Een nieuw Isaanleven (7)

Farang heeft een aangenaam leven in Isaan. Goed terecht gekomen in een zorgzame en aangename familie, ook zijn moeder en zus leven in hetzelfde huis. Alle dagen zijn natje en droogje, continu gezelschap en hij hoeft er weinig voor te doen. Zelfs medische verzorging, indien nodig, krijgt hij gratis.

In ruil voor dit alles bewaakt Farang have en goed en die taak verzorgt hij goed want hij draait meestal nachtshifts. Dat maakt hem vrij lui overdag, hij zoekt dan vaak een lekker koele plek in de schaduw zodat hij kan dutten. Doch hij is altijd aanspreekbaar op eender welk moment voor welke activiteit dan ook. Zo gaat hij graag mee op visvangst, gaan jagen doet hij ook graag en hij is handig in het opsporen van de gevallen vogels. Op de rijstvelden zoekt hij graag naar ratten en vindt die ook steeds.

Sociaal is hij zeker, iedere ochtend komt hij goeiemorgen zeggen, zonder uitzondering, altijd blij gezind. Wanneer andere leden van de familie op stap gaan is hij diegene die iedereen welkom heet eens ze terug arriveren. Hij zit graag onder de mensen alhoewel hij nooit deelneemt aan de gesprekken. Zolang iedereen lief is tegen hem is er geen probleem, maar zijn gedrag wijzigt snel indien hij aanvoelt dat er wat fout loopt. Sommige dorpelingen, nu ja, de meesten, respecteren zijn verschijning dus wel, ze weten dat ze gewoon vriendelijk moeten blijven zonder al te veel lawaai. Gelukkig kent iedereen hem, hij woont hier nu al bijna drie jaar.

Het moet ook gezegd, hij heeft talenten. Zonder enige opleiding dan ook is hij een expert in slangen pakken. Zijn moeder en zus moesten hem leren om daar een beetje voorzichtiger in te zijn, zo groot is zijn enthousiasme.
Bovendien heeft hij een zwak punt: Pang Phon, jongste telg van de familie met zijn anderhalve maand, is zijn oogappel. Plots verdwijnt zijn brute kracht, heel lief komt hij altijd een kijkje nemen. De vaste familieleden mogen de baby benaderen, dragen, … maar wanneer een voor hem onbekend iemand wat te joviaal doet tegen de baby wijzigt zijn lichaamstaal.

Zijn grote verzetje is ’s avonds op wandel te gaan met zijn moeder en zus. Een uurtje of zo is voldoende, beetje rondkijken of er wat interessants gebeurt is.

Leep zijn ze dan wel want altijd net op tijd terug voor het avondeten. Af en toe zorgen ze zelf voor hun maaltje, dat wil zeggen, ze brengen kip mee. Ze weten dat er dan <tom kai> van wordt gemaakt en dat het met hun gedeeld wordt. In een ver verleden brachten ze ook al wel eens varkensvlees mee, of vis, meestal reeds bereid, mensen delen hier graag dus was De Inquisiteur wel eens verbaasd dat sommigen dat niet leuk vonden. Mogelijk door het feit dat ze, tegen de geplogenheden in, nooit zelf eens wat voedzaams naar de mensen brengen. Doch afgelopen half jaar gebeurt dat minder, ze lijken enkel op kip uit te zijn. Niet dat ze thuis geen lekker of afwisselend eten krijgen want ze ontvangen altijd wel hun deel van de dagelijkse maaltijden.

Door zijn goede humeur en zijn knappe verschijning komt hij met zijn gedrag toch meestal overal makkelijk mee weg, dat herenleventje zit hem als gegoten. Iedereen te huize Inquisiteur is tevreden over zijn verrichte taken als ’s nachts het huis en de winkel te bewaken en de mensen te waarschuwen wanneer er griezelige schuifelbeesten verschijnen. Meer wordt er van hem niet verlangd.

Enkel, de laatste weken is er een grote wijziging in zijn leven gekomen. Je moet beseffen dat farang in de fleur van zijn leven is, vrij jong nog. Bovendien een knappe verschijning, brede schouders en smalle heupen, stevige kont en verzorgd lichaam. Dat maakt hem geliefd bij de vrouwtjes. Neen, hij heeft helemaal geen zin om zich te binden, maar een pleziertje af en toe moet toch kunnen. Hij houdt er dan ook van om vrouwelijk gezelschap op te zoeken. Die zijn er voldoende, hier in en rond het dorp kennen ze hem allemaal. En hij voelt een drang om nakomelingen te scheppen. Hij weet goed genoeg dat hij er nadien niet al te veel zorg moet voor dragen.

Een mens zou zeggen, verhuis naar meer interessante plekken waar iemand als Farang meer lol zou kunnen beleven doch in een meer drukke badplaats als Pattaya bijvoorbeeld zou hij echter niet gedijen. Alcohol consumeert hij niet, hij beseft dat dit slecht voor zijn gezondheid zou zijn. En de dichte bebouwing, het drukke verkeer – veel te gevaarlijk. En dus zoekt hij zijn vertier hier ter plaatse.
Alleen, hij kan zo maar niet weg. Hij heeft geen sleutels van de deuren en poort en moet dus inventief zijn. Zijn zus, even oud want tweeling, kan dat beter. Dat komt omdat zij een veel slankere verschijning is, ongeveer de helft van zijn gewicht en omvang. Vreemd die ongelijke verdeling van genen. Zusje lief plooit zich dubbel en geraakt zodoende door de kleinste opening weg. Farang slaagt daar niet in, hij heeft al twee maal beroep moeten doen op hulp omdat hij vast zat. Tunnels graven wordt ook alsmaar moeilijker want hier hebben de huiseigenaars bijna alle zwakke plekken afgeschermd.

Maar zijn drang om naar de vrouwtjes te gaan is dusdanig groot dat hij gebruik maakt van zijn kracht. Hij klautert als een aap simpelweg over de omheining heen. Een omheining die driemaal hoger is dan hij. Hoe hij erin slaagt is een raadsel want hij is nauwelijks te betrappen. Maar plots zie je hem op straat lopen, zich stevig afschuddend na de klauterpartij en hoepla, hij weet waar de vrouwtjes zitten. En daar waar hij vroeger hooguit een uurtje weg bleef, verdwijnt hij nu voor halve dagen. Om uitgeput thuis te komen, want er is de vrees dat hij rivalen heeft waar hij stevige vechtpartijen mee moet leveren.

Farang is de reu van huize Inquisiteur die plezier heeft in de hond. Een reus naar Isaanse normen alhoewel hij een doodgewone mix is waar mogelijk een beetje Duits schepersbloed in zit. Schouderhoogte zestig centimeter, gewicht vijfenveertig kilogram. Hij is de Alpha-reu van de streek geworden.

Jawel, plezier, want zeg nu zelf, zoveel verschil is er toch niet met mensen-gedrag?