Terug naar Nong Phok
– Herplaatst bericht –
Al vele jaren woon ik in Pattaya, waar ik dagelijks geniet van mijn pensioen. Ik moet niets, ik hoef niets, ik doe wat ik wil. Af en toe wordt dat gezapig leventje verstoord door mijn vrouw, want dan “mag” ik mee naar haar thuisdorp in de Isaan.
Dit jaar besloten wij de jaarwisseling in Nong Phok te vieren, een dorp van ca. 9000 inwoners, 70 km ten oosten van Roi-Et, de provinciehoofdstad.
Toen ik 7 jaar geleden de renovatie van het ouderlijk huis financierde kwam ik er wat vaker om de voortgang te controleren, maar later hooguit één keer per jaar. Aldus op weg met vrouw en zoon, ca. 720 km in 10 uur overbrugd, niet slecht. De wegen, vooral in de provincie, worden steeds beter, van hobbelende tweebaanswegen vol met gaten naar moderne vierbaanswegen. De rondweg van de hoofdstad is al wat langer klaar, de vierbaansweg naar het volgende dorp Pon Thong en de rondweg aldaar nadert de voltooiing en de weg naar het dan 20 km verder gelegen Nong Phok is in voorbereiding.
Bij aankomst in Nong Phok verandert de tweebaansweg in een achtbaansweg (!), die als hoofdstraat door het dorp loopt en aan het eind van de bebouwde kom vrij abrupt weer in tweebaansweg overgaat. Ok, de buitenste banen zijn bedoeld als parkeerruimte, maar de 3 banen in beide richtingen geven het dorp toch allure met het enige stoplicht en politiepost in het midden van het dorp. Hier is men overigens er van overtuigd, dat deze ontwikkeling te danken is aan Thaksin, die man kan hier absoluut niet stuk.
Klerezooi
Bij het huis aangekomen – ook al over vernieuwde betonwegen – valt mij als eerste op, dat het mooie zwarte staalhek wel een likje verf kan gebruiken, want het is nu meer bruin van de roestplekken dan zwart. De kerstversiering op het bordes hangt er nog, maar bij nader inzien stel ik vast, dat die versiering er vorig jaar ook al hing. Niet weggehaald dus en het zal ook het komende jaar vast en zeker blijven hangen. Natuurlijk is het huis destijds niet vakkundig gebouwd en er gebeurt wel eens wat. Ik wist, dat op een gegeven moment het dak lekte en gerepareerd moest worden. Om dat te kunnen doen moest het verlaagde plafond in de keuken deels worden verwijderd en dat gat is nooit meer gedicht. Een afschuwelijk gezicht, maar geen Thai, die zich daaraan stoort, evenmin als aan de ontzettende – ik kan het niet anders noemen – klerezooi in die keuken.
Het vettige aanrecht vol met potten en pannen en kleine schaaltjes met voedselresten, een gasstel met een dikke laag aangekoekte olie en in de laden bestek, dat nauwelijks schoon is. Ook in de koelkast, die wij vorig jaar voor moeders hadden meegenomen uit Pattaya, is het een vuile bende, nooit schoongemaakt. Je had vroeger een reclame voor een schoonmaakmiddel, dat beweerde 99% van de huishoudbacteriën te doden. Hier is het andersom, met het afwassen hier – alleen met leidingwater – verdwijnt hooguit 1%, bij wijze van spreken. Ik had wat vleeswaren en kaas meegenomen en in de koelkast gelegd, maar zodra ik een verpakking openmaakte at ik alles op, want een geopende verpakking in die koelkast was mij een te groot risico.
Douchen met een pannetje
Wij hebben in dat huis een speciale kamer met eigen douche en toilet. Gelukkig hoef ik dan niet de “gewone badkamer”in, waar weliswaar een normaal toiletpot staat, maar geen doortrekmogelijkheid. Och arme ik, de douche in onze kamer werkte niet, dus was ik toch veroordeeld om “traditioneel” te douchen met een pannetje koud water over je lijf. Afzien heet dat!
Ik kan wel even doorgaan met te klagen over het slechte onderhoud, de rommel rondom het huis, maar het wordt dan een lang verhaal. Ik verwijt echter niemand iets, het is gewoon een feit, dat de Thais, althans in deze streek, nog een hele ontwikkeling hebben door te maken. Zij zijn daarom niet ongelukkig, laat dat duidelijk zijn.
De mensen zijn alleraardigst tegenover mij, want een Farang is in dit dorp nog altijd een bezienswaardigheid. Er schijnen wel enkele buitenlanders te wonen, maar ik heb ze nooit gezien. Uiteraard is er volop eten en drinken, maar helaas is de Isaan-keuken niet aan mij besteed. Mijn vrouw kookt wat “gewone” Thaise gerechten voor mij, maar van een hele week rijst krijg je toch ook wel een keer genoeg. Restaurants met westers eten zijn er niet, je wilt wel een diepvriesmaaltijd spaghetti bij de enige, net geopende 7-Eleven kopen, maar ik vond, dat ik dat mijn vrouw en schoonmoeder niet kon aandoen.
Drinken
Mijn vrouw geniet van ons bezoek, zij kan lekker kletsen met veel vrouwen, die of familie of buren zijn, geheel duidelijk wordt het mij nooit. Elke dag krijgen we wel een stel op bezoek, die zich tijdens de “njeck-njeck” tegoed doen aan het vele eten en drinken, dat dan door mijn aanwezigheid beschikbaar is. Ik lees een boek, loop of rij wat rond en verveel mij stierlijk. Ik kan met niemand praten, niet alleen spreek ik geen Thais, maar ook de interesses van de Thaise mannen en mij liggen mijlenver uit elkaar. Hun wereld bestaat uit af en toe werken, drinken en hanengevechten.
Op Oudejaarsavond is het een groot feest van wel 40 mensen, met veel karaoke, een kampvuur, veel eten en vooral veel drinken. Om ongeveer twaalf uur gaat dan het door mij betaalde vuurwerk de lucht in en 6 flessen Thaise whisky en 8 dozen Isaan bier later is het feest ten einde en kunnen wij gaan slapen.
Het zal duidelijk zijn, dat ik mij wel enigszins vermaakt heb, maar dat ik niet sta te trappelen om gauw weer terug te komen. Het Isaanse dorpsleven is absoluut niets voor mij en ik heb bewondering voor de buitenlanders, die wel het aanpassingvermogen hebben om daar permanent te gaan wonen.
