toch een gevolg van de vele andere eetgelegenheden in soi sampan. Die zijn in het algemeen, op een enkele uitzonderingen na (daSofia) zeker niet beter, maar misschien wel ietse pietsie goedkoper. En er lijken nogal wat farang te zijn die heel erg op hun centjes moeten letten en die dus liever goedkoop eten, en daarbij de mindere kwaliteit op de koop toe nemen.

Ons weekendje stappen zit er alweer op.

Na onze culinaire genoegens gisteravond in het restaurant van het Pannarai Hotel, zijn we gaan slapen. De volgende morgen voor 12.00 uur uitgecheckt en weer lekker naar huis.

Het is een ervaring die ik iedere keer weer heb, als we een paar dagen in Udon zijn geweest, ben ik nadien als een kind zo blij als we weer in ons eigen huis zijn terug gekeerd. Weer genieten van de opperste rust in ons resort. Ook Charly Blue en Koy zijn weer op huis aan gegaan.

Charly (www.thailandblog.nl/tag/charly/)