Douane controle op Suvarnabhumi Airport
In mijn marinetijd kon je aan boord belastingvrije sigaretten kopen als je een buitenlandse reis maakte. Ik herinner mij een reis met een groot smaldeel naar o.a. Lissabon en iedereen had natuurlijk tenminste twee sloffen sigaretten gekocht.
We wisten dat er bij aankomst douane aan boord zou komen en dat je kans liep de sigaretten (meer dan één slof) kwijt te raken. Alle mogelijke bergplaatsen aan boord werden gebruikt om sigaretten te verstoppen. De douane vond meestal wel wat, maar met wat geluk bleef je buiten schot en kon je twee of meer sloffen mee naar huis nemen.
Of toch niet? We gingen na aankomst met de trein met alleen marinemensen van Den Helder naar Amsterdam en zowel op weg naar het station als in de trein was het mogelijk alsnog controle te krijgen van speurende douaniers. Ook daar waren enkele Jantjes de klos en raakten hun sigaretten kwijt.
Suvarnabhumi
Ik moest daaraan denken toen ik gisteren op het vliegveld iets dergelijks meemaakte. Een goede vriend had, zoals wel vaker in het verleden, sigaren voor mij meegebracht maar hij kwam dit keer niet naar Pattaya. Hij had een aansluitende vlucht met zijn Thaise vrouw naar Khon Kaen en dus moest ik de sigaren na aankomst van hem overnemen.
We ontmoetten elkaar en ik stelde voor om de overdracht op een stil plekje te doen, want “je weet maar nooit wie er meekijkt”. Invoer van de sigaren was volkomen legaal, maar met Thaise douaniers weet je het nooit zeker, dachten we beiden. Ik had oorspronkelijk het plan om hem mee naar de parkeergarage te nemen, hij had nogal wat bagage dus besloten we naar buiten te gaan. Niets aan de hand, niemand in de buurt en mijn vriend maakte de koffers open om de kistjes sigaren eruit te halen. En ja hoor, twee nieuwsgierige jonge douaniers kwamen even polshoogte nemen.
Eind goed, al goed
Zij waren allervriendelijkst, alle koffers en tassen werden gecontroleerd. Natuurlijk zagen zij de kistjes sigaren en hen werd uitgelegd dat die voor mij “als geschenk” bestemd waren. Zij waren niet echt geinteresseerd in die sigaren want, zo zeiden zij, de controle is vooral bedoeld om andere smokkelwaar (drugs, wapens, enz) op te sporen. Die vonden ze uiteraard niet en de douaniers namen afscheid en wensten ons ons verder een prettige dag!
Eind goed, al goed dus. Mijn vriend en zijn vrouw gingen op weg naar hun volgende binnenlandse vlucht en ik keerde met mijn sigaren terug naar Pattaya.
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur18 november 2024Pua, Pua, Pua
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Iemand die echte Cubaanse Cohiba’s voor je meeneemt, Bert. Wees maar zuinig op vriend én rookwaar!
Hans, een Cubaanse of – nog beter – Nicaraguaanse sigaar is aan mij niet besteed. De structuur van het binnenwerk van die sigaren – opgerolde bladeren – is wezenlijk anders dan de Europese sigaren.
Voor mij is de Europese sigaar, die gemakkelijker rookt, de enige ware.
Mijn sigaar past in het rijtje Justus van Maurik, Oud Kampen, Balmoral, Compaenen, enz. met dit verschil, dat de mijne waarschijnlijk de laatste nog met de hand gemaakte sigaar in Nederland is, gemaakt door een zeer ervaren sigarenmaker ergens op de Veluwe. .
Overigens ben ik maar wat blij met mijn netwerk van sigarenkoeriers, die voor constante aanvoer uit Nederland zorgen.
De niet aflatende strijd tussen de shortfiller uit NL en de longfiller uit Cuba, de Dominicaanse Republiek, Honduras en Nicaragua. Ieder zijn voorkeur, maar in tropische landen rook ik toch liever een longfiller. Die breekt niet in je borstzak.