Ik was dan ook blij, dat de dag aanbrak om huiswaarts te keren naar mijn favoriete stad Pattaya. De terugreis nam dit keer 15 uur in beslag door de vele files onderweg, maar dat kon mijn plezier niet bederven. Ik ben weer thuis!
Over deze blogger
-
Bert Gringhuis (1945), geboren en getogen in Almelo in het mooie Twente. Later vele jaren in Amsterdam en Alkmaar gewoond, werkzaam in de export voor diverse bedrijven. Ik kwam in 1980 voor het eerst in Thailand en was meteen verliefd op het land. Vele malen sindsdien terug geweest en na mijn (vroeg)pensionering als weduwnaar naar Thailand verhuisd. Daar woon ik nu al 22 jaar samen met mijn ietwat jongere Thaise dame Poopae.
Mijn eerste ervaringen in Thailand als een soort nieuwsbrief aan familie, vrienden en kennissen gestuurd, die later onder de naam Gringo op Thailandblog hebben gestaan. Veel, heel veel artikeltjes hebben die eerste verhalen gevolgd en dat is uitgegroeid tot een vrijwel dagelijkse hobby.
In Nederland nog een verwoed voetballer en voetbalscheidsrechter, maar de jaren gaan tellen en in Thailand nog altijd verwoed, maar het poolbiljarten is echt van mindere kwaliteit, ha ha!
Lees hier de laatste artikelen
Eten en drinken25 december 2024Khai Khao (kuikenembryo) in Thailand
Eten en drinken23 december 2024Glenmorangie in Thailand
Achtergrond14 december 2024Cashewnoten in Thailand
Isaan12 december 2024We gaan naar Ubon Ratchathani!
Zou het Isaanse dorpsleven zoveel veschillend zijn van andere dorpen in Thailand? Pattaya is niet te vergelijken met de rest van Thailand, de meeste Thai mijden het dan ook als ze kunnen.
Bij de meeste Thai is het zo dat er niet veel in de huishouding gebeurd, slechts het noodzakelijke. Ze zijn liever lui dan moe en zien ook niet in dat schoonmaken belangrijk is. Bovendien bewaren ze werkelijk alles, vooral de oudere Thai hebben hun huis omgetoverd in een waar museum. Nee, farang kunnen het niet echt waarderen, voor hun is het 1 grote berg met grofvuil en alles is vies. Ook word er zelden onderhoud aan de huizen verricht, immers je word er moe van en het kost geld.
Ik zei laatst nog: ” ook al zijn we arm, ons huis is wel schoon, immers farang beoordeeld iemand nooit op zijn rijkdom, wel hoe schoon het huis is ” .
Deze mensen hebben nooit de uitleg gehad om het waarom iets schoon moet zijn ,dit gaat over van de ene op de andere generatie .
En zeep kost immers geld ,om je lichaam schoon te houden is zeep wel noodzakelijk maar wat je in dat lichaam stopt is geen weet van .
Laatst hoorde ik van 1 vriend hoe hij zijn personeel op zijn atelier heeft kunnen overtuigen hoe kankerverwekkend Pala is .
Het resultaat was verbluffend ,niemand eet het meer en het verhaal gaat als 1 olievlek in het rond .
Bijkomend voordeel is dat ik thuis ook die geur niet meer hoef waar te nemen.
Laat hen weten dat als je afval laat slingeren er de kakkerlakken op af komen en de rat als dank op hun maaltijd zit te pissen .
Laat hen merken dat als de rat verdwijnt zij ook minder slangen in de buurt hebben
Vertel en leg het uit aan die mensen het hoe en waarom ,niet op de manier van de fahlang weet het beter.
De waterleiding is voor hen al 1 enorme verbetering inplaats van 1 bad in 1 sloot te moeten nemen waar de buurvrouw net de babykleren en oma’s vuile onderbroek in heeft gewassen .
Als zij dit begrijpen kunnen wij begrijpen dat 1 Thai niet echt lui is maar niet beter weet .
Sta er eens bij stil hoe het vroeger bij je thuis was en nu is .
Dat gaat hier met de computer nog sneller veranderen tussen ouders en kind zal 1 kloof ontstaan .
1 mooi punt voor de huidige regering om dit in 1 lesrooster op te nemen .
Hahahahaa de rat verdwijnt……ja, want die vreten ze zelf op! Het schijnt in Isaan zelfs een delicatesse te zijn………maar dan wel ratten uit de rijsvelden, alsof die beesten nergens anders komen. Ze worden met smaak gegeten en sommige exemplaren zijn werkelijk zo groot als een poes, ughhh als ik er aan denk dan ga ik helemaal over m’n nek.
Voor degenen die het niet weten, “pala” is gerecht, bestaande uit rouwe vis en ongekookte rijst, wat wordt gezout en fijn geprakt en vervolgens maar liefs 3 tot 6 maanden wordt bewaard, alvorens het wordt gegeten. Het mag duidelijk zijn, dat je met dat warme weer dan de maden er gratis bij krijgt.
Maar laten we nou eerlijk zijn, bijna alles wat daar over de grond kruipt wordt gegeten. Toen mijn vrouw pas in Nederland was zei ik wel eens gekscherend tegen haar, denk erom dat je de pieren in de grond laat zitten.
Ik kan mij nog herinneren, dat ik mij een keer heb laten overhalen om een klein stukje rouwe cobra slang te eten. Ik heb er eerlijk gezegd niet zoveel van geproefd, want ik was toen behoorlijk aangeschoten, dus gezellig was het wel.
Ferdinant, die ratten die gegeten worden komen alleen voor in de rijstvelden. Ze eten ook alleen maar rijst en geen afval. Het zijn ook geen echte ratten, maar familie van het konijn net als de muskusrat (waterkonijn) in Nederland. Groot zijn ze ook niet ongeveer 3x de grootte van een muis. De muskusrat wordt in Belgie ook gegeten. Ratten zo groot als een kat worden beslist niet gegeten, dit is ongedierte ook in de Isaan. Een paar jaar geleden stond er een artikel over deze ratten in de Bangkokpost met de vermelding dat vooral mensen uit Bangkok deze dieren kochten om te eten. Ze zijn ook vrij duur, afhankelijk van de vangstplaats kunnen ze wel 250 bath per stuk kosten. En nee ik heb ze nooit gegeten en ook geen slang of hond.
Inderdaad, muskusrat wordt gegeten in Belgie, maar enkel in één streek, ik denk Oost Vlaanderen, Dendermonde.
