Uit het Isaanse leven gegrepen. Een vervolg (deel1)

Wat doet zo’n expat nu daar in Isaan? Geen landgenoten in de buurt, zelfs geen Europese cultuurgenoten. Geen cafe’s, geen westerse restaurants. Geen vertier. Welnu, De Inquisiteur koos voor dit leven en verveelt zich helemaal niet. Deze keer verhalen in niet-chronologische dagen, geen weekverslag, wel telkens gewoon maar een blog, soms actueel, soms uit het verleden.

Het regenseizoen

Het regenseizoen is nu in volle gang. Eigenlijk zijn de seizoenen hier nog steeds in orde. Het jaar begon met een koude periode, niet zo aangenaam die tien – vijftien graden wanneer je eigenlijk dertig plus gewoon bent, gelukkig duurt dat gemiddeld maar een weekje of drie. Vervolgens kwam de hitte. Dik over de veertig graden, je moest daar maatregelen tegen treffen, dat is wel erg heet. Nu dus de regens en als alles goed gaat neemt dat af in intensiteit vanaf deze maand. Juli en augustus hebben gemiddeld minder neerslag dan mei en juni. Om in september en oktober weer toe te slaan.
Nadien komt het droge seizoen, zo’n zes maanden lang zon en droogte.

Hier in Isaan zijn de weerfenomenen uitbundiger dan in bijvoorbeeld Pattaya, De Inquisiteur heeft ook daar jarenlang gewoond en het is er veel milder. Gaan zoeken op internet en zie, wij hebben hier een tropisch savanne-klimaat. Heet, droog, uitbundig regenseizoen.

Het huidige regenseizoen begon op tijd en zette zich mild in. De eerste buien vielen lange tijd voornamelijk ’s nachts, overdag was daar de zoals steeds vrolijke zon. Na verloop van tijd begonnen de wolken zich in de vroege avond aan te melden. En vervolgens steeds vroeger, vielen er hevige buien overdag, maar nog altijd afgewisseld met veel zon. Maar nu vallen de regens continu, ook overdag, en zwaar.
In Pattaya zou alles al onder water gestaan hebben, wat een buien. Hier vloeit alles richting rijstvelden en bossen, nauwelijks problemen, slechts af en toe een ondergelopen weg.

De Inquisiteur heeft er weinig last van. Integendeel, hij vind dit het leukste seizoen. Alles is mooi groen. Bossen bloeien en groeien. De beken, grachten en poelen staan vol water, de vis groeit als kool, je kan ze vaak met de hand pakken wanneer ze overmoedig proberen te migreren naar andere oorden. Zoetwaterkrabben zo groot als hun collega’s in zee. Hetzelfde voor de schelpdieren.
Champignons, bamboe scheuten en andere groenten zijn zo weg te plukken uit de bossen. Bananenbomen schieten op, de donkerpaarse bloemen hangen klaar om hun vruchten te brengen. Mango’s zijn oogstbaar als je ze wat zuurder lust. Potplanten bloemen uitbundig.

Het zicht van op De Inquisiteur zijn terras op de bovenverdieping is fantastisch.
Afhankelijk van het tijdsstip wanneer er begonnen werd met aanleggen, zie je de verschillende fases van groeiende rijst : de vroeg bewerkte percelen hebben al hogere planten die donkergroen hoog staan.
Iets latere aangeplante velden vertonen opgroeiende planten gespiegeld in het donkere water waarmee de velden verzadigd van zijn. En vele velden staan nog in vroege fase, en kleuren het landschap, hectaren ver, in die schitterend licht groene tint van hun jonge scheuten. Telkens als de zon even de wolken verslaat zijn de kleurschakeringen adembenemend.

<Kwaai’s>, die typische Isaan-buffels die zo erg gelijken op hun Afrikaanse broeders, trekken zich van de regens niets aan en grazen rustig door. Honden idem dito, gaan gewoon door met hun wandeltochten, hun vechtpartijen, hun bezoeken aan buurthonden. Van zodra het even stopt met regenen beginnen vogels hun lokroepen te zingen, de kikkers geven hun concerten. Tussen de buien schieten leguanen, hagedissen en <tokkei’s> voorbij, op zoek naar prooi. Heel af en toe zie je slangen die vluchten naar drogere oorden en geen tijd hebben om gevaarlijk te zijn.
Prachtig dat alles.

