Bullshitbanen en dingen die hier anders gaan
Voor ons tijdelijke onderkomen loopt een smalle betonweg. Dan is er een landje met jonge bananenbomen en daarachter loopt een irrigatiekanaal met aan twee kanten een gravelweg. De onderlaag van die weg is aan de zachte kant, dus na een regenbui loop je het risico er in weg te zakken.
Als het donker is en regent rijdt er over de weg langs het kanaal steeds een brommer op en neer. Het duurde even voordat we dat voor ons onlogische verschijnsel konden duiden. Een gemiddeld regenbuitje hier zou in Nederland als een enorme hoosbui worden beschouwd, dus niet iets waar je voor je plezier in gaat rondrijden. De brommerrijder heeft een schijnwerper op zijn hoofd gemonteerd, en een netje aan een lange steel bij zich. Daarmee vangt hij de kikkertjes die vooral bij nattigheid in grote getale de weg oversteken. Die verkoopt hij vervolgens weer op de markt.
Het is maar één van de vele “beroepen” die we in Nederland niet kennen. In mijn blog over de Grote Beurt schreef ik al over de man bij de garage die wijst waar je kan parkeren en die je met veel gefluit en gebaar weer de weg op helpt. Zo’n functionaris heb je ook bij veel hotels, restaurants en officiële instellingen zoals banken. Bij banken heb je ook nog iemand die de deur voor je opent, je welkom heet, en een volgnummertje voor je uit de automaat haalt. En in veel winkels staat na de kassa, bij de uitgang, iemand die je bonnetje controleert en er een stempel op zet. Soms is er zelfs ook nog iemand die met je meeloopt om de boodschappen in de auto te zetten. De baas zelf zit intussen ergens in een hoek op een verhoging. Als je iets koopt loopt de verkoopster met je geld naar de baas en komt dan met het wisselgeld terug.
Ook wij hadden de neiging om er wat lacherig over te doen. Met dat soort banen kan je de werkloosheid wel laag houden. Maar ja, vraag je je af, zijn alle banen in Nederland dan zo nuttig? Nou, nee dus. Volgens de antropoloog David Graeber valt driekwart van de westerse banen onder de noemer bullshitjobs. Het gaat onder meer om banen in management, financiële dienstverlening, communicatie, marketing en administratie. De “kletsende klasse”, noemt Peter de Waard het in zijn column in De Volkskrant.
De vraag is vervolgens wat nuttiger is: een communicatie-adviseur die leert hoe je iets wat nergens voor nodig is toch kunt verkopen, of iemand die de deur opendoet? Ik ga voor het laatste. Die deur moet immers sowieso open. Er is wel wat merkwaardigs aan de hand met de bullshitbanen. In Thailand zijn het de banen die heel weinig aanzien hebben en slecht betalen; in Nederland zijn het juist de banen die het meeste opleveren. Welke cultuur is nou eigenlijk het meest onbegrijpelijk?
Okee, nu ik het toch over verschillen heb: dit doen we hier, terwijl we dat in NL niet deden:
- Wegwerpbakjes afwassen voordat je ze wegwerpt (anders zit je vuilnisbak vol ongedierte)
- Met vork en lepel eten, tenzij je noedelsoep eet; dat doe je met stokjes
- Met de (rechter)hand eten
- Het supermarktkarretje achterlaten waar je het hebt leeggemaakt. (Nee, dat is niet asociaal: er zijn speciale supermarktkarretjesterugbrengmedewerkers in dienst. Die hebben geen werk meer als iedereen het zelf gaat doen. Er zijn trouwens ook speciale supermarktkarretjesaangeefmedewerkers die een karretje voor je uit de rij trekken en alvast in de richting van de ingang van de winkel klaarzetten)
- Gebruikt wc-papier niet doorspoelen maar in de afvalbak doen
- Geen kraanwater drinken
- Achter iedere zin “krap”zeggen (ik)
- Achter iedere zin “ka” zeggen (Mieke)
- Links rijden
- Dubbel parkeren
- Driedubbel parkeren
- Linksaf door rood licht rijden (dat mag hier)
- Op een drukke kruising langzaam de neus van je auto tussen het kruisende verkeer drukken en dan vriendelijk lachend bedanken dat je er vrijwillig tussen bent gelaten
- Bij de benzinepomp in je auto blijven zitten
- Niet extra gaan haasten als je te laat dreigt te komen (want je bent er toch het eerste)
- 3x daags 10 seconden douchen
- Groente wassen in fleswater
- Het gewoon vinden dat de buurman mango’s uit de boom komt plukken
- Dat rijtje gaat nog wel groeien.
