Een dagje naar Bangkok
Door Facebook heb ik nog veel contacten met mijn ex-collega’s van Lufthansa. We hebben een gesloten groep op Facebook, waar je alleen na uitnodiging en goedkeuring door Lufthanseaten bij mag komen.
Ook hebben we een speciale advertentiegroep voor Lufthansa werknemers. Ik ben dan wel vervroegd gepensioneerd, maar ik behoor nog tot aan mijn levenseinde toe aan deze groep.
Nu moest ik voor een Duitse kennis in Hua Hin twee Duitse toetsenborden hebben. Deze hebben een ä, ö, ü en ẞ… Hij verkoopt en installeert computers bij veel Duitsers, Oostenrijkers en Zwitsers en soms wil de een of andere klant een Duits in plaats van een Engels of Thais toetsenbord.
Daarom zette ik een advertentie op onze Facebookgroep. Hierop reageerde een ex-collega en die nam deze voor mij meee naar Bangkok. Ze zou met haar bemanning om half vier in het Pullman Hotel aan de Silom Road aankomen.
Nu ben ik ook bezig met het aanleggen van een vijver en ik wil graag Koi karpers in deze vijver laten zwemmen. Via internet zag ik dat er een kwekerij in Bangkok was, in een buurt waar ik vroeger tijdens mijn layovers in Bangkok overnachtte. En ik moest naar Pantip Plaza om daar te kijken voor een Android TV-stick, een air-muis en nog andere gadgets. Dan tussendoor naar de Chatuchak markt….
Het liep alles een beetje anders.
Naar Victory Monument en Chatuchak
Mijn lieve vriendin Aom wist niet zeker of ze mee zou gaan, maar op de dag van vertrek besloot ze dan toch mee te komen naar Bangkok. Prima hoor. Wij om zeven uur naar Pranburi op de scooter en kochten een plaats in de minibus naar Bangkok. Dit bedrijf rijdt normalerwijze naar Mo Chit, wat bij Chatuchak ligt. Echter omdat het vrijdag was en ook omdat minder mensen vanwege de politieke situatie in Bangkok naar die stad gingen, zou het busje alleen naar Victory Monument gaan. Jammer, maar we konden in ieder geval van daar uit met de Skytrain naar de markt rijden.
Het was vrijdag, de markt was voor 99 procent gesloten. Wat een trieste aanblik vergeleken met het weekend. Maar goed, dat wisten we. Er was gelukkig wel een winkel open waar we ons geurwatertje tegen muggen konden krijgen. Dus helemaal voor niks was het niet. En op de terugweg naar het station kochten we bij een oud vrouwtje twee kleine olifantjes (met de slurf omhoog) uit bladen gevlochten voor 100 Baht.
Verder naar Lat Phrao
We reden verder naar Lat Phrao, dat twee stations met de metro verder is. Ik dacht het wel even te kunnen vinden. Mijn oude hotel (het vroegere Sofitel, naast Central Plaza Shopping Mall) lag links, dus hoefden we alleen maar naar rechts te gaan.
Mooi niet. Ik had vergeten hoe groot BKK was en de Thanon Lat Phrao is een lange, drukke weg. Bovendien begon de tijd al te dringen… hoe snel de tijd verging en hoe weinig je kon doen door de afstanden die je in Bangkok moet afleggen om ergens heen te komen is ongelofelijk.
Na een paar mensen gevraagd te hebben en niemand er ooit van gehoord had, besloten we te gaan lunchen. Voorbij het metrostation, richting mijn oude hotel, zagen we op een hoek een klein Japans restaurant. Het zag er eenvoudig uit, maar we keken op het menu en de prijzen waren in orde.
De bediening wist ook niet precies waar de Koi-farm was. Het kon bij Soi 73 zijn. Dat was nog een heel einde en ik had daar geen tijd meer voor.
Het eten was heerlijk. Voor 400 baht hadden we samen de buik vol gegeten met soep, rijst en bijgerechten. De porties waren ook behoorlijk.
