Hospital Hua Hin (linyoklin / Shutterstock.com)
De vrouw van Hans Bos in Hua Hin bracht, noodgedwongen, enkele nachten door in het Hua Hin Hospital, een overheidsinstelling. Hans ging elke dag kort op bezoek. Langer hield hij niet uit.
Overgeven, hoge hartslag en bloeddruk bracht mijn vrouw naar de eerste hulp van het HHH. De situatie werd naar enkele uren ernstig genoeg bevonden om haar op te nemen. Waarom in het HHH? R. heeft wel een Thaise verzekering, maar die dekt maar tot 25.000 baht per jaar. Had ik geen idee van, want was me nooit verteld. En die 25.000 was kort daarvoor gesoupeerd door een bezoek aan het Sao Paolo in Hua Hin. Overigens met dezelfde onverklaarbare klachten. Het particuliere Sao Paolo is een oude klip, hard aan renovatie toe, maar dat kost geld.
Ik wens u allen veel gezondheid toe en een goede zorgverzekering. Opdat u in ieder geval niet op zaal in een staatsziekenhuis terechtkomt. Het verblijf kost vrijwel niets (30 baht), maar je krijgt er ook weinig voor. Van een zaal is nauwelijks sprake, hier en daar wat schotten die de ene soort patiënten afscheidt van mensen met een andere aandoening. In totaal gaat het om vele tientallen patiënten, in R’s geval vrouwen.
Twee rijen aan de kanten van het afgeschutte deel, elk met een piepende monitor die zaken opmeet als bloeddruk, saturatie, hartslag etc. Als de normale waarden worden overschreden begint het apparaat luid te piepen. Dat geeft een kakofonie van jewelste, die slapen vrijwel onmogelijk maakt. Er is geen airco in de ruimte, wel een ventilator bij elk bed. Behalve bij de drie bedden in het midden. Die moeten er een van thuis laten komen. Overal op de grond liggen snoeren en ander gerei. Het is wachten op kortsluiting.
Bij het raam, dat in de verte uitkijkt op zee, ligt een gezette vrouw, vergezeld door een al even gezette dochter (?). Zij verorberen smakelijk een hele zak met worsten.
Omdat niet-noodzakelijke zorg ontbreekt, zit bij elk bed een familielid. Als die afwezig is, kun je voor 500 baht per nacht gebruikmaken van de diensten van een verpleegzuster. Familieleden hangen op het bed van hun dierbaren om een tukkie te doen. Slapen is bijna onmogelijk, ook al omdat een oude dame keihard ligt te klagen. Oehoewoe. Van de dertien bedden worden drie patiënten met een sonde gevoed door de neus. Het vloeibare voedsel gaat in een buisje en daarna via een slangetje en de neus naar de maag. Familieleden moet het buisje hooghouden totdat al het voedsel is genuttigd, een hele prestatie. Elke ochtend komt een man met een bezem de vloer aanvegen, gevolgd door het moppen van de vloer op de plaatsen waar hij bij kan.
Begrijp me goed: ik heb grote bewondering voor het verplegend personeel dat onder deze omstandigheden moet zien dat alles reilt en zeilt. En waar gehakt wordt vallen af en toe spaanders, want in een staatsinrichting is de bureaucratie onverbiddelijk. Dat blijkt als R. wordt ontslagen. Eerst naar de begane grond om medicijnen af te halen en bij de kassier te betalen. Eind van de ochtend telt de rij wachtende vele tientallen personen.
De kosten: 30 baht plus 1000 voor de zorgzame nachtzuster. Het is de moeite niet waard, maar voorlopig laat ik deze kelk aan mij voorbijgaan.
Over deze blogger
- Bijna 20 jaar geleden verhuisde journalist Hans Bos naar Bangkok. Vrijwel vanaf het begin was hij betrokken bij de geboorte van Thailandblog. Als journalist werkte hij voor Limburgse dagbladen en voor de reis vakbladen van wat ooit Elsevier heette. Hans (76) woont sinds 14 jaar in Hua Hin, met vrouw Raysiya en dochter Lizzy. Hij was circa negen jaar secretaris en vicevoorzitter van de Nederlandse vereniging in Hua Hin en Cha am.