Het zijn echter geen in het wild gevangen muskusratten, maar gekweekte.
Ikzelf heb het nooit gegeten, maar ne vriend van mij wel en zei dat het de smaak had van konijn.
Nu ja, konijn eten in Thailand is ook taboe, als ik dat hier vertel dat dit lekker is maken ze me uit voor kannibaal.
Zij, Thais, eten toch ook insecten en ratten, waarom dan geen konijn?
Beste Ruud, je bent vergeten erbij te vermelden, dat die rijstvelden compleet zijn afgesloten, zodat die ratten niet uit de rijstvelden kunnen ontsnappen ….. en jij gelooft dat?
Wanneer het poten heeft, dan zijn ze ook op andere plaatsen te vinden en qua omvang heb ik op de markt in Bahn Khao (Isaan) exemplaren gezien die qua formaat echt wel voor een poes konden doorgaan. Dus vele malen groter dan 3 x de afmeting van een muis. Een
lekkernij waar mijn Thaise familie dol op is. Heb ze dus regelmatig gekocht en ook gezien hoe het werd bereid (geroosterd).
Rebus Iam Dictus!!!!!
Zet de vertaling er aub even bij!
Het verhaal van Gringo, klinkt mij bekend in de oren, maar scheer niet alle Thaien over een kam, woon hier ook in de Isaan, getrouwd met een vrouw die al om 6 uur s,morgens begint schoon te maken, tot een uur of elf, en is hier om van de grond te eten ,zoals ook buiten, zij heeft 4 zusters en een broer, De oudste zuster zlfde laken en pak, ook zeer schoon en netjes.
Maar de rest van de familie, een puinhoop, smerig en veel rommel in en rond het huis, mijn vrouw ergerd zich er aan, en als we op visite gaan wil ze aan de gang, wat ik er verboden heb, en nu het maar laat.
Het is luiheid vooral, en intresserd ze geen barst, maar heb ze wel geleerd, zowel als de kleine kinderen, om geen rotsooi bij ons te maken, en papier en zelfs de doppen van de flessen in de afval bakken te deponeren, die her er der staan, in het begin steeds er op gewezen, en nu een normale handeling.
Maar thuis nog steeds een puinhoop, en zie het ook om me heen bij andere buren, maar echt niet overal. sommige Thaien is eenmaal hardleers, ongeintresserd, lui. maar wel schoon op hun lichaam, en blijf het hier toch zalig vinden om te wonen, en buitenshuis niet mijn zorg.
Gringo,
Ik herken het helemaal , je verhaal.
Ook ik blijf er, hooguit 3 dagen en weet dan niet hoe gauw
ik weer terug naar ‘huis’ in Pattatya en/of Bangkok moet ‘vluchten’ ,
de vriendin of vrouw ten spijt.
Ik geloof ook dat het in elk dorp of zoals je wilt nederzetting in Thailand
zo is en niet alleen in de Isaan.
Je hebt het, in ieder geval, leuk verwoord.
Groetjes,
William.
William, ben het helemaal met je eens. Na een paar dagen heb ik daar ook wel gezien en dan is met name vanwege de verveling.
Ja Ferdinant,
Dat bedoel ik in principe ook.
Het ‘weg vluchten’ uit verveling en het feit dat je je,
over het algemeen, niet verstaanbaar kunt maken
en er ook niets van kunt maken indien ‘ze’ je ook
iets willen vertellen / uitleggen !!
Dat heeft niets te maken met de “klerezooi” ter plaatse,
want dat verschilt per geval/family.
Als toevoeging wil ik nog vermelden dat je een huishouden in Thai niet kunt vergelijken met die in Europa. Alles is er 10x zo snel vies en ook de huizen zijn vaak gammel gebouwd, waardoor schoonmaken word bemoeilijk.
ik heb ook al die watertjes doorzwommen en heb zeer goede resultaten geboekt .vroeger zaten we elke dag met ong. 15 personen aan het avondeten,en heb mijn vrouw voor de keuze gesteld ik of de familie,wij hadden geen prive leven meer,en dat is goed begrepen door de familie.ook een paar zusters woonden vroeger op een kamertje met meerder personen maar intussen hebben ze begrepen dat een eigen huisje niet veel duurder is per maand,zodoende zijn ze fier met de nieuwe woning en is dan ook kraak proper(geleerd van mijn vrouw)de ouderlijke woning was gewoon niet te genieten en heb gezegd hier wil ik niet meer eten tussen de mieren en vliegen alom.als je het een beetje streng aanbrengt kan je mooi resultaat halen en nadien zijn ze je nog dankbaar ook,zij zien ook het verschil.
alleen nadien want denken voor je iets doet is moeilijk,zij doen iets en gaan dan aan het denken.
Er blijven altijd uitzonderingen, hier en daar. Maar vies is vies en een zooitje blijft een zooitje of het nu hier of elders is. De vraag is of de gemiddelde farang tussen de troep wil leven, ik denk het niet. Ik denk ook dat deze blog bedoeld was om ieder die hier wil gaan wonen voor te bereiden dat de meeste Thai het niet zo nou nemen met de huishouding. Of dit nu luiheid of onwetendheid is laat ik in het midden.
Van alle huishoudens die ik gezien heb in de afgelopen jaren, waren er maar enkele bij die netjes en goed georganiseerd waren. Woningen zoals in de Thaise soaps heb ik nog nooit gezien overigens. De rest gaat van vies tot een ongelofelijke bende.
Dat komt omdat een farang niet of nauwelijks met de welgestelde Thai in aanraking komt. Laatstgenoemde heeft daar ook niet zo’n behoefte aan, tenzij je met hem zaken doet of een bepaalde verwantschap hebt. De woningen zoals in de Thaise soaps te zien zijn, die zijn er wel degelijk. Zoals in heel Azie is het contrast tussen arm en rijk gigantisch en Thailand vormt daarop geen uitzondering. Rijk is daar echt schatrijk en arm is dan ook straatarm. Vanwege het klasse verschil, komt de gemiddelde Thai daar niet eens over de vloer, laat staan een doorsnee farang.
@ normaal communiceren en je aan de regels houden dan is er niet aan de hand. Er stond wel degelijk ongepaste taal in. Beledigingen zoals mensen ‘dom’ noemen is niet toegestaan. Ook onder een steen vandaag gekropen vind ik niet passen.
hehe !!! Moet dat nou weer zo? Ik begrijp dat je je ergert aan sommige reacties. Maar reageer dan toch inhoudelijk en niet op personen. Ik lees vaak reacties van je die nogal een emotioneel karakter hebben omdat je blijkbaar wordt gekwetst door de manier waarop hier over de Thailand en zijn inwoners wordt geschreven.
