Tempelbezoek in Pak Khat in Bueng Kan
Met enkele Nederlandse en Thaise vrienden gaan we naar een tempel op een steile berg, Pak Khat geheten. Vanuit NongKhai richting PhomPisai en dan nog vijftig kilometer verder. Ik zit in de laadbak van een pickoptruck op twee kussens, maar om te zeggen, dat dit geriefelijk reizen is, dat gaat te ver.
Eerst doen we in PomPisai op de markt inkopen. Vis en kip. En vooral flessen Mekong. En ijs natuurlijk. Direct na PomPisai gaat de eerste fles open. Het is nog geen negen uur en een glas gaat van hand tot hand. Eén van de Thaise jongens speelt gitaar en zingt daar Isaan-liedjes bij. Het leven is prachtig.
Na honderdtwintig kilometer zijn we aan de voet van een hoge rots aangekomen. Alles wordt uitgeladen en in een mum van tijd is iedereen bezig. Op een houtskoolvuurtje wordt vis en kip geroosterd. Het ruikt verrukkelijk. Een groot doek wordt op de grond gelegd en we kunnen aan de maaltijd. Leuke mensen, een prachtige omgeving, zo wil ik altijd wel eten. Dan lopen we richting rots, waar houten trappen omhoog voeren. Trappen waar geen eind aankomt. Wij, Nederlanders stoppen regelmatig. De jeugd gaat ons onverschrokken voor.
Halverwege de rots is rondom een vlonder van veertig centimeter breed gebouwd, verankerd door schuine houten palen in de rots. Hoe dit ooit aangelegd is, is me een raadsel. Tussen de planken kijken we de afgrond in. Voor mensen met hoogtevrees niet ideaal. Weer steile trappen omhoog. De tempel zelf blijkt niet op de rots te liggen, maar er tegenaan gebouwd. Het lijkt geen pretje om hier monnik te zijn, vooral voor degene die de boodschappen doet. Buiten adem bezichtigen we de tempel Wat Phu To06.
De Thais zijn we kwijt. Die zijn waarschijnlijk nog hoger. Wij gaan dus de volgende trappen op. Dan komen we op een punt waar we de keus hebben tussen een laatste geweldige trap naar de top of een tweede omloop om de rots. We kijken elkaar eens aan en goddank, de anderen gaan niet verder. Dan ga ik ook niet, zeg ik, zodat ik later altijd kan zeggen dat ik het eigenlijk wel gekund had. We lopen om de berg heen. De planken zwiepen vervaarlijk. Aan de andere kant is ook een weg naar beneden.
Naar beneden is nog angstiger dan naar boven. Soms denk ik dat ik duizelig word, maar gelukkig kan ik dat bedwingen. Als we beneden bij de auto terug zijn, leggen we een mat op de grond en vallen uitgeput neer. Na tien minuten zijn we weer wat op adem. Even later komen de eerste Thais terug. Wij hebben inmiddels praatjes en vragen, waarom zij niet tot op de top van de rots gegaan zijn. We hebben ze immers niet gezien. Verontwaardigd zeggen ze dat ze daar wel geweest zijn, maar zij vonden het ook vreemd dat ze ons niet gezien hebben. We moeten elkaar net gemist hebben, is de gemeenschappelijke oplossing.
Op de terugreis gaan we straf door met de Mekong, maar het blijft gezellig.
Beste Dick,
Het is jammer dat je niet nog een trap hoger bent geweest.
Boven op de berg is een prachtig uitzicht, het enige is dat er geen hekken zijn
die je beschermen en je dus zo de afgrond in kijkt (wel spannend).
Het is inderdaad een hele klim maar wel de moeite waard.
Nog een opmerking, deze berg ligt niet in Pakkhat maar in Bung Kan
ongerveer 50 kilometer verder.
Pakkat zelf is niet zo groot maar wel gezellig met een mooie grote markt en heerlijke vis uit de
Mekong.
Aangezien Pakkat niet meer bij Nong khai hoort(deze is opgesplitst omdat Nong Khai te groot werd)
Hoort Pakkhat nu bij Bung Kan.
Waar de scheidingslijn precies ligt weet ik niet zo 123.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Als inwoner van deze regio n.l tussen Pakhat en Bueng kan ik ik wat meer info geven wat de berg aangaat
De berg heet Phu thok en ligt ongeveer 60 km van Bueng kan verweiderd .
Ik ben er meerdere malen geweest en ook beklommen wat tog een hele klus was op mijn leeftijd {70}
Verder heb je er inderdaad als je de bovenste level op bent geklommen een prachtig uitzicht over de omgeving .