In de verkeerde richting
Toen we terug naar de metro gingen, wist mijn vriendin niet precies hoe ze met het plastic muntje moest omgaan om door het poortje te kunnen komen. Ze vond het uiteindelijk en een farang die achter haar liep, vond haar manier van doen grappig. Hij maakte een opmerking en toen hij beneden kwam, kwam er al gauw een gesprekje tot stand.
Hij sprak goed Thai en aan zijn Engels te horen, was het een Nederlander. Hij woonde al 8 jaar in Bangkok en fietste veel door Thailand. En zorgde dat hij ’s avonds ergens bij een strand kon overnachten. We kletsten en zonder op te letten zaten we in dezelfde metro. Na twee stations viel het me op dat we eigenlijk bij Chatuchak moesten zijn. Nee hoor, we waren de verkeerde richting uitgegaan. Gelukkig kun je in Bangkok dan gewoon weer de tegenovergestelde richting rijden, zonder bij te betalen.
Richting Silom Road
Om geen tijd te verliezen (ik had om half vier de afspraak in het Pullman Hotel), sloeg ik Pantip Plaza over en probeerde mijn geluk bij MBK. Mis hoor, daar worden hoofdzakelijk telefoons en aanverwante artikels verkocht. Na een uur zaten we weer in de Skytrein richting Silom Road. Om half vier kwamen we in het hotel aan. Echter door het slechte weer in Frankfurt, had het vliegtuig een uur vertraging en moesten we nog een uur langer wachten.
De tijd doodden we door nog een wandeling te maken naar Silom Village en bewonderden daar de Kois en andere grote vissen die er in een vijver zwommen. Zo’n vijver had ik ook graag gehad, maar ik ben bang dat deze duurder kon uitvallen dan ons eigen huisje…
Na terugkeer in het hotel, wachtten we nog tien minuten in de lobby en uiteindelijk kwam de Lufthansa bemanning aan met de ex-collega die de toetsenborden voor mij had meegenomen. Het was een familiair gezicht, al die blauwe uniformen, waarvan ik zelf jarenlang deel had uitgemaakt. Aom wilde graag op de foto met iemand van de bemanning, maar in dit hotel checkt de bemanning niet in de lobby in, maar op een andere verdieping van het hotel. Dus ging deze vlieger niet op.
Terug naar Victory Monument, overstappen in Siam
Nadat we onze toetsenborden hadden, namen we weer de Skytrein terug naar Victory Monument. Het was vrijdagavond en ik vermoed ook doordat er sterk werd aanbevolen met de Skytrein te reizen vanwege verkeersopstoppingen door demonstraties, was deze bomvol. We werden nog net niet in de treinen gepropt, zoals in Tokyo of Hongkong. Maar er bleven heel wat mensen op het perron achter die dan maar met de volgende trein moesten rijden. Ook bij het overstappen in Siam, konden we nog mee door net even iets sneller in te stappen dan andere gasten.
Met de minibus naar Pranburi
De minibus naar Pranburi via de bypass was deze keer niet op dezelfde hoek, zoals gewoonlijk, dus moesten we deze ook zoeken en door de drukke mensenmassa heen stappen. Twintig minuten later konden we dan de tickets kopen. Anderhalf uur later mochten we instappen.
Al met al had ik maar voor 30% procent succes in Bangkok. De reden was mijn slechte planning en ook doordat we veel tijd met wachten doorgebracht hadden. Pantip Plaza had ik kunnen halen, wanneer ik van te voren wist dat de bemanning pas om vijf uur aankwam en niet om half vier. En we hadden ook meer tijd gehad om ergens iets lekkers te eten, wanneer de bus naar Pranburi ook op tijd was geweest. Maar goed. We hadden elkaar en ondanks deze “tegenslagen” een leuke tijd.
Thuis tussen de ananasvelden
Om 10 uur kwamen we in Pranburi aan. Onze scooter stond nog mooi op de parkeerplaats van Tesco Lotus op ons te wachten en al gauw waren we weer thuis tussen onze ananasvelden.
Wat ben ik blij dat ik niet in Bangkok hoef te leven. Toen ik bij Silom Village was, zag ik om mij heen flatgebouwen, die er van buiten mooi uitzagen. Ik vroeg mij af hoe het zou zijn om in de stad te leven. Wat zou ik hier doen? Iedere dag naar buiten? De hele dag binnen? Geen tuin, veel kabaal? Zou ik zo willen leven?