Ik moet je gelijk geven dat men vaak de negatieve kant van de Thai belicht maar ook heel veel goede zaken van thailand en de Thai. Maar zie die ook eens een keer.
Misschien verschillen Farangs en Thai teveel van elkaar? Hoe schrijven Thai over Farangs op het internet? Hoe praten thai over Farangs tegen elkaar?
Kom op zeg is dat nu echt zoveel positiever en negatiever dan het hier gaat?
Thailandganger, je vraagt je af hoe Thai over Farang denken?
Of schrijven?
Laat ik het zo zeggen, wellicht in het gunstigste geval zoals de westerling denkt of schrijft over de Thai, in het ongunstigste geval krijgen de westerlingen overal de schuld van.
Werkloosheid, hoge prijzen, Aids, noem maar op, van alles krijgen wij de schuld.
Op TV, in kranten, magazines, in gesprekken onderling.
De westerling heeft in het algemeen, uitzonderingen daargelaten, het vermogen om enigszins of geheel de Thaise cultuurschok te overbruggen.
De meeste Thai hebben dit vermogen niet, hebben het nooit geleerd, of willen zich absoluut niet verplaatsen in het feit dat niet-Thais wel eens anders kunnen denken over zaken.
Dat is geen commentaar op Thailand, is stel naar aanleiding van mijn belevenissen en observaties, gewoon iets vast.
Ongetwijfeld zullen er velen zijn die mij ongelijk geven, maar dat zij zo.
Feit is dat de wederhelft, 100% Thais, wel degelijk door invloeden uit het westen over veel dingen anders is gaan denken.
En dit anders denken ook met familie, vrienden en kennissen deelt.
Het vreemde is dat de ouderen vaak wel een en ander onder de loep willen nemen en de mening vaak modificeren.
Jongeren daarentegen, in tegenstelling tot wat vaak beweerd wordt, zijn niet zo flexibel in hun denken.
Komt waarschijnlijk door school & universiteit.
Dit alles gezegd hebbende, ik ben toch blij dat ik in Thailand woon, schik me in het onvermijdelijke, en heb derhalve niet echt de behoefte meer om naar Nederland af te reizen, ik voel me hier wel senang.
Neemt niet weg dat ik al overvliegend, wel degelijk de dingen zie in Thailand die in mij ogen niet sporen.
Het gebrek aan hygiene hier en daar is er een van.
Ik neem dan ook altijd een fles chloor mee als ik op familiebezoek moet in Chumpae….
De Thais zelf zeggen dat er toch wel een wezenlijk verschil is tussen Isan en de rest van Thailand als het om hygiene gaat. Ik kan daar zelf niet over oordelen. Ik ken het Isaanse platteland niet, maar ben wel erg goed bekend met andere (arme) plattelands delen van Thailand. Daar herken ik in ieder geval niet zoveel in de klerezooi van Bert en de reacties hier, ik vind het toch altijd relatief (een Thais houten huisje mag je inderdaad niet met een NL huis vergelijken) erg schoon en georganiseerd allemaal. Ik weet dat de Thais neerkijken op de mensen uit Isan, dus alle opmerkingen over dat gebied neem ik met een kilo zout, maar zou er hier dan toch een kern van waarheid inzitten?
Wat voor de Thai een smartphone is noemen we hier een bakeliet-toestel…. 🙂 Geintje
Leuk verhaal, Ik verbaas me er altijd over hoe snel een nieuw huis of überhaupt iets nieuws in de isaan altijd binnen no-time of vies, smerig en/of kapot is. Als ze het zelf moeten betalen gaan ze er nog enige tijd redelijk mee om. Als ze het betaald krijgen dan lijkt het vaak er op dat het geen enkele waarde heeft en dat het gewoon vies mag worden en/of kapot mag gaan. Ik heb zelden zoveel rotzooi en rommel bij elkaar gezien als in huizen in de Isaan. Waar is de trots om te laten zien hoe mooi iets kan zijn?
Als ik iets weggooi omdat het kapot is rapen zij het weer op om het te verkopen. Maar een jaar later ligt het er nog. Ik begrijp er vaak helemaal niks van hoe mensen in die troep willen en kunnen wonen.
Vergelijken mag je misschien niet maar ik heb in Nederland nooit zo’n rommel gezien in huis.
het gebied isaan is mooi,vooral in de provincie loei(lui uitgesproken) in elk land heb je achtergestelde gebieden,ontwikkeling heeft tijd nodig.
thailand is langzaam maar zeker van ontwikkelingsland naar modern ontwikkeld land aan het groeien.lichaamsverzorging ,bouw ,onderhoud van woning enz horen daar allemaal bij.
onderwijs gezonheidszorg is er nog niet voor iedereen,maar politek heeft ook tijd nodig om veranderingen door te voeren.
We gaan nu toch niet opeens zeggen dat Thailand een schoon land is? Natuurlijk moet je Thailand zien door Thaise ogen en niet door Nederlandse. Maar als ik bij iemand thuis kom waar ik aan de eettafel blijf plakken of waar er stoflagen van meer dan 3 jaar oud liggen, vind ik het vies en mijn Thaise vrouw trouwens ook. Zulke dergelijke viezigheid kom je zelden tegen in Nederland, dus voor veel Nederlanders is dit een zware tegenvaller en misschien wel een reden om nooit meer te komen. Dus niks onder een steen vandaan gekropen! Met mij en nog 10% van de Thaise bevolking, die overigens wel een huishoudster en een tuinman kunnen veroorloven. Het is juist die 10% waar de gemiddelde farang nooit iets mee te maken krijgt en dus ook hun woningen niet ziet.
Gringo,
Ik kom al 30 jaar in Isaan.
Je verhaal strookt goed met de werkelijkheid.
er zijn natuurlijk gevallen die nog veel erger zijn en er zijn ook gunstiger leefomstandigheden.
ik heb er tenminste 2 gezinnen gezien die iets beter uit de verf komen.
Ook bij mij hebben in de slaapkamer ’s nachts de ratten van mijn zelf gebakken brood gegeten.
Het plafond boven de toilet was gesloopt. (was wel handig want dan kon men van boven zien , of er iemand onder op de toilet zat.)