Als uitsmijter dan nog even wat poëtische beschouwingen over de verkeersregelaars hier:
Rij je hier weg na het parkeren
dan stuurt ’t hotel Thaise meneren,
die elke keer weer
(zelfs zonder verkeer)
heel druk gaan staan gesticuleren.
Veel Thai hier verdienen hun duiten
door hard op hun fluiten te fluiten.
Zodra het maar kan
gaat zo’n Thaise man
zich stevig aan fluiten te buiten.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Goede doelen13 januari 2024Samen bouwen aan een betere toekomst: FERC’s missie voor onderwijs in Thailand
Achtergrond7 augustus 2022Het vervallen huis van Louis Leonowens
Eten en drinken24 april 2022Kan het nóg lekkerder?
Leven in Thailand31 januari 2022Er is hoop
Jullie hebben een frisse, prettige, juiste en humorvolle blik op de Thaise samenleving! Jullie genieten hier en zo hoort het. ‘Mens erger je niet!’ hoeft niet tegen jullie te worden gezegd…..
Dankjewel, Tino. De dingen die hier anders gaan dan we gewend waren zijn een onuitputtelijke bron van inspiratie. Ik kan iedereen aanbevelen om de basisregel die wij met elkaar hebben afgesproken voordat we naar Thailand verhuisden in acht te nemen: “Wat er ook gebeurt, we gaan ons niet ergeren.” Blijkens jouw laatste zin lijkt dat aardig te lukken. Ik hoop dat jou dat in Ljouwert ook lukt.
Inderdaad Francois.
Goede basisregel.
Indien je je alle dagen aan alles loopt te ergeren verknoei je tenslotte alleen maar je eigen levenskwaliteit, en meestal ook van diegene in je directe omgeving.
Helemaal met je eens want veel landgenoten die zich gevestigd hebben in Thailand ergeren zich en willen daarom de meeste gewoontes, gebruiken, waarden, normen en regels die in hun thuisland gehanteerd worden dikwijls maar al te graag opleggen aan de Thaise samenleving.
Onderwijl wél aldaar mopperen en klagen op hun thuisland dat ze juist vanwege die opgesomde redenen ‘gevlucht’ zijn uit Nederland…
Die basisregel is een goede levensregel. Of je nu in Nederland, Thailand of elders bent of woont, erger je niet. Dat betekent niet dat je alles maar goed moet vinden of dat je soms niet op je strepen kan gaan staan maar het heeft geen je om allerlei triviale dingen druk te maken.
En dat te laat komen? Dat valt wel mee. Hoeveel medewerkers in Thailand of Nederland kunnen het zich veroorloven met regelmaat te laat op werk te verschijnen? En bij sociale afspraken, ach zo rond het tijdstip is prima. Je probeert op tijd te komen maar lukt dat eens niet, die minuut eerder of later maakt dan ook niet uit.
Pluk de dag, lach, leef.
In Nederland zijn inderdaad de bullshit banen de best betaalde. Managers zijn vaak niet alleen overbodig, maar zelfs een last voor het bedrijf. Houden werknemers die wel productief zijn vaak meer van het werk dan dat ze iets goeds doen.
