Els van Wijlen verblijft met haar man ‘de Kuuk’ in op Koh Phangan. Haar zoon Robin heeft een coffee cafe geopend op het eiland.
Van onze misdaadverslaggeefster: Petra R. de Vries
Als misdaadverslaggeefster Petra R de Vries, verblijf ik regelmatig inThailand, het land van de glimlach. Thailand is ook het land waar, volgens menigeen, corruptie diep verweven is met de cultuur.
Graag uw aandacht voor het volgende bizarre verhaal met mijn beste vriend JV te W&A (alias dK) in de hoofdrol. Hij vliegt naar het land van de glimlach alwaar hem het lachen al snel vergaat.
Mijn beste vriend heeft een huis in Thailand; dientengevolge reist hij slechts met handbagage met daarin o.a. medicijnen en een nieuwe iPhone; het verjaardagscadeau voor zijn in Thailand woonachtige zoon. Op het vliegveld moet hij tot zijn grote schrik, bij de douane 7400 baht “boete” betalen voor de invoer van zijn medicijnen. Het meegebrachte medicijnenpaspoort wil de douanebeambte niet zien; betalen of naar de gevangenis, zo wordt gedreigd.
U begrijpt dat mijn beste vriend als de wiedeweerga naar het dichtstbijzijnde pinapparaat spurt, zijn bagage in allerijl achterlatend in het kantoortje van de douane. Hij pint de benodigde bahtjes en overhandigt die met trillende handen aan de (mijns inziens en naar alle waarschijnlijkheid ook uws inziens corrupte) douanebeambte, in de hoop uit de gevangenis te blijven.
Het is uitermate typerend dat de douane genoegen neemt met 7000 baht; achteloos worden 400 baht teruggegeven aan mijn geïntimeerde en nog nahijgende beste vriend. Ondanks alles heeft JV te W&A nog wel de tegenwoordigheid van geest om naar een kwitantie te vragen, maar als de betreffende beambte hem nogmaals dreigt met de gevangenis, kiest hij, volkomen begrijpelijk, eieren voor zijn geld en verlaat hij ontdaan en teleurgesteld het vliegveld.
Tussen het scanapparaat en de uitgang van het vliegveld zitten slechts enkele minuten, maar voor mijn beste vriend laten deze enkele minuten een onuitwisbare indruk achter. Hij realiseert zich steeds meer dat hij met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid het slachtoffer is geworden van een typisch geval van corruptie.
Thuisgekomen wil hij, in mijn bijzijn, de iPhone aan zijn zoon overhandigen, maar dan komt hij tot de verbijsterende ontdekking, dat dit mooie cadeau ook uit de tas is verdwenen. Na ampel beraad besluiten mijn beste vriend en ik tot actie over te gaan. Laat ons de corruptie een halt toeroepen. Laat ons voorkomen dat anderen ook het slachtoffer worden van deze douanebeambte.
We hebben een missie!
De dichtstbijzijnde toeristenpolitie maakt een in het Thais geschreven verklaring, waarmee we aangifte kunnen gaan doen op het politiebureau.
Een paar dagen later ga ik, Petra R de Vries samen met mijn beste vriend JV te W&A (alias dK) met 1 scooter op de Ferry en varen we strijdlustig en vol goede moed naar de plek des onheils. Ik zal alles doen wat in mijn vermogen ligt om mijn beste vriend met raad en daad bij te staan. En dat is, al zeg ik het zelf….best een hele hoop.
Via het politiebureau, naar het vliegveld, alwaar we bij de douane komen. Er komt een baas, en dan nog een en dan nog een en langzaam maar zeker klimmen we naar de top van de hiërarchie. Uiteindelijk zitten we met nog 4 douanebeambten oplopend in rang, in de auto op weg naar het hoofdkantoor van Customs.
Binnengekomen op het hoofdkantoor wait (= thaise buiging) iedereen diep naar onze groep. Als de hoogste baas binnenkomt (een dame van mijn leeftijd) loopt ze direct op mij toe en biedt haar welgemeende excuses aan.
Namens iedereen verontschuldigt zij zich, ze vindt het oprecht vreselijk wat ons is overkomen. De schaamte is enorm en welgemeend, dat is ons wel heel duidelijk. We voelen ons zowaar een beetje ongemakkelijk, dit hadden we niet zien aankomen.
Blijkbaar zijn de camerabeelden bekeken en conclusies getrokken. De betrokken douane beambte is streng gestraft, hij werkt niet meer op het vliegveld. Ons doel is bereikt!!