Het koude water: je moet dat ’s morgens eens over je rug laten lopen met dat plastic bakje.opgelost met een electrische boiler.
Ook ons hek is flink geroest , 2 jaar na de verfbeurt.
De keuken : zelden zo’n zooi gezien.Alles plakt.
De koelkast en de wasmachine zetten we na vertrek bij kennissen neer , want anders is het het volgende jaar zo wie zo verpatst.
Ik denk dat wanneer alle alcoholisten uit is aan zouden vertrekken er geen mens meer te bekennen is.
De verveling kun je wel doorbreken.
wij gaan veel fietsen.
Een schaakcomputer , internet , zelf koken, kenissen opzoeken helpen mee.
ik heb een media recorder verbonden met een harde schijf van 1 terra bite.
in nederland neem ik films en programma’s op die ik in thailand via de mediaspeler en scartkabel kan afspelen. (1films is ongeveer 6 megabyte).
Wanneer je in isaan woont is het volgens mij noodzakelijk om de spullen die je zelf nodig hebt gescheiden te houden van de spullen van de familie.
Wij doen dit met alles , zelfs onze ingang in het huis is gescheiden.
Je krijgt wel een goed beeld hoe men leeft in thaialnd.
Hetgeen wat je in pattaya ziet , heeft meer weg van de efteling dan met thailand.
nog maals: een leuk stukje geschreven
Wat een negatieve reactie’s en een negatief artikel…
Beseffen jullie het niet dat er ook uitzonderingen zijn op de regel?
Mijn
Thaise familie in Ban Namphon (30km van Udon Thani vandaan), is met 5 familie’s dus 5 verschillende huizen, absoluut niet zoals zo negatief wordt beschreven..
Ik kan dat bewijzen, want kijk maar een naar de foto van een door mij eerder geschreven artikel. https://www.thailandblog.nl/dagelijks-leven-in-thailand/leven-thais-dorp/
De grote living wordt dagelijks schoongemaakt en de keuken is ook schoon.
De koelkasten stinken niet.
Ik eet wel al hun voedsel dat ze berijden (Ook het Isaan voedsel) en ben nog nooit ziek geworden. De borden en pannen, bestek en kommen worden altijd afgewassen met zeep en dan nogmaals afgespoeld met schoon water.
Ik ben nog nooit in al die 5 jaar dat ik 4x per jaar bezoek en slaap, ziek geworden
De kleding wordt altijd gewassen en men heeft een wasmachine die elke dag wordt gebruikt.
De badkamers (3 in totaal met douche en normaal toilet), zijn schoon.
Men gaat zeker 2x per dag onder de douche, hoewel ze het mandiën lekkerder vinden, wat ik kan beamen, zeker als het zeer warm is..
De grond rondom het huis wordt goed schoongehouden.
Dit geld dus voor al de 5 huizen waar de familie wonen…..
Kijk eens onder Marinus Mali op Face boek en meld je als Face boek vriend aan, dan kan je alle foto’s bekijken over mijn leven in een Thais dorp en je zal zien dat ik niet lieg…
Het is zo schoon, dat mijn broer en zijn vrouw het leuk vind om a.s. augustus direct vanaf het vliegveld in Bangkok, het leuk vinden om daar 3 nachten te overnachten en met Maem haar moeder de Moederdag te vieren.
Nee redactie en schrijvers, ja kan niet alle schapen over een kant scheren, Want als in 1 dorp 70% van de huizen goed onderhouden zijn..hoe zal het dan niet zijn in de andere honderden (duizenden) dorpen in het noorden (o.a. Isaan)?
Ik woon in de provincie Buriram, tegen Buriramstad aan en wij hebben een normaal huis in een resort, zoals er hier veel staan en er nog veel worden bijgebouwd, wij hebben een grote woonkamer, drie slaapkamers, twee badkamers en een normale Europese keuken.
In de stad is een Makro, een Big C en enkele andere winkelcentra, ook is er een discoplein met enkele disco’s en kroegen die elke avond druk bezocht worden.
Ik heb een leuke Nederlandse vriendenclub en twee/drie keer per week, hier vlak bij in een Thais restaurantje, een borreluurtje met andere buitenlanders.
Er zijn hier veel goede Thaise en Thais/Europese restaurants, hotels en resorts en er is hier zelfs een prachtig resort met Thais/Europese keuken dat wordt gerund door een jongeman uit Nederland (Zeewolde) http://www.muangresortburiram.net .
De stad is redelijk schoon en alles wordt redelijk onderhouden.
Meestal als er iets over de Isan wordt geschreven gaat het over het binnenland en is het negatief, maar hier in de stad is het goed toeven.
Als er over Pattaya wordt geschreven gaat het ook bijna altijd alleen maar over de sex en het uitgaansleven, maar Pattaya heeft ook veel meer te bieden dan de Beachroad en de Walkingstreet, alleen ik wil er niet wonen ook niet net buiten Pattaya, nee geef mij de Isan maar, als ik een keer zin heb een paar dagen naar Pattaya te gaan dan rij ik daar heen, maar na een paar dagen daar ga ik weer snel terug naar de Isan, ik ga hier nooit meer weg.
@ Herbergier: het aanklikken van de gegeven link levert de volgende mededeling op ‘This domain has expired’.
Khun Peter en/of redactie,
Ik woon ook, plm. 14 dagen per maand, nabij de stad Buriram.
Zouden jullie willen vragen aan ‘Herbergier’ of hij genegen is zijn e-mail adres aan mij
te geven??
Hij kan mij waarschijnlijk behoorlijk ‘wegwijs’ maken in en rond de stad Buriram.
Bij voorbaat hartelijk dank,
William Megens.
Hallo William, ik ken al een William uit Utrecht, maar die woont een maand per jaar hier, dus dat zal jij wel niet zijn.
Je bent waarschijnlijk al een beetje bekend in Buriram, dus zal ik je uitleggen waar ik precies woon.
Als je vanuit het centrum richting Prackhon Chai gaat krijg de een rotonde met een groot standbeeld van King Rama I op een olifant, dan blijf je richting Prakhon Chai of het nieuwe voetbalstadion van Buriram United, het ‘I mobile stadion’ rijden, na ongeveer 800m krijg je aan de linker kant een groot benzinestation, dan nog 100m verder zijn ze aan het bouwen en gelijk daarna is een oprijlaan naar het resort (Ban Suang Klang 2) waar wij wonen en ons huis is het eerste gelijkvloerse huis aan de rechter kant, als je dan goed kijkt zie het Hollands vlaggetje hangen.
