De lange reis, door het (bijna) aards paradijs (slot)
Hans Bos woont in december 10 jaar in Thailand: een terugblik. Vandaag het laatste deel.
Ik ga het hier niet over corruptie hebben, want iedereen weet hoe door en door verrot het ambtenarenkorps van Thailand is. Ik heb daar weinig mee te maken, met af en toe eens een agent die zijn hand op houdt. Omdat ik altijd een helm draag en mijn papieren in orde zijn, vangt de diender steevast bot.
Vanaf het begin heb ik mijn woningen gehuurd en dat geeft mij een gerust gevoel. Ik heb met de moeder van Lizzy leergeld betaald en dat kan/wil ik mij geen tweede keer permitteren. Bovendien krijgt een buitenlander in Thailand in normale gevallen (ja, ik ken de uitzonderingen) geen hypotheek en wordt hij ook geen eigenaar van de grond (wederom: ja, ik ken de omzeilende mogelijkheden, dus bespaar me deze adviezen).
In een leuke moo baan buiten Hua Hin huur ik een aardige bungalow voor een schappelijke prijs van een Deen. Eerst woonde ik in een iets grotere bungalow één straat verder. Na twee jaar kreeg ik alleen een huurcontract voor drie maanden. De eigenaren hadden de bank niet betaald, dus het pand moest leeg beschikbaar blijven. Na mijn vertrek hebben nog twee jaar Thai de bungalow uitgewoond. Het pand staat nu al tijden leeg. Onbekenden hebben het resterende meubilair er uit gesloopt, evenals gordijnen, roeden, airco’s, waterpomp en zelfs de watertank. De bank vraagt er 7,8 miljoen voor, ongeveer het dubbele van de werkelijke waarde. Voor dat onverkoopbare bedrag staat het huis ongetwijfeld in de boeken, waardoor alle banken in Thailand veel rijker lijken dan ze in werkelijkheid zijn.
En dan het verkeer in Thailand, een bron van voortdurende ergernis. De ene helft van de bestuurders van auto en scooter heeft geen rijbewijs, de andere helft heeft het gekocht of houdt zich niet aan de regels. Af en toe heb ik het idee dat de Thai het stadium van de buffel nog niet zijn ontgroeid. Een helm doe je alleen op als je verwacht een agent tegen te komen, niet voor je eigen veiligheid.
Vrouwen met een aantal kinderen voor- en achterop de scooter, met een hand aan het stuur en in de andere een mobieltje. Hoe dom kun je zijn. De verplichte spiegels zijn om je make-up te controleren, of om haren uit je kin te trekken, niet om te zien of er achter je iemand aankomt. Pick-ups volgeladen met arbeiders die plankgas ergens naar toe racen, onderwijl zwarte roetwolken uitbraken. Oom agent houdt alleen aan als hij denkt dat er iets aan zijn strijkstok blijft hangen.
De Thaise automobilist denkt: my car is my castle. Zo vriendelijk als hij na het uitstappen is, zo fanatiek wordt hij achter het stuur van zijn Vios of Yaris, onzichtbaar door de donkere film op de ruiten. Afstanden schatten is een groot probleem, snijden hoort erbij en het aanzetten van het knipperlicht veel te veel moeite. En Thaise wegenbouwers die een gat in de weg repareren, maken er voor alle zekerheid en ter compensatie vaak een bult van.
