Charly in Udon (6): Terugzien op een jaar in Thailand

Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Sinds een aantal jaren woont hij in een resort, niet ver van Udonthani. In zijn verhalen probeert Charly met name meer bekendheid te geven aan Udon, maar gaat hij ook in op andere zaken in Thailand.

Charly in Udon (6): Terugzien op een jaar in Thailand

Het is weer oktober. Wat vliegt de tijd toch voorbij. Oktober betekent dat het einde van het regenseizoen in zicht is, dat de rijst geoogst kan worden, dat hopelijk dit jaar het hoogseizoen voor de Thaise ondernemers weer begint en weer eens echt body krijgt, zoals een aantal jaren geleden, en dat ik weer een jaartje ouder ben geworden.

Met betrekking tot het Thaise hoogseizoen, normaliter van november tot en met februari, ben ik niet zo optimistisch gestemd. Afgaand op het vorige “hoogseizoen” vrees ik het ergste voor de komende maanden. Vorig hoogseizoen, van november 2018 tot en met februari 2019, was in Udon in ieder geval bar en boos. Bijna geen toerist te bekennen. En in feite is er geen enkele reden om aan te nemen dat het dit jaar beter zal zijn. In tegendeel zelfs. In vergelijking met vorig jaar is de Thaise baht weer sterker geworden, of de euro zwakker zo je wilt. Betekent dat je voor een euro nu ruwweg 15% minder baht krijgt. Dat zal de potentiele Thailand bezoeker niet zijn ontgaan. Andere Aziatische oorden, zoals de Filipijnen, Cambodja, Laos, Vietnam en ook China worden mede daardoor door toeristen in sterkere mate overwogen.

Als de trend, die 1-2 jaar geleden werd ingezet, zich dit jaar voortzet vrees ik het ergste voor veel Thaise middenstanders hier in Udon (maar ook in de rest van Thailand, in de bekende toeristen plaatsen zoals Pattaya, Phuket, Chiang Mai en Bangkok). Met name voor de kleinere hotels, hostels, bars, restaurants en massagesalons. De grotere hotels kunnen nog overleven door hun zakelijke clientèle uit het bedrijfsleven en de overheid, met name uit het Thaise leger. Vooral de restaurants met hoge vaste lasten in de vorm van salarissen, huur en elektriciteit zullen het erg moeilijk krijgen.

De barcomplexen Day and Night and Nutty Park worden nu al geconfronteerd met leegstand, simpel weg omdat eigenaren/pachters de kosten niet meer kunnen opbrengen, vanwege de niet of bijna niet aanwezige opbrengsten. Een wandelingetje door Day and Night levert uitsluitend wanhopig kijkende animeermeisjes op die je naar binnen proberen te trekken, in de hoop dat je een drankje voor ze koopt. Geen klant te bekennen. In de middag niet, in de avond niet en later op de avond niet. En om 24.00 moeten ze sluiten. Treurig. Nutty Park is helemaal een triest verhaal. Op een enkele poolspeler na, ook hier geen klant te vinden en veel leegstand.

Terugkijkend op het afgelopen jaar moet ik helaas constateren dat mijn hernieuwde poging om dat verrekt lastige Thaise taaltje onder de knie te krijgen wederom mislukt is. Ondanks de stimulerende invloed van mijn Thaise lerares. Aan haar heeft het zeker niet gelegen. Ik denk toch dat mijn inmiddels beperkte geheugen hier een behoorlijke rol in speelt. Ik kan niet zo veel informatie in korte tijd in mijn geheugen houden en voor zover dat dan wel lukt is die informatie, indien niet regelmatig ge-up-date, na verloop van een paar maanden weer volledig verloren gegaan. Terecht wees mijn Thaise lerares erop dat ik de grammatica en een heleboel uitdrukkingen en woorden allemaal wel weet maar ze weer kwijtraak door ze niet in de praktijk te gebruiken. En dat klopt helemaal. Dat is dus, naast mijn beperkte geheugenopslag het tweede probleem. En in feite het grootste probleem. Gebrek aan praktijk. Thuis spreek ik Engels met Teoy. Geen Thai.

Tja, en uitgaan naar Udon doen we eenmaal, vaak tweemaal per week. Dan wil het nog wel eens gebeuren dat ik, ergens op een terrasje gezeten, probeer een gesprek in het Thai aan te gaan. Maar het is te sporadisch, te incidenteel. Naar mijn vaste overtuiging kun je de Thaise taal uitsluitend goed leren, naast uiteraard kennis van het Thaise alfabet en de grammatica, als je dagelijks met Thaise mensen gesprekken probeert te voeren. Zoals met name Tino Kuis dat heeft gedaan. Mijn handicap: mijn Thaise vrouw spreekt redelijk goed Engels, de behoefte om in het Thai te communiceren is niet echt aanwezig en ik ben te weinig onder de Thaise mensen.

Wat maakte het afgelopen jaar zo boeiend. Natuurlijk de “vrije, democratische” verkiezingen in Thailand. Met deze oefening in het omgaan met democratische beginselen liet de Thaise overheid wederom zien daar nog niet zo goed mee uit de voeten te kunnen. Maar wie weet, al doende leert men. Geef ze de tijd.

Verder was de inauguratie van de nieuwe Thaise koning voor de Thai natuurlijk hier een hoogtepunt. Alsmede zijn juist daarvoor tot koningin gepromoveerde echtgenote en iets later het openlijk door de nieuwe koning benoemen van zijn bijvrouw. Dat is nog eens wat anders dan wat de roddelbladen in Nederland te melden hebben. Stel je voor: Koning Willem Alexander laat publiekelijk weten dat, als zijn officiële bijvrouw, Truus uit Leiden staat genoteerd. Dit laat overigens wel voortreffelijk zien dat Thailand, Thailand is en Nederland, Nederland met op vele terreinen volledig andere opvattingen.

