Aardige mensen wel…… Immigration Department!
Alweer een flink poosje geleden besloten twee Engelse vrienden en ik tijdens het Songkran Festival een weekje naar de Filippijnen te gaan. Songkran moest het dit jaar maar zonder ons doen en voor ons was het goed om even een weekje in een andere omgeving dan Pattaya te zijn.
Re-entry permit
Ticket en hotel bijtijds geregeld, alleen moest ik nog een “re-entry permit” regelen, omdat anders mijn retirement visum in gevaar zou komen. Nu moest ik toch een dezer dagen naar Immigration in Jomtien voor mijn 90-dagen stempel, dus ik dacht; dat doe ik dan tegelijkertijd. Ik had beter moeten én kunnen weten, ik had tijd genoeg om dat eerder te doen, maar wachtte tot vorige week. Ik was namelijk niet de enige, die zo’n permit wilde, want heel, heel veel mensen reizen in deze Songkran-periode naar het buitenland.
100 wachtenden voor u
De eerste keer dat ik er nu kwam, vorige week donderdag, was die 90-dagen stempel geen probleem, een formaliteit van enkele minuten. Maar een ik kreeg geen nummertje voor het “loket re-entry permit”. Er waren 100 wachtenden voor mij! “Geen probleem”, zei ik tegen de receptioniste, “dan kom ik morgen wel”. “Dat zal niet gaan”, zei ze, “morgen én maandag zijn wij gesloten en dinsdag zal het wel weer erg druk worden.” Ik raad u aan woensdag te komen”. Dat lange weekend hield verband met het ceremonieel rondom de crematie van Prinses Bejaratana.
Vanmorgen, woensdag, dus weer met opgewekte tegenzin naar Jomtien getuft om dat stempel in mijn paspoort te krijgen. Sorry, druk, druk, druk, kom morgen maar terug. Kom dan om half acht ’s morgens, dan bent u de eerste als het kantoor om half negen opengaat. U kunt het trouwens ook het vliegveld regelen op de dag van vertrek. Dat laatste zag ik helemaal niet zitten, want wie hoe lang die rij daar zou zijn en hoeveel eerder ik dan van huis zou moeten om niet het vliegtuig te missen.
Geregeld
Nu werd het mij te gortig en ik begon op een vriendelijke manier wat te foeteren. Ik zei dat ik het geen stijl vond. Dat ik nu al voor de derde keer hier was, dat zij meer personeel moesten inschakelen, enz. Ik kreeg beet, kreeg alsnog een nummertje en mij werd verteld om half vijf terug te komen. “Eerlijk waar?” vroeg ik, want ik weet, dat dit de sluitingstijd van het Immigration Department is en overwerken voor een ambtenaar is natuurlijk een vies woord. “Eerlijk waar!” zei de nog steeds vriendelijke receptioniste.
Voorrang
Ik had er, eerlijk gezegd, niet alle vertrouwen in en had visioenen van een paar die door zouden werken tegen een “geringe” extra betaling. Niets van dat al. Ik kwam er om kwart over vier en zag dat mijn nummertje al gepasseerd was. Met medewerking van die receptioniste was ik – vóór de andere nog wachtenden – meteen aan de beurt, paspoort werd gecontroleerd en van stempel voorzien, daarna de kassier, die een kwitantie uitschrijft en tenslotte de supervisor, die alle paspoorten en formaliteiten nog eens controleert en accordeert.
Terwijl ik zat te wachten, en met mij nog een stuk of twintig mensen, bedacht ik, dat dit kantoor van Immigration waarschijnlijk 125 mensen per dag kan helpen. Dat à raison van 1000 Baht per persoon en dat al ruim twee weken lang is toch een mooie verdienste voor de Thaise schatkist of waar dat geld ook terecht mag komen.
Tien minuten wachten
Tien minuten gewacht en dat is erg kort, want ik heb er ook wel eens een half uur zitten wachten, totdat de supervisor mij opriep om het paspoort op te halen. Het geluk van dat korte wachten zat hem in het feit, dat die grote stapel paspoorten, die voor akkoord bij de supervisor lagen door een onhandige manoeuvre van een ambtenaar omviel en mijn paspoort daardoor plotseling bovenop lag. De hele procedure had niet meer dan 20 minuten gekost.