Kijk ook eens bij http://www.buriramexpats.com op die site staat veel informatie over Buriram en je kan er een zeer recente stadsplattegrond op vinden.
Mijn E-mail is: [email protected]
Tel. nr.: 08 34639914
neem gerust contact met mij op, ik vind het altijd gezellig hier weer een Nederlander te ontmoeten.
Hoi ‘Herbergier’,
Bedankt voor je (super)snelle reaktie.
Neem, via e-mail, z.s.m. contact met je op.
Groetjes,
William.
Marinus je bent toch wel een echte bofkont met Maem die waarschijnlijk ook een iets hogere opleiding heeft dan de dorpschool.
Net terug uit Ban Na Waen waar ik enigsinds gedwongen moest wezen heb ik uit frustratie of medeleven ,hoe zal ik het noemen maar een nieuwe betegelde keuken gebouwd waar het voegenwit door het leidingwater bruin van werd.
De hele dag door kwamen de bewoners kijken want dat hadden zij nog nooit gezien .
Mijn voordeel was dat ik ook niet meer om 5 uur gewekt zou worden omdat pappa het houtskoolvuurtje voor het ontbijt op stond te porren ,geen rook meer in mijn neus nu zij op gas koken .
Uiteraard moest je pappa wel eerst leren omgaan met het gas vanwege hij de eerste pan water liet aanbranden .
Dat kan ik hem niet verwijten ,hij heeft de mogelijk nooit gehad om de huishoudschool te volgen .
Tot zijn geluk had zijn zoon die dag een uil gevangen die zij lekker hebben kunnen oppeuzelen .
Pim schrijft:
“Marinus je bent toch wel een echte bofkont met Maem die waarschijnlijk ook een iets hogere opleiding heeft dan de dorpsschool.”
Nee Pim, Maem alleen maar de dorpsschool gedaan en hoewel haar ouders graag wilde dat ze een verdere opleiding zou gaan volgen, wilde ze het liefst op de farm gaan werken.(Let wel, al haar andere broers en zusters, hebben wel de verdere opleidingen gevolgd zo ook haar jongere zuster. Sommige hebben zelfs de universiteit gevolgd, wat een grote uitgave was voor Maem haar ouders, maar ze werkte er hard voor om dat voor hun kinderen te realiseren. (het gevolg is van dat voorbeeld dat alle kleinkinderen ook naar de universiteit gaan, waarvan 2 alreeds hun diploma op zak hebben en een goede baan hebben).
Maar dit ter zijde….
Reinheid wordt niet bepaald door opleiding of wat maar ook.
Reinheid wordt automatisch toegepast als het in je zit.
Dit geld hetzelfde voor veel Thaise mensen die misschien helemaal geen opleiding hebben gevolgd.
In Maem haar dorp, zijn er inderdaad huizen, waar het een rotzooitje is, maar er zijn ook veel huizen die er netjes uitzien…
Dit komt misschien dat de Thai van elkaar leren hoe het ook anders kan.
Daarbij wordt er door de dorp raad vaak bijeenkomsten georganiseerd, waarover reinheid wordt gesproken.
Ook worden er vrouwen uitgekozen (zonder hoge opleiding) die gezamenlijk regelmatig langs de huizen gaan, om te zien hoe de situatie eruit ziet en geven mensen dan raad, wat te verbeteren.
Dit vind dus plaats in Maem haar dorp en ik ben er zelf getuige van geweest, dat vrouwen bij elkaar kwamen om dit te bespreken.(Maar daar zal ik in een nader artikel over schrijven als de redactie van dit forum het nog interessant vind dat ik voor hen schrijf, want ik heb enige tijd geleden weer een artikel geschreven en dat is nog steeds niet gepubliceerd)
Dus als het goed is wordt er in elk dorp een soort onderwijs gegeven hoe de mensen op reinheid moeten letten…
Marinus.
Je geeft het zelf al aan .
Jouw Maem (waarvan intussen 100.000 bezoekers per maand van het blog al weten dat Maem jouw vrouw is )heeft een gedeelte van de opleiding die broers en zusters hebben genoten meegekregen .
(Mijn dochter is op de Koninklijke universiteit aan haar laatste maaanden bezig ,door mij betaald .)
Onrein is meestal is meestal onkunde waardoor ik het waardeer dat de gemeenschap daar iets aan probeert te doen in het dorp van Maem.
Zelf heb ik wel die opleiding genoten die ik probeer over te brengen op de mensen die er niets van begrijpen .
Tot mijn genoegen zijn er nu steeds meer die nu weten welke schoonmaakmiddelen zij moeten gebruiken .
Belangrijker is dat zij dit nu ook daadwerkelijk doen en trots aan de dorpelingen vertellen waarom zij het zo doen .
De tientallen door roest aangevreten borden brachten nog geld op toen deze vervangen werden door porcelein.
Ook dat was een reden om alle ongebruikte metalen het huis uit te doen .
Mijn overtuiging is dan ook dat bij mijn volgende bezoek er ook minstens 1 betegelde keuken bij is gekomen en de afwas niet meer staat te drogen op beschimmeld hout .
De volgende stap zal zijn om hen roestvrij stalen pannen te laten kopen omdat die zwarte puntjes in hun pannen vol met bacterieën zitten .
Dat scheelt in de toekomst weer maagklachten en vroeg tandbederf .
Er zijn er zelfs bij die hun tandenborstel niet meer gebruiken om het gat in de grond te reinigen .
voor de Thai zoals die hier beschreven worden moet alles alleen functioneel zijn. Een dak is tegen de regen enz, dat geldt voor alles wat ze bezitten. Schoonheid van je bezit komt op de laatste plaats en is helemaal geen issue voor ze. Vorm of kleur etc. wordt pas van belang in een maatschappij die veel verder ontwikeeld is, zoals bijv. de westerse maatschappij. Daar zijn mensen die alles van een bepaald design en in een bepaalde kleur willen hebben. Dat heet luxe en daar zijn de Thais die hier beschreven worden nog niet aan toe. Komt in de toekomst zeker maar zal nog mogelijk tientallen jaren nodig hebben zich te ontwikkelen.
