De teloorgang van een PAO kandidaat
De pickup trucks met geluidsinstallatie en billboards rijden weer af en aan in het dorp, verkiezingen! Dat doet me herinneren aan de lotgevallen van een studievriend van Nui, genaamd Surian. Bijgenaamd Joy.
Joy was geslaagd in het leven, leuke baan als leraar, goedlopende winkel van zijn vrouw. Hij showde dat ook graag. Grote SUV, grote BIG bike en een mooi huis. Dus groot allemaal.
Als kroon op dit alles wilde hij zich verkiesbaar stellen voor een PAO zetel. Daarbij moest hij opboksen tegen een zittende veteraan, een oudere vrouw met veel ervaring en relaties.
Een dergelijk plan kost veel geld. Alle dorpen volstouwen met billboards, een maand lang rondrijdende pick-ups met geluidsinstallatie in alle dorpen, meerdere meetings voor de dorpelingen met volop eten en drinken en natuurlijk p.p. 300 baht leefgeld. Per truck worden geselecteerde dorpelingen aangevoerd naar een centrale plaats. Voor alle dorpen in de tambons die in het kiesgebied vallen, en dat gebied is groot. Schattenderwijs komt het totaal op 20 tot 30 miljoen baht, geleend van de bank met onderpand van alle bezittingen.
De tegenkandidaat stelde voor om een soort samenwerking aan te gaan, ter vermijding van kosten. De vriend zou dan een soort tweede viool spelen, met mettertijd een groter relatie patroon en dus een betere kans bij de volgende verkiezingen. Maar onze vriend Joy ziet alles groot en dus wilde hij gaan voor het ultieme, en wel nu!
Enfin, de verkiezingen waren daar en Joy verloor dik. Snel klopte de bank aan en verlangde rente. Dat gaf problemen. Om een lang verhaal kort samen te vatten, Joy verloor alles, SUV, Bike, huis en vrouw. Leeft nu bij familie en werkt om de gigaschuld af te betalen. Troost zichzelf met sloten alcohol. De vraag is hoe lang hij zijn baan kan houden gezien het alcoholgebruik. Gegokt en verloren.
Het kan verkeren.