Uit het Isaanse leven gegrepen. Een vervolg (deel 4)
Wat doet zo’n expat nu daar in Isaan? Geen landgenoten in de buurt, zelfs geen Europese cultuurgenoten. Geen cafe’s, geen westerse restaurants. Geen vertier. Welnu, De Inquisiteur koos voor dit leven en verveelt zich helemaal niet. Deze keer verhalen in niet-chronologische dagen, geen weekverslag, wel telkens gewoon maar een blog, soms actueel, soms uit het verleden.
Vakantie
De Inquisiteur is aan vakantie toe. Isaan is mooi, fascinerend, maar vermoeiend. Andere zeden, andere moraal, andere gewoontes. Iemand die bijna een halve eeuw, 47 jaar om exact te zijn, in een westers land leefde, er werkte, socialiseerde, lief had en wat nog meer, krijgt dat niet uit zijn systeem.
Ondanks dat de wil om te integreren groot is, willen inleveren en bemiddelen, … .
De Inquisiteur z’n gemoed raakt soms toch vol.
Begint hij alles negatief te zien, wordt kregelig, is voor mevrouw niet meer te genieten, geen <sanoek> meer met te beleven zegt ze dan, om meteen alles in het werk te stellen om zonder problemen op stap te kunnen gaan. Want dat is niet zo eenvoudig als het lijkt, De Inquisiteur is geen man die gewoon simpelweg zijn wil opdringt en desnoods alleen op pad gaat. Nee, ook hier is overleg nodig.
Stiefdochter is schoolplichtig, er moet iemand zorg voor dragen. Hier in Isaan gaat dat niet zoals in het westen, snel even overleggen met familie of vrienden en klaar. Ten eerste is hier weinig familie, enkel een broer van de eega, maar dat is een feestbeest, die kan je nooit opzadelen met de behoeftes van een 12-jarige.
En De Inquisiteur’s schoonmoeder pendelt tussen Isaan en Pattaya waar er nog een dochter met kinderen woont. Daar moet mee overlegt, zei het dat De Inquisiteur niet deelneemt aan de gesprekken, dat zou snel in ruzie veranderen wegens te langdradig naar zijn gevoel. Dagenlang is Line overbelast, van 6u ’s ochtends tot ’s avonds laat, of je nu al slaapt of niet … . Maar ze komen er altijd wel uit.
Ook de shop is een probleem. Bekijkt De Inquisiteur dat gewoon zakelijk, bijvoorbeeld, met Songkran ga je niet sluiten wegens te goede verkoop, maar tussen feestdagen en andere evenementen door kan dat gewoonweg wel vind hij.
De eega benadert dat echter emotioneel. De mensen hebben hun spullen nodig. De kinderen moeten hun snoepgoed. Waar gaan de mensen ijs kopen ? Bovendien denkt ze steeds dat bij heropening er geen klanten meer zullen komen. Gooit ze er nog even de honden en de poezen tussen. Die moeten ook zorg. Het huis moet bewaakt, er zullen dieven komen.
Maar De Inquisiteur is niet meer om te praten, hij voelt aan dat hij anders gek gaat worden, hij kan de Isaanse fratsen niet langer meer aan zonder westers bij te tanken.
Zo is hij hun harde omgang met honden beu. Mensen zijn er niet slecht voor, doch geven enkel de minimum zorg. Eten, maar dan meestal slechts een kommetje overgeschoten rijst. De rest moeten de beesten zelf bij elkaar scharrelen, er is geen hond die binnen gehouden wordt, noch in huis, noch in tuin. Dat geeft natuurlijk soms harde taferelen. Honden die zwaar vechten om buit, want er zijn ook nog eens zo veel straathonden. Honden die gaan roven, vaak wordt eten dicht bij de grond klaar gemaakt en, hup ! Weg is de vis of het stuk vlees op het houtskoolvuurtje. Maar de honden in kwestie mogen stokslagen verwachten. Of krijgen ze klappen op hun kop, met de hand. Dat doen de meesten zelfs wanneer een hond, zelfs hun eigen, een beetje te aanhankelijk wordt. Een hond heeft zijn taken en daarmee basta, het leven is al hard genoeg voor de mensen redeneren ze, maar De Inquisiteur kan er na verloop van tijd slecht mee om, moet hij even zonder honden.
Zo is hij het laveloze drinken van een deel van de dorpelingen beu. Van ’s ochtends komen ze lao kao kopen. Tegen elf uur zijn ze stomdronken. En slagen er dan in om enkele uurtjes te slapen om vervolgens te herbeginnen. Maar ze gedragen zich er ook naar. Leggen zich neer waar ze willen, soms gewoonweg op de vloer in de shop. Moet je zo’n volkomen uitgeteld lichaam verslepen want De Inquisiteur wil dat niet. Of palmen ze de sala aan de shop in met een man of drie. Beschouwen ze als slaapplaats, zonder welk verteer dan ook. Continu spuit De Inquisiteur ze op ludieke wijze doornat, weer of geen weer, maar het helpt niet.
De Inquisiteur is het beu dat wanneer hij zelf eens een biertje opent in de late namiddag, zich comfortabel op het terrasje aan de straatkant zet om de passage te aanschouwen, er altijd dorstigen bij komen zitten. Kan hij het schalkse “drink je alleen?” niet meer op vrolijke wijze afhouden, neen, hij is het echt beu. Koop je eigen gerief. Maar ze blijven aanhouden, moet De Inquisiteur op de vlucht. Want anders beginnen ze te zeuren om wat zakgeld te lenen, wat uitdraait dat de eega in al haar goedheid toestaat dat ze een rekening mogen openen – want De Inquisiteur zijn gulheid is verdwenen en dat is abnormaal gedrag voor een Isaaner.