Als vervolgens gevraagd wordt of we geholpen zijn met een nieuwe iPhone, zijn we zeer blij verrast, dat hadden we in onze stoutste dromen niet kunnen bevroeden.
Onze verbazing bereikt een hoogtepunt als er ook nog eens 7000 baht contant aan mijn beste vriend overhandigd wordt, nogmaals met excuses.
De hoogste baas neemt mij volkomen onverwacht in de arm en samen lopen we naar de uitgang. Onderwijl kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze mij herkent. Niet geheel ondenkbaar, ik heb per slot van rekening een grensoverschrijdende reputatie als misdaadverslaggeefster. Er volgt een ontroerend afscheid, nogmaals met excuses.
Vervolgens gaan we naar het winkelcentrum alwaar de 4 douane beambten een spiksplinternieuwe iPhone kopen, waarna we breed lachend met z’n allen samen met de iPhone op de foto gaan.
Dan naar het vliegveld, waar we afscheid nemen van onze vrienden van de douane.Nogmaals handen schudden en excuses. We stellen ze gerust, de zaak is naar tevredenheid en boven verwachting afgehandeld verdere acties onzerzijds zullen uitblijven.
De afhandeling van deze onverkwikkelijke zaak heeft veel tijd gekost. Vol gas gaan we richting de laatste Ferry.
Met google maps in de ene hand en het plastic tasje met de nieuwe iPhone in de andere hand stap ik achterop en JV te W&A scheurt zo hard hij durft naar de Pier. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat we ons niet aan de maximumsnelheid hebben gehouden. Als ervaren navigator houd ik natuurlijk nauwlettend de tijd en de te volgen route in de gaten
…mijn beste vriend loopt in
….we gaan het halen.
Wat een dag……, zelfs voor uw misdaadverslaggeefster zijn de gebeurtenissen van de afgelopen dag op zijn minst bijzonder te noemen.
Nog 3 km en dan zijn we er.
En dan……. rijden we lek.
Een onverwachte dramatische wending in dit verhaal….. een lekke band en de pier is nog 2 km over 10 minuten vertrekt de boot.
Ik moet eraf, mijn beste vriend zegt dat ik naast de scooter moet rennen ….ik ben te dik voor een lekke achterband……. Eerlijk is eerlijk, sinds ik niet meer op TV kom, is het sporten er een beetje bij ingeschoten….bovendien ben ik er niet op gekleed.
Op m’n teenslippertjes, met plastic tasjes in de hand en de conditie van een maggieblokje ren ik zo hard ik kan…..
Na 25 meter vindt mijn beste vriend het genoeg….Stap maar op zegt hij, dit werkt niet.
Langzaam glibberen we op een lekke band richting de pier. Geheel tegen de verwachting in komen we ruim op tijd. Het feit dat de boot ruim een uur vertraging heeft, speelt hierin wellicht een rol.
Mijn beste vriend en ik besluiten van de nood een deugd te maken en zetten de feiten onder het genot van een hapje en een drankje nog eens op een rijtje.
Ik kan niet anders dan concluderen dat de douane deze delicate zaak zeer professioneel en doortastend heeft opgelost. Zonder mijn rol als misdaadverslaggeefster met wereldwijde reputatie in deze zaak te bagatelliseren,
kan ik stellen dat vooral dankzij de toeristenpolitie en de douane een stap voorwaarts is gemaakt bij de aanpak van corruptie in Thailand. Iets om trots op te zijn.
Met een glimlach op mijn gezicht sluit ik dit dossier.
Over deze blogger
- Ik ben Els (1963) en sinds 2015 woon ik deels in Nederland en deels op Koh Phangan. Ik heb een vriend in Nederland en ik ben (reserve) moeder voor mijn kinderen. Ik werk regelmatig nog een paar uurtjes als VA voor de financiële administratie. Op Koh Phangan begint mijn dag met een lekker ontbijtje en goede koffie bij Bubba’s in Baantai, een van de koffie- en brunch zaken van mijn zoon. Ik hou van eenvoudig leven, luieren in de hangmat, kleurrijke mensen, de natuur, scooterrijder, zwemmen en dansen.
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand4 november 2024Het pak
Leven in Thailand12 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: Nog een keer ff bellen
Leven in Thailand3 oktober 2024Geland op een tropisch eiland: ff bellen
Leven in Thailand21 september 2024Geland op een tropisch eiland: Tijd over
Ik ben van mening dat je – als je over dit soort zaken schrijft, en zeker als misdaadverslaggeefster – de juiste terminologie moet kiezen. Dood door schuld, doodslag en moord zijn ook niet van hetzelfde kaliber. Vraag het maar aan Peter R.de Vries.