De Nederlander zag het anders: hoe eenzaam en verlaten het wel niet zou zijn op het platteland. Ik denk dat hij zich zou vervelen, omdat hij waarschijnlijk de uitgaansmogelijkheden nodig had van een stad als Bangkok.
Toen wij hier thuis aankwamen en we een vrijwel wolkeloze hemel zagen met duizenden sterren en ik meende een sterrenbeeld te kunnen zien (ik weet geen naam), wist ik weer waar ik thuis hoorde.
Tevreden en gelukkig
Nu zit ik hier dit te schrijven. Hoor buiten de vogeltjes fluiten en zie door mijn raam een bosje bananenbomen in het ananasveld naast ons en voel ik me tevreden en gelukkig. Straks rijd ik naar Hua Hin, breng de Duitse toetsenborden naar mijn kennis en we gaan dan nog samen een paar computers installeren. Daarna heb ik weer de hele dag vrij. Als ik thuis kom, heeft mijn vriendin lekker Thais gekookt, of we gaan ergens een hapje eten en kan ik in de namiddag verder werken aan mijn vijver…
Dan genieten we van een rustige avond thuis. Misschien met een glaasje wodka-maracuja on the rocks… wie weet.
– Herplaatst bericht –
Over deze blogger
-
Ik ben in 1957 in Kerkrade geboren en leefde daar tot mijn 21ste bij mijn ouders thuis. Mijn interesse om ooit de wereld te bereizen had ik al vanaf jonge leeftijd, en op mijn 22ste vloog ik voor de eerste keer naar Azië. Het zouden slechts twee maanden worden, maar uiteindelijk bleef ik er zes.
Daarna heb ik in Leiderdorp op de Vakschool voor het Reisbureau Bedrijf een opleiding gevolgd. Deze was van korte duur, maar heel intensief. Een van mijn leraren zei toen dat zij mij geschikt vond om als steward te werken en dat ik dat eens zou moeten proberen. Dat deed ik, en zo kwam ik bij Lufthansa terecht, waar ik in plaats van twee jaar ervaring op te doen, uiteindelijk nog dertig jaar bleef tot mijn 55ste.
Dat is nu twaalf jaar geleden. Na mijn verjaardag heb ik geen dag meer gewacht. Ik zei mijn toenmalige vrouw gedag en vertrok met één koffer naar Thailand (al heb ik dat hele jaar iedere maand koffers met persoonlijke spullen naar Thailand laten komen).
Mijn huidige vrouw en ik kennen elkaar bijna dertien jaar en we wonen sinds 2013 in een klein huisje tussen de ananasvelden, iets ten zuiden van Hua Hin. We zijn officieel inwoners van Pran Buri.
Ik heb ook hobby’s: fotografie (3D- en panoramafoto’s), alles wat met Virtual Reality te maken heeft, en ik kijk graag goede films. Hoewel ik geen talenknobbel heb, beheers ik naast Nederlands het Duits en Engels goed, en kan ik me verstaanbaar maken in Braziliaans-Portugees en zelfs in het Frans. Daarnaast heb ik lange tijd Japans geleerd en nu Thais.
Ik ben geen kroegganger en ben ’s avonds het liefst gewoon thuis. Na dertig jaar over de wereld gezworven te hebben, is Thailand mijn thuishaven geworden.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur25 december 2024Een verrassende twist op een klassieker met Yoyomi (video)
Eten en drinken24 november 2024Lekker recept voor de Limburgse gebakken pastei
Leven in Thailand10 november 2024Thais leren verrijkt mijn leven en verbindt me dieper met Thailand
In memoriam22 juni 2024In memoriam: Lizzy uit Hua Hin
Ik woon al 5 jaar in een 2 slaapkamerflat van 85m² in het noorden van Bangkok Metropolis op de 25ste verdieping, met zicht op een meer. heel rustige buurt met alle mogelijke shoppingmogelijkheden en honderden restaurants van primitief Thai tot Wine Bistrots, en een westerling op straat is hier nog een rariteit.
