Cursus overleven op de chaotische wegen van Thailand

(Praweena Kunjaetong / Shutterstock.com)

De wegen van Thailand, zo wordt vaak gezegd, bieden de ultieme rijervaring voor wie zijn leven een beetje op spanning wil zetten. Ze hebben alles: snelheid, chaos, en het altijd aanwezige gevoel dat elke rit je laatste kan zijn. In Thailand geldt de verkeerswet voornamelijk als een soort vrijblijvend advies, net als de waarschuwing “de soep is heet” in een restaurant – je kunt het negeren, maar de gevolgen zijn voor eigen risico.

Het begint al bij het snelheidsgevoel. Hier lijkt snelheid niet een kwestie van kilometers per uur, maar eerder van een filosofie: hoe sneller, hoe beter. De gemiddelde chauffeur in Thailand rijdt alsof hij wordt achtervolgd door een roedel hongerige honden, en dat geldt niet alleen voor auto’s. Ook op motorbikes wordt er gerust met tachtig kilometer per uur door smalle straatjes gescheurd, vaak zonder helm, want die verpest alleen maar je kapsel. Helmloze bestuurders hebben trouwens vaak een goed excuus: “het is te warm,” zeggen ze dan. Blijkbaar is het idee om je hersenen te koken onder een helm erger dan ze te verspreiden over het asfalt.

Dan is er nog het drankrijden, een nationale sport op zichzelf. De Thais houden van een feestje, en waarom zou je je laten beperken door iets triviaals als een rijverbod wanneer je net een fles whisky achter de kiezen hebt? Op zaterdagavond veranderen sommige wegen in een soort spelshow waarin bestuurders moeten slalommen tussen obstakels – de obstakels in kwestie zijn andere auto’s, voetgangers, en af en toe een willekeurige kip. De enige bescherming die je hebt, is de hoop dat de boeddhistische amulet aan je spiegel sterker is dan je gemiddelde airbagsysteem.

Wat voetgangers betreft, moet je jezelf beschouwen als een soort potentieel doelwit. Er is een theorie dat zebrapaden in Thailand eerder decoratief zijn – ze sieren de straten, maar hebben verder weinig functionele waarde. Ze zijn net als verkeersborden: er voor de sier, niet om je aan te houden. Oversteken doe je hier in een soort zen-toestand, waarbij je jezelf ervan overtuigt dat het universum voor je zal zorgen terwijl je langs ronkende auto’s en razende motorbikes laveert.

En dan is er de politie. Nu wil ik niet al te cynisch klinken, maar de gemiddelde Thaise agent lijkt een voorkeur te hebben voor het oplossen van zijn eigen financiële problemen boven het handhaven van de verkeersregels. Ik herinner me een keer dat ik aan de kant werd gezet voor een zogenaamde “snelheidscontrole.” Mijn snelheid was inderdaad een beetje hoog, maar ik reed op dat moment achter een vrachtwagen die met exact dezelfde snelheid voortploegde. De agent glimlachte vriendelijk en legde me uit dat ik een boete kon betalen. “Maar,” zei hij, “als u nu direct betaalt, krijgen we het snel afgehandeld.” Hij maakte geen geheim van de mogelijkheid om de ‘officiële’ procedure te omzeilen door hem een paar bankbiljetten toe te schuiven. Uiteindelijk betaalde ik mijn ‘boete’ in contanten – een ervaring die ik zou omschrijven als een cultureel uitwisselingsprogramma met een duidelijke financiële component.

En toch, ondanks de chaos, de waanzin en het tastbare gevaar, zit er een soort perverse charme in het Thaise verkeer. Het is alsof je meedoet aan een live-action versie van Mario Kart, maar dan zonder schildpadden of bananen. Je moet voortdurend alert zijn, elke minuut improviseren en hopen dat de wetten van de fysica vandaag even een oogje dichtknijpen. En als je dan eenmaal veilig je bestemming hebt bereikt, besef je dat je iets hebt overleefd wat in een ander land een attractieparkrit zou heten.

Dus, mocht je ooit besluiten om de wegen van Thailand te trotseren, doe jezelf een plezier en koop een amulet bij de lokale tempel, draag een helm – ook al is het heet – en maak vrienden met je lokale agent. Je zult ze nodig hebben.

Over deze blogger

De Expat

De Expat (66) woont al 17 jaar in Pattaya en geniet van elke dag in het land van melk en honing! Vroeger werkzaam in de wegen en waterbouw, maar het grillige weer in Nederland ontvlucht. Woont hier met zijn Thaise vriendin en twee honden net buiten Pattaya, op 3 minuten loopafstand van het strand. Hobby's: genieten, uitgaan, sporten en met vrienden filosoferen over voetbal, Formule 1 en politiek.

Lees hier de laatste artikelen

Oudere postings van deze blogger

• Column21 december 2024Column – Decibel Dystopie: De Bars van Pattaya
• De Expat19 december 2024Column – TikTok als valstrik om kwetsbare meisjes de prostitutie in te lokken
• Column17 december 2024Column – Farang, een wandelende zak geld op slippers
• Column15 december 2024Column – Over Thaise tienermeisjes die moeder worden