Nadat ik de receptioniste nog eens vriendelijk had bedankt voor haar medewerking, koerste ik weer tevreden op huis aan met mijn paspoort mét een re-entry permit. Weg was alle achterdocht, weg mijn kritiek op de bureaucratie en weg was mijn wantrouwen: toch wel aardige mensen, die van Immigration Department!
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond11 november 2024Bananen in Thailand
Bezienswaardigheden11 november 2024Ban Chiang – Een juweel in de kroon van Udon Thani
Achtergrond10 november 2024Bang Saray, waar ligt dat?
Activiteiten29 oktober 2024De Golf van Thailand rondom Koh Tao (video)
Heb een vraagje….
Ik moest voor mijn retirement visum qua weer 90 naar de immigratie dienst…
Normaal die ik dat in Hua Hin, maar nu ben ik in Ban Nanphon (Udon Thani) en ging dus naar de hoofstad Udon Thani, emigratie dienst.
De beambte, die het werk normaal deed, had het druk, zodat de inspector van de emigratie dienst mij wenkte dat ik bij hem kom komen, want hij niet echt iets te doen.
Dit was dus zeer vriendelijk van hem.
Hij bekeek zeer uitgebreid mijn paspoort en formulieren van de emigratie dienst die daarin waren. Vroeg nog wat aan iemand en vulde toen met de hand het formulier voor de 90 dagen in, zette de nieuwe datum erop (8 juli 2012), waarop ik me weer moest melden en ondertekende het formulier…
Dus geen stempeltje of iets van de emigratie dienst op het papiertje….
Is dit wel juist en levert het mij geen moeilijkheden op als ik me weer moet melden in Hua Hin bij de emigratie dienst?
Dinsdag ook een leuke uitstap gehad naar Immigratie in Bangkok voor mijn 90 dagen melding. Ik was daar rond 1100 en het nummertje dat ik kreeg was 494. Op het papiertje, onder het nummer, stond dat er nog 307 wachtende voor mij waren….. Heel opgewekt werd ik daar niet van moet ik zeggen. Je zou voor minder. Ik dacht, dat wordt niets meer vandaag of het zal nipt worden, vermits het bureautje ongeveer een 70-tal personen per uur afwerkt (een beetje afhankelijk van de probleemgevallen) . Reken daar een middagpauze van een uur bij en je bent, pakweg, 5 uur later. Rond 1530 alvast nog eens gaan kijken en men was ergens rond 420. Ik dacht nog, dit wordt net niet of hopelijk zijn er al enkele vertrokken en vallen er hierdoor lege nummers waardoor het wat sneller gaat. Even voor het voorziene sluitingsuur van 1630 was men aan 490 en ik zag de bui al hangen, maar tot mijn opluchting werd er gewoon doorgewerkt zodat ik toch nog rond 1645 met mijn papiertje in handen kon buitenwandelen. Vermoedelijk had dit overwerken wel met het verlengde WE te maken maar ik was toch gelukkig met dit overwerk. Trouwens vriendelijk ontvangen door die beambte en toen ik verder ging zag ik dat ze blijkbaar nog niet van plan waren om te stoppen.
Toch waren er enkele dingen die mij stoorden maar dit is niet de schuld van Immigratie. Het meest ergerlijke zijn de bezoekers die denken dat die volgnummers niet voor hun gelden. Ze komen binnen en gaan recht naar de balie en beginnen aan de beambte doodleuk vragen te stellen zonder rekening te houden met de klant die zij aan het afwerken is. Ik hoorde zelfs een vragen om, nu hij hier toch stond, zij niet meteen ook zijn papiertje kon in orde brengen. Gelukkig kwam die van een kale reis thuis. Andere verstoorders zijn die van een visumbureautje. Die springen ook snel even naar voor met een paspoort in hun handen, met het excuus dat ze maar een vraagje aan de beambte te stellen hebben ivm met hun paspoort en dringen gewoon voor (geen nr natuurlijk). De beambte keek toch even snel naar zijn paspoort en antwoorden hem dat het paspoort in orde was. Vervolgens opende hij een aktetas, haalde er een 20-tal paspoorten uit en verwachtte eigenlijk dat ze die ook even snel in orde bracht vermits hij hier nu toch stond. Gelukkig ging dat feestje ook niet door.