Ik wil er nog aan toe voegen dat wat die smerigheid aangaat ik daar wel eens wat over gehoord had maar dat nog nooit ergens zelf heb meegemaakt. En dat terwijl ik al 35 jaar in Thailand kom en nu al weer 9 jaar in het centrum van Bangkok woon. Thailand heeft kennelijk vele gezichten en ik zie alleen de mooie. Iwan hieronder wenst mij als Farang die in Thailand woont sterkte toe en die zin had er bij hem ook wel uitgemogen.. Volgens mij woenen er in Holland her en der ook wel vieze mensen maar daar heb ik ook nog nooit mee te maken gehad.
Ik herken het verhaal van die smerigheid volkomen. Dit jaar (2012) heb ik besloten niet meer naar het ouderlijk huis van mijn vriendin in de Isaan te gaan. Behalve dat het allemaal zo vies, vuil en onhygiënisch is, willen de mensen alleen maar hebben. Natuurlijk kan je een bordje eten van 50 bath voor terug krijgen. Maar dat hoef ik niet. Mijn vriendin brengt speciaal eten voor mij mee en kookt dagelijks voor mij (4 dagen is maximum dat ik kan blijven in deze omgeving tot 2012 dan), want het is voor mij echt sloes/over en uit.
De Thaise cultuur is een aparte. Zij weten niet wat vragen stellen betekenen en schamen zich om dit te doen, ook als ik mijn vriendin instrueer (die overigens al 11 jaar in Nederland woont) wat zij moet vragen.
Thailand is geweldig als je voor een rondreis hier komt en van de ene naar het andere hotel wordt gereden en de nodige bezienswaardigheden zien. Hier voor lange tijd wonen voor mij een ramp zijn.
Ik wens alle Farrangs die in Thailand wonen veel sterkte toe.
Moderator: ik heb een zin weggehaald. Het is niet toegestaan om alle Thai over 1 kam te scheren. En de vergelijking is ongepast.
En natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar die zijn ook uitzonderingen. Ik vraag mij überhaupt af of je vriendschap met een Thai kan hebben. Ik weet inmiddels dat zij door hun ontwikkeling niet op de hoogte zijn van bepaalde woorden zoals waardering, vriendschap etc.
Ik heb mijn vriendin aardig geprobeerd te drillen in Nederland en toch zie je dat als zij terug is in Thailand dezelfde cultuur als weleer heel snel weer oppakt. Zij zijn ook nog stronteigenwijs. Een gedrag dat ik bij meerder derde wereldculturen tegenkom.
l
“Ik heb mijn vriendin aardig geprobeerd te drillen in Nederland.” Je bijnaam zou Iwan de Verschrikkelijke kunnen zijn in Thaise kringen.. drillen werkt in geen enkele relatie in geen enkele kultuur.
Ze zijn erg koppig ja.
Maar zo te zien had ze het niet getroffen met jou en je manier van denken. Je schrijft het alsof haar cultuur een ziekte is, die altijd op de loer ligt als je niet genoeg ingrijpt.
Als ze echt koppig was zou ze niet met jou in zee zijn gegaan in ruil voor wat knaken.
Maar dat doen ze toch zomaar even, ik zou het niet kunnen voor wat centen en verzekeringen om meer stabiel te zijn in de toekomst.
Haha , jouw gezegde, ik heb mijn vriendin aardig geprobeerd te drillen in Nederland.
Is jouw naam, Iwan de Verschrikkelijke
Je bedoelde zeker aan te passen aan Nederlanse begrippen, zij is en blijft een buitenlands met een eigen cultuur, die haar vanaf de geboorte is aan geleerd, en zeker weer op neemt als zij weer in Thailand is, elk vogeltje zingt zoals het gebekt is
Gringo,
Mooi verteld.
Ik ervaar jouw verhaal echter meer als een gedeelte van mijn gevoelens als ik in Buengkan ben (Isaan).
Het andere gedeelte in mij geniet nog steeds met volle teugen en slurpt gretig de alledaagse taferelen op.
Dit veroorzaakt bij mij dan ook een spagaat gevoel.
Om te voorkomen dat ik na een paar dagen weer weg “moet “, zoek ik altijd in de buurt een “resort c.q. slaapplaats”. Met dat stukje luxe erbij, vind ik het platteland geweldig.
Men is immers ongecompliceerd en gelukkig.
Mijn ex-vriendin, ook uit de Isaan was een “freak” qua schoonmaken. Al de electra dingetjes werden uit elkaar gehaald om af te stoffen en dode vliegjes te verwijderen zoals ze in glazen muur lampen duiken. Bij de afwas lag altijd een schone tandenborstel voor de rubbere randjes van bakjes enz.. Afwassen en groenten/fruit wassen geschiet allemaal met gefiltered water. Zels ik, kon daar van de vloer eten. Als er iets zou liggen natuurlijk. Er lag nooit wat.
Medan, sociëteit, De Witte, 1923. De Sumatra Post en de Deli Courant op tafel. Splitje erbij. En nog een. En nog een.
Zie hier het gebouw:
http://kitlv.pictura-dp.nl/all-images/weergave/record/?id=bdfc6c1f-1f8f-40e0-8d8f-e6a42774048b
Ik zal wel iets gemist hebben, maar waar slaat dit op? Heeft dit iets te maken met het onderwerp hier?
Ik denk dat het een generatiekwestie is.
De oudere inwoners van de Isan lijken zich niet zo om ‘Sauberkeit’ te bekommeren. De jongeren meer. Dat is mijn ervaring.
Ja Albert en in deze omgeving woon ik dus. Alleen is het dorpje slechts 350 personen groot. Lagere school delen met nog 2 omliggende dorpen. Dorpelingen eten alles wat poten heeft, behalve tafels en stoelen. En toch bevalt het me, praat ook geen Thai, maar met handen en voeten kan ik wel iets duidelijk maken en de dorpelingen hebben best wel lol met mij. Kleine kinderen hollen achter me aan en roepen; Hallo Falang, how are you? Geven toch aan dat ze Engels op school krijgen. Als ik in het winkeltje wat biertjes koop, dan staan er ook altijd kindertjes rondom mij, want er vallen wel eens een paar 5 baht munten van de tafel.
Na zoveel in Thailand wonen,nooit de moeite genomen om thais te leren?
Ja dan wordt je eenzaam en verveel jij je , geen contact met de bevolking
wie is daar schuldig aan, moet de Isaan bevolking soms Nederlands gaan leren.
Neem je nu eens voor in 2014 wat meer van de Thai te begrijpen.
groet uit een druilerig Nederland Bofkont.
