Charly in Udon (3)

Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Sinds een aantal jaren woont hij in een resort, niet ver van Udonthani. In zijn verhalen probeert Charly met name meer bekendheid te geven aan Udon, maar gaat hij ook in op andere zaken in Thailand.

Het is vrijdagavond. In mijn werkende leven meestal het startsein van een bruisend of juist een heel relaxed weekend, afhankelijk van de werkweek die ik achter me had gelaten.

Dat ligt nu ietwat anders. Wonend in Thailand raak ik het besef volledig kwijt van welke dag het is. Alle dagen lijken op elkaar en vaak moet ik in mijn agenda of op mijn laptop zien op welke datum en welke dag we zijn aangeland. Het is hier ook in feite totaal niet belangrijk. Met een 24-uurs economie kun je hier praktisch iedere dag overal terecht. Ik geloof dat alleen de banken op zondag en de overheidsinstanties op zaterdag en zondag gesloten zijn. Verder is alles gewoon altijd open. Alleen met de Boeddha dagen wil dat links en rechts nog wel eens verkeerd gaan, dus dat men niet open is.

Indien je bepaalde activiteiten wilt doen, bijvoorbeeld shoppen voor een nieuwe keuken, dan hoef je alleen de Boeddhistische dagen in de gaten te houden. Buiten die dagen kun je bij alle meubelwinkels en doe-het-zelf zaken terecht. Wel zo gemakkelijk. En in de meeste gevallen komen die zaken nog de zelfde dag het bestelde leveren en installeren. Wat kan een mens zich nog meer wensen?

Maar is er nu echt een 24-uurs economie?

Kijk even naar Central Plaza in Udon. Dat gaat om 11.00 uur in de morgen open, een paar zaken zijn dan al wel eerder geopend en bereikbaar zoals McDonalds en Starbucks. En om 21.00 uur gaat Central Plaza weer op slot. Niet bepaald 24 uur. Kijk dan naar de restaurants, barretjes en massagesalons in soi sampan. De meeste massagesalons en restaurants houden het om 22.00 – 23.00 uur echt wel voor gezien. De barretjes in Day and Night, Nutty Bar en de barretjes daaromheen stoppen om middernacht. Dan blijven er slechts een paar zaken open, zoals de disco’s Tawandaeng en Yellow Bird, wat nacht cafe’ s en hier en daar wat Thaise bbq zaakjes in UD Town en Nong Bua.

Tja, hier in Thailand moeten de mensen nog echt hard werken voor een karig dagloon van 250 tot 320 baht per dag. En als Prayut in al zijn wijsheid heeft besloten dat er weer ergens een vrije dag voor komt, zijn de werknemers daar helemaal niet blij mee. Ze hebben dan wel die vrije dag maar in de meeste gevallen krijgen ze die dag niet uitbetaald.

Ik ken in Udon maar een horecazaak waar het personeel bij vrije dagen wel wordt doorbetaald, ook als de eigenaar bijvoorbeeld twee weken op vakantie gaat. Maar er zijn ook horeca zaken die van het personeel eisen dat ze tijdens bijvoorbeeld Songkran gewoon doorwerken! De eigenaren van die horeca zaken begrijpen dus totaal niets van de Thaise achtergronden, cultuur en familiezaken en raken hun personeel daardoor vaak heel snel weer kwijt.

250 baht per dag, zal je zeggen, dat kan toch niet. Het minimumloon is toch rond de 310 baht per dag, een beetje afhankelijk in welke regio je woont en werkt. Ja hoor, dat klopt. Maar sommige werkgevers zeggen heel simpel, ik betaal je 250 baht per dag, en als je dat niet aanstaat, maakt niet uit, voor jou een ander die 250 baht wel accepteert. Geen sterke vakbonden in Thailand, die dat kunnen doorbreken.

Die gaan nu alweer akkoord als de regering zegt het minimumloon te zullen verhogen naar 420 baht, maar wel in hele kleine stapjes, uitgesmeerd over de komende vier jaar. Terwijl tijdens de “verkiezingscampagne” werd aangekondigd dat het minimumloon naar 420 baht zou gaan. Hebben ze dan gelogen? Niet echt, want mogelijk dat na vier jaar dat minimumloon inderdaad op 420 baht uitkomt. Maar de gewekte suggestie was anders, namelijk vanaf de start dat de nieuwe regering zou aantreden. Zo word je dus niet alleen in Nederland bij de neus genomen door Rutte, maar hier dus ook.

Het is dus vrijdagavond. Ik had er geen idee van. Teoy komt met het bericht dat Tik, de buurvrouw schuin aan de overkant en wonend naast de onlangs met gezwinde spoed vertrokken buurman, een klein feestje geeft in verband met de verjaardag van haar Engelse partner in love. En of ik met Teoy mee wil gaan naar dat feestelijke gebeuren. Ach, waarom ook niet. Tik is een gezellige, leuk uitziende vrouw en met haar Engelse partner kan ik natuurlijk rustig honderduit praten.

Het is er niet druk. Tik en haar Engelse vriend zijn er, twee vriendinnen van Tik en een Engelstalige vriend van haar vriend, plus haar adhd zoontje en haar oudere zoon. Ik vind het wel zo prettig dat het huis niet vol zit. Ik krijg een biertje en ik begin een gesprek met de twee Engelsen. Dat gaat heel geanimeerd en als vanzelfsprekend komen we terecht bij koning voetbal. Gelukkig niet bij cricket, want daar weet ik bar weinig van. De vriend van Tik komt uit Liverpool en het verbaasde me dan ook niet dat hij een fan is van Liverpool. Enfin, we hebben genoeglijk uren zitten kletsen over dat voetbal en wat hij nog voor werkzaamheden verricht. Hij is als zzp’ er werkzaam in de bouw. Tot dusver kon hij het zo regelen dat hij drie maanden naar Thailand ging en dan weer drie maanden terug naar Engeland. Hij wil dat nog een paar jaar zo volhouden en zich daarna definitief in Thailand vestigen.

De avond vliegt op deze manier voorbij. Op een gegeven moment is het tijd om op te stappen, want het is al lang bedtijd voor Teoy. Tik en haar vriend worden hartelijk bedankt voor hun gastvrijheid en wij lopen in nog geen minuut naar ons eigen huis. Toch leuk om zulke buren te hebben.

Teoy zoekt gelijk haar bed op, terwijl ik nog even ga internetten, mijn e-mail behandelen en kijken hoe het met de sport gesteld is. En hoe is de line-up bij de Yankees, vanavond weer eens tegen hun aartsrivalen uit Boston. Ik zie dat James Paxton als startende pitcher de spits afbijt. Ik heb wel vertrouwen in Paxton. Na zijn blessure is hij nog een beetje zoekende (vooral naar meer zelfvertrouwen), maar hij is absoluut op de goede weg.

Ik kijk ook nog even naar mijn banktransacties en zie tot mijn schrik dat een overboeking van mijn Nederlandse bankrekening naar een Thaise bankrekening niet is uitgevoerd. Ik stuur onmiddellijk een e-mail naar mijn Nederlandse bank met het verzoek om opheldering. Die opheldering zal wel niet meer voor het weekend komen, want in Nederland is het nu ook al 18.00 uur. Dat wordt dus op zijn vroegst maandag om een en ander uit te zoeken.

Ik besluit het vanavond ook niet zo laat te maken, en ga omstreeks 01.00 uur lekker slapen. Het resultaat tussen de Yankees en de Red Sox zie ik morgen wel weer.

Charly www.thailandblog.nl/tag/charly/