Een farang in Isaan (10)

De Isaanse boerengrond wordt nu dagelijks door de regens gelaafd. Overdag is de zon af en toe op afspraak doch regelmatig afgewisseld met zachte buitjes en na zonsondergang komen de hevige tropische stortbuien die massa’s water uitstorten. Het regenseizoen is eindelijk op volle kracht gekomen. De waterpompen en bijbehorende hulpmiddelen worden opgeborgen, deze extra job is eindelijk afgelopen voor de rijstboeren. De arbeid kon hun niet eens zo veel schelen, doch de kosten voor brandstof liepen hoog op.

 
Maar ook met die regens gaat een week in Isaan snel voorbij. Mede omdat De Inquisiteur veel lokale gewoontes heeft overgenomen aangezien hij zich daar heel relaxed bij voelt. Problemen pas aanpakken wanneer zich die stellen, beslissen op gevoel, handelen ofwel omdat het echt moet doch meestal slechts wanneer je er zin in hebt.

En zodoende op maandag een impuls-beslissing. Plaatsgebrek en hierdoor wat discomfort: we gaan een extra kamer bijbouwen. Leuk toch: niks architect te raadplegen, geen instanties aandoen voor bouwaanvragen, niks regels waar je moet aan voldoen. Zelf plannetje maken, wat rekenwerk en materialen bestellen. Enkel snel een goede vakman vinden. De Inquisiteur weet dat het meestal op drie manieren kan komen:

ofwel kan iemand pas binnen twee maanden beginnen, ofwel kan die direct aan de slag – maar dan moet je wel alles al in huis hebben van staal tot cement, bakstenen, ramen en deuren, … .

Derde mogelijkheid: ze melden dat ze inderdaad direct aan de slag kunnen om het vervolgens uit te stellen eens het jawoord gekregen te hebben. Ach, die extra ruimte willen we al drie jaar, dus wat maken enkele weken?

In een naburig dorp wordt een ‘echte’ aannemer gevonden, geen handige rijstboer die wat wil bijverdienen. Voor de arbeid vraagt hij drieduizend baht: vijf <saauw’s> (steunpalen) steken, het stalen dakgebinte leggen inclusief het eigenlijke dak dat deze maal niet in duurdere pannen wordt uitgevoerd doch met geprofileerde en gekleurde staalplaat die aan de binnenzijde geïsoleerd is. Voor het metsen van de muren vraagt hij honderdvijftig baht per vierkante meter, inclusief het plaatsen van twee deuren en een raam. Moet De Inquisiteur nog enkel zorgen voor het betonneren, het bezetten van de gevels, vloeren, wat elektriciteits- en schilderwerk. Hij is er van overtuigd dat deze aannemer de wat zwaardere werken ook wel zal uitvoeren voor een Isaanse prijs.

En ja hoor, eerst zou hij de volgende dag al beginnen, wat later telefoon – een job elders af te werken, nog een week of twee … . Mai pen rai.

Er was nog een probleempje: de grond moest opgehoogd worden om de pas van de vloer op dezelfde hoogte te kunnen houden. Tsja, liefje-lief’s broer zit continu in geldnood en ze wil hem altijd helpen. Ondanks dat De Inquisiteur daar al een jaar of twee geleden een veto op gezet had – de man is liever lui dan moe en smeerde karweien ten huize Inquisiteur uit over vele makkelijke werkdagen van een uur of vier arbeid om de rest van de dag te verdwijnen.

Doch stilaan ook hier geen probleem meer voor de farang: een vaste prijs en dat hij zijn plan trekt. De aannemer komt toch pas ten snelste binnen veertien dagen.

Bij het leveren van de materialen trok liefje-lief een verbaasd gezicht: “je hebt veel te veel ijzer besteld!”. Yup, hobbyist als hij is, had De Inquisiteur al verdere planning: er zijn stevige, mooie schappen in staal nodig voor die kamer, plus wil hij nog een aantal plantenrekken voor in de tuin maken. Heerlijk: slijpen, lassen, schilderen, … .