Dit relaas heeft niets, maar dan ook niets met corruptie te maken. In het geval van het betalen voor de meegebrachte medicijnen (opgenomen in het medicijnenpaspoort) gaat het om afpersing, in dit geval door een douane-ambtenaar. In het geval van de iPhone gaat het om diefstal, vermoedelijk ook door een douane-ambtenaar.
Ahhhhhhh, daar legt u even fijntjes mijn zwakke puntjes bloot….uw kennis van de misdaadterminologie reikt ongetwijfeld vele malen verder dan mijn kennis hiervan. Uw mededeling wordt met enig schaamrood op de kaken ter kennisgeving aangenomen. Vriendelijke groet van Petra R. de Vries.
Zeer geachte en bovenal zeer bittere strijdster tegen corruptie en alle andere kwaad,
Dat hogergenoemde heer Chris, de humor van je verhaal niet inziet is niet ons probleem!
Wij als “farangs” kunnen je niet genoeg dankbaar zijn!
Meer van jouw soort en onze nachtrust zal wel niet langer zijn maar toch een nog groter stuk veiligheidsgevoel geven.
Ik althans ben je eeuwig dankbaar! 🙂
Er is geen enkele redden voor schaamrood op je kaken, beste Els. Ik zal je helpen.
De meest omvattende definitie van corruptie is deze: ‘Het misbruik maken van publieke macht (door een politicus, een (douane)ambtenaar, politieman-of vrouw etc) voor persoonlijk, privaat gewin.’
Dus in jouw geval was het wel degelijk corruptie! Je had gelijk, Ga rustig slapen!
Blijf doorvechten tot de corruptie in Thailand geheel verdwenen is! En dan krijg jij de ACNP (Anti-Corruptie Nobel Prijs) !
Beste Tino,
Hartelijk dank voor uw uiteenzetting.
Ik heb heerlijk geslapen.
Petra R de Vries
Hallo Els,
Zoals je ziet kan je niet iedereen gelukkig maken.
Maar wij hebben genoten van je verslag en je hebt een wereld trant van schrijven.
Wij “zien” ook nog steeds een lijk voor je ramen hangen.
Ga door met die enige verslagen, want veel mensen zullen er van genieten zoals wij.
LOUISE
Ik hoop dat zoon Robin ook niet gesjoemeld heeft met de Thaise wet toen hij een coffee cafe opende. Ik heb altijd begrepen dat je als buitenlander in Thailand eigenlijk nog geen rijstkorrel mag oogsten. Overigens zal ik er graag eens een kopje komen drinken.
Als je een thaise company opricht en dan een workpermit aanvraagt dan mag je gewoon koffie of andere zaken verkopen.
Een raar verhaal wat lijkt op zo maar een verhaal, niet gebaseerd op een echte gebeurtenis.
25 jaar geleden stond ik op Don Muang voor een douane beambte met een gloednieuwe, professionele Vitus Racefiets in een speciaal gemaakte tas met reserve wielen en kleding. Ik had hem bij me om zelf te gebruiken. Er zijn wel vaker mensen met fiets aangekomen om in Thailand ond te fietsen. Maar ik kwam er niet weg. Eerst vroegen ze 700 Dollar te betalen want ze realiseerden ook wel dat het een duur exemplaar was. Na mate Don Muang leegstroomde, kwamen er meer ambtenaren bij me. Er werd flink gedicusseerd en ik onderhandelde totdat men met 200 Dollar genoegen nam. het zat mij helemaal niet lekker maar wat kon ik doen? Ik was blij dat ik er weg kwam en de fiets nog bij me had. Ik heb geen betalingsbewijs gekregen. Het bedrag was zo maar ‘uit de lucht gegrepen’ en waarschijnlijk onder aanwezige ambtenaren gedeeld. Dat was dus ‘afpersing’.
Als alle reisbureaus in NL standaard een tel nr voor dit soort gevallen meegeven (toeristenpolitie 1155 of desnoods tel nr NLse ambassade in BKK)…
Zodra je je tel pakt en zegt dat je 1 van beide gaat bellen… moet je eens zien hoe snel je door mag lopen!
Ik werd ooit ergens in Jomtien aangehouden (op de brommer) door een agent die (nadat ik mijn rijbewijs getoond had) ook mijn paspoort wilde zien. Toen ik dat niet kon, gaf hij signalen dat ik kon doorrijden als ik “hem happy zou maken met 200 baht”. Ik pakte mijn telefoon en zei dat ik mijn advocaat ging bellen…. mocht meteen doorrijden.