Voor De Inquisiteur sein om wat binnenkarweitjes op te knappen. Een lekkende kraan herstellen. De spuitgaatjes en watertoevoer van de douches reinigen. Een slecht sluitend kastdeurtje herstellen. De waterpomp van nieuwe rubbers voorzien, er is wat lekkage. Een soort ‘grote schoonmaak’ uit voeren in eigen slaapkamer, het terras en de keuken. Water, zeep, schuurborstel, emmers, dweil, … de lokalen begrijpen er niks van, De Inquisiteur verplaatst de meubels en gaat tot in de verste hoeken.
Dat alles kan nu zonder het uitbundige zweten. De acht, negenentwintig graden voelen aan als Belgische lentetemperatuur.

In de shop is het rustig, eigenlijk heel stilletjes. Geen Isaaner die eraan denkt om in deze regens eerst een ommetje naar de winkel te maken. Die gaat nabij de te bewerken velden onder een afdakje slapen tot de buien weg zijn. Eten ze wat ze in handbereik hebben en doen geen inkopen.
Zitten ze ook vaak schuilend te wachten voor een buienloos uur op iemands erf. Maar waar ze ook zitten, ze krijgen dorst, ze willen <sanoek>.
Doch met de brommer eten en of drinken gaan halen, in die regens ? Ho maar.

En kunnen ze gebruik maken van onze ‘gratis levering dienst’ die eega en Inquisiteur hebben ingevoerd. Want mevrouw had weer eens fijn nagedacht.
De dorpelingen werken, in gemeenschap, gratis op elkaars velden, en dat betekent dat de eigenaar voor eten en drinken moet zorgen. Wist De Inquisiteur natuurlijk niks van.
Waarom hun het gewenste niet brengen was het lief haar idee.

Dus leveren we. Enkel in het dorp en omliggende velden, gratis transport. Een telefoontje volstaat.
Voorwaarden : de bestelling moet voor minimum driehonderd baht zijn en cash te betalen, geen krediet.
Heeft De Inquisiteur weer wat te doen. Want die draait natuurlijk op voor de levering, per slot van rekening is het toch zijn auto nietwaar ?
Geen enkel probleem schat, het is leuk. Want bij aankomst gaan de flessen meteen open en een Isaaner deelt. De gratis dienst willen ze belonen dus krijgt De Inquisiteur zonder uitzondering meteen een glas bier onder zijn neus. Tsjonge toch, ze moeten toch eens gaan leren dat De Inquisiteur niet altijd, op elk tijdsstip, met iedereen kan meedrinken.

Maar buiten de extra inkomsten voor de shop komt hij zodoende ook tot meer inzicht in het dorpsleven, komt hij op plekken waar hij anders waarschijnlijk nooit zou komen. Ziet hij mensen bij elkaar, krijgt kennis in familie- en vriendenverbanden. Kijkt hij toe hoe ze dingen doen. Ziet hij hoe snel deze mensen tevreden zijn, een westerling krijg je nooit zo ver om ergens te midden van de rimboe onder een gammel lekkend afdakje te gaan zitten drinken, afwachten tot er een uurtje geen regen valt, en vervolgens tot aan zijn knieën in het water te gaan staan om plantjes te plakken.
Om nadien terug samen te gaan zitten, soms zachtjes keuvelend, soms uitbundig vrolijk grappend.
Of slapend. Maar zonder eten en drank kan dat niet.

Het leven is mooi in Isaan. Vooral als je verloren rijdt hier tussen velden en bossen, voorzichtig kuilen vermijdend op die rode-aarde wegen.
Oriënteren blijft lastig voor De Inquisiteur wanneer enkel de natuur aanwijzingen kan geven.

Wordt vervolgd