Als je wilt dat ik de volgende keer een doosje voor je mee neem.. ? ik ga toch ook naar Pattaya.. (nog geen datum bekend, maar hopelijk snel)
Een vriend van mij uit Nederland nam voor mij een goeie tabakspijp mee die ik had besteld want het kleine beetje wat er hier op dit gebied te koop is valt onder de categorie bagger (made in China). Hij had zelf te veel shag bij zich, wat overigens gewoon in de bekende plaatsen hier te koop is. Hij werd er uit gepikt voor controle en moest alles inleveren,dus ook het gedeelte wat je mag invoeren en kreeg vervolgens ook nog een boete van (schrik niet) 20.000 baht. Duur rokertje !
vorige Maand twee vrienden allebei twee sloffen en 2 dozen sigaren boete 500euro per persoon dus niets teveel meenemen
Een bekend verhaal Bert over die sigaretten die aan boord van marineschepen belastingvrij gekocht konden worden. Aan boord van een mijnenveger had ik, om ontdekking van een overdaad aan sloffen Camel te voorkomen, deze in het voedingsgedeelte van een zender verstopt. Jammer dat ik niet bedacht had dat de (toen) goudkleurige verpakking van die sloffen Camel blijkbaar stroom geleidden en de sigaretten zonder aansteker in de buurt al aan het schroeien gingen toen ik de zender aanzette. Gelukkig kon ik brand voorkomen maar de radio-radarmonteur keek toch erg argwanend naar de schade waarvan ik uiteraard geen enkel idee had hoe die was ontstaan. Als ik dat kistje mooie sigaren van jou zie (en bijna ruik) zou ik er graag ook nog eens even één opsteken. Maar ja, na ruim 40 jaar zware Van Nelle ben ik in 2013 “cold turkey” gestopt en om nou weer te gaan beginnen…..zelfs één haaltje durf ik niet aan want eens een roker, altijd een roker.
Ik vraag mij echt af wat de kans is om aangehouden te worden voor controle op Suvarnabhumi.
Al zeker 25 keer aangekomen en nooit controle, sterker nog, ik zie ze niet eens. Ook nooit anderen gecontroleerd zien worden.
Wat zijn de ervaringen van jullie?
Groet Joy
1x gecontroleerd in BKK en er zat toevallig een fles extra drank in mijn tas, lokaal drankje uit Nederland voor iemand als geschenk, maar met heel weinig waarde.
Geen probleem en ik mocht doorlopen.
Verder nooit gecontroleerd op Suvernambhumi. Ik land gemiddeld 8-10 keer per jaar op Suvernambhumi.
Op veel plaatsen lijkt het alsof de douane controle toevallig is maar dat is het meestal niet. Bagage word namelijk voor het op de band komt al gescanned op de meeste vliegvelden en door honden etc besnuffeld op oa sporen van drugs. Let maar eens op het volgende, de douane werpt altijd een blik op je koffer of tas. Als ze weten dat er wat in zit dan hebben ze de kenmerken van je koffer of tas allang doorgekregen. Je merkt het ook wel aan de tijdsperiode. In Amsterdam kan het soms zelfs 30-45 minuten duren voor je koffer op de band ligt. Rara waar blijft je koffer in die tijd. Als er in Thailand een 777 gelost word op een lokaal vliegveld is het een kwestie van 5-10 minuten. En rondrijden op Schiphol kost geen half uur.
Die ene keer dat ik op Suvernambhumi gestopt werd wisten ze het ook gewoon, kan niet missen. Anders zou het wel heel toevallig zijn, aangezien ik verder nooit taxfree artikelen meeneem naar Thailand.
In veel Europese landen en de VS doen ze dan nog een random check van 1 op zoveel. Dat is puur om te laten zien dat ze aanwezig zijn en als afschrikkingsmiddel.
Hetzelfde met metaaldetectors en bodyscanners. Die geven gewoon 10% van de tijd een vals signaal. Let vooral bij de bodyscan maar eens op, die detecteren dan ineens metaal op een plaats waar het godsonmogelijk is, bijvoorbeeld op de onderarmen terwijl je geen horloge draagt of korte mouwen draagt enz. Is ook puur afschrikken en show. Die technologie is namelijk al zo ver en gevoelig dat een false positive echt haast nooit voor komt.
Verder denk ik dat er in het geval van Thailand ook gewoon minder opgelet word om het feit dat er eigenlijk haast geen reden is om taxfree spullen mee te nemen. Sigaretten enz neem ik altijd mee vanuit Thailand, maar in omgekeerde richting zijn sigaretten bij de Makro 2 keer zo goedkoop als die afzetters in de Taxfree op Schiphol. Ik heb standaard richting Europa een slof extra bij me, af en toe word je gepakt maar meestal niet, blijft gewoon een spelletje.
Vorig jaar voor het eerst gecontroleerd. Ik kwam aan lopen met het karretje, alleen de bovenste twee koffers gingen door de scanner, de derde niet. Dus stop uw sigaren in de onderste koffer.
In Chiang Mai gaat van iedereen elke koffer inclusief de handbagage door de scanner dus wees gewaarschuwd.