Helaas heb ik geen positieve ervaringen met de toeristen politie in Pattaya.
Noch telefonisch 1155 , noch concreet een paar keer persoonlijk op het buro., waar
ze je aanhoorden en om vervolgens mede te delen dat ze niets konden doen.
Zelfs geen verklaring op papier willen opmaken.
Deze keer liep ik gewoon door bij ‘nothing to declear’ met een grote plasic tas met voor 90 dagen o.a| Irbesertan, Simvastatine, Lyrica, Pantoprazol, Acetylsalicylzuur, Allopurinol. Colchicine. Ik had een doktersverklaring en brief van de Apotheek bij me. Het is heerlijk om gewoon door te kunnen lopen.
Ik zit nu in Chiangsean en heb een apotheek bezocht die de opdracht hebben om de medicijnen elke 90 dagen aan mij te leveren. Ze hebben kopietjes van de doktersverklaring en apotheek gemaakt. Ik ben benieuwd waar ze mee an komen en wat het gaat kosten? Ik heb in 26 jaren al heel veel meegenomen naar Thailand wat ik misschien even had moeten aangeven maar ik loop altijd gewoon door zonder problemen.
Ik heb zonet het artikel en de reakties gelezen.
Voor mij vallen corruptie en afpersing onder dezelfde misdaad. Je moet corrupt zijn om anderen af te persen. Deze eigenschap en die daad vinden wij ontegensprekelijk terug in dit verhaal.
Els, mijn oprechte felicitaties! Je moet maar durven wat jij hier gepresteerd hebt. Want douane-ambtenaren beschuldigen van misdaad houdt volgens mij toch een heleboel risiko’s in. Je bent in hun ogen ook een farang, wat volgens mij ook betekent dat je vertrokken bent vanuit een veel zwakkere positie.
Die camerabeelden hebben jou ook ongetwijfeld veel geholpen, want dat was HET bewijs dat jouw verhaal klopte. Daarnaast had je ook het geluk dat het hoofd van Customs een eerlijke dame was. Dat had ook anders kunnen geweest zijn.
Ik vind absoluut dat je hier terecht trots mag zijn op jezelf. Prachtig werk! Ik ben blij dat je deze ervaringen met ons (de lezers van Thailandblog) gedeeld hebt. Als farang vind ik het prachtig dat wij eens kunnen lezen, dat een corrupte douane-ambtenaar dankzij jou als farang eens een gepaste straf gekregen heeft. Ik ben ervan overtuigd, dat dit maar zeer zelden voorkomt en dat er voor de meeste farang-toeristen niks anders opzit, dan ook de corrupte ambtenaren te gehoorzamen…
Nee, je moet niet corrupt zijn om iemand af te persen. je moet wel slecht zijn. Corrupt is als je met een andere partij willens en wetens en met wederzijdse voordelen samenspant en een derde partij (die er niks van weet; kan ook de samenleving als geheel zijn) verliest. Voorbeeld: het afkopen van een bekeuring bij de verkeerspolitie: beide partijen zijn corrupt. Een moordenaar die een politie-agent betaalt in geld of goederen om bewijzen te verdonkeremanen of zaken te ‘vergeten’ of op zijn beloop te laten: beide corrupt. Zie het voorbeeld van vandaag van de politiecommissaris in Chiang mai.
Een politie-ambtenaar die je mee naar het bureau neemt en je daar tegen je zin of met dreiging van ergere dingen laat betalen voor zaken die je niet gedaan hebt: afpersing. Geen corruptie.
Zie de definitie van corruptie in een reaktie van Tino Kuis hierboven.
Beste Rentenier,
Een raar en waar verhaal.
Hartelijke groet van J.V.uit W&A
Superverhaal! Leuk om te lezen en respect voor je inspanningen! Mijn broodbakmachine kwam ook met.moeite het Thaise land in. Wat word je even klein dan bij de douane. Die toeristenpolitie is een goeie tip, al meer mensen positief over gehoord.
Een goed artikel. Hier op het vliegveld van Phuket willen ze van alle passagiers die door de
douane gaan 100 of 200 B. hebben. Het is hier ontzettend corrupt. Jammer.
Die 200 Baht is een nieuwe taks die onlangz is ingevoerd. Heeft in de kranten gestaan.
Nog nooit van gehoord en hier in Chiang Mai ook zeker niet van toepassing.
Heb je een linkje?