Heeft De Inquisiteur er genoeg van om telkens maar te moeten uitkijken naar vieze beesten. Slangen en duizendpoten. Die enge, kleine zwarte schorpioenen ook. Want werken in de tuin, aan huis en shop geeft voldoening, maar je moet continu oppassen. Dagelijks komt hij die krengen tegen. Zeker nu in het regenseizoen zijn migrerende slangen een pest. Datzelfde seizoen is verantwoordelijk voor de ontelbare zwarte vliegen. Die blijkbaar graag op een mensenlijf zitten, De Inquisiteur wordt er zenuwachtig van.
En bij valavond komen de muggen. Aaaaah.
Is er ook de gewone dagdagelijkse maar soms wel enerverende vraag naar wat te eten. Snel even naar een restaurantje kan je hier vergeten. Moet je dikwijls, na toch wel een druk dagje arbeid, nog op stap om in te kopen en nadien zelf koken – het lief kan immers niet weg uit de shop. Ze is attent genoeg om wat gerechten voor te stellen maar dat is enkel Isaans – vaak heeft De Inquisiteur nu net daar geen honger naar. En verlangt hij naar de straten van Udon, Bangkok, Pattaya, … waar er gewoonweg vierentwintig uur per dag wat lekkers te vinden valt.
Hij geniet zelfs niet meer van de traditionele gastvrijheid van de mensen hier. Bij hen thuis moet hij op de grond gaan zitten, tafels en stoelen hebben ze niet. Moet je met de handen eten uit een gemeenschappelijke pot. Is hij hun nieuwsgierigheid beu want zelfs na drie jaar hier wonen en vertellen blijven ze vragen hoe het leven in België is. Schotelen ze hem nog steeds graag eitjes-met-rode-mieren voor. Of veel te pikante <som tam>. Of gemalen kikkers. Of gebakken leguanen.
Of een afschrikwekkende schotel van geplette visjes, ook al zo pikant.
Hij is zelfs zijn begrip kwijt voor het feit dat Isaaners van muziek houden.
De Inquisiteur wil westerse muziek, is die Isaanritmes beu. En zijn eigen stereotje verliest het gevecht met de immense boxen die iedereen hier heeft.
Iedere ochtend vroeg word je getrakteerd op de eerste portie, de luidsprekers in het dorp kondigen de dag aan, het praatje wordt altijd vooraf gegaan door een stevige portie muziek. Wat zich ’s avonds herhaald.
Hij vervloekt de karaoke-installatie in de winkel, want regelmatig komt er een gezelschap zitten die iets te vieren hebben. En lap, de volumeknop voluit.
Vaak zetten ook buren muziek keihard. Thuis. Ondanks dat er grote open ruimtes zijn tussen de huizen en boerderijen ben je gedwongen om mee te luisteren, bassen zijn geliefd bij de Isaaners.
En schoonbroertje, die zowat honderdvijftig meter verder woont, heeft de akelige gewoonte om zijn muziek pas ’s avonds te gaan spelen. Keihard, beginnend rond <saam toem>, doorgaand tot ver na middernacht want op dat lawaai komen vrienden af. Met de fles lao kao in de hand. Om vervolgens mee te gaan brullen. Om onbeschaamd, eens de lao kao fles leeg is, soms vaak al wanneer wij slapen, domweg te telefoneren voor een extra fles. Winkel dicht ? Mai pen rai, je bent er toch … ?
Is hij het beu dat sommige, jongere en overmoedige kerels het vrouwtje willen te verleiden. Schaamteloos want de drank is in de man. Gebeurd af en toe bij feestjes die ze in de shop houden. Meestal kunnen we er wel mee om, maar vaak gaan ze erg ver. Nee, niet handtastelijk, een enkeling daar gelaten, doch ze praten – maar vergeten dat het lief dat doorverteld.
“Gooi die farang buiten, neem mij” zegt een onverlaat. “Ik ben een betere man, ik heb geld” meldt een opportunistische kerel die uit is op huis, tuin en winkel. Jawel, Isaaners die hun remmen loslaten gaan tot op het bot. Het zijn altijd mannen uit andere dorpen, ook mannen die ergens langdurig in Bangkok of andere steden werken en vaak met farangs moeten omgaan in hun dagelijks leven. En er niet veel mee op hebben, ze komen natuurlijk in contact met nogal wat farang-schorem. Maar op dit moment is De Inquisiteur in staat, in tegenstelling tot normaal, om ze fysiek aan te pakken, dus dringend vakantie nodig.
Ja, U leest goed. Isaan-moeheid noemt De Inquisiteur het.
Het overvalt hem na een maand of twee, drie onafgebroken thuis zitten. Soms is een dagje of twee Udon Thani voldoende, maar, zoals nu, niet. Hij moet hier weg, minimum een week.
Het is gewoon een verlangen naar even westers leven, vakantieleven weliswaar. Aangenaam hotel waar de badhanddoeken en lakens dagelijks voor je verschoont worden. Lekker ontbijten met keuze te over en zonder zelf te moeten inkopen. Lunchen, tussendoortjes, uitgebreid dineren. Je nestelen op een schoon terras, met stoelen en tafels, zonder dat je lichtkleurige short rood-bruin uitslaat. Geen honden die troost komen zoeken. Wat poolen, een hobby die De Inquisiteur heeft moeten opgeven hier in de brousse.