Bangkok Metropolis heeft duizenden gezichten het is niet allemaal de Silom buurt of Siam Square.. Hier zijn zelfs heel veel groene oases met mooie verzorgde straten en mooie huizen en die zijn echt niet allemaal hoog ommuurd
Ook wij wonen nog in het echte Thailand al kan je niet echt van rust spreken omdat we (bedrijfsmatig) aan de rand van een groot industrieterrein ,autoweg en spoor wonen .;Als wij sommige dingen nodig hebben zijn we genoodzaakt om naar Pattaya te gaan .Dit is voor ons overigens geen straf en maken er dus een gezellige dag en vaak halve nacht van .Vind Bangkok prachtig om er een dag heen te gaan maar wil er inderdaad voor geen goud wonen .Daarom vind ik het ook jammer dat Sjaak niet bij de koikarpers is geweest anders had hij wel geweten waar het was en hadden wij ook graag een keer gaan kijken . Het uitnodigen van Nederlanders hebben wij echter afgeleerd ondanks dat we samen in een redelijk ruim huis wonen met 3 slaapkamers en 2 badkamers .Of dat alleen ons overkomt weet ik niet maar wij hebben al verschillende keren meegemaakt dat er Nederlanders op bezoek komen en van te voren vragen of ze iets uit Nederland mee moeten brengen voor ons en als je ze dan treft hier of op het vliegveld weten ze al voor hoeveel Thaise Baht ze mee hebben gebracht en graag eerst even afrekenen voordat je het vergeet .Echter na van alles te hebben bezocht samen met ons en na een paar dagen volpension en restaurants vergeten ze wel om zelf af te rekenen of ook maar om te vragen wat ze moeten betalen .Dus wij genieten heerlijk samen van Thailand en als Sjaak weet waar de koikarpers zijn dan horen wij dat ook graag via [email protected] en gaan we als de ongereldheden afgelopen zijn gaan we kijken.
Hallo, nou dan treffen jullie het niet. We hebben familie in het buitenland en vragen altijd wat kunnen we meenemen. We willen niet dat ze de spullen betalen. Ook geven we geld voor benzine en eten en trakteren hun soms op een lunch of diner. We halen het niet in ons hoofd om hun alles te laten betalen.
Thuis moeten we ook eten en de auto rijd niet op lucht. Natuurlijk moet het wel redelijk zijn wat je mee neemt.
Morgen is het weer zo ver, weer voor twee maanden naar ons huisje in Bangkok ik heb er zin in ondanks alle problemen aldaar.
Lekker de zon tegemoet weg van de Nederlandse kou, mijn vrienden en familie opzoeken, kan niet wachten, zet het bier maar vast koud, sabai,sabai
tingtong
Raar hoe dit verhaal kan uitlopen, van een dagje BKK naar het zoeken en vinden van een gastverblijf. Wel ik ben zelf veel in contact met Thai hier in België, de gastvrijheid herken ik eveneens het andere verhaal uit onze Hollandse moppen (zoals we het hier zeggen) haha! Zelf ben ik een drietal keren in Thailand geweest en nu ik gepensioneerd ben heb ik ook plannen om te overwinteren aldaar. Bij mijn vorige bezoeken heb ik al wat rondgetoerd; de Isaan vond ik toch niet echt de ideale plaats om lange tijd te verblijven, zonder Thaise vriendin (incl. ganse family) of vrouw daar te hebben .BKK, Pattaya dan weer te druk en commercieel
Ik ben liefhebber van natuurparken, heb op men vorige reizen Khao Yai, Thap Lan en Sai Yok gedaan.
Nu begin ik men zoektocht naar de geschikte plaats toch terug in de Isaan maar noordelijker , Khon Kaen,24-1-14 vandaar trek ik via Lom Sak naar Sukhothai alzo naar Chiang Rai om dan vervolgens via rondrit langs Mae Hong Son af te dalen naar Chiang Mai 6-2.-14 Ik doe dit samen met mijn 32 jarige zoon met huurwagen en wil best ook wel eens op bezoek gaan bij Nederlandse , of Belgische farangs die door wonen. Dus als je op men route ligt en het kan voor u [email protected] grtj uit (nu nog) België
Sjaak
Voor de volgende keer in Bkk!