Gezichtsverlies is het ergste wat een Thai, chauffeur of niet, kan overkomen. De makke van de Thaise samenleving is dat een terechtwijzing gezichtsverlies oplevert. Dus mag je niet toeteren of seinen met groot licht. En mag je ook mensen die onderweg hun vuilnis dumpen niet op hun gedrag aanspreken. Thai houden vegen hun eigen stoepje schoon en dumpen het afval vervolgens uit het zich over de nuur of langs de weg. Ik heb in Bangkok meegemaakt dat sommige inwoners van mijn moo baan weigerden 20 baht per maand te betalen voor het ophalen van hun vuilnis, dat dan prompt buiten de moo baan uit de auto werd gedumpt. Ja, wel een dure Mercedes…
Klagen moet je in Thailand afleren. Want jouw klacht bezorgt iemand anders gezichtsverlies. Dan heet het dat je de Thaise cultuur niet begrijpt. Een opmerking over het keffende mormel van de buren? Levert boze gezichten op want is jouw probleem, niet van de buren. Een opmerking tegen de buurjongen over zijn onmatige geschreeuw in het zwembad zorgde voor een boze buurvrouw die me dat haarfijn inpeperde. De andere buurvrouw laat haar hond uit door er langzaam achteraan te rijden. Thailand is het land van de ‘no have’, soms terwijl de verkoopster vóór het product staat wat je zoekt.
Voordat ik de litanie in mineur afsluit nog enkele positieve onderwerpen. Het eten in Thailand is bijna onovertrefbaar, ook buiten de deur. De vraag of groenten in ruime mate bespoten zijn met insecticide en of de kip/vis mogelijk stijf staat van de antibiotica kan ik helaas niet beantwoorden.
Waar ter wereld kun je elke morgen een leuke fietstocht maken, in de middag gevolgd door een plons in het zwembad van de moo baan? De medische zorg (in ieder geval in Bangkok en Hua Hin) is zonder meer prima en betaalbaar. Waarbij me van het hart moet dat de Nederlandse zorgverzekeraars daar onvoldoende op inspringen. Ik betaal aan Univé maandelijks nu 495 euro, terwijl de zorg hier nog niet de helft kost van die in Nederland (bespaar me uw Thaise alternatieven). Ik heb Thailand doorkruist van oost naar west en van noord naar zuid. En twee coups meegemaakt.
De vaste lasten van water, elektriciteit en internet zijn goed op te hoesten. En voor een kop koffie of een praatje is een Nederlandse buurtgenoot altijd wel te vinden. Lizzy groeit als kool en doet het goed op haar Kindergarten. Wat wil een mens nog meer? Familie (kinderen en kleinkinderen) en Nederlandse vrienden dichter in de buurt? Dat klopt. Dat is nu eenmaal de prijs die je voor emigratie moet betalen. Ik heb het zoet geproefd, maar ook het zuur.
Als de komende tien jaar net zo verlopen als de voorbije periode hoort u mij niet mopperen. Nou ja, af en toe dan. Op Thailand én op Nederland.
Over deze blogger
- Bijna 20 jaar geleden verhuisde journalist Hans Bos naar Bangkok. Vrijwel vanaf het begin was hij betrokken bij de geboorte van Thailandblog. Als journalist werkte hij voor Limburgse dagbladen en voor de reis vakbladen van wat ooit Elsevier heette. Hans (76) woont sinds 14 jaar in Hua Hin, met vrouw Raysiya en dochter Lizzy. Hij was circa negen jaar secretaris en vicevoorzitter van de Nederlandse vereniging in Hua Hin en Cha am.
Lees hier de laatste artikelen
Bezienswaardigheden17 november 2024De hoogste/grootste Naga van Thailand
Bezienswaardigheden3 november 2024Tham Phu Wa, een grottempel om te watertanden
Belasting Thailand22 oktober 2024Belastingverdrag niet meer haalbaar op 1 januari 2025, zegt Buitenlandse Zaken in Den Haag
Belasting Thailand20 oktober 2024Langzaam maar zeker sluit het Thaise net zich om de belastingbetaler
Lijkt me moeilijk om steeds je kop te houden, maar het zal wel een noodzakelijke overlevingsstrategie zijn. Af en toe valt het begrip ‘mo baan’ tussen je woorden. Wat is dat?
Het is altijd moeilijk voor me geweest mijn kop te houden, Rieks, dat weet je. Maar ik ben ook wat milder geworden in de loop der jaren. Over het koningshuis kun je beter niets schrijven, over politiek moet je op je woorden letten. Ach, als ik kritiek heb op Nederland krijg ik ook steevast het verwijt dat ik het eigen nest bevuil…
Een Moo Baan is wat de Engelsen een compound of village noemen. Dus een aantal huizen met een (lage) muur er omheen en een bewaker bij de ingang die voor een vermeend gevoel van veiligheid zorgt.