Plezier maken zonder overvallen te worden door die steeds weerkerende onverwachte Isaan-toestanden.
En gaan stappen. Westerse, herkenbare muziek.
Zelfs Eddy Wally zou er nu ingaan en dat wil wat zeggen.
Bangkok, Pattaya, … here I come !
Wordt vervolgd
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand24 december 2019Winter in Isaan: Kerstmis
Leven in Thailand22 november 2019Winter in Isaan (8)
Leven in Thailand16 november 2019Winter in Isaan (7)
Leven in Thailand12 november 2019Winter in Isaan (6)
Hmmm Ik hoor hier plots toch enige negatieve geluiden! U geeft het toch niet op hoop ik? Ik begrijp u weliswaar volkomen. Ook ik houd het er maar beperkt uit. Ik heb zelf een alcohol probleem (volgens mijn huisarts tenminste), maar in vergelijking met de Lao’s uit de Isaan ben ik bijna geheel onthouder.
Tja de omgang met honden….. Ach ik kom van het Nederlandse platteland en daar was het niet anders. Honden waren er, net als in Thailand, om de wacht te houden. Hoe valser hoe beter. Ze werden met trappen van beklompte voeten opgevoed en kregen niet meer dan de restjes van de keuken tafel. Katten kregen helemaal geen eten. Muizen vangen, daar waren ze voor.
Op het strand van Koh Samed maken de honden onderscheid tussen Thais en Farangs! Tegen de Thais zijn ze agressief. Oorzaak volgens Thaise zegslieden: De Thais treiteren de dieren en schieten erop met katapulten.
Ik ben toch enigszins teleurgesteld beste inquisiteur. Had gehoopt dat tenminste iemand het daar zou volhouden. Stoort het drankgebruik? Ga naar Zuid Thailand. Daar zuipen ze veel minder. Ook zeuren ze daar niet steeds om drank zoals in de Isaan.
Schitterende verhalen in een mooie eerlijke stijl, maar ik lees ze soms met stomme verbazing , soms denk ik : je moet het maar kunnen zo midden in de “rimboe” niet rot bedoeld , maar toch. Even bijtanken en je kunt er weer tegen aan zou ik zeggen, blijf schrijven , en misschien is het morgen allemaal weer anders !
Prima leesvoer en schitterende verhalen heeeeel kenbaar in de Isaan, mijn tip 2 keer per jaar ff weg van alles heerlijk.Doe je best
Ja de inquisiteur heeft dus vakantie nodig.
Hij heeft ook een leven in de Isaan dat meer door anderen geleefd word dan door hem zelf.
Zeven dagen op zeven ten dienste staan voor anderen, die alleen in een zeer beperkt aantal dingen geïnteresseerd zijn, werkt negatief en frustrerend. Het is in ieder geval een signaal voor hem, dat er met zijn manier van leven het erg fout zit.
Ik woon samen met mijn vrouw en haar zoon van bijna 15 ook in de Isaan. Wij hebben een familie daar die zich zeer loyaal opstelt en die enkel op bezoek komen als mijn echtgenote ze uitnodigt. De zoon heeft een eigen huisje vanachter in de tuin en is enkele uren per dag bij ons. Als hij van school komt neemt hij zijn bad, gaat een uurtje of 2 op internet, verzorgd zelf de kuis in zijn huisje en leeft verder een gelukkig leven.
Mijn echtgenote verzorgd het huis, kookt voor mij veelal Europees (ze woonde 3,5 jaar in België) en tweemaal per dag doen we een fikse wandeling met onze hond.
We nemen twee a drie maal per jaar vakantie hier in Thailand en zelf vul ik mijn dagen verder met lezen, internet en soms ook lekker niets doen.
Ik denk dat ik dit leven wel nog een hele tijd kan verder zetten. Wij wonen en leven comfortabel en kunnen best rondkomen met ons (karig) pensioen!
Nooit zou ik mijn drukke leven van vroeger willen hernemen.
Ik hoop dat de vakantie, schrijver zal deugd gedaan hebben…. Dat hij eveneens meer tijd voor zichzelf en zijn vrouw(tje) uittrekt en de zorg voor een gans dorp aan iemand anders overlaat.
Uiteraard ben ik een pak ouder dan de inquisiteur en heb ik ook in het verleden nooit veel plezier kunnen beleven aan bars en ander uitgaansleven.
Ik ben echter zeker dat vele mensen met mij wel kunnen genieten van al wat de Isaan te bieden heeft.
Ieder zijn meug!
Veel geluk en gezondheid iedereen!!!
