Een farang in Isaan (2)

Het onweert dusdanig zwaar dat iedereen in huis er wakker van wordt. Hevige rukwinden maken dat de hoosbuien horizontaal tegen de gevel kletsen. Daar zijn de povere aluminium ramen van het boven terras niet tegen bestand, ondanks dat ze dicht zijn gutst het water binnen door kieren en spleten. Op de vloer staat al een laagje water, gelukkig dat de vloerpas wat lager is dan die van de slaapkamer.

Blauw-witte bliksemschichten als in een Hollywoodproductie en een gedonder van jewelste geven de tuin een geheimzinnig uitzicht. Struiken en bomen zwiepen heen en weer, er valt te vrezen dat er schade zal zijn, de plastic zonnewering van de shop hangt op apegapen.

En toch, geen gezeur maar vrolijkheid. Hier mag je zeker van zijn, dit is het sein dat de moessons arriveren voor de komende maanden. Als een volleerde landbouwer gaan De Inquisiteur zijn gedachten als eerste naar de rijstvelden: mooi zo, het rijstnodige water is er (je kan hier moeilijk broodnodig zeggen). Doch van slapen, al is het pas vier uur in de ochtend, komt niets meer. Het lief steekt een was in en snelt daarna doorheen de regen naar het pomphuis om rijst te koken op een houtskoolvuur, De Inquisiteur gaat op onderzoek waar de honden zich verschuilen. Ha! Op de meest onverwachte plaats: in hun hok. Vervolgens even toekijken hoe de watermassa uit de tuin verdwijnt, dat gaat goed, de percelen naast de woning inclusief de straat liggen zo’n veertig centimeter lager. En vandaar loopt het via natuurlijk ontstane kanaaltjes naar de velden die nog dieper liggen. Bij het ochtendgloren is het duidelijk dat de grijze wolken vandaag niet gaan verdwijnen, de buien vallen stil om een paar uur later te herbeginnen doch niet in de hevigheid van vannacht.

Op zulke dagen kan De Inquisiteur weinig doen. Een paar binnenkarweitjes, de poezen wat verwennen, koken. En het lief plagen in de shop. Zit hij ook graag op het terras beneden, droog ondanks het lijkt of hij buiten zit, en, eindelijk: fris. De zevenentwintig graden zijn een verademing na die wekenlang vochtige hitte.

Bij een volgende uitbundige plensbui zet De Inquisiteur de auto buiten op de oprit. En wast hem snel af met gratis water. Leuk, het lief moet er mee lachen zeker wanneer De Inquisiteur na afloop een bus shampoo bovenhaalt en meteen de honden wast. Een lastiger iets dan hij dacht. De drie ondeugden hebben er totaal geen zin in en negeren ieder bevel of trappen niet in de verleiding van een hapje. Bovendien, van zodra ze gewassen zijn haasten ze zich naar een modderige plek om daar wat in te gaan rollebollen.

Eigenlijk is het regenseizoen het mooiste seizoen van het jaar. Alles staat fantastisch groen en De Inquisiteur voert vervolgens nog een spontane actie uit: hij steekt van veel planten en struiken de jonge scheuten uit en zet ze in een bloempot. Vooral de nuttige soorten: mangobomen, <majom>bomen, bananenbomen, bamboestruiken. En als westerling natuurlijk ook de sierplanten. Al deze scheuten kan je dan volgend voorjaar weer in volle grond planten op de plek waar je wil. Of zoals ze vaak in het dorp doen: ruilen. De sierplanten zijn een troef van De Inquisiteur, de dorpelingen hebben die nauwelijks. Terwijl zij dan weer struiken en bomen hebben die De Inquisiteur niet kent. Zonder uitzondering eetbaar of bruikbaar voor wat dan ook. Het lief moet hem daarin adviseren. Kruiden, als ingrediënt voor het eten of als een soort medicijn is wat zij graag heeft. Komt meteen de opdracht om ook enkele kokosnoten in de grond te plaatsen achter in de tuin. Er lagen er een hoop te rotten – dacht De Inquisiteur. Doch na de regens komt er plots jong groen uit tevoorschijn. Mooi, want De Inquisiteur houdt van deze bomen, dat is echt tropisch groen vind hij.

En zo gaat zelfs een regendag snel voorbij, doch dat komt ook omdat in de late namiddag de buien weer intenser worden. Het lijkt alsof zonsondergang al is ingezet rond vijf uur. Dusdanig dat alle passage -gemotoriseerd of niet- stilvalt en er geen klanten meer aanlopen in de shop. Mooi zo, snel de auto in en twee grote <pla nin’s> gaan kopen op de avondmarkt. Twee kilogram verse vis voor honderdveertig baht. Gewoon levend uit de bak geschept en de zak in. Jawel hier in het diepe platteland is alles een beetje wreder voor je een lekkere maaltijd kan bereiden. Eens thuiskrijgen de vissen een klop op hun hoofd zodat het gespartel eigenlijk ophoudt. Vervolgens de buikwand opensnijden (huu, een van de vissen is nog niet dood blijkbaar), maag en darmen eruit. En groenten plus kruiden erin. Dan de buitenzijde stevig inwrijven met zeezout en de barbecue op. Specialiteit van het huis: gekookte aardappelen erbij en botersaus, een zurig slaatje.

Het gezin Inquisiteur geniet van deze maaltijd, de winkel is vroeg dicht gegaan, samen wat keuvelen bij lekker eten. De poezen en honden lusten de overschotten ook graag dus eveneens in hun sas. Na de maaltijd is het “modern-relaxeren”: iedereen op zijn mobieltje. Tsja, zo gaat dat tegenwoordig maar De Inquisiteur is al tevreden dat het ganse gezin samen zit, geen klanten in de buurt, geen familie, …. Mag ook wel eens.

En Isaan: rond negentien uur dertig wordt iedereen slaperig. Stiefdochterlief verdwijnt als eerste, een halfuur later gaan het lief en De Inquisiteur ook douchen. Deze keer geen vrolijk geplaag over de watertemperatuur: ook het lief wil warm water. En de airco hoeft niet aan, ook een genot: ramen open – in de hoop dat de regens niet te intens gaan worden.

De nachtelijke plattelandsgeluiden maken dat de slaap snel komt.