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden17 november 2024De hoogste/grootste Naga van Thailand
Bezienswaardigheden3 november 2024Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
Belasting Thailand22 oktober 2024Belastingverdrag niet meer haalbaar op 1 januari 2025, zegt Buitenlandse Zaken in Den Haag
Belasting Thailand20 oktober 2024Langzaam maar zeker sluit het Thaise net zich om de belastingbetaler
Hans Bos, en de een- of tweepersoonskamers? Vol, waarschijnlijk. Ik heb in Nongkhai in het staatsziekenhuis gelegen maar in een 1-p kamer; kost extra maar dan heb je rust en het eten komt uit de ziekenhuiskeuken. Maar ga je naar de zalen dan zag je familie op de gang, slapen op een matje en hun potje koken.
Het ziekenhuis in Nongkhai van de ‘zusters’ was nog een graad erger; ook de 1-p kamers vol en dus een nacht op zaal. Warm dus de ramen open maar de horren dicht? Verbaasde gezichten als je er om vroeg. Hadden zeker nog nooit van muggen gehoord….
Het is niet ideaal maar laten we blij zijn dat het er is. En is het met jouw vrouw in orde gekomen?
Erg wat je vrouw overkwam
Ikzelf heb ook in het HHH gelegen met een hersenbloeding , op IC was er idd. veel lawaai , ik vroeg direct om een kamer waarvan er gelukkig een vrij was , wel ik werd daar zeer goed verzorgt en had totaal geen klagen , wel betaal je als Farang veel meer dan Thai , maar al bij al was de rekening goed te doen , ik betaalde 62500 Baht 6 jaar geleden voor vijf dagen opname en verzorging inclusief de operatie en medicijnen , dus in een 1 pers. kamer met airco frigo en badkamer , net zoals in het BKK ziekenhuis.
Jawel gaan betalen is hetzelfde zoals U schrijft Hans , dat is een chaos van wachtenden vooral door de apotheek veroorzaakt
Betalen zelf gaat zeer vlug .
Een vriend van me had een jaar later een hersenbloeding en werd in het BKK hospital geopereerd , hij moest ervoor opleggen op zijn verzekering (Assudis max 450.000 Baht) na de operatie en vanaf het mogelijk was werd hij overgebracht naar een overheidsziekenhuis omdat hij alle kosten zelf diende te betalen.
Ik hoop voor jou dat je vrouw vlug hersteld zal zijn !
Erik kuijpers ik weet niet hoe lang geleden je in het Nongkhai ziekenhuis hebt gelegen maar waarschijnlijk meer dan 10 jaar geleden.
Momenteel staat er een nieuwe ziekenhuistoren van 14 verdiepingen waar alles gedaan word net als in het Bangkok Hospital in Udonthani.
Zelf ben ik 2x opgenomen met bacteriele infectie in het been levensbedreigend met suikergehalte 22 en uitstekend geholpen door dokter Vishit die o.a. college geeft in Japan .
Ook op zal gelegen met 80 andere personen na 5 dagen ontslagen totaal prijs 1200 baht inclusief medicatie.
Galblaas verwijderen opname 3 dagen inclusief medicatie totaal prijs 4500 baht
Tevens is er een zeer moderne tandartsafdeling met 20 tandartsen in aparte ruimtes met kleurenrontgenapparatuur waardoor fotos zeer scherp zijn.
Zelf een verstandskies laten trekken inclusief kluerenrontgenfoto en 2 verdovingen tevens pijnstillers totaal prijs 500 bath.
Nadeel je moet 3 uur in de wachtkamer wachten 0700 tot 10.00 met 30 anderen of meer .
privekamers met modern elektrisch in hoogte verstelbaar bed en 55 inch smart tv met netflix.