Jan
Alle voorgaande verhalen leken wel op een promotie voor de ‘Isaan’, en nu lijkt de Isaan ineens op een enorme geestelijke belasting. U zit duidelijk in ‘een dipje’. Heeft u uw woonomgeving helemaal door uw ‘liefje’ en haar ‘sociale omgeving’ laten vormen zonder ook maar enige invloed er op? Dan vermoed ik toch dat u zich een beetje te afhankelijk heeft opgesteld of….in elk geval te tolerant. Dat moet je in Thailand nooit doen. Na heel veel jaren in Thailand (2 jaar Phuket, 7 jaar BKK, 6 jaar Udorn Thani / Nong Han, 3 jaar Hua-Hin, 1 jaar Korat, 2 jaar Amnat en nog andere plaatsen 3 tot 6 maanden zoals, Ranong, Kleang, Phon Charoen) en me altijd proberen aan te passen of in elk geval, wetten, regels, normen en waarden te respecteren, heb ik al lang geleden besloten dat Thailand mij genoeg ruimte en mogelijkheden biedt om mijn leven een vorm te geven die vrij goed bij mij past zonder daarbij mijn omgeving te storen. Ik heb het heft zelf in handen genomen en ben totaal niet afhankelijk van een ‘liefje’ en haar sociale omgeving. Er waren eens buurmannen die elke avond voor het huis zaten te drinken en je kon er niet voorbij lopen of je moest er bij komen zitten, ‘kew diau’ (1 glaasje) zeiden ze dan altijd. Toen zeiden ze eens, wij zijn nog nooit door jou uitgenodigd voor ‘een borrel!, ze waren benieuwd naar mijn huis en….ik had een mooie en sexy vriendin in huis. Ik nodigde ze eens uit maar ik werkte elke dag en had met ze afgesproken dat 23.00 einde van het feest zou zijn, maar steeds vroegen ze om nog 1 glaasje en werden meer dronken en onbeschofter. Om half 1 heb ik ze letterlijk buiten de deur gezet en ze waren heel verontwaardigd. Ze vertelden thuis dus hoe ‘onbeschoft’ ik was want iemand buiten de deur te zetten dat kon absoluut niet. Laat nu alle betrokken vrouwen de dag er na naar mijn kantoor komen om me te bedanken en te zeggen dat ik er heel goed aan had gedaan. Eentje ging ’n beetje te ver om te zeggen ‘had ik maar een man zoals jij’. Mijn positie in die ‘sociale omgeving’ bleek juist aangenamer te zijn geworden i.p.v. dat men mij ging afwijzen. Er was duidelijkheid en blijkbaar waren de vrouwen thuis ook mondiger geworden. Ik wil eigenlijk duidelijk maken dat je er zelf bij bent, wat er ook gebeurt en kunt het eigenlijk op niemand anders afschuiven. Ik ben best ‘democratisch’ maar hou het proces in de gaten en grijp op tijd in als het uit de hand dreigt te lopen. Af en toe een ‘schok effect’ veroorzaken kan ook een goede uitwerking hebben. Misschien eens lekker zonder ‘liefje’ voor ’n weekje op stap van Udorn Thani genieten? Sterkte er mee. Er komt hopelijk weer een dag dat je overal weer het positieve van kunt zien.
In de Isaan wonen……en in de Isaan blijven wonen is iets heel anders. Ik lees hier stilaan het begin van het einde…allemaal heel herkenbaar voor me.
Overal loop je na enige tijd tegen de dingen aan die je irriteren. Even eruit, naar een andere omgeving, dat helpt.
Eigenlijk mag je jaren in de Isaan wonen…..je blijft er een kluizenaar met enkel je partner als praatpaal …..en meestal zijn die gesprekken ook nog eerder aan de simpele kant.
Hoeveel mensen zouden er nu al je echte voornaam kennen ? Ik durf te wedden dat je voor het ganse dorp nog steeds ‘de falang’ zal zijn…….Ik kende er na verloop van tijd de naam van de meesten…..ik vroeg dat ook aan mijn vriendin …hoe noemt dat mannetje of dat vrouwtje…..maar omgekeerd …..?
Er is ook zo weinig creativiteit…….de meeste mensen interesseren zich gewoon aan niks behalve aan zuipen…..omzeggens nergens kwam ik mensen tegen die iets deden waar ik wat kon naar opkijken ….terwijl dat niet altijd dingen moeten zijn die geld kosten……zelfs hun eigendommen wat netjes houden is voor de meesten zelfs niet bij…ze wonen nog liever op een vuilnisbelt dan hun rotzooi wat bijeen te rapen…
Het is hard om er te blijven wonen…..voor mij ideaal als buitenverblijf……maar er na enige tijd werd ik er gewoonweg gek.
Er is gewoon ook nooit iets te doen behalve dan af en toe wat gelul in en rond de tempel…..Heel heel beperkt allemaal ……maar goed ieder zijn meug……
Beste Fred het is altijd dezelfde reaktie bij jouw. Generaliseren alles over een kam scheren. Ze kennen je naam niet en je blijft de falang. Ik kan je verzekeren dat iedereen in het dorp mijn naam kent en ik word altijd aangesproken als Pi-Rob of Lung Rob. En de gesprekken met je partner hoeven niet bij iedereen oppervlakkig te zijn. Ik kan met mijn vrouw praten in het Nederlands, Engels, Duits en Thai. Mijn zwager en mijn neef en 5 nichten hebben allemaal universiteit gedaan en ik kan hele goede gesprekken met hen hebben. In het dorp moet het meestal wel in het THais of Khmer. Als je het Thais redelijk spreekt worden de contacten met de dorpelingen vanzelf beter. Als je niet te ver van een van de Isaanse steden woont is er zat te doen. Als het te beperkt is ligt dat voor een groot deel aan jezelf.
De oplossing …huisje in Isaan ( bij de Thaise familie) en appartement in Pattaya en maar pendelen ..gaat het een vervelen vlug naar de andere kant en v.v….zo doen we het al jaren en everybody happy
Piet
Het is alsof ik dit stuk zelf geschreven heb !!!