En zit het voorraadrek voor staal aan het pomphuis propvol.

Dinsdag was een pechdag, er gebeurden onverwachte dingen die actie vereisten. De septische putten zaten weeral vol, leeg te maken. En meteen beslissen om een extra put te steken, lekker groot en gemetst met grote openingen zodat het water makkelijker in de grond kan trekken. Want riolering om op aan te sluiten is er niet en geen zin om dat vies karweitje om de week te blijven uitvoeren. Ook dit werk wordt doorgegeven aan een dagloner doch voorlopig niemand te vinden. En weer: geen probleem, ooit komt het er van.

Dezelfde dag gedoe met een hondenhok. De drie beren van honden vechten momenteel onderling om de hiërarchie te wijzigen: het gezag van de moederteef wordt door de reu en de jongste teef aangevochten. Bloederige gevechten, niet om aan te horen, nog minder om aan te zien. Dus werden de honden beurtelings in hun hok geplaatst zodat er voorlopig geen contact is. Doch de regens hebben de houten panelen waarmee de hokken bekleed zijn aangetast. Zodat er plots weer een gevecht uitbreekt, hoe kan dat nu? De moederteef had het aangetaste hout gewoon verder kapot gebeten tot ze eruit kon … . Te herstellen, materiaal gaan halen en monteren. En slimmer aangepakt: niet meer met hout doch met stalen dakpanelen op maat gesneden en in een leuke kleur.

Woensdag moet er worden ingekocht voor de shop. De Inquisiteur doet dat nu niet meer alleen: liefje-lief moet rijden, hij als begeleider. De enige manier dat ze rij-ervaring kan opdoen, dat heeft nog wel een maand of drie nodig voor ze alleen op stap kan. Ze rijdt goed genoeg, het zijn enkel de vreemde capriolen van vele chauffeurs die ze moet leren opvangen en haar parkeergedrag wat bijsturen: als iedere Thai zet ze zich graag zo dicht mogelijk bij haar doel doch het zijn soms voor het andere verkeer storende plekken.

Uiteraard worden er dan ook privé-aankopen verricht. Beetje op de markt rondstruinen, de grote Lotus aandoen, nog een speciaalzaak, nu ja een soort afhaal-restaurantje waar ze ook ingrediënten verkopen.

In de namiddag is het kooktijd, althans, farangfood. Groenten als worteltjes, bonen, rode kool, … worden dan aangemaakt in grotere hoeveelheden zodat De Inquisiteur stock in porties kan invriezen. Ook zijn in de Isaanse smaak vallende spaghettisaus wordt bereid in een grote pot zodat er een negental porties voorradig zijn. En indien er wat lekkers verkrijgbaar is, meestal ook een extra gerecht. Vandaag is dat bouillabaisse soep, er waren mosselen en andere schelpdieren, scampi’s en inktvis te koop op de markt, vis kan je dagelijks kopen. De Inquisiteur heeft de kooktijd echter een beetje onderschat, pas rond zes uur ’s avonds is alles gereed.

Tussendoor moet De Inquisiteur zijn oude werkgevers-talenten nog eens bovenhalen. Het lief heeft een extra job gevonden via haar jongste zus in Bangkok: verpakken voor grote bedrijven. Werkelijk erg goed betaald, de enige reden waarom niet half-Isaan dit doet is simpel. Je moet zelf investeren: eerst de goederen in bulk aankopen. Vervolgens controleren en slechte productie eruit halen, zien dat er geen vuil op zit en dan verpakken volgens instructies. Voor het lief een goede job want ze zit toch continu in haar shop. Isaans-gewijs krijgt ze ook hulp: de echtgenote van haar broer, af en toe een buurvrouw, de dochter. Het enige wat ze fout doen is dat ze het werk niet organiseren.