Slaapbank voor je vrouw of familie en 24 uur per dag begeleiding van een zuster
tevens keukentje om te koken en koelkast en magnetron.
prijs kamer zonder keuken met zelfstandig douch en toilet =1500 baht
prijs kamer met keuken en zelfstandig douch en toilet =3300 baht
Hartoperaties worden uitgevoerd door chirurgen die hebben gestudeerd in Zwitserland ,U.S.A. en Japan
Tevens worden vele rugoperaties uitgevoerd met succes door gerenomeerde chirurgen.
Zodoende krijgt de Thai in Nongkhai zeer veel terug voor 30 baht .
Het Nongkhai ziekenhuis is zo goed dat men vele patienten krijgt uit hoofdstad Vientiane in Laos
2 maanden geleden met de hitte opgenomen met spoed ,ik woon aan de mekong rivier 200 meter van het Nongkhaiziekenhuis
Mijn gewicht was 137 kilo bij lengthe 1 meter 78 moeilijk ademhalen etc spoedopname ultrasound en ECG gedaan na 48 uur naar huis totale kosten 1500 baht
Voor mij is het Nongkhaiziekenhuis perfect en zeer goede zorg speciaal daar ik niet kan verzekeren vanwege financiele situatie zodoende is voor mij persoonlijk Nongkhai Hospital Ideaal.
Wanneer de gezondheis beter is zou ik graag met mijn vrouw verhuizen naar de kust b.v. Phuket
Maar voorlopig blijven we in het prachtige Nongkhai met uitstekende secondaire voorzieningen.
Pete, goed te horen. Ben al zes jaar weg uit Nongkhai en lag daar met een gebroken kuitbeen. Wel op een 2-p kamer met slaapbank voor familie.
Aardig hoor zo’n prijslijst in Nongkhai, maar daar gaat mijn verhaal niet over. Menigeen zal andere en ook betere ervaringen elders hebben. Het gaat mij om de patiënten op zaal in het Hua Hin Hospital. Meer niet. En ik zou wat afvallen als ik jou was.
Volgens mij probeert Pete aan te geven dat er blijkbaar staatsziekenhuizen zijn waar de zorg wel goed geregeld is. Zou niet weten wat daar mis mee is. Mogen we het nu alleen maar over Hua Hin hospitaal hebben?
En dan nog een sneer over iemands gewicht…
@pete: mooi, informatief stuk. Mijn dank.
Is er in Pattaya/Jomtien ook zoiets, maar ik bedoel dan qua prijspeil en het gebruik van een 1-persoonskamer?
Weet iemand dat? Er speelt nu niets, maar het is altijd goed om te weten als er opeens wat gebeurt. Je verzekeren hoeft met dit prijspeil eigenlijk niet als je wat cash geld hebt.
Vreemd. Een goede vriend van mij moest wegens een liesbreuk een operatie ondergaan. Hij ging naar het Bangkok Hospital in Hua Hin en vroeg een prijsopgave.
Sao Paulo Hospital was niet anders.
Toen in het Hua Hin Hospital, waar hij voor beduidend minder behandeld kon worden, en omdat hij extra betaalde, ook een kamer voor zichzelf had, met “roomservice”.
Hij was heel tevreden over het ziekenhuis.
Maar als je natuurlijk niets extra’s wilt of kunt betalen en voor het laagste bedrag behandeld moet worden, dan kun je ook niet veel verwachten.
Je hebt in ieder geval een keuze.
Beste Sjaak. Je hebt gelijk als je een keuze hebt. Ik was meer dan bereid om het extra bedrag te betalen voor een eigen kamer. Daarvan zijn er niet voldoende. Je komt op een wachtlijst of moet een arts kennen. Die, zo is mij gebleken, tegen een vergoeding bemiddeld. Dat is mij dit keer niet gelukt. Dus weinig keuze…
Hans, die keuze heb je; BANGKOK Hospital in Hua Hin. Prachtig ziekenhuis, Hilton waardig en ja prijzig, maar dan krijg je ook wat. Voor een dubbeltje (35 Baht verzekering) op de eerste rang moet je niet veel verwachten. Mag hopen dat je zelf wel een goede expat verzekering hebt. Eh…waarom dan ook niet voor je vrouw?