Ben 14 jaar geleden verzeild geraakt in Isaan : Lahansai provincie Buriram, ik was toen 46 … eerste jaren bij de schoonmama geleefd in een dorpke zonder naam : kilohok = kilometerpaal zes.
Weinig electra, soms lopend water, ook winkelke geopend, zelfde ervaringen meegemaakt, twee dochters : eentje van mijn echtgenote – het kindje was 16 maanden toen ik haar leerde kennen … eigen dochter van 9 (dit jaar).
Heb dan toch na alle mogelijke investeringen – een huis in het stadje Lahansai, buitenverblijfje in Kilohok beide met de nodige europese luxe, 30 rai rijstland, 5 rai man sapalang, Mitsubishi Pajero voor haar, Toyota Hilux 4×4 voor mij, eenmaal per jaar met de ganse familie (21 man) op vakantie naar Chao Lao voor een midweek – de handdoek in de ring moeten gooien. Ben vrijdag de 13de mei om 20.35 vertrokken in Suvarniphumi … voorgoed … nu net 60 geworden en nu een “nieuw” leven opstarten in België.
Beste,
Ik ben ook iemand die er graag op uittrekt, en niet alleen in Thailand, maar ook vóór mijn pensioen in Nederland.
Ik heb ontdekt bij AirAsia, dat als je daar een maand of 6 vooraf boekt, een vlucht+hotel, voor een ongelovige lage prijs kan boeken. Ik betaal altijd tussen de 2.800 Bhat tot maximaal 5.000 Bhat, voor retour ticket en hotel overnachting van 4 of 5 nachten en soms ook ontbijt en huur ter plaatse een scooter.
Kan ik een ieder zeker aanraden om er gewoon “even” tussenuit te zijn.
Maakt mij niet uit wanneer en ook niet op welke dagen, maar intussen ga ik iedere maand “ergens” naar toe.
Dit geeft je zelf zoveel ruimte en energie.
Groetjes Nico
ik herken mij daar helemaal in, woon ook in isaan en ben het ook beu, t.t.z een weekje vakantie zou mij goed doen
Ook voor mij heel herkenbaar, de verhalen van de inquisiteur. Heb een fijne reiswagen gekocht, naast de pick-up, zo af en toe er even uit. Gelukkig geen verplichtingen in de Isaan. Het verhaal van Marc is ook herkenbaar. Je kunt nog zo verliefd zijn op je Thaise, als je geleefd wordt is het moeilijk vol te houden in de Isaan. Vooral als je ver van een grote plaats af woont.
Rondom mij zie ik velen die de drank gebruiken om zich beter te voelen, via die weg uit de sleur van de relatie te stappen. Niet mijn weg, maar hen begrijp ik ook. Thailand is heerlijk, maar niet altijd….
Moderator: Niet chatten svp.
Wat de inquisiteur schrijft is voor mij geen verrassing. Is ook de reden dat ik er niet woon. Laat mij maar wonen in een buitenwijk van Nonthaburi. Alle mogelijk comfort en shoppingmogelijkheden in een aangename woonomgeving. En dat in een 99,99% farangvrije omgeving.
Hier geen tempelfeesten, dreunende Maelam muziek tot een stuk in de nacht, en ik moet hier nog, na 8 jaar, de eerste dronkaard nog tegenkomen.
Ik kende in belgie wel wat Isanezen, en ook hier heb ik er wel een paar ontmoet. En ze hebben een apparte mentaliteit. Heel toffe mensen, maar alleen te genieten in kleine dosissen en dan nog niet elke maand 555.
Beste is om er niet TE familiaal mee om te gaan, want ze verslinden u met haar en huid, want privacy is voor hen een onbekend begrip.
Eindelijk eens een ander geluid, waarnaar ik sterk uitzag, zeker toen iemand postte, dat wij buitenlanders makkelijk een te ideaal beeld van de Thaise samenleving kunnen krijgen. Graag meer van dit soort verhalen, en dan vooral hoe de schone schijn van aanpassing, een dekmantel voor achterbaks gedrag kan blijken.En als ik ooit een Thaise vrouw of vriendin krijg, zal ik hoogstens een maand of 3 daar verblijven, en op tijd weer naar mn heimat vetrekkeren. Voor de inquisiteur tijd om zich goed te beraden, en inderdaad eens aan vakantie te denken, al dan niet in NL of België.Want een Thai word je nooit, hoe meer ik erover lees en in rondreis, hoe meer het mij een andere planeet toeschijnt.
Ja je hebt het toch echt zelf gegeven.
Zelf heb ik de ervaring dat van de vrouwen die ik ontmoet 95 procent alleen geïnteresseerd is in iemand dit hun financieel kan ondersteunen, materiële zaken kan verschaffen. Het liefst natuurlijk een huis, grond en dan een auto en meer.
Gelukkig ben ik een nuchter iemand en laat me niet gek maken door wie dan ook en heb dan ook leuke ontmoetingen en elke keer nieuwe ervaringen en verder geen verplichtingen. En nee dus nooit barvrouwen maar ik zoek bewust degene met een goede achtergrond. Bijvoorbeeld in het onderwijs, in overheidsdienst of in de verpleging en meer. Zodra je weet waar ze op uit zijn , dat krijg je ook al snel te horen, laat ik het me allemaal vertellen. En achteraf bedank ik voor de gezelligheid en meer en sluit de korte relatie af.
Het is gewoon een spel en als je je dat realiseert en nuchter blijft kun je je ook geen financiële buil vallen maar heb je gewoon de tijd van je leven.