Petra, hoe kunnen we je bereiken als we van jouw diensten gebruik willen/moeten maken?
Beste Jan, hiervoor kunt u het beste contact opnemen met mijn manager.
https://www.facebook.com/somethingels1
Vriendelijke groet, Petra R. de Vries
Een handige tip, zeg gewoon nee en vraag naar de verantwoordelijk chef, dan heb je totaal geen problemen. In de gevangenis gooien van een farang midden op het vliegveld gebeurt niet zonder meer.
En anders ga je gwoon opnieuw in de volgende rij staan en vertel je bij de collega dat je je paspoort terug wil .
Succes, laat je niet intimideren
Ruud
Dit is duidelijk afpersing, geen corruptie. Corruptie is een synoniem van omkoperij (of evtl. omkoopbaarheid). Zoals hier eerder geschreven zijn daarbij 2 partijen voor nodig. Afpersing is iets willen verkrijgen door te dreigen met geweld (in dit geval een gevangenisstraf) of het onthouden van iets, zoals een visum.
Zo simpel is het. Farangs spreken altijd van de corruptie in dit land , maar wij krijgen daar zelden mee te maken. Met afpersing daarentegen wel. Teamoney=afpersing. Hogere toegangsprijs voor falang = (schaamteloze) discriminatie.
Maar wat Ruud zegt is ook waar: laat je niet zomaar intimideren. Het geval van de man in het verhaal leert ons ook dat we niet meteen naar de ATM moeten rennen. Gewoon voet bij stuk houden. Ze kunnen je heus niet in de gevangenis stoppen als je niets fout hebt gedaan. Voor mij toont dit verhaal vooral de zwakte van het slachtoffer (met begrip) en zet het de “heroische” actie van schrijfster in de verf.
Wat de lekke band er verder mee te maken heeft ontgaat mij volledig. Het enige dat ik daarvan onthoud is dat Petra R. De Vries die ik (als Vlaming) niet ken, in mijn beeld een dikke vrouw is. Had je beter niet geschreven, Petra.
Beste Tom, ken jij, als Vlaming, die “wereldberoemde” figuur niet? Dar is vast een groot gat in onze Vlaamse cultuur. Zelfs op de luchthaven van Surathani is deze figuur gekend. En deze luchthaven ontvangt dagelijks werelberoemde, zeer invloedrijke figuren. Je voorstelling van Petra, als een dikke vrouw, is ook een beetje fout want deze vrouw bestaat niet. “Petra R. de Vries” is de “FICTIEVE Zus” van Peter R. De Vries. Dus een niet bestaand personage. Els, de schrijfster van dit verhaal, kruipt zelfs in de huid van de niet bestaande Petra. Els schrijft in de ‘ik” vorm. . Dat is trouwens ook te merken aan de reacties, gericht aan “Petra” waar Els steevast op antwoordt. Net als het personage fictief is, is ook het ganse verhaal fictief.
In de eerste plaats zie ik je daar al staan, als farang, op je slippers, aangekomen per scooter, en ook nog ontvangen te worden, met de grootste eer, door de douane. Van hoger bureel naar hoger bureel, wetende dat er op de kleinere luchthavens amper één duanekantoortje is. Dan ook nog op één dag zo een zaak tot in de details geregeld krijgen met zelfs terugbetaling van het onterecht geinde bedrag met er bovenop nog een Iphone te gaan kopen in de winkel…. ??? Dat zal zeker niet in Thailand geweest zijn, daarvoor ken ik dit land een klein beetje te goed.
Maar goed, ik heb genoten en goed gelachen met dit verhaal, je moet er als schrijfster maar op komen om het, dan nog bij bepaalde mensen, als geloofwaardig te laten overkomen. Hopelijk zijn er, in echte omstandigheden, niet teveel mensen die hun hoop op zo een afwikkeling stellen want ze zullen heel erg ontgoocheld zijn, tenzij ze ook ook een “wereldberoemde” figuur in Nederland zijn.
Hoe is het mogelijk dat, aan de reacties te zien’ er zeer weinig mensen de humor van dit verhaal inzagen???
Ook de antwoorden van Els waren fantastisch! “Els” heeft waarschijnlijk nog het meest genoten!
Ik wacht op het volgende, waarschijnlijk nog een meer bloedstollend, verhaal van deze knappe schrijfster!
Beste Lung Addie,
Graag verwijs ik u naar bovenstaande reactie van J.V. uit W&A.
Voor meer info of details, gelieve contact op te nemen met mijn management: https://www.facebook.com/somethingels1
Vriendelijke groet, Petra R. de Vries