Iemand heeft me ooit uitgelegd dat een ‘moo baan’ een varkenshok is. Moo = varken, en baan = (t)huis.
Als het een sarcastische vertaling zou zijn, is ze wel duidelijk.
Dan heeft die iemand je mooi voor de gek gehouden….Moo Baan wordt anders uitgesproken dan Moe Ban. Moo betekent zoiets als ‘groep’. Maar toch leuk bedacht. Bijna net zo leuk als dark ling. Dat staat voor apenkont en niet voor schatje.
Wel grappig. Dan nog even ter verduidelijking, met de juiste uitspraak en tonen:
mòe: lage toon, lange –oe-, ‘groep’, zoals Hans al zei; bâan, dalende toon, ‘huis’. Mòe: bâan dus groepje huizen, algemeen woord voor ‘dorp’, ten onrechte ook wel gebruikt voor ‘guarded community’.
mǒe:, stijgende toon, lange –oe-, varken. ‘Varkenshuis’ zou dan zijn: bâan mǒe: . Twee geheel verschillende woordcombinaties en uitspraak dus.
En dan ‘darling’. Echt niemand die dan aan apekont denkt, behalve farangs. Het is alleen Isaans: dàak ling: ‘apekont’. Echt een heel andere uitspraak. Maar wel grappig.
Beste Hans,
Bij deze editie heb je de spijker op de kop geslagen.
Ik wens je een toekomst met stukken minder frustatieperioden in Thailand en daarbuiten ook.
Beste Hans,
Je hebt het goed voor elkaar, de meeste mensen zouden jaloers op jullie zijn.
Wat betreft de ellende die je hebt gehad, dat heeft iedereen wel in zijn leven
maar op weer een andere manier.
Je wordt er sterker en wijzer van.
Veel geluk met je gezin in de toekomt en bedankt voor je ongezouten verhaal.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Beste Hans.
Je verhalen zijn doorspekt met dit soort zaken.
Ik neem er 1, quote: En dan het verkeer in Thailand, een bron van voortdurende ergernis.
Toegeven aan voortdurende ergernissen maakt je in meer of mindere mate ziek. Accepteren die moeder op de motorbike, tassen met boodschappen aan het stuur, kind voor en achter haar, met de mobiel in 1 hand en de andere hand aan het stuur, laat het los, heb je er niet voortdurend buikpijn van.
Toegegeven, je ervaringen zijn zeer herkenbaar, mogen ook getoond worden, dat is ook Thailand, het andere Thailand is er ook en gelukkig besluit je daar mee.
Wens je meer mooie en minder nare ervaringen toe in het bijna Paradijs.
Groet,
NicoB
Het is inderdaad een totaal andere wereld hier in Thailand. Jij hebt natuurlijk je portie narigheid wel gehad.
Als je nooit in Thailand geleefd hebt. Kun je, je dit niet voorstellen. Maar omdat alles zeer geleidelijk gaat gebeurt het gewoon. Ik heb in Chiangmai vele van dit soort verhalen meegemaakt. Vaak zie je het zelf al van het begin. Maar als je er dan wat van zegt. Zijn de rapen gaar. Maar vaak denk je dat het heel goed gaat met een farang en Thaise vrouw. En dan plotseling hoor je ongeveer de zelfde horror stories zoals hier boven.
En het klopt allemaal die verhalen over het verkeer, blaffende honden,en dubbeleprijzen Familie enzovoort.. Als je in zo een vervelende situatie komt. Ga je vanzelf alles veel negatiever zien. En dan praat je met meer negatieve mensen en word het steeds erger. Komt ook omdat vele farangs niets te doen hebben. Zich vervelen en daardoor nog negatiever worden. Ik zelf heb het gelukkig goed getroffen. Wij hebben een klein resort en dat loopt erg goed. Dat komt omdat 95 % van onze klanten Thai is. Ik heb een goede vrouw die hard werkt en zeer zuinig is. Mijn schoonfamilie zijn allemaal lieve en hardwerkende mensen. Die niets van mij of mijn vrouw nodig hebben. Het is zelfs zo dat als we gaan eten ik of mijn vrouw bijna nooit betalen.