En die overige 5 % : ja die vind je met een beetje geluk en dan kan je een lange relatie hebben. Zelf een relatie gehad van meer dan 20 jaar en gewoon alles samen opgebouwd in gezinsverband en ook bij het uit elkaar gaan weer in goede harmonie uit elkaar gegaan en geen centje pijn daarvan gehad, alles eerlijk en goed verdeeld. Zo kan het ook.
De problemen in de isaan en elders beginnen op het moment dat je mensen valse hoop geeft.
in ontwikkelingsgebieden waar men geld geeft gaan mensen niet meer werken
De farang moeten leren de thai geen geld en of kados te geven
In de isaan zijn geen regels ,zodoende kan men hen weer regels leren ,net als een soldaat in het leger.
b.v eigen voorbeeld 30 jarige broer mijn vrouw verkoopt jabba en is /was zelf zwaar verslaaft
2x naar afkickkliniek in Khonkaen gebracht ,daarna gezorgt voor een baan bij tesco lotus als
heftruckchauffeur en tevens officiele papieren in BKK gehaald
werkt nu alweer 5 jaar bij tesco lotus salary 15000 baht met 8 uur werkdag einde jaarsbonus 20000 baht
en 1x uitgeroepen tot werknemer van de maand
Hij en de fam is zeer gelukkig hij woont bij zijn moeder van 70 jaar en geeft zijn salary aan haar.
Hij heeft zijn zelfrespect terug en heeft een honda click gekocht en cash betaald
2 zonen zijn nu beroepsmusici met elk 20 tot 30k per maand ,in het verleden alleen beetje rondhangen
buurtbewoners geleert op te ruimen en het huis schoon te houden met enige hulp en uitleg
Tevens harde muziek in overleg tot 23.00 en dan stil tevens geld geleent voor opzetten bedrijfjes of aanschaf tuktuk voor werk met terugbetaling lening 3%p mnd
iedereen is tevreden en blij met een respectvol en hoopvolle toekomst en anderen volgn het voorbeeld
Het leven in de isan is ongeordend en zonder regels omdat de mensen dit nooit geleert word
Geef de mensen in de isaan inzicht in hoe het echte leven kan zijn,en geef ze onder toezicht en regels een opstap naar een werkzaam leven
Dan krijg je respect door de bevolking van de isaan ,en de trots die jezelf krijgt als mensen opkrabbelen van niets tot een normaal bestaan
ikzelf leef met min family nu 14 jaar in de isaan en ben net 50 jr
dronkaards komen alleen langs als ze nuchter zijn ,de straat word schoon gehouden
alles gaat naar tevredenheid
ikzelf hoop nog vele ele jaren met erg veel plezier in de isaan te verblijven.
momenteel nog steeds geen auto maarhonda wave en honda click als vervoer
groetjes uit de prachtige landelijke isaan
De inquisiteur neemt ons nu in de maling met zijn deel 4 over het Isaanse leven.Heb deze vrolijke Vlaming enkele jaren gekend als een sociaal en hardwerkende kerel.We hoeven ons niet bang of ongerust te maken over zijn leven daar in het N O van de Isaan.Meneer en mevrouw willen er een week tussen uit en dat geeft de inquisiteur de gelegenheid om op zijn bekende wijze van schrijven een goed alibi te verschaffen om de redenen van van zijn uitstapje naar Bangkok en Pattaya te rechtvaardigen.Het is jullie gegund maar weet zeker dat ze bij terug komst in het noorden tegen elkaar zeggen OOST WEST THUIS HET BEST.
Dat is precies wat ik dacht, de Inquisiteur gooit het er allemaal even uit, echt heel herkenbaar, wat er zich afspeelt, zelfde ervaringen, het is maar hoe je er mee om gaat, is het leven of overleven, met een rechte rug kom je heel ver, ook in de Isaan. De inquisiteur is slechts onderweg naar een goed excuus om zich weer te plezieren in Pattaya, wel, veel plezier, het is je gegund.
NicoB
Ik moest gelijk terug denken aan het debuutstukje van thailandblogs Isaanschrijver. Hij was toen in Pattaya en ging weer blij terug naar Isaan.
Toch begint het nu langzaam duidelijk te worden waar de gewaardeerde schrijver zijn pseudoniem haalde.
Of niet?
Heb de verhalen van inquisiteur gelezen , in begin met enige jalousie
Maar naar mate de levensbeschouwing meer vorm ging krijgen werd de jalousie ,
meer iets van de inquisiteur,
moet wel veel dingen verplicht doen elke dag
al zijn het soms kleine dingen.
Waar blijft de vrijheid om willekeurige morgen te zeggen ,
samen met mijn vrouw pak ik de auto , en kom over zie wel voor hoe lang ik weg blijf weer eens terug.
zonder na te hoeven denken ,mijn kind , de winkel ,de honden , de tuin , mijn investering , het dorp enz:
De les die ik persoonlijk uit de mooie verhalen haal
Neem niet te veel verplichtingen op je.
Verder blijf ik wel een beetje jaloers , op de mooie manier hoe je de zaken beschrijft
Leuk om te lezen en er komen wel wat herkenbare dingen in voor.
En verstandig dat je even een weekje op vakantie ga. Dat is beter dan je frustratie uiten op andere manieren.
Veel plezier en geniet ervan zodoende je er weer een paar maanden tegen aan kan.
Mvg, Hendrik S.