Koi kwekerij in soi 58 , lad phrao.
Soi inlopen en na 20 meter gelijk links!
Geluk de volgende keer
John
Sjaak, bespeur ik iets van weemoed in je verslag? Dat je geen deel meer uitmaakt van een Lufthansa crew? Ik heb na, vanaf mijn 16e t/m mijn 60e, zeeman geweest te zijn hetzelfde. Ik mis vooral het zwerven/zien van de wereld, wat volgens mij hetzelfde is met het werken voor een Airline, je komt nog eens ergens en ziet nog eens wat en bent nu gebonden aan 1 plaats. Goed, ik heb de jaren ’70 en 80′ in Bangkok gewoond, toen het verkeer nog 2 richting was en er geen Skytrain bestond. In Bangkok moet je werkelijk goed de weg weten want anders kom je nergens of op verkeerde plaatsen. Veel geleerd van Bangkok taxi chauffeurs en ik wist haast alle sois en hoe je het vlugste ergens naar toe kon rijden. Nu kom ik er niet meer, alleen nog om mijn paspoort te vernieuwen in deze heksen ketel. Het nadeel van op het platteland wonen is dat je voor elk wissewassie naar BKK moet wat ik niet doe, dan maar zonder.
Ieder heeft zijn eigen voorkeuren wat betreft woonomgeving maar velen hebben het niet echt voor het kiezen. Je hebt hier ene Thaise geliefde en dioe woont op het platteland, aan de kust, in een toeristengebeid of in een grote stad. Als je beide geen werk hebt kun je ‘kiezen’ hetgeen in de meeste gevallen betekent dat je in de buurt van de familie van je partner gaat wonen. Als je een van beide of beide werkt moet je compromissen sluiten.
Ik woon nu 9 jaar in Bangkok en heb nooit in het zaken- of uitgaanscentrum gewoond om de doodeenvoudige reden dat dat veel te ver zou zijn voor mijn werk. Ik wil geen onnodige maar vooral onvoorspelbare tijd verliezen in het openbaar vervoer. Dus ik woon dichtbij mijn werk en mijn vrouw reist per taxi naar kantoor. Op termijn, dwz als ik met pensioen ga, heben we plannen om te verhuizen. Niet omdat we een hekel hebben aan Bangkok maar omdat we gewoon andere dingen willen doen waarvoor we en stukje grond nodig hebben.
De les is: wees blij met wat je hebt en matig je geen oordeel aan over wat een ander heeft omdat je vaak niet weet waar je het over hebt.
Het is een tijdje geleden toen ik het stukje schreef en de wereld is niet stil blijven staan. Ik ben op het ogenblik in Nederland. Van sommige dingen geniet ik, en dat kan ik, omdat ik weet dat we over twee weken weer lekker in pineapple fields zijn.
Mijn vriendin Aom is ook bij me. Hoewel ik uit het Zuid Limburg kom, zijn we in het westen op vakantie. Keukenhof en o.a. Madurodam staan op de agenda.
Bangkok heeft zijn eigen niet te vergelijken karakter. Ik ga er altijd weer graag heen, maar vertrek net zo lief.
Bedankt voor het adres, John zonneveld..ik zal er zeker eens naar toe gaan….
TheoS, ik mis mijn werk helemaal niet. Toen ik deze week in het vliegtuig zat, vroeg ik me af hoe ik dat zo lang heb uitgehouden. De laatste twee jaar waren een beproeving en ben echt blij het achter me te hebben. Ik ben (voel) me nog relatief jong (57) en ga nog nieuwe uitdagingen aan, o.a. begin ik aan een opleiding via internet, waarbij ik af en toe naar Nederland zal gaan…. geen plaats voor nostalgie, maar vooruitgang. Intussen geniet ik zo goed als ik kan, van het leven tussen de ananasvelden.
De laatste twee jaar van mijn werk, bedoel ik.
