De Thaise slachter hakt er flink op los (lezersinzending)
Sjef Hendrikx was niet alleen een lokale bekendheid in ons Nederlands/Belgisch grensdorp, maar werd zelfs nationaal bekend door als Keurslager op TV-reclame te maken voor een boter die ‘niet spettert’.
Hij verstond zijn vak als elke goede vakman/-vrouw en wist keurig de diverse delen van het onfortuinlijke beest in kwestie te scheiden naar soort en type verkoopbare onderdelen. Zo ook overigens, de poelier en visboer in dezelfde straat.
Als er bot in zat, was dat juist de bedoeling en duidelijk genoeg zichtbaar in Sjef zijn karbonades, T-bone steaks of schenkel. Perfecte scheiding van bruikbaar en onbruikbaar door te fileren als een chirurg. De Belgische term ‘beenhouwer’ is nog veelzeggende
Hoe anders gaat dat hier in Thailand. In de lekkerste gerechten hier ontkom je natuurlijk niet aan de aanwezigheid van vlees, gevogelte, vis, schaal- of schelpdieren als je al dat zou willen; overigens lijkt me het leven als vegetariër hier wel draaglijker dan in de Lagen Landen. Laat maar doorkomen voor 40 Bahtjes, die Kaeng Kiao Waan Gai; fonetisch geschreven dan; ingewijden weten wel hoe je het echt schrijft.
Maar de – ik vrees minder geschoolde – marktverkopers hakken er zó enthousiast op los met grote messen, waardoor je hier soms nauwelijks nog herkenbare stukjes kippennek, vissenkop, en varkensstaart kunt ontdekken, verstopt in die heerlijke curry’s van kruiden en sausen. Dat hakken zie je niet altijd gebeuren, maar het resultaat ontdek je wel later als je een zakje uit die kleurrijk gevulde aluminium bakken hebt laten scheppen. Niet zeuren, dat hoort nu juist bij culinair Thailand, maar pas vooral op dat je je niet verslikt in een kippenwerveltje.
Gelukkig zie je in de heldere maaltijdensoepen, zoals Khao Lao Luead Moo, in ons favoriet ontbijtrestaurant in Soi 42, wél wat er in drijft, maar ook daar zie je soms delen orgaanvlees – mijn vrouw zegt dan het stukjes long zijn – die Sjef op zijn minst door de gehaktmolen had gehaald. Sjef maakte overigens wel lekkere bloedworst, maar die lijkt dan weer niet op wat ik ‘bloedblokjes’ noem in diezelfde Khao Lao.
Al met al een kwestie van even wennen (we wonen hier pas een paar maanden) en dit alles hoort nu juist bij al het andere fascinerende van Thailand; de verwondering is er gelukkig nog steeds.
Ingezonden door Hua Hans
Mijn vrouw maakt heerlijke gerechten.
Jammer genoeg zijn er kipgerechten , waarbij met een keukenbijltje de kippenpoten in stukken gehakt worden met tot gevolg dat het kippenbot scherp is en er vaak flinke vlijmscherpe bot splinters in het gerecht zitten.
Erg jammer, hoe lekker het ook smaakt, die botsplinters verzieken het voor mij.
Gr. Arno