Hoi Gringo heel herkenbaar ben ook elk jaar de pineut vindt dit niet erg maar het is wel waar wat je schrijft,en wat onze beste Ruud schrijft in Isaan wordt geen Thai gesproken maar Laos,en ik vindt het al zwaar genoeg om Thai te leren.
Weet niet waar jij of wie het vandaan haalt maar woon zelf in de Isaan, en word wel Thai gesproken, alleen er zijn woordjes uit Laos, die er in verweven zijn, zoals bij ons soms engels of franse woordjes voor komen, dus hou je maar bij het alleen Thai leren, ook de taal in de Isaan
Om eerlijk te zijn schrik ik toch wel een beetje van sommige reacties op dit verhaal,en van dit verhaal zelf.
Want wie zijn wij om te oordelen over deze mensen,en hun “slechte hygiene”?
Ik herinner mij nog het kleine huisje van mijn opa vroeger,(ben zelf 50)in Nederland, waar vroeger het toilet buiten stond,en welke je met een emmer water uit de “tras”moest doorspoelen na gebruik.Dat was heel normaal,maar vele Nederlanders zijn al zover van hun roots,en geschiedenis vervreemd,dat ze denken dat overal ter wereld de standaard van De Keukenkoning,of Jan des Bouvrie aan het werk is geweest.Wat niet zo is..En zeker niet in de armere delen van Thailand.
Enige terughoudendheid is op zijn plaats,denk ik zo.Niet dat ik altijd zo dacht,dat ook weer niet.
Want mijn eerste kennismaking met de Isaan-leefomstandigheden bij mijn schoonmoeder(platteland nabij Khorat),stemden mij ook niet meteen met vreugde,verre van zelfs.Zag mijzelf afgezet worden door een gammele bus,op een ver en verlaten kruispunt tussen suikerrietvelden, die simpelweg niet verder reed,en werd dus met vrouwlief noodgewongen afgehaald door neef en nicht,die ons op brommertjes door een weliswaar prachtig,maar ietwat desolaat landschap circa 30km verderop in het dorpje van schoonma brachten.Waarop ik bij het afstappen mijn rechterkuit deerlijk verbrandde aan de bloedhete uitlaat van de Honda op afbetaling.
Welkom in de Isaan.
Het vervolg was een aaneenschakeling van cultuurschokken voor deze farang,van het eten van rijst met groene tomaatachtige knollen erbij,plus wat Phak-Bung,weggespoeld met het homemade-drinkwater,straight uit de gigantische regenton achter het huis,en dan het fenomeen “familie van de bruid”,die werkelijk uit alle uithoeken van de Isaan was neergestreken,zoveel zelfs dat ik moeite had te begrijpen wie nu werkelijk mijn vrouw’s moeder was.Licht desorienterend op zo’n moment.
Heb mij zelden verder van huis gevoeld dan toen.Van de hedonistische Pattaya-ganger,naar basic-living in the Isaan.
Is later helemaal goed gekomen:)
De eerste nacht was een zeer onrustige,huilende baby’s,kotsende familieleden die zich vergist hadden in hun toegestane promillage,veel blaffende honden die weghadden van roedels bloeddorstige wolven welke de farang wilden verscheuren,scheldende buren,nog meer jankende baby’s,enz.en tegen de ochtend was ik zowat gebroken,wat niet verbeterd werd door de hete zon die door de luiken scheen op een onboeddhistisch vroeg uur,of het onwerkelijke ontbijt dat schoonma produceerde,bestaande uit Khanom Ciin,(bleke noedels,meurend naar Nam Plaa,gelardeerd met vele pepers)en welke ik beleefd doch beslist inruilde voor een kop Nescafe en een chinees koekje dat ook betere tijden had gekend..
Ik had gekozen voor avontuur,en zou het ook krijgen.
Het douchen was inderdaad met de bekende tupperware-bak,en vroeg enige gewenning.Tip:het helpt als je samen met je geliefde “douchet”,is dolle pret,en je vergeet de spartaanse omstandigheden ter plekke!
Zelfs als je dan onder de wasbak twee gigantische harige spinnen ontdekt,groter dan je rechterhand.Brrr….
Dit voor de azijnpissers onder ons,die een roterende waterstraal met massage-bubbelbad verwachten op plaatsen waar het dagloon nog niet voldoende is om een rubber afdichtingsringetje te kopen bij de Hema.
Doch dit terzijde.
Al met al komt het volgens mij hierop neer,en wel jezelf aanpassen aan je omgeving,iets waar de Thais zelf meesters in zijn,en wij blijkbaar niet,of in geringe mate.
Dat zegt meer over ons,dan over hen.
Kom nu ieder jaar voor enkele weken op bezoek in dat huisje van ” Khun Meh”,en geniet met volle teugen.
De rust van het platteland,hoe clichematig dat ook klinkt,doet het ‘m voor mij.Geen gelukkiger mens dan ondergetekende op die veranda s’avonds met een Maekhong-coke,sigaartje,en de hitte van de dag voorbij.
Geweldig,kan geen enkele Nederlandse barbecue-party tussen twee schuttingen tegenop.
En me vervelen doe ik ook niet,wandelingen door de omgeving,foto’s maken,slangen proberen te determineren,hagedissen vangen met de buurjongen,welke dan s’avonds worden gegrilld,mieren uit bomen hengelen met schoonma,s’ochtends joggen over verlaten zandweggetjes,met de sporen van voorbijgegleden slangen nog in het zand,en de huishonden als waakzame begeleiders mee,muziek van Carabao in de i-Pod,kortom er is zat te doen.Als je maar wil.En je een beetje van rust houdt.Daar staat of valt alles mee denk ik.
En wat ook helpt is simpelweg wat Thais leren.
En waarom ook niet?Waarom zou je in vredesnaam in Thailand willen wonen,maar niet met je eigen schoonfamilie of andere Thais kunen communiceren,dat is toch jezelf beperken?En toont ook des-interesse in het land en de bevolking zelf volgens mij.
En schoonma verstaat me prima,daar hoef ik echt geen Lao voor te spreken,dat is onzin.
Al is het maar dat je het normale dagelijkse leven aankunt,zoals boodschapjes doen,( Koh Beer Chang Soong Khuat Khrap,Khob Khun Khrap) of informeren naar iemands gezondheid,of familie.Whatever.
Zaken die wij in Nederland wel van mijn Thaise vrouw verwachten,als ze hier wil inburgeren.
En wat die hygiëne betreft,dat komt best wel goed met de volgende generaties,tenslote zijn zij er ook niet aan doodgegaan,toch?:)