Maar ik erger me zelf toch ook nog vaak aan al die dingen die dagelijks meemaakt. Maar aangezien ik meestal bezig ben maak ik er geen probleem van. Want je kunt het toch niet veranderen. En verder hoop ik
Hans dat je de volgende 10 jaar heel gelukkig en gezond door kan gaan met je dochter.. Succes
Bedankt dat je jouw leerzame belevenissen met ons wilde delen.
“Live Life”.
Rick.
Ja Hans , bedankt voor je Levensverhaal . Het is allemaal waar wat er in Thailand gebeurt maar sommige mannen willen het niet toegeven , die zullen altijd die Roze Bril dragen . Het ga je goed Man !!!!!
Hans,
Ben het met je eens ,er zijn vele maar ook enige positieve dingen in jouw leven in thailand,, maar in ieders leven zijn dit ervaringen die persoonlijk zijn en ook dus zo opgelost worden.
Ik ben nog niet zover ik leef gedeeltelijk in thailand en iedere 3 maandenj ga ik meestal voor 2 of drie maanden naar nederland terug om een beetje aan het klimaat en de andere culturele verschillen proberen te wennen. In de tijd dat ik in nederland verblijf werk ik nog als taxi-chauffeur in amsterdam niet omdat een van de redenendat echt nodig is maar ik wil ook in nederland niet achter de geraniums zitten, als verklaring ik ben 77 en weiger nog steeds om mij oud te voelen, en dat is denk ik een ven de redenen dat ik nog Fit ben en het leven nog steeds zie zitten. Dus een positieve instelling is een goede instelling om ook tegenslagen te overwinnen en door te gaan. Je verhaal heeft mij in zoverre getroffen dat het echt is en geen farce.Veel voorspoed en succes in de rest van je leven.
In Nederland heeft iedereen de mond vol over integreren.
Iedereen praat erover en bijna geen buitenlander integreert werkelijk.
In Thailand is dit hetzelfde.
Iedereen kijkt naar Thailand met een buitenlandse blik.
Maar probeer eens naar de samenleving te kijken met een Thaise blik.
Moeilijk niet?
Voor mij, als ik alles lees ,was de prijs te hoog om een plons te kunnen nemen in het zwembad van je moo baan.Ook het dagelijkse fietstochtje, was gezien de meestal chaotische verkeers toestanden,die je zelf ook zo beschrijft,voor mij geen werkelijk plezier. Afgezien van de wintermaanden zou je een dagelijks fietstochtje in Nederland,een stuk veiliger kunnen genieten,zodat ook hier Thailand niet werkelijk overtuigend is. Het enigste voordeel wat ik zie in een moo baan is het feit,dat men hier meer gebonden is aan regels,die de woon kwaliteit ondersteunen kunnen. Het nadeel van een moo baan is dat je al deze eventuele regels, en voordelen moet verdedigen door het plaatsen van muren,en een constante bewaking, zodat het voor velen lijkt op een gevangenis. Ook al wilde je het niet hebben over de corruptie,omdat het verrotte ambtenarenkorps,zo jij dit noemt,bij iedereen bekent is,geef je toch te kennen,dat ook dit negatief is. Ook het feit dat je goed moet oppassen met kritiek aan de politiek,en andere personen die hun gezicht verliezen kunnen,dwingen farangs die hier functioneren willen,tot het ondergaan van een eigen persoonsverandering,en het opgeven van vrijheden,die voorheen normaal waren. Ook mag je in Thailand eigenlijk nooit de vraag stellen,naar het waarom,en moet om het feit dat je graag blijven wil,het meeste accepteren. Verder heb je als farang de plicht je iedere 90dagen te melden,en moet om recht van blijven te hebben beschikken,over voldoende inkomen,of banksaldo,zodat je alleen anderen hulp bieden kunt,maar er zelf nooit om vragen hoeft. Misschien ben ik veelste kritisch of te realistisch, dat ik niet de moed heb alle schepen achter mij te verbranden om voorgoed te immigreren,te meer ik ook geen vertrouwen heb in de huidige politieke situatie. Ik bewonder het eerlijke artikel van Hans Bos,omdat hij ook de moed gehad heeft,de vele negatieve dingen te noemen,alleen mijn roze bril is alleen geschikt voor een tijdelijke vakantie,en veelste doorzichtig om hier voorgoed te wonen. Ik hoop dat Hans hier gelukkig blijft,en dat hij nog lang van zijn kind,en nieuwe partner genieten mag.