Dat zoveel werkgevers dat nog steeds niet inzien begrijp ik helemaal niets van.
Beter dat dat soort mensen ingezet gaan worden als klantenservice medewerker, zoals hier in Thailand.
Laten die nutteloze figuren lekker de deur open gaan houden of het supermarkt karretje aan de klant aanreiken en bij ze ophalen na gebruik.
Lijkt mij een stuk nuttiger dan personeel wat al lang weet wat ze moeten doen ‘managen’.
Bij de benzinepomp in je auto blijven zitten was nog niet zo heel lang geleden ook in Nederland heel normaal. Toen werd ook je olie en koelvloeistof nog even voor je gecontroleerd tijdens het voltanken. En als je ramen erg vies waren ging daar een sponsje en trekker overheen.
Tegenwoordig zit men liefst achter kogelvrij glas bij de benzinepomp in Nederland.
Hier zie ik ze voorlopig nog niet achter kogelvrij glas wegkruipen.
Te laat komen heeft de jeugd in Nederland al aardig overgenomen. Vooral op maandag schijnt bijna niemand meer op tijd te komen, en op dinsdag zijn vooral de XTC gebruikers regelmatig nergens op tijd.
Ik verbaas me altijd dat Nederlanders klagen dat Thai nooit ergens op tijd zouden zijn. De winkels zijn hier altijd op tijd open.
Als ik hier een monteur ergens voor nodig heb is die er altijd vandaag of hooguit morgen. Kom daar in Nederland eens om. Volgende week bent u de eerste. Als je geluk hebt.
3x daags 10 seconden douchen lijkt mij wat overdreven. Ik douche, net als ik in Nederland, 2x per dag. Enige verschil is dat ik dat hier meestal met koud water doe.
In mijn leven is niet heel veel veranderd sinds ik in Thailand woon en werk.
Moderator: Generalisatie over buitenlanders verwijderd.
Ik neem aan dat je ruitensproeiervloeistof bedoeld. Olie controleren als je net gereden hebt heeft weinig zin en de koelvloeistofdop proberen open te draaien als de motor heet is, dat doe je maar één keer :-).
Je opmerking over het verstrekken van woningen en uitkeringen aan elke buitenlander die zich meldt laat zien dat je je op dat punt vooral laat leiden door wat iedereen roept, in plaats van door de feiten. Jammer dat een blog die bedoeld is om met een knipoog naar de dingen te kijken op die manier in die negatieve discussie getrokken wordt. Ik hoop dat andere reageerders zich daar niet in laten meeslepen. Dat vergalt de lol in het schrijven namelijk behoorlijk.
Francois, ik denk dat sommige reageerders zelf niet snappen wat voor onzin ze schrijven. Ik moet er wel om lachen: klagen over buitenlanders en dan zelf in het buitenland gaan wonen. Waar ze zelf nu ook een buitenlander zijn. Hoe bizar.
Ook het natrappen naar Nederland getuigd van weinig realiteitsbesef. Omdat zijn wiegje in een rijk land zoals Nederland heeft gestaan kan hij nu in Thailand gaan wonen. Een luxe waar je je vaderland alleen maar dankbaar voor kan zijn.
In antwoord op Michel.
citaat:
‘………betaal ik stukken minder belasting, doordat de overheid hier geen honderdduizenden klaplopers van over de hele wereld onderhoud van onze centen.’
1 Vluchtelingen zijn geen klaplopers.
2 Per inwoner betalen Nederlanders voor de opvang van vluchtelingen een bedrag van 100-150 euro per jaar
3 Ook Thailand herbergt een paar honderdduizend vluchtelingen. Velen wonen hier al meer dan 30 jaar. De Thaise staat draagt bij in de onkosten daarvan (land, gezondheidszorg en onderwijs), vast minder dan in Nederland maar Thailand is ook een stuk armer.
