Een bacchanaal in Isaan

Als vriendengroep hebben we besloten om nog eens bij elkaar te komen. Wij, een hoopje Nederlandstalige expats in Isaan, zitten al te lang verpauperd rond te kijken naar de vreemde gang van zaken hier. Dat eenzame drinken hangt ons de keel uit, wij willen net als al die anderen in de buitenlandse enclaves die Thailand rijk is ook wel eens een uitspatting.

We besluiten dat we naar de buurt van Roi Et gaan logeren in een resort dat iemand van de vrienden uitbaat. Niemand heeft een idee van waar en hoe we gaan uitkomen, maar wij zijn ondernemender dan de gemiddelde expat in Thailand gezien de afstanden in Isaan. En bereid om honderden kilometers te rijden, we wonen natuurlijk niet echt dicht bij elkaar – zonder dat dit onze vriendschap stoort.

Een gezapige rit met enkele auto’s doorheen een mooi landschap, het vlakke land is weg, ook de rijst verdwijnt beetje bij beetje, heuvelachtig groen met veel bloemenpracht komt in de plaats. En arriveren we aan een prachtig landgoed. Mooie, luxueuze bungalows tussen tropische boomsoorten. Een groot zwembad, olympische afmetingen met een duiktoren, daar rond kleurrijke parasols en ligzetels. Alles ligt aan de voet van een met wijngaarden bedekte heuvel waar op de top een Finse sauna staat. Dit gaat goed worden.

De gastheer, een Brusselaar, verwelkomt ons op ambassadeur-achtige wijze en leidt ons naar een buffet. Maatjesharing met fijn gesnipperde uitjes, gerookte paling, witloof met garnalen, chocolade en Brusselse wafels. Een overvloed dat nog wordt aangevuld met een keuze uit diverse Europese zattigheden als cava, cognac, jenevers. Dames in blauwe gebloemde sarongs met mouwloos shirtje bedienen ons met de glimlach, op de achtergrond hoor je zacht klassieke muziek.

Vervolgens wordt aan iedereen een logement toegewezen. Feeërieke bouwsels verborgen tussen goed onderhouden groen. Geluidloze airco via stemherkenning. Schuiframen tot op de grond met zicht op de heuvel, een mooi geweven gordijn laat licht binnen maar zon buiten. Het bed is uitnodigend bedekt met welriekende paarse bloempjes en er hangen spiegels aan het plafond. En de aanwezigheid van een meer-persoons bubbelbad doet De Inquisiteur twijfelen of hij wel weer naar buiten wil.

Wanneer de sfeer iets losser geworden is, vervangen Belgische bieren de sterke drank. Duvel, Leffe, Hoegaarden, Stella Artois. De groep wordt uitgelaten, dit wordt een memorabele tweedaagse. Lui aan het zwembad zitten, in de schaduw van palmbomen, ligzetels en een tap vlakbij. Je hoeft enkel maar te kijken en hoepla, een schone deerne brengt het verlangde.

Ondertussen is er een mobiele muziekinstallatie aangekomen, inclusief kleurrijk danspodium. Even later komen de oude hits tevoorschijn, per slot van rekening is de gemiddelde farang-leeftijd boven de vijfenvijftig. Maar het tempo wordt netjes overgenomen door de schaars geklede meisjes op het podium, hun heupen wiegen net zo hard op de Simple Minds als op traditionele Isaan-muziek.

Dat inspireert ons danig, in samenwerking met de Duvels, en wat later is de tijdelijke dansvloer volzet. Jawel, we hebben onze gaden meegebracht, wij zijn zo, we hebben geen geheimen en bovendien zijn Isaanse schonen, wanneer je er in hun eigen habitat mee samenwoont, erg tolerant. Gelukkig maar want Jan, een van de grotere feestvarkens van de bende, staat te kwijlen richting zwembad. Daar toeven enkele dames in te kleine bikini’s, volgens onze gastheer zijn dat de masseuses die tot onze beschikking zijn de ganse tijd. Van gastvrijheid gesproken.