Ik maak me helemaal geen zorgen over de Inquisiteur. Ik schreef reeds in een vorige reactie dat de Inquisiteur een heel goed schrijver is. Hij verstaat de “kunst” om iets te romantiseren, verbloemd neer te schrijven. Ik dacht, toen ik zijn eerste reeks las, terug aan het boek: “De Witte” van Ernest Cleas. Hij kon het dagelijkse leven in Vlaanderen ook zo geromantiseerd weergeven dat je zo zou terug verlangd hebben naar die tijd van toen. Doch de werkelijkheid was kommer en kwel, armoede, alcoholisme …..
Net zo verstaat de Inquisiteur de kunst on het dagelijkse, minder mooie leven in de Isaan op een manier weer te geven zonder door de pro’s met bakken stront overgoten te worden. Hij bundelt al de negatieve gevoelens in één verhaal daar waar hij het romantische, toffe gezellige leven in verschillende verhalen weergaf. Deed hij zelfde met deze ervaring, uitgesmeerd over een ganse week met dagelijks iets : vandaag tot een kot in de nacht luide muziek, gisteren dronken mannen in de shop, eergisteren weer niet rustig in zijn eentje een pintje kunnen drinken wegens mannen die gratis wilden zuipen ….. dan zou hij gegarandeerd met bakken kritiek over zich heen gekregen hebben. Nu, als we de reacties lezen, een gevoel van meeleven, goede raadgevingen …..
Voor de mensen welke reeds, na het lezen van de vorige “bloemlezingen” reeds hun koffers aan het pakken waren om ook in de Isaan te gaan wonen, misschien een duidelijk teken aan de wand om er toch eerst maar eens over te denken.
De Inquisiteur is blijkbaar financieel bij machte om er op regelmatige tijdstippen er eens deftig onderuit te trekken, maar je moet ook in gedachte houden dat er velen zijn welke dit niet kunnen en de inhoud van het laatste artikel dagelijks moeten ondergaan. Dit verklaart tevens waarom er een redelijk aantal farangs aan de drank en het roken van ….. gaan, geen andere uitweg.
De werkelijkheid van het leven als farang in de Isaan, net als in andere gebieden in Thailand, zal wel ergens midden in liggen en sterk afhankelijk zijn van je eigen mogelijkheden en ingesteldheid. Ik leef tenslotte ook in “de jungle” .
Wat de inquisiteur wil doen is zijn natuurlijk instinkt volgen. Net zoals bij honden en andere dieren wil hij de geur opsnuiven van het ander geslacht. Ook al is de eigen liefde zo groot, die drang blijft, de instinktieve voortplantingsdrang onderbewust laat hem verlangen naar die voorheen opgesnoven….. sfeer. De Thais zoeken het dicht bij huis met een wulpse deerne, de beschaafde expat houdt het bij het bekijken van het natuurlijk schoon wat te vinden is in plaatsen als Phuket of Pattaya. Die mogelijkheden aldaar laad de batterijen op, geeft power om eens terug in de isaan terug te dromen vele nachten lang…tot er weer een nieuwe lading nodig blijkt.
Ik heb dit ook nodig, al heb ik alles om mee heen in Cha am om mijn batterijen op te laden…de drang om een paar dagen die natuur te bewonderen elders blijft.
En zo kan de inquisiteur dit in de isaan zeer lang volhouden.
Hallo inquisiteur,
Enig die perikelen uit de Isaan.
Wel heel anders dan hier in Jomtien hoor, maar wij vinden het heerlijk.
Ja, dat je met vakantie wilt, kan ik me helemaal voorstellen.
Het even ontlopen van alle dingen die moeten en wat je al zei ontbijten etc., waar en wanneer het jou uitkomt.
Er wordt hier op het blog veel gesteld dat de farang zich niet wil aanpassen, maar dit is naar mijn mening andersom.
– Zoals bv jullie je bed uit worden gebeld voor een fles whisky.
– Op je Eigen terras zitten met een biertje, zonder de rest van het dorp naast je te krijgen en die dan ook
direct van je verwachten dat je hen voorziet van wat dan ook..
In jouw geval ben jij diegene die zich voor 100% moet aanpassen.
Kan het niet zo zijn, dat na een gesprekje met je vrouw/vriendin en zeggen dat jij wel eens prive wilt zitten te genieten van een biertje en dat er na …..uur niet meer open gedaan wordt???
Zo fijn als dat je het hebt en geniet van het leven en het klimaat.
Na verloop van tijd wordt het eenrichtingsverkeer steeds moeilijker te accepteren en daar is niet onmenselijks aan hoor.
Misschien een mooie gelegenheid wanneer jullie op vakantie gaan om dit in de groep te gooien.
Succes en blijft schrijven aub.
LOUISE
Het is voor mijn heel erkenbaar dit gevoel on even weg tezijn uit de isaan ik zelf kom al reeds 43 jaar in Thailand en woon hier nu voorgoed maar niet in de isaan. Ik ben met pensioen nu en heb elke dag wel wat te doen hier onder ander eigen huis onder houden auto’s bij houden en we hebben samen nog 5 winkeltjes dij te houden dus werk genoeg. Maar als ik even er tussen uit wil is dat helemaal geen probleem als je maar overleg met elkaar.ik ga als ik er even tussen uit w il altijd naar hua hin is ook niet zo ver van waar ik woon ratschabori. En dan na 2 of 3 dagen weer terug.ja na 43 jaar Thailand weet ik wel hoe het hier gaat.als je meer informatie wil stuur het naar mijn i mail aders.