4 Dat je hier minder belasting betaalt heeft helemaal niets te maken met de kosten van vluchtelingen of klaplopers.
5 Ik heb altijd in Nederland zonder veel gemor belasting betaald omdat ik wist dat het meestal goed terecht kwam. Dat is in Thailand anders waar 20-30 procent van het staatsgeld in corruptie blijft hangen.
Dus kies maar wat dit betreft: Nederland die alle mensen helpt? Of Thailand waar alleen de bovenlaag zichzelf behelpt?
En dan dat “van onze centen”, terwijl hij daarvoor trots beweert dat hij In Thailand veel minder belasting betaalt.
Ik denk dat u iets niet helemaal goed ziet.
De man in de parkeergarage die u vertelt waar u kunt parkeren, is tevens een bewaker voor de auto’s.
De man bij de uitgang controleert ook, of u de boodschappen hebt betaald.
De stempel op de bon zorgt ervoor, dat u met uw bon niet weer naar binnen loopt en de boodschappen nog een keer gaat halen.
De vrouw bij de deur van de bank helpt u eventueel ook bij het invullen van de formulieren.
Er zijn namelijk nog altijd veel oudere Thaise mensen die niet kunnen lezen en schrijven.
En zo is voor de meeste beroepen wel een reden te bedenken, waarom het bestaat.
Een keer bij de Macro werden mijn boodschappen zoals gebruikelijk gecontroleerd en men zag aan het bonnetje dat ik te veel voor het water betaald had. In plaats van 9 had men 10 flessen afgerekend. Nou is het niet veel, maar ik kreeg wel na een hele papierkraam mijn baht netjes terug betaald.
Bij BluPort in Hua Hin staan altijd twee mannen bij de in en uitgang van de parkeer garage. Ze zijn vriendelijk, lachen je breed toe als je ze ook aankijkt en ze je naar de ingang wijzen…
Ik had ze eerst links laten liggen, maar deze week had ik besloten ze waar te nemen en even aan te kijken… vandaar die lach op zijn gezicht…
Of ik de ingang zonder hem zou kunnen vinden?
Mooie lijstjes waar ik graag de mevrouw naast de chauffeur in de Song-Thaew om de muntjes aan te pakken en het simpelweg vanaf het balkon naar beneden gooien van mijn wasgoed naar het meisje van de wasserij aan toevoeg.
Die mevrouw in de Song-Thaew zit daar in de eerste plaats om te beletten dat haar man (de Song-Thaew bestuurder) niet vreemd gaat. Of dat werkelijk klopt weet ik niet, maar heb dat ooit gelezen, klinkt overigens wel plausible.
Eerder toch voor het gemak van het innen van de ritprijs denk ik.
Alhoewel er wel zullen zijn die meegaan om zo zeker te zijn dat er ook inkomen zijn en de daginkomsten niet verdwijnen door gokken of andere pleziertjes..
Bij ons in LatPhrao 101 rijden die ook.
Kost 7 Baht.
Daar zit de dame voor de ontvangsten achterin bij de passagiers met haar doos muntjes om weer te geven. Spaart de chauffeur heel wat tijd uit.
Bij de bluport huahin halen ze ook het kaartje voor je uit de automaat om de parkeergarage slagboom open te doen. Zou je toch denken dat de automaat overbodig is ☺
Drie banen eraan toegevoegd:
– een man die elke dag (meestal ’s avonds) de vuilnisbakken komt controleren of er spul in zit dat nog geld opbrengt (zoals plastic flessen) of te repareren cq te verhandelen is
– de man in de Tesco die aan het eind van de langzaam stijgende roltrap volle winkelwagentjes over de drempel trekt als de rem eraf gaat
– een medewerker van de universiteit die de hele dag met allerlei papieren op en neer gaat in de lift om ze naar een andere afdeling te brengen of weer op te halen ( de administratie gaat hier nog grotendeels met de hand)
De man/vrouw die bij central parkeerpasen uitdeelt na het registreren van je kenteken en rijbewijs.
