Op bezoek bij de Nederlandse en Thaise ambassade in Bangkok én meer!

Na de busreis met een grote bus én niet met zo een suïcide taxibusje gearriveerd in Bangkok. Na aankomst in het hotel dat vlak bij de ambassade zou liggen volgens gegevens op internet, volgde een eerste inspectie van onze kamer. De lucht van sigarettenrook sloeg mij tegemoet, direct gemeld dat ik een NIET rokers kamer wilde hebben én deze kamer niet accepteren zou.

De man van het hotel bood aan om met een spuitbus “luchtverfrisser” te spuiten, waarop ik de man zei dat het niet ging om de boel te maskeren, en dat je hoop stront wel kan maskeren met een luchtje maar dat dat niet wegneemt dat die bolus er nog steeds ligt en zei het gemaskeerd zou “meuren”! Waarop wij een andere kamer kregen, die wél oké was.

Na wat rond gebanjerd te hebben, mijn vrouw is hoog zwanger, een restaurant gezocht waar wij “BEEF” konden bestellen. Probeer hier maar eens duidelijk te maken dat vlees, raw, medium en wel-done bereid kan worden en dat jij dat rauw geserveerd wil krijgen. Ondanks de prijs, 140 baht voor een overigens lekker Japans biertje en 640 baht voor één maaltijd, durf ik te stellen dat je op Soi 80 in Hua Hin voor minder geld én er beter gegeten kan worden.

Afijn, het hotel viel niet echt tegen ondanks de prijs van 1900 baht voor één nacht! Dus na een redelijke nachtrust met de taxi, mijn vrouw en haar zus die het klappen van de zweep qua ambtenarij goed kent ook de sluipwegen, maar alles kost Bahtjes.
De keus is op de gewone manier, minder Bahtjes en minimaal twee weken wachten op je papieren, als je geluk hebt en het “kritische” oog van de diverse ambtenaren je goed gestemd is. Maar ook of behoorlijk meer Bahtjes neerleggen en in twee dagen “geknipt en geschoren” met de juiste papieren, stempels, handtekeningen en parafen, afscheid nemen van twee dagen vertoeven in deze immens grote Thaise ambassade.

Voor dat laatste hebben wij maar gekozen. Afijn, ook in deze twee dagen was het wachten, wachten, wachten en elke keer dat je naam genoemd werd, hoopvol naar de desbetreffende ambtenaar tot we uiteindelijk de juiste papieren in handen kregen. YES om 5 uur in de ochtend waren we wél met een taxi vertrokken naar de Thaise ambassade én over 11 uur. Pfff we hebben na twee dagen de papieren om te kunnen trouwen,én na de diverse correcties blijkt nu alles in orde te zijn, hoera!

En dan naar de dichtstbijzijnde “Ampur”, een zeg maar afdeling van het stadhuis om met de verkregen papieren een naar de Thaise wet geldig huwelijk te kunnen sluiten. Dit niet alléén om onze liefde op deze manier te bezegelen maar ook omdat mijn vrouw mijn achternaam wil dragen en onze zoon bij het zien van het eerste daglicht dan ook Hugo Vliege zal heten. Later zullen wij ook voor dit manneke de weg langs de twee ambassades moeten afleggen ter verkrijging van zowel het Nederlandse als het Thaise paspoort. Maar ja later is later.

Afijn, de dichtstbijzijnde Ampur, bleek toch aan de andere kant van de stad te liggen, over de brug van de Chaopraya die prachtige drukke rivier die dwars door veel steden en dorpen stroomt en immer er zeer aanlokkelijk is voor vele toeristen, vanaf de kant maar ook met één van de vele boten.
Bij aankomst in deze Ampur, die door mijn Nisa voorgesteld was, met als reden dat deze Ampur véél geluk zou brengen. In de ruim 6 uur die wij hier moesten doorbrengen teneinde getrouwd te kunnen worden, bleken er toch aardig wat lui daar ook te komen om hun scheiding te bekrachtigen, tja hoezo geluk?

Maar eindelijk was het dan zover. Een kille bedoeling met nogmaals de papieren minutieus door nemend door de éne ambtenaar, naar het bureau van de andere ambtenaar wéér controleren én uiteindelijk bij de één of andere super ambtenaar op zijn bureau gedropt te worden, die met de bril op het puntje op zijn neus de final count down mag doen.

Niks feestelijks, keuze gemaakt om een mooi trouwalbum te krijgen, tegen…. Juist ja weer de nodige Bahtjes, maar met de trouwakte daarin mét natuurlijk weer een zooi stempels. Maar ja na twee dagen rondbanjeren in deze Thaise ambtenarij hadden wij uiteindelijk de benodigde papieren én waren voor de Thaise wet nu getrouwd.

Een lekker hapje eten, drankje erbij op naar het hotel om onze aangepaste huwelijksnacht te vieren. De volgende ochtend, na het ontbijt weer terug naar Hua Hin. Ik heb gelet op mijn zwangere vrouw de ceremoniële, over de drempel dragen achterwege gelaten. Beter voor haar, voor Hugo én voor mijn rug. De verwelkoming van mijn hond en kat was uitbundig, deze waren verzorgd door onze Thaise buren. Zo weer “THUIS”.