Drie korte verhalen uit de Isaan: Sproeten (slot)
(Kobchai Lorpenphob / Shutterstock.com)
Elke zaterdagochtend gaan mijn vrouw en ik met de auto – het is 7 km rijden – naar de plaatselijke markt waar we net als de anderen onze auto parkeren op de vluchtstrook van de snelweg. De markt wordt namelijk gehouden op een zijweg van die snelweg en die zijweg wordt dan voor enige uren afgesloten voor alle verkeer. Dubbel parkeren heb ik op die snelweg (nog) nooit gezien maar bij andere markten wel. Dan staan er dus auto’s geparkeerd op een rijstrook van de snelweg. Gelukkig wordt er in de Isaan op de snelwegen niet echt hard gereden en met 90 km/h ga je de meeste andere voertuigen wel voorbij.
Mijn vrouw gaat naar de markt om inkopen te doen en ik om wat lekkers te kopen zoals saté. Die saté eet ik lopend op want warme saté vind ik nu eenmaal lekkerder dan koude. Ik ben trouwens de enige die dat doet wat alleen de verkopers zie je soms wat nuttigen en dat is niet zo vreemd want die zijn vaak om drie uur al opgestaan. Toch is er nog nooit iemand geweest die zich zichtbaar ergerde aan mijn onaangepaste gedrag.
Halverwege het satéstokje zit altijd een stukje spek en dat bewaar ik voor onze honden, plus nog wat stukjes vlees want ik vind het wat egoïstisch om ze alleen maar spek te geven. Eén van onze honden houdt de dagen van de week bij en weet dus dat als wij op zaterdagochtend van de markt komen dat er ook wat vlees in aantocht is. Als we hem op zo’n 100 meter genaderd zijn begint hij al onbedaarlijk te blaffen en stopt pas als hij wat van de saté heeft gekregen. Daarna krijgen de andere twee honden hun deel.
(PERCULIAR BOY / Shutterstock.com)
Maar ik ga niet alleen mee naar de markt om lekkere dingen te kopen maar ook om als pakezel te fungeren. En als de meegenomen tassen zwaar beginnen te worden ga ik alvast naar de auto. Zo stond ik daar afgelopen zaterdag lekker in het zonnetje toen er een oude man – zo’n beetje van mijn leeftijd – op mij af kwam en mijn arm greep. Hij wees op mijn sproeten – ik ben/was inderdaad roodharig – en zei: “Americans! Europeans!”. En hij liep weer door.
Toen pas realiseerde ik mij dat Thaise mensen inderdaad geen sproeten hebben. Maar niet alleen aan mijn sproeten ben ik herkenbaar als farang: al op 100 meter kunnen ze zien dat ik een farang ben ondanks dat ik mijn kleding en mijn schoeisel in Thailand koop, mijn trouwring in Thailand gemaakt is, ik een Thaise vrouw heb en een Thaise kapster en mijn huid gebruind is door de Thaise zon. Zelfs op het voetbalveld – in het teamtenue – ben ik duidelijk herkenbaar. Er is echter één uitzondering: op pasfoto’s maak ik altijd een duidelijk Thaise indruk en er zijn toch al heel wat pasfoto’s van mij gemaakt in de afgelopen jaren want toen ik een keer op “immigration” probeerde ze af te schepen met oude foto’s werd ik weggestuurd op nieuwe te laten maken.
Hoe die fotografen er elke keer weer in slagen is mij een raadsel maar met die foto’s zou ik zo mee kunnen doen aan de Thaise verkiezingen.
Over deze blogger
- Geboren in 1950, in Thailand getrouwd in 1977, geëmigreerd in 2011. Twee geweldige kinderen en 5 lieve kleinkinderen. We wonen nu met z’n tweeën in de Isaan met de eerste buren op zo’n 250 m. Al 5 jaar zijn we zelfs de provincie Ubon niet uit geweest. Uitgaan: een paar keer per maand uit eten. Saai? Geïsoleerd? Nee. Op de foto is te zien hoe ik hier leef: buiten, omringd door natuur, luchtig gekleed, naar m’n zin en op z’n tijd bezoek, zoals van achterkleinkind Nalin. “Achter”, omdat haar moeder ons oma en opa noemt. Hobby: zoeken naar betrouwbare nieuwsbronnen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand1 november 2024Je maakt van alles mee in Thailand (165)
Leven in Thailand17 oktober 2024Je maakt van alles mee in Thailand (155)
Leven in Thailand28 september 2024Je maakt van alles mee in Thailand (147)
Achtergrond23 maart 2024Is sporten in een tropisch klimaat verantwoord op je oude dag?
Ben ik toch wel benieuwd naar die pasfoto beste Hans! Thai hebben ook wel sproeten hoor maar ze vallen minder op. Zonder verdere studie (bronnen) durf ik verder niets te schrijven over de omvang van Thaise vs Nederlandse sproeten, contrast (kleur sproet en de rest van de huid) enz.
Sproeten passen niet in het Thaise schoonheidsideaal van een licht huidje met mooi gezicht zonder ‘imperfecties’ (sproeten, puistjes, …). Over hoe vaak sproeten voorkomen in Thailand kan ik zo niets vinden, wel is duidelijk dat om aan het schoonheidsideaal te voldoen, er een markt is om sproeten onzichtbaar te maken.
Over een maand loop ik ook over de Isaanse markt rond met een saté of andere versnapering in mijn hand. Ik kan eens kijken of ik iets van een veldonderzoek kan doen. 🙂
Oh en sproeten zijn กระ (krà, lage toon) in het Thais.
– https://hellogiggles.com/lifestyle/learning-to-love-my-freckles-asian-woman/
– Thaise pagina die uitlegt hoe je aan sprieten komt en ze niet ‘genezen’ kunnen worden: https://medthai.com/%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%98%E0%B8%B5%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%B0/
Heb toch de indruk dat degenen die ze hebben de zgn look kreung=half kinderen zijn, dus met farang pa. Hoe ze eruitzien varieert enorm-van bijna farang tot bijna Thai. En er moeten in de loop der eeuwen heel wat meer vreemde genen zijn afgegeven in genoeglijk wederzijds geslachtelijk verkeer, want opvallend in vgl met bvb China of Indonesia is hoe verschillend alle Thai eruitzien. Hoewel je uiteraard de typische Isan met platte neus (vanwege de sticky rice!) en de ras-hiso-Chinees die zich niet verwaardigt te mengen hebt.
Nou Hans, mijn Thaise vrouw is een echte sproetenbak. Beide wangen zijn dik bezaaid met sproeten.
En ook een vriendin van haar heeft er last van. Dus er zijn wel degelijk sproeten, maar het zijn echte zomer sproeten. Na een winter in Nederland zijn ze nagenoeg verdewenen.
En smeren helpt niet, ze hebben beidde al van alles geprobeerd maar het werkt niet tot hun grote verdriet.
De Thaise man zal wel de sproeten op je armen en de rest van je lichaam gezien hebben en ja dat is typisch voor de Westerling, want daar hebben de Thaise vrouwen dus geen sproeten.