Ikzelf betaal voor mijn Nederlandse verzekering 825 euro per maand. Mijn Thaise vrouw kan niet meeliften op mijn polis. Ze heeft een Thaise verzekering, maar die dekt helaas beperkt.
Met het HHH is niets mis, mits je maar een eigen kamer krijgt. Die had ik graag betaald, maar was niet beschikbaar. Bangkok Hospital is prima, maar nu eenmaal ook gericht op winst…
Ik heb er toch zo maar allerlei vragen bij. Zoals: waarom weet je niet hoe jouw vrouw verzekerd is terwijl je voor jezelf maandelijks een groot bedrag reserveert? Voor minder dan 2 x jouw maandpremie heb ik mijn vrouw via Muang Thai verzekerd voor het maximaal mogelijk, nml. ThB 5M. Voor mezelf stop ik alweer vele jaren 10K in een apart potje. ga ik hemelen heeft zij een extra reserve naast die van de 800K. Als je bereid/in staat bent tot 10K aan euro jaarlijks te betalen aan een particuliere zorgverzekeraar, dan mankeer je nogal wat, want je wilt blijkbaar de mogelijke kwalijke gevolgen ervaar voor zijn. Hoezo je niet wat nederiger opgesteld?
Beste Sjaak S,
aangzien het toch om een goede vriend gaat: kan je ons ook vertellen hoeveel er voor zo een liesoperatie aangerekend werd in het Hua Hin Hospitaal?
Ik vraag dit ook voor een goede vriend.
Indien U een hernia inguinales (liesbreuk) bedoelt dan kost dat ong B30000 in het Huahin Hospital
DE info komt rechtstreeks van de chirurg zelf die ik begin mei bezocht tijdens een consult.
Het betreft een open ingreep (Lichtenstein operatie)met matje
Een laparascopie doen ze daar niet aan maar die kost bij het Bangkok hospitaal B280000 !!!!!!
Beste Hans allereerst beterschap gewenst voor je vrouw.
Dat is natuurlijk even schrikken, voordeel is dat je je er nu in gaat verdiepen en bij een volgende gelegenheid voorbereid bent.
Ik heb niet zolang geleden meegemaakt dat ik op ziekenbezoek ging bij een neef van mijn vrouw, de familie zat uitgebreid te eten naast het bed en na het eten werd er een kleedje uitgerold om te kaarten,heel bevorderlijk voor het genezingsproces zullen we maar zeggen.
Pete , graag zou ik de naam van de nieuwe ziekentoren weten in Nongkhai.
Ik woon in Nongkhai maar nog nooit van gehoord .
Hallo Hans,
ik ben het met je eens: ik durf zelfs te stellen dat het er gewoon gevaarlijk voor de gezondheid is. Veel zieken dicht op elkaar, medische hulp erg slecht, zusters die geen interesse tonen en niet bereid zijn enige toelichting te geven wanneer men daar naar vraagt. Ik ben getuige geweest van 2 patienten: 1 persoon heeft weken in het ziekenhuis gelegen, niet gewassen, eten werd niet gevoerd (geen familieleden om hem te helpen), lieten hem gewoon aan zijn lot over en is uiteindelijk gestorven.
Het 2e geval was een goede vriend van mij, die met een gebroken neus in het ziekenhuis kwam, en is geopereerd. Daarna begonnen de klachten, bloedinfectie, 2x nieuw bloed gekregen, toen op de IC belandt en je kon al na 1 dag zien dat zijn handen blauw werden. Teken dat het lichaam vecht door het bloed naar de vitale organen te sturen. Na 2 dagen overleden. Ook kennissen van mij hebben dezelfde nare ervaringen.
Ik adviseer: ga NOOIT naar HH hospital, een smerige vieze bende, dokters die daar door de overheid verplicht moeten werken (geen motivatie).
Ik lees hier veel over allelei voorzieningen en de kwaliteit en prijs daarvan maar heel weinig over het perspectief van de patient.