Andere, voor mij interessante hoogtepunten uit het afgelopen jaar?

Ja, ik ben natuurlijk een enthousiaste sport volger. Dus het zal jullie niet verbazen dat ik de fantastische prestaties van Ajax, zowel in de nationale competitie als in de champignons league, met plezier heb gevolgd. Als Feyenoord aanhanger wat, zeg maar gerust veel minder, blij met de Rotterdamse prestaties. Maar je hebt nu eenmaal goede en slechte tijden, ook als je Feyenoord heet.

Met meer dan gemiddelde belangstelling volg ik ook de Amerikaanse honkbalcompetitie. Met vele spectaculaire wedstrijden. Honkbal is in mijn ogen een van de meest attractieve sporten. Om het spelletje goed te begrijpen moet je er wel wat meer vanaf weten en dat is niet eenieder gegeven. Wat tevens een opmerkelijk gegeven is, is dat er NOOIT toeschouwersgeweld is bij de vele honkbalwedstrijden.

In de MLB, de hoogste Amerikaanse honkbalcompetitie, zijn er zes divisies van ieder vijf teams en die teams spelen ieder 162 wedstrijden per jaar, in de periode van eind maart tot en met september. Dat betekent bijna dagelijks spelen plus de enorme reisafstanden die afgelegd moeten worden. Daar staat voor de spelers over het algemeen een riante salarisvergoeding tegenover, met name voor de topspelers. Topspelers verdienen miljoenen dollars per jaar.

Op dit moment is het postseason, waaruit uiteindelijk de world series winnaar tevoorschijn moet komen, in volle gang. Nu al een zeer opvallende uitslag. Een van de gedoodverfde winnaars, de Los Angeles Dodgers, is al uitgeschakeld door de Washington Nationals. Een daverende verrassing. De tweestrijd tussen de Houston Astros en de New York Yankees staat op het punt van beginnen. Niet te voorspellen wie dat gaat winnen. Het superieure pitchers team van de Houston Astros, met de bijna onverslaanbare Justin Verlander, Gerrit Cole en Zack Greinke, tegenover de ongekende slagkracht van de Yankees.In ieder geval zeer boeiend. Mijn voorspelling: de bullpen (relieve pitchers) en de slagkracht van de Yankees gaan de doorslag geven.

Wat is verder vermeldingswaard? Natuurlijk dat ik nu al vijf jaar een bijzonder geslaagde relatie heb met mijn Thaise vrouw Teoy. Teoy is mijn alles. Ze is mijn vrouw, verzorgster, kokkin, chauffeur, tuinvrouw en noem maar op wat je kunt bedenken. Ik heb met Teoy echt de jackpot getroffen. En dat is dus geluk hebben, want ik heb haar leren kennen op de datingside Thai Love Links. En daar wil het ook wel eens mis gaan, om het zachtjes te zeggen. Ook op Thai Love Links zit een hoop kaf onder het koren. Maar dus niet met mijn Teoy. Klasse vrouw en ik ben haar zeer dankbaar dat ik op oudere leeftijd nu dit geluk mag meemaken.

Vrijdag 18 oktober ben ik weer een jaartje ouder, 72 jaar inmiddels. Ongelooflijk dat ik met mijn levensstijl die leeftijd kan bereiken. Normaliter sta ik nooit zo stil bij mijn verjaardag. Ik beschouw mijn verjaardag gewoon als een normale dag. Dat heb ik trouwens ook met al onze feestdagen, zoals Kerstmis, Oud en Nieuw, Pasen, Songkhran, Loy Kratong enzovoorts. Al dat soort dagen zijn voor mijn gevoel gewone dagen, geen feestdagen waarop iets extra’s gedaan zou moeten worden. Als ik bijvoorbeeld lekker uit eten wil gaan, doe ik dat, ongeacht wat voor soort dag het is.

Deze keer staan we op 18 oktober even bij mijn verjaardag stil. We geven een etentje bij mijn favoriete Italiaanse restaurant daSofia. Tsum en Manfredo kennende, maken die er weer een heerlijke avond van. Daarbij altijd voortreffelijk bijgestaan door hun servicestaf Nah, Patty en Noy. Gasten zijn onder anderen Henk met zijn vrouw Arisa, die ik recent heb mogen ontmoeten en Pieter met zijn vrouw Nim, wat vriendinnen van Teoy uit het fitness circuit en natuurlijk de zoon van Teoy met zijn vriendin Ing. De dochter van Teoy is nog op werkstage in de buurt van Chonburi.

Gelijk mijn verjaardag maar aangegrepen om een paar dagen langer in het Pannarai te verblijven.

Ik zal jullie niet vermoeien met de samenstelling van het menu, wat we gedronken hebben en hoe gezellig het was. Sommige lezers schijnen zich daaraan te storen en dat wil ik natuurlijk niet voor mijn verantwoording nemen.

Na afloop van de wedstrijd tussen de Astros en de Yankees van vanavond ga ik dit artikel weer voor plaatsing voordragen bij de redactie van Thailandblog. De tussenstand is nu 1 tegen 1. Het circus verplaatst zich nu van Houston naar New York, alwaar de volgende drie wedstrijden worden gespeeld, vanaf dinsdagavond. Vergis je niet he, bij dit soort wedstrijden zitten er gewoon 50.000 mensen in het stadion. Te vergelijken met een overvolle kuip in Rotterdam.

Charly www.thailandblog.nl/tag/charly/