Dezelfde rol, bij big-c, maar dan zonder registratie.
En in beide gevallen nog meer werknemers die de passen weer innemen.
Ik ben van mening dat al die banen zijn gecreëerd om het systeem in stand te houden.
Denk dat veel mensen niet weten dat vele van die banen uit pure armoe worden gedaan.
Verzamelen van waardevolle vuilnis (plastic, karton, blik) of bij een restaurant parkeerwacht spelen. Die laatste zijn vaak onbetaalde banen en die mannen/jongens moeten het puur hebben van de tip.
Ik heb diep respect voor die mensen die op die manier proberen hun gezin te onderhouden.
In een kapitalistisch systeem bepaalt de markt (verhouding vraag/aanbod) de banen.Ziet een bedrijf geld in een manager, dan komt ie er. Blijkt hij/zij overbodig, dan maakt de concurrentie dat de baan verdwijnt. Dat managers zichzelf goed weten te verkopen is onvermijdelijk.Kritiek van onderaf is vaak onontbeerlijk in dit proces. Een land heeft dus belang bij kritische burgers. Daar horen geen taboes bij, maar die zitten wel vaak in de weg. Mensen die zeuren dat je ‘de vuile was buitenhangt’
een intens kleinburgerlijk argument, kom je (ook hier) nog te vaak tegen.Daarnaast: wordt de overheid te groot, dan werkt het marktprincipe niet meer. Dat bewees de Sovjet-Unie, en zowieso ieder communistisch experiment.
Verborgen werkeloosheid werd dat ooit bij mij op school genoemd in de klas bij de aardrijkskunde les. bedrijven of rijke gezinnen, die enkele mensen voor kleine baantjes een klein salaris betalen. In een land zonder sociale voorzieningen is dat een mooi iets. Als ik denk aan mr. Ting in de Soi waar ik eerder woonde.
ik meen dat hij 200 of 300 bath per dag kreeg? Om 12 uur lang in zijn uniform, met zijn fluitje, vertrekkende auto’s te helpen in te voegen in het verkeer. En daarbij een wakend oog op de geparkeerde auto’s te houden. Hij was blij thuis een bijdrage te kunnen leveren, blij dat hij werk had (hij was net voorbij de 60) en hij was zelfs trots op zijn uniform. Ik hoop maar dat af en toe iemand hem tipte, want uiteindelijk moet je het daar dan van hebben. Natuurlijk waren er types die op deze man met zijn fluitje neerkeken, die schampere opmerkingen maakten. Zo toont de mens zichzelf. ‘Wat je zegt ben je zelf’ leerde ik vroeger al. En ook dat wie met één vinger naar een ander wijst, dan ook drie vingers naar zichzelf wijst. Het waren steevast geen helden die op hem neerkeken.
Mr. Ting bracht o.a. het sociale contact in de Soi, ik heb hem altijd en iedere keer gegroet, hij groette mij altijd terug met een big smile en saluerend, vingers aan de pet. Waar mogelijk maakten we grapjes. Als het regende kwam hij aanrennen met een te lenen paraplu. Had ik veel boodschappen bij, dan nam hij de helft over en liep even mee. Hij maakte dat mijn supermooie buurmeiden, volstrekt veilig door de vrij donkere straat van en naar huis liepen, dag en nacht. en zag erop toe dat een tuktuk-chauffeur hen netjes liet gaan. Als hij mij een enkele keer lichtelijk beschonken thuis zag komen, lopend, liep hij even met me mee tot aan mijn voordeur. Niet omdat ik hem wel eens een pakje sigaretten of een energie drankje gaf, maar omdat hij er trots op was de buurt rond de parkeerplaats te bewaken, waar zijn baas hem voor betaalde. Een trotse vriendelijke man met naar ik nu pas begrijp een bullshitbaan.
Zij die makkelijk negatief oordelen moeten zich toch wel erg verheven voelen. Sneu.