Mijn schoonvader (en hij is zeker niet de enige) is iemand die graag naar het ziekenhuis gaat. ook als het voor een paar dagen en nachten is. Hij is eenzaam en maakt altijd nieuwe vrienden op de zaal waar hij ligt met tientallen anderen. Dat hij er niet zo goed slaapt maakt hem niet zoveel uit. Als hij thuiskomt haalt hij dat wel weer in. Er gebeurt altijd wel wat waarover hij verhalen kan vertellen. De laatste keer lag er ook een gevangene op zaal, geketend aan zijn bed. Blijkbaar alcoholist want hij probeerde ander patienten te bewegen om ’s nachts voor hem naar de dichtsbijzijnde 7Eleven te gaan en een paar pilsjes voor hem te kopen.
Nooit eerder die motivatie gehoord. Naar het ziekenhuis gaan om vrienden te maken. Leuk.
beste Eric,
Hlemaal niet zo raar. In veel bejaardentehuizen in Nederland komt wekelijks een dokter langs voor eee spreekuur. Mijn 90-jarige moeder, die al jaren alleen woonde ging bijna wekelijks naar de dokter. Niet omdat ze echt ziek was, maar omdat ze zich niet altijd even lekker voelde. Maar eigenlijk gewoon voor een praatje. Ze kreeg eigenlijk nooit medicijnen van de man maar alleen goede raad.
En mijn moeder was niet de enige !!
In Thailand vervult het zieknhuis deze rol bij gebrek aan huisartsen. (en bejaardentehuizen)
Dat herken ik heel erg.
Mijn onlangs overleden schoonmoeder van 92 jaar was de laatste jaren tamelijk eenzaam want alle kinderen en kleinkinderen waren aan het werk of naar school. De familie had het zo georganiseerd dat 1 kleinkind continue bij haar oma was voor de dagelijkse verzorging, de andere kinderen en kleinkinderen kwamen ’s avonds of in het weekeinde vaak langs.
Gemiddeld eens in de maand werd ze voor een paar dagen opgenomen in het ziekenhuis met als vaag omschreven klachten dat ze zich heel slap voelde, maar ik had altijd het idee dat de enige reden was dat ze daar volop en volop in de belangstelling stond van iedereen. Ze is nooit geopereerd of zo en steeds knapte ze na een paar dagen weer op en kwam weer thuis.
De ouderenzorg is in Nederland echt heel wat beter georganiseerd.
@Chris en Jack
————————
Dank voor jullie reacties. Toch blijft er bij mij iets hangen. Ik ken het Thaise volk als een heel sociaal volk, vooral binnen de eigen familiekring. Maar ook als een groepsvolk. De typische eenzaamheid zoals die in Nederland (en andere Europese landen) onder ouderen bestaat, verwacht ik om die reden niet zo in Thailand. Er is altijd wel iemand die een praatje maakt, iedereen is aanspreekbaar. In Nederland is dat absoluut niet zo. Jullie reacties brengen mij aan het denken.
hoi Eric.
Misschien heeft het te maken met het feit dat veel oudere Thaise mannen in het verleden vele jaren (soms aaneengesloten) in het buitenland werkten. Dat is niet iets van de huidige generatie jongeren. Het halve dorp hier heeft zijn huis te danken ana de inkomsten van opa in het buitenland. De prijs daarvoor is dat men het ‘echte’, sociale contact met de eigen familie en ook met kinderen verloren heeft. Men heeft een belangrijk deel van hun leven en opvoeding gemist. En de kinderen hebben er weinig van geleerd. Zij werken ook buiten het dorp of zelfs in het buitenland en verliezen het echte contact met hun kinderen. Dagelijks op Skype of Whatsapp en zitten op ene goede school maakt het leven met alleen een grootouder (of grootouders) niet goed.
Heb ik geluk dat mijn vrouw staatsbeambte is
Ikzelf ga altijd naar lamea hospitaal ( Chumphon )maar lig altijd op eenpersoons kamer ( vrouw werkt daar) en wordt altijd goed verzorgd en vermits dat het een klein hospitaal is en ze kunnen een operatie niet uitvoeren wordt ik gratis naar een privé hospitaal gebracht dus beter kan ik het niet hebben
Als je als buitenlander naar een Thais staatsziekenhuis gaat, betaal je dan de “Thaise prijs”? Of de volle pot?