Sjaak, dit stukje is herplaatst, je zult je vijver Koi karpers inmiddels al wel af hebben. Heb ik een vraag aan jou over de vijver.
Ik heb een vijver met bruto 4.000 ltr. water, we hebben er ntoorstenen in gelegd, daardoor netto 2.500 lt. water, 50 stuks kleine maat goudgekleurde vissen, een bio-filter met een 9 V UV lamp tegen alg vorming, het filter voor uitfilteren van het vuil, het water gaat vanuit het filter via een waterval naar de vijver terug, in de vijver een 40 W UV lamp tegen alg vorming. Er is geen dak boven de vijver.
Ondanks dat blijft er toch vuil op de bodem achter en vormt zich alg, zelfs op de UV lamp.
Wat kan ik doen ter verbetering?
Alvast dank voor een antwoord.
NicoB
Corectie, ntoorstenen moet zijn natuurstenen.
NicoB
Welk soort alg vormt zich? Draadalg? Ik heb ook een goede filtering, dwz dat het water helder is en je bij 160cm nog goed op de bodem kunt kijken. Ik heb echter de helft van de hele opzet als filtermedium. Misschien overdreven, maar het werkt en iedere filterbak heeft planten en vrije toegang voor de kleinere vissen. Desondanks maak ik ca een keer per week de bodem van de grote vijver schoon. Dan zuig ik alle plantenresten en poep weg. Het water laat ik gewoon in de tuin lopen.Goed voor de planten met al die mest.Tegelijkertijd wordt de vijver opgevuld met schoon leiding water. Gebeurt immers in de natuur ook. In de kleinere filterbakken had ik even draadalg, maar deze haal ik met de hand weg.
Vorig jaar had ik wel last van zweefalg. Toen zette ik een extra pomp in die ik iedere week van nieuwe watten voorzie wanneer ik merk dat ze volgezogen zijn.
Het water van deze pomp spuit als een fonteintje in de vijver en zorgt voor lucht in het water en beweging. Door deze extra pomp is het water helder.
Vuil op de bodem lijkt me haast onvermijdbaar. Dan mag je geen vissen in de vijver hebben. Kijk je hier in Thailand naar vijvers om je heen, zul je bij 95% een soort erwtensoep zien.
Bij mijn systeem loopt het water als volgt: in mijn pomphuis heb ik drie bakken die alle drie op de grote vijver zijn aangesloten. Ze staan onderling door ondergrondse pijpen met elkaar in verbinding.
De linkerbak heeft een opening in de muur waar drijfvuil naar binnen stroomt en hij is op de grote vijver aangesloten met een pijp – die achteraf gezien groter had moeten zijn. De tweede bak heeft ook een buis naar de vijver.”s Nachts wanneer de pompen uit staan, kunnen de kleinere vissen door de tunnel zwemmen. De derde bak was oorspronkelijk een mechanische filter, maar de pomp stond te hoog in die bak. Deze bak krijgt zijn water van drie buitenbakken die achter de vijver staan en waarin planten groeien en ook een paar guppiesen Engelvissen leven. Op deze bakken die trapsgewijs naast elkaar zijn heb ik twee watervalletjes en boven de hoogste bak vier spuitmonden van het water uit de hoofdpomp.
Deze pomp staat in het pomphuis in een vierde bak die ik er dit jaar bijgebouwd heb. De pomp staat nu altijd goed onder water en de filter daarvan maak ik slechts om de twee maanden schoon.
De derde bak heeft nog geen plantengroei, maar ook deze zal ik daarvan voorzien. Ik heb geen UV-lamp meer en nauwelijks last van algen.
Oh, het pomphuis is min of meer open. Een klein deel is afgedekt (waar de stopcontacten zijn), maar boven de filterbakken heb ik dat groene half lichtdoorlatende doek. Water en planten zijn dan voldoende tegen de zon beschermd.
Pfff….misschien kun je je er een beeld van maken hoe het er bij mij uitziet. Het is niet perfect, maar het werkt.
Als je wilt kan ik je een paar foto’s van sturen. Mijn email adres is sjaaks, apestaartje, hete mail.
Ik wil ook graag foto’s van jouw vijver zien!!