Die ‘roze bril’ wordt veelal gedragen door mannen die een of meerdere mislukte relaties cq (v)echtscheidingen achter de rug hebben, veelal ook door mannen die in ‘farangland’ niet of nauwelijks een damesfiets kunnen versieren.
Na een (jonge) Thaise dame van 50 kg met reebruine ogen en lang sluik zwart haar ontmoet te hebben wordt men dikwijls bevangen door de zogenaamde ‘Thailandkoorts’, alles wordt geïdealiseerd en vanaf dat moment deugt er niets meer aan het thuisland, alles is mooier en beter in Thailand, met name de Nederlandse vrouwen zullen het moeten ontgelden, die zijn allemaal overgeëmancipeerd en als er dan toch iets negatiefs over Thailand valt te melden dan wordt het gauw maar al te graag vergoelijkt en of weggewuifd want ach wat maakt dat uit, dat gebeurt immers toch ook in Nederland alsof het dan minder erg is.
Aan de andere kant is het ook wel weer opvallend grappig te noemen dat in gesprekken met landgenoten die zo inhakken op het thuisland zij vaak wel even de Thai willen verbeteren en opvoeden hoe het allemaal beter kan want ‘zó doen wij dat in Holland’.
Laten we het er op houden dat beide landen van elkaar kunnen leren, beide hebben hun voor- en nadelen. Tel onze zegeningen, wees blij met wat we hebben door niet zo te klagen en te zeuren op hetgeen we niet hebben, zo eenvoudig kan het zijn.
Compliment voor je openhartige verhaal.
Ik reis op dit moment voor de derde keer in anderhalf jaar door Thailand en ben vandaag (met mijn Nederlandse vrouw, dus rozebrilloos) per huurauto van Udon Thani naar Buriram gereden. Heftige regenbuitjes onderweg, veel gaten door weggeslagen stukken asfalt op sommige wegen, maar het constante afgeven op het verkeer hier in Thailand op dit blog begint me toch wel te irriteren. Of ik nu door Bangkok rijd, op drukke snelwegen of de gravel roads rondom Chiang Rai – de Thai lijkt gek op zijn (relatief dure) auto en scooter en is er in veel gevallen op aangewezen. Voor de lol aan gort rijden is er niet bij en gebrek aan opleiding noopt tot goed uitkijken. Het verkeer werkt simpelweg anders, maar niet per definitie slechter.
Rijden in Thailand vergt inzicht in verkeerssituaties, anticiperend rijgedrag en vooral een geven-en-nemen instelling. Alle drie zaken die veel Nederlandse automobilisten niet eigen zijn. Het asociale en vooral agressieve rijgedrag wat ik in Nederland zie, kom ik hier niet tegen. Ritsen van drie banen naar één terwijl er ook nog twee stromen invoegend verkeer zijn… In Nederland ondenkbaar dat dit zonder getoeter, snijden en middelvingers goed gaat, terwijl ik het hier vanmiddag probleemloos een paar keer zag gebeuren.