Je betaalt dan niet de Thaise prijs, maar ook geen prijzen zoals in Bangkok Hospital.
Ik heb hier in Phetchabun regelmatig in het ziekenhuis gelegen voor diverse aandoeningen, zowel op een prive kamer als op de zaal gelegen, we hebben het over een staatsziekenhuis want beter is hier niet en het dichtbijzijnde normale ziekenhuis is 175 km verderop.
Galblaas en galstenen verwijderd, 6 dagen op een zaal gelegen totaal 48000 dit is de prijs omdat ik buitenlander ben, ik klaag hier ook niet over omdat ik wel goed ben geholpen.
In die tijd, 2021 mochten de familieleden nog op de kamer dineren nu zijn er gewoon bezoekuren dus tijden veranderen al is het in elk ziekenhuis anders.
In die tijd op zaal 300 baht en een prive kamer 1500 tot 2000 baht.
Nu zijn er hele nieuwe stukken ziekenhuizen bij geplaatst en is er een MRI lokatie.
Omdat de meeste van ons vanwege ouderdom geen verzekering meer hebben ben ik blij met de staats ziekenhuizen en moet zeggen dat het personeel zo goed mogelijk werk probeerd te verrichten en ja je moet lang wachten maar we hebben toch niets te doen.
Driekes,
In Phetchabun heb je toch een priveziekenhuis dacht ik.
Phetcharat hospital noemt het volgens mij of heb ik het verkeerd?
@ Dirk,
Er is inderdaad een priveziekenhuis en inderdaad Phetcharat hospitaal.
Alleen doen ze daar geen operaties alleen onderzoeken en als dit is gedaan wordt je naar het staats ziekenhuis gebracht voor verdere behandeling met dezelfde onderzoeken.
Ik heb dit meegemaakt met mijn galblaas en galstenen en na de onderzoeken, mri en bloedonderzoek en x-ray, dus naar het staats hospitaal gebracht na een rekening van 28k te hebben betaald.
Ik heb teveel mankementen dat ik mij dus niet kan verzekeren, kan wel, maar met alle uitsluitingen dus gaan we voor de goedkoopste manier en sparen van je pensioen en hopen dat er nooit iets erg gebeurd.
bij deze kan dit misschien een nuttige lijst zijn van ziekenhuizen zowel staat als prive als militair en meer,
mijn schoonzus was bevallen in een staatsziekenhuis Soi Dao had direct een prive kamer maar de grootmoeder van mijn vrouw (91) moest per spoed naar een 60km verder gelegen Makham staatsziekenhuis gebracht worden voor operatie is trouwens goed gelukt want heeft nog paar jaar geleefd
vertaald uit google naar nederlands
https://en-m-wikipedia-org.translate.goog/wiki/List_of_hospitals_in_Thailand?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=nl&_x_tr_hl=nl&_x_tr_pto=wapp
of origineel
https://en-m-wikipedia-org.translate.goog/wiki/List_of_hospitals_in_Thailand?_x_tr_sl=en&_x_tr_tl=nl&_x_tr_hl=nl&_x_tr_pto=wapp
Misschien eens een vraagje naar aanleiding van je reactie.
Kunnen wij, als Farang, terecht in een militair hospitaal? Heeft iemand daar ervaring mee? Wat zijn daar de prijzen en is de behandeling daar even goed?
Ik ga alvast toch altijd naar het militair ziekenhuis in Kanchanaburi-Latya. We wonen er niet zo ver af.
Algemeen wel tevreden over de dokters daar en die ik had spraken best goed Engels.
Of wij daar opgenomen kunnen worden, weet ik niet, maar ik ben al diverse keren in het militaire ziekenhuis van Thanarat Leger geweest. Een keer voor de tandarts (implantaat laten zetten) en een keer na een ongeluk met mijn brommer.
In ieder geval sta ik daar als patiënt ingeschreven.