Ondertussen is er ook een barbecue aangestoken. Prachtig ding, zonder twijfel Amerikaans want groter en meer mogelijkheden dan de ganse keuken van De Inquisiteur thuis. De sarong-dames zijn nu daar aan de slag, ze spreiden de geoliede borsten en billen uit op het vuur, euh, van kippen natuurlijk. Alleen is het niet zeker naar welke billen en borsten Jack aan het kijken is. Jack is de senior van de groep en wat sneller tevreden dan wij. Want er is ook Tim, in het dagdagelijkse leven een bescheiden karakter, gek op alle IT-gedoe. Nu echter, want nogal veel aan de jenever gezeten, ontpopt hij zich tot een soort gigolo, hij heeft een piepklein zwembroekje aan en begeeft zich naar de duiktoren. Om selfie’s te nemen, zelfs terwijl hij duikt. Die selfie’s laat hij uitgebreid zien aan alle aanwezige vrouwvolk.

Luc, de fijnproever van de bende, is naar de keuken verdwenen. Hij vermoedt dat de Brusselaar wel wat overschotjes bewaard, en als amateur kok gaat hij zich uitleven. Hij maakt Thaise hapjes, ieder heeft zijn eigen manier om indruk op de vrouwen te maken natuurlijk. Alleen, hij nam voor alle zekerheid vijf Leffe’s mee en dat laat zich proeven, alles veel te pikant geworden, niet geschikt voor farang magen.

De sfeer kan niet stuk, het bier blijft oneindig komen en dat moet uitgedanst worden. Zelfs hip-hop, op zijn Afro-Amerikaans uitgevoerd, want Jan keek vroeger wel al eens naar MTV, dus heupstotende tot hij een pijnlijke rug krijgt en moet afdruipen. Gevolgd door een masseuse, doch pech voor hem, mevrouw komt ook mee. Stilaan speelt onze leeftijd een rol en beetje bij beetje verdwijnt iedereen, we zijn voldoende ingeburgerd en zeggen simpelweg niks.

Zo ook De Inquisiteur die samen met liefje-lief naar de kamer verdwijnt. En we genieten van het bubbelbad, wetende dat er een uitnodigend bed staat te wachten. En die spiegel aan het plafond is erg uitdagend. Bovendien heeft de gastheer De Inquisiteur een geheimpje verteld : kanaal 999 opzetten. Dat breed beeldscherm is niet voor niks. De kamer is nu omgetoverd naar een soort Yab-Yum voor wie weet wat dit betekent … .

De volgende ochtend worden we vergast op een enorm ontbijt, buiten in een vrolijk zonnetje. Alleen gezonde dingen, goed voor lijf en leden, die ons weer fit genoeg maken voor een wandeling door de wijngaarden. Daar bovenop krijgen we ieder nog een kistje van de beste selectie wijnen – gelukkig zijn er weer die schone dames zodat we niets zelf hoeven te dragen. Op de top van de heuvel is er de sauna, een prachtig houten bouwsel, Lavada-import uit Finland, zeker weten. Handdoeken, shampoo’s en crèmes allerhande liggen ter beschikking.

Alleen Jan heeft een probleem, geen zwembroek. Kan je hem niet kwalijk nemen, die is vergeten dat het eigenlijk zo hoort. Geven we hem maar een sarong van een van de schonen, die zit daar niet mee, ze zal zich wel even discreet terugtrekken. Nu wil Jan weer niet meer mee naar de sauna … . We toeven hier nog een poosje, de champagne, gekoeld als het hoort en in niet te grote hoeveelheden maakt het aangenaam.

Onze middaghonger wordt een feest. Voor de Belgen toch. Fritten-met-stoofvlees-en-mayonaise. Tsjonge jonge toch, een week hier en iedereen is tien kilo zwaarder. Maar nu zijn we klaar voor de zware terugrit. Jep, Brusselaars in Isaan weten hoe een bacchanaal te organiseren!

Je ziet, in Isaan is veel te beleven. Nu ja, als je kan filosoferen. Over wat komen gaat. Want we gaan pas richting Roi Et ergens in februari. De derde samenkomst van een Belgisch-Nederlandse vriendengroep die ontstaan is door dit blog. En geloof me, de vorige twee ontmoetingen waren leuk, echt waar!