Dat heeft De Inquisiteur snel door, en nog sneller weet hij hoe het beter aan te pakken. Het grootste probleem is echter het lief overtuigen van de andere werkwijze. Ze krijgt in haar eerste afwijzingen steun van haar dochter doch die doet dat uit opportunistische redenen: nu kan ze zich niet drukken, iets wat ze voorheen makkelijk kon, het was niet te controleren wie welke hoeveelheid werk verzette. Het duurt dus een dag of twee voor ze De Inquisiteur zijn aanbevelingen aanvaarden, doch zien direct dat ze enorm veel tijd winnen. Dat betekent dat de goederen veel sneller teruggestuurd kunnen worden en het geïnvesteerde bedrag plus de vooraf afgesproken vergoeding sneller binnen komt.

Het lief haar enige probleem is nu dat ze niet voldoende fondsen heeft om nieuwe bestellingen te plaatsen want contractueel betaalt het bedrijf een maand later uit. En nu krijgt De Inquisiteur een probleem, of hij wil financieren? Even afwachten is zijn stelling: zien of het bedrijf wel de afgesproken bedragen op correcte en de contractuele periode terugbetaalt. Want echt, het is uitzonderlijk goed betaald. Eigenlijk te mooi om waar te zijn, vandaar zijn twijfels alhoewel de zus in Bangkok dat werk al maandenlang uitvoert.

Na het koken die woensdag gaat De Inquisiteur ’s avonds even relaxen in de shop. Praatje maken, wat grappen en grollen. Er is wel wat volk, het is een mooie, zij het donkere avond maar het is droog en windstil. Aangename temperatuur, de natuur is in volle bloei, de nachtelijke dierenwereld begint zich te laten horen en de aanwezige landbouwers zijn goed gemutst omdat ze geen water meer moeten pompen.

En dan plots Bang! Een luide knal, de elektriciteit valt uit.

Meteen is het pikdonker want ook de schamele straatverlichting is weg. Sommigen hebben een lichtflits opgemerkt aan de rand van het dorp waar een ouderwetse verdeelkast voor de elektriciteit staat. Het lief de brommer op en ze keert terug met het nieuws dat er een slang in gekronkeld is. Ze belt naar de maatschappij want meestal hebben de dorpelingen geen last van elektriciteitspannes en dus waarschuwen ze niemand.

Na een halfuur wachten ook De Inquisiteur de brommer op om even poolshoogte te gaan nemen – er kwam een wagen van de maatschappij voorbijgereden.

En ja hoor, daar hangt ze, eigenlijk ziet ze er nog redelijk uit, het is een krait. Uitermate giftig en de werklui blijven er respectvol mee om gaan alhoewel ze dood is. Nadat ze met een lange stok de slang uit de kast geduwd hebben laten ze de dode slang midden op straat liggen, ze raken ze niet meer aan. De Inquisiteur vindt dat niet alles, stel dat er morgenochtend een kind wat begint mee te spelen? Hij weet niet of zo’n dood reptiel dan nog gif kan afgeven maar zeker is zeker en hij keilt ze manueel de gracht in, onbereikbaar voor kinderen.

En zodoende is de eerste stroompanne sinds maanden op een uurtje hersteld. Net op tijd, want even later begint het te onweren, een magisch klank- en lichtspel – voorlopig nog zonder water. Dat valt eruit terwijl we onder de douche staan en omdat we wat ongerust geraken wegens de verlichting die begon te flakkeren wordt er snel een einde gemaakt aan dat plezier. Het plan om het plezier verder te zetten in de slaapkamer is ons niet gegund. Lap. Stroom valt uit.

Geen licht, ergo, geen airco meer.

Een halfuur wachten, niets. Een uur, niets, twee uur, hey lieve schat kan jij de maatschappij niet even bellen? Want het is warm in de slaapkamer, de regens brengen niet zoveel verkoeling deze nacht. Pas drie uur later, net wanneer De Inquisiteur op zoek is naar zijn telefoontje om bij te lichten voor een plasbeurt, slaat alles weer aan. Gelukkig dat hij wakker is want allebei vergeten de lichten te doven in een paar kamers … .

Een mens vergeet snel, continu stroom hebben is een luxe.