Feitelijk houdt men het in Thailand enkel uit in een farang enclave. Klein Europa in Pattaya of elders in Thailand. En ook dan het liefst in gezelschap van Noord Europeanen, Noord Amerikanen of Australiërs. Bij Zuid Europeanen voelen wij ons al minder thuis, om over Russen niet te spreken, laat staan bij Thaise mensen. Spreekt men de taal niet vloeiend dan zal de enclave hoe dan ook altijd uw thuis blijven. De mens is zeer beperkt. Eigenlijk beperkt hij zich het liefst tot leden van zijn eigen stam. Friezen bij friezen enz.
De kosmopoliet bestaat alleen in de verbeelding van grachtengordel bewoners.
Het verschil en daarmee de aanpassings problemen worden nog eens geaccentueerd door het verschil in inkomen.
Gaat men daar wonen met een grote zak geld dan krijg je al snel scheve gezichten.
Komt nog bij dat de inquisiteur eerder kroegbaas lijkt dan winkelier. Meestal zijn mensen als ze in de kroeg verblijven ook nog eens niet op hun best. Toch heb ik het daar langer uit kunnen houden. Maar ik was in Nederland eigenlijk al een soort kluizenaar. Het enige waar ik nooit aan heb kunnen wennen was de hitte.
Beste Pief,
Alstublieft voor mij geen “farang enclave”
Hoeveel gezeur, geroddel, jaloezie enz. daar vandaan komt!
Maar ieder zijn meug.
Ik kan de Inquisiteur wel begrijpen .
Volgens mij , is het probleem , dat de winkel
meer een beer-bar is , dan een winkel .
Ik zelf drink keen alcohol , dat weten ze nu hier in het dorpje
en ik woord met rust gelaten .
De andere voordeel is , dat het dorpje een rand dorp
van Pakthongchai is , waar ik alles kan krijgen , wat ik nodig heb .
Zelf het westerse gevoel is er bij Big C , waar in een hoek de KFC zit .
Ik loop altijd op blote voeten en wanneer iemand mij daarop aanspreekt ,
zeg ik , ik heb keen geld voor slippers .
Ze kijken dan wel soms raar naar mij , maar ben nog nooit gevraagd ,
om geld te lenen . Trouwens hebben we hier in het dorpje niet echt armoede ,
alle mal van de stenen huizen en iedereen een scooter .
Ook ik ga een keer per jaar op vakantie naar Hua Hin ,
maar dan niet om redenen zo als de Inquisiteur , maar gewon om even van de zee
te genieten en all de keuzes aan lekker eten , wat je daar heeft .
En ook mijn vrouw kan dan even lekker uitslapen en van het niets doen genieten .
Maar naar 4 weken is het leuk geweest en willen wij weer terug naar het dorpje ,
de rust en de natuur .
Zo als veel mensen niet kunnen begrijpen , hoe je hier in de Isaan kan wonen ,
kan ik niet begrijpen , hoe je in Pattaya kan wonen .
Aanbod voor Monsieur Inquisiteur. Ik wil best een weekje op de winkel passen en wat Kao Lao drinken met de Isaaners. Mag U een weekje naar Hua Hin.
Het deel 4 verhaal van De Inquisiteur komt heel herkenbaar over. Dat is ook de reden dat ik heb gekozen voor een huis in een resort, juist even buiten Udonthani. Mooi huis, tuin rondom (niet te groot) en een hele rustige woonomgeving met best wel veel Thaise gezinnen. Twee maal per week gaan mijn vriendin en ik naar Udonthani centrum en hebben daar de stadse geneugten, zoals lekker op een terrasje zitten en heerlijk eten. Tevens doen we dan ook onze boodschappen. Prettige afwisseling tussen rustig en relax wonen en het gebeuren in een stad(je). Verder dan 2-3 maal per jaar een tripje naar b.v. Roi Et en Chiang Mai.
Op die manier is het hier heel goed leven.
geachte ing, meneer , uit mijn hart gegrepen.wij zijn mischien wel te soft of te beleefd of voort wat hoort wat, weet ik veel, maar alweer mooi geschreven.
Ook ik maak me helemaal geen zorgen over de inquisiteur.
Af et toe even eruit om daarna het goede leven in de Isaan weer op te pakken.
Hij kent het leven in Pattaya al lang en is ervan weggevlucht. Iedere dag met seks geconfronteerd worden was niet zijn droombestemming.
Prachtig dat je ook dit hobbeltje hebt beschreven, want doorgaans geniet je van de eenvoud en het mooie weer.
Ik wens je een leuk tripje toe. Tip van de week : langs de Mekong rivier bij Nakon Panom is schitterend ontspannen met veel marktjes en lekker eten en een mooi hotel met uitzicht over de Mekong en daar kun je dus ook met je vriendin heen.
Plan gewoon wat vaker een uitstapje en ga vooral, af en toe, samen eruit !
goede groet van Danny
Wat Danny hierboven schrijft is weer eens een gillend voorbeeld van VOOROORDELEN.
In zijn ogen is Pattaya het sinoniem van sex.
Dus waar men ook is/loopt in Pattaya wordt men met sex geconfronteerd.
Weet hij dus weinig af van Pattaya en omgeving.
Dan zal Danny ook nooit naar Amsterdam gaan.
Waar ook ter wereld, men weet dat het red light district en de coffeshops in Amsterdam zijn.
Dus hij zal ook niet naar dat “verdervelijke” Amsterdam gaan?
LOUISE