Voor M.Mali – Volgens mij mag je je alleen maar aanmelden in het Immigratie bureau dat verantwoordelijk is voor je woonplaats/verblijfplaats/area. (voor je 90 dagen melding toch). Staat in Bangkok duidelijk ook vermeld aan de ingang van Immigratie. Dit volgens de regels van Immigratie maar natuurlijk zal ik de laatste zijn om te bestrijden dat dit niet ook anders kan. Thailand he. Of je daarmee problemen kan ondervinden is dus moeilijk te beantwoorden maar je hebt toch allezins een handtekening van die man. Misschien zijn er hier andere die hier meer ervaring mee hebben.
Hoeveel ”teamoney” had jij in je paspoort gestopt?
Persoonlijk neem ik altijd een multiple re-entry. Dit omdat ik nooit weet of ik in weekend of op feestdag plotseling ergens naar toe wil/moet. Het is wat duurder maar dan hoef ik mij daar in ieder geval nooit druk over te maken. Zie het als bv. een brandverzekering, betaal die “graag”: maar hoop dat er nooit brand komt.
Soms is de Thaise Immigratie aardig soms zijn het niet zulke leuke lui (en druk ik me heel netjes uit)
1 regeltje in het artikeltje:
U kunt het (Re-entry permit) trouwens ook het vliegveld regelen op de dag van vertrek. Dat laatste zag ik helemaal niet zitten, want wie hoe lang die rij daar zou zijn en hoeveel eerder ik dan van huis zou moeten om niet het vliegtuig te missen.
Een re-entry permit op Suvarnabhumi halen……..
Met de overstromingen was Chaeng Wattana gesloten en was het ouderwets naar het oude gebouw op Suan Plu voor het visum. Ik kreeg na enkele weken wachten, het duurde begrijperlijkerwijs langer door de overstromingen, het O-visum maar slechts 3 dagen later zou ik naar Nederland vliegen dus geen tijd voor een re-entry stempel (zat een weekend tussen). Geen probleem zei de mevrouw van de immigratie, dat kun je 24 uur per dag op Suvarnabhumi halen. Opgelucht dit te horen kwam ik 3 dagen later om 23:30 ’s avonds aan bij de immigratie op het vliegveld om 3 uur later rond 02:35 te vertrekken naar Nederland.
Ik naar de immigratie maar daar stond niemand, toen maar naar een andere beambte gegaan om te vragen waar de immigratie was. Hier meldde deze meneer mij vriendelijk dat ze om 24:00 sluiten en pas om 06:00 weer open gaan. Toen ik erop wees dat het pas 23:30 was zei weer een ander dat de desbetreffende beambte al naar huis was. Sta je dan zonder re-entry permit en geen mogelijkheid om deze te bemachtigen.
Oftewel mijn Non O visum heeft een levens duur van 3 dagen gehad (en dat na vernietigende en minachtende blikken van de immigratie dame die mijn visa aanvraag afhandelde) en ik mocht in Den Haag bij de ambassade (vriendelijke mensen daar) weer 120 euro’s neertellen voor eenzelfde Non O met het nadeel dat ik iedere 90 dagen persoonlijk moet verlengen.
De immigratie in Thailand staat op nummero uno in mijn lijst met minpunten mbt Thailand. De pluspunten van dit land zijn evenwel veel talrijker dus nog steeds een geweldig land om te wonen en werken!!! 🙂
Het ligt niet altijd aan de immigratiediensten als je niet tijdig een re-entrey krijgt.
Veel mensen wachten te lang om dat te regelen en vergeten dat het ALTIJD druk is bij die dwangarbeiders.
Oplossing is zoals gezegd heel simpel, betaal wat meer en neem een mutiple. Het spaart je veel ergernis en tijd uit.
Groetjes,
Bert.
Meld me voor 90 dagen registratie soms in Jomtien en soms in Chiang Mai. Geeft geen problemen. Wel heb ik een “Home Registration”
Theo
Hoe ben jij aan Home Registration gekomen mij lukte het niet ter wel ik met een thai,se getroudt ben in TH en het huis staat op haar naam .Zou ik graag weten koe jij dat gedaan heb want in de ampur hang-dong ging het niet