Overal zijn er wegmisbruikers, dronkenlappen en stoere mannetjes die teveel risico nemen, maar is met z’n vieren op een scooter zitten nu echt zoveel gevaarlijker dan in een spijkerbroek en T-shirt met 180 km/u op de motor tussen een file door over de A4 scheuren…?
” Het verkeer werkt niet per definitie slechter”.
27000 doden per jaar in het verkeer tegenover 500 in Nederland.
Het gevaarlijkste land qua verkeer in de wereld, na Namibie.
Laat mij niet lachen. Ik ben elke avond blij hier als ik zonder kleerscheuren thuiskom, en ik woon niet eens in Bangkok!
Het valt me op dat mensen die hier niet permanent wonen een totaal andere kijk op het rijgedrag in Thailand hebben. Thailand staat niet voor niets in de top 3 voor de meeste verkeers doden. Rij maar eens tussen 17.00 en 19.00 uur. Ik woon in een klein dorp. Maar iedere dag zijn er om die tijd gemiddeld wel 4 a 5 ongelukken. Meestal veroorzaakt door drinken na het werk. Als ik naar de stad rij ( Chiangmai ) een rit van 75 km gebeurt het wel eens dat ik geen ongeluk tegenkom. Maar vaker zie ik er wel 2. En vaak onverklaarbaar. Auto op zij kant op een kaarsrechte weg. Veel te zwaar geladen pick ups die in een bocht gewoon omvallen omdat de lading gaat schuiven. Dubbeldekker bussen die s’ nachts door veelste hard rijden, ook uit de bocht vliegen.
Met zijn vieren op een scooter, dikwijls dan ook nog pappa, mamma en twee kinderen, de oudste nog een kleuter voorop en de jongste vaak nog een baby in de luiers ‘veilig’ achterop in de armen van mamma vergelijken met een hardrijdende motorrijder impliceert toch wel degelijk dat je een bril op hebt (ondanks het niet hebben van een Thaise schone) met wel hele diepe donkerroze glazen.
Dag Hans,
Met aandacht heb ik je artikelen de afgelopen dagen gelezen. Nu gaan wij in februari volgend jaar goed om ons heenkijken waar wij eventueel willen blijven. Zo hebben wij ook Cha Am op ons lijstje staan. Een week of wat geleden heb ik een oproep gedaan op dit forom om in contact te komen met geemigreerden. Zouden wij met jou ook een afspraak kunnen maken om eens onder het genot van een drankje eea door te nemen. voor ons is alles nieuw, behalve dat we al voor de 5e keer in Thailand zijn.
Hoor graag van je,
Ben
email: [email protected]
mochten anderen dit lezen, schroom niet. Wij komen graag in contact met mensen die nu in Thailand wonen. Wij komen in: Chian Mai, Phuket, Krabi, Cha Am en Bangkok.
Beste allemaal,
Ik heb een typfout gemaakt, Cha Am moet zijn Hua Hin.
Groet,
Ben
Helaas staat veiligheid niet hoog aangeschreven in het verkeer in thailand. Automobilsten halen in totaal onoverzichtelijke bochten gewoon in. Het ergste is nog dat 70% pas de verlichting aandoet als het pikke donker is. Dus nooit inhalen bij zware regenval of tussen zonsondergang en totaal donker. Want dan speel je met je leven En nee er wordt niet met lichten geknipperd of getoeterd, omdat er al diverse doden zijn gevallen. .Mooiste zijnde u turns.moet je voorstellen dat dit op de nederlandse snelwegen is, vaak sta je ineens stil. Ze hebben in thailand hun rijbewijs bij een pakje boter gekregen
Jammer dat je toch weer een klacht wil uitdelen aan de zorgverzekeraars m.b.t uitgeschrevenen. Wat mij betreft mag dat heus ook wel gelijk getrokken worden met niet-uitgeschrevenen, daar niet van.
Houd mij ten goede gun het een ieder van harte echter dat ruim van te voren willens en wetens en dan de keuze maken te vertrekken met die wetenschap als nadeel ligt geheel bij je zelf. Kortom vertrekken cq uitschrijven is een keuze, géén plicht.