Check de houten wandel paden als je gaat klimmen want niet overal zien die er sterk genoeg uit om zonder zorgen verder te klimmen .
Veel klim plezier op de Phu Thok.
Groetjes Peter
Beste Peter,
Daar heb ik veel respect voor als je met 70 jaar deze klim kan doen.
Aangezien ik een heel stuk jonger ben kon ik mijn schoonmoeder met 63 lentes niet afschudden op deze vaak steile trappen.
Maar het is de moeite waard en goed voor de conditie en uitzicht.
Wat ik nog vreemder vind is dat ik in 13 jaar daar in deze contreien maar
een keer een Nederlander ben tegen gekomen die daar toevallig op
bezoek was bij zijn familie, het is dat mijn vrouw iemand nederlands hoorden praten.
Er zullen er vast nog wel meer zijn maar niet dat ik ze ken.
De naam van de rots was ik vergeten, bedankt voor de geheugensteun.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Er is zo iets gelijkaardigs op een plaats tussen Loei en Nong Bua Lampun een tempel gebouwd tegen de rots en een grot waar men schedel van een olifant naar toe gesleept heeft zefde beschrijving, hoog op de berg en over wankelle trappen. Of het goed is voor de conditie weet ik niet, ik ben eenfervent fietser maar de berg op deze wijze opgaan en terug komen is goed om eens beneden dood te vallen.
De plaats en de grot noemt men Erewan, ligt wel een redelijke afstand van het dorp.
voor wat er te zien en te beleven valt is het de inspanning niet waart.
Bung Kan,
Is een wat grotere stad dan Pakhat en heeft ook veel te bieden.
Wat ik zelf erg leuk vond dat een(Wat) tempel een kleine kermis heeft aan de Mekong rivier.
Deze stad heeft een goede uitgaansgelegenheid en bied voor ieder wat wils.
Wie van karaoke houd, zal zich ook hier prima thuis voelen, genoeg restaurants en leuk vertier.
De Isaan is voor veel mensen onbekend en denken vaak dat het alleen platteland is, niets is
minder waar. zelfs ik zelf en mijn vrouw vinden nog steeds nieuwe en verborgen dingen.
De mensen die avontuurlijk zijn aangelegd zullen zeker niet teleur gesteld worden.
De Isaan is niet zoals de toeristische gebieden in Thailand en de prijzen zijn er relatief lager.
Qwa gastvrijheid zijn deze mensen hartelijk en niet meteen op geld belust(zij helpen zonder geld te vragen).
Ik heb gehoord dat in de richting van Nong Khai een hele mooie waterval moet zijn die in de regentijd
te bezichtigen is…waar weet ik niet maar heb hiervan gehoord,(vraag) misschien weten mede bloggers hier meer van.
Wij reizen vaak van ons huis af richting het zuiden en ik zelf ben niet verder bekend dan Bung Kan.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Ik ben er dit jaar geweest. Prachtig uitzicht vanaf de loopplanken rondom. De moeite waard. 🙂 De eerste stappen nog voorzichtig maar met een paar minuten wandel je ontspannen rond. Niet over de reling leunen, op 1 plek ontbrak de bovenste helft van de reling… aai. Ach ja, als je maar op let. Afhankelijk van je snelheid en wat je wil zien kost het tussen de 1 en 2 uur. Voor de mensen met weinig tijd of energie, ga tenminste tot halverwege met het laagste niveau van de houten flonders rondom de berg. Neem je op de weg naar boven waar de trap in een Y vorm splits de trap naar rechts kom je als eerste bij de houtenflonders.
Google maps locatie van (Wat) Phu Tok (วัด ภูทอก):
https://goo.gl/maps/GHinpCxtoxe1wPvy6
Ik ben de oude Reis maat van Peter. Hier boven vernoemt.
Ook ik heb de top meer maken bereikt. maar de laatste keer was ik in Thai gezelschap. en zijn toen ook weer tot heel boven geweest. Maar als je boven bent heb je nog een stenen trapje dat helemaal naar de top gaat. dit echt wel gevaarlijk je kunt je daar nergens aan vast houden. en als je uit glijd schiet je meteen naar beneden. Boven aan gekomen is het heel anders en heel mooi. maar later werden we gewaarschuwd, dar daar slangen zitten ik weet het niet en heb er geen gezien. Moet zeggen heb ook niet rond gelopen dat leek mij niet goed want je weet niet wat er licht of staat. en was ook blij weer op de planken te staan moet ik zeggen. nu ben ik te oud om het nog eens te proberen maar het